UZASADNIENIE

Z. S. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 26.03.2013r., znak (...), którą to decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury.

W uzasadnieniu odwołania skarżący wskazał, iż do 31.12.1998r. przepracował ponad 15 lat w warunkach szczególnych, w tym także okresie od 6.04.1973 do 31.07.1979 w Zakładach (...) jako formierz i od 13.08.1979 do 30.04.1991 r. jako maszynista betonowni w (...) Kombinacie (...) w E..

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. wniósł o jego oddalenie. Pozwany powołał przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.Nr 153, poz. 1227) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.Nr 8, poz. 43 ze zm.) wskazując, że skarżący wykazał 2 lata 8 miesięcy i 1 dzień okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Wnioskiem z dnia 2.01.2013r. Z. S. ur. (...) wystąpił do pozwanego organu rentowego o ustalenie uprawnień do emerytury. Z oświadczenia wnioskodawcy wynikało, iż nie jest on członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz pozostaje w stosunku pracy.

/dowód: wniosek k. 1-4 akt ZUS/

Na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach kapitału początkowego pozwany organ rentowy ustalił, iż wnioskodawca na dzień 01.01.1999r. legitymuje się ponad 25 letnim okresem ubezpieczenia. Nadto pozwany przyjął za udowodniony okres zatrudnienia skarżącego w szczególnych warunkach w wymiarze 2 lat 8 miesięcy i 1 dnia ,w tym okres :

-od 25.03.1983 do 22.03.1985 i od 1.01.1991 do 24.06.1991 z tytułu zatrudnienia w (...) S.A. w W. jako operator węzła betoniarskiego,

-od 18.10.1993 do 24.12.1993 z tytułu zatrudnienia w Fabryce (...) S.A. w H.

/dowód: raport uprawnień do świadczenia k. 39 akt ZUS, decyzja o ustaleniu kapitału początkowego k-52 /

Zaskarżoną decyzją z dnia 26.03.2013r. pozwany odmówił wnioskodawcy prawa do świadczenia wobec nie rozwiązania stosunku pracy i nie legitymowania się przez niego 15 letnim okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach. Z uzasadnienia decyzji wynikało, iż pozwany nie uwzględnił jako takiej pracy okresu zatrudnienia skarżącego wnioskodawcy od 21.12.1989 do 31.12.1990 na stanowisku

Maszynisty betonowni – 1 rok 11 dni, gdyż w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 8.05.2012 r. zakład pracy powołał się na załącznik do Zarządzenia Ministra Komunikacji nr 64 wykaz A dział V pozycja 4 pkt 2 zgodnie z którym charakter pracy brzmi „prace zbrojarskie i betoniarskie, a stanowisko brzmi operator węzła betoniarskiego. Stanowisko „maszynista” betonowni podany przez zakład pracy nie jest wymieniony w zarządzeniu.

Wnioskodawca nie zgodził się z powyższą decyzją wnosząc odwołanie, w którym domagał się przyznania mu prawa do świadczenia. Wniósł o zaliczenie jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych w okresie od 6.04.1973 do 31.07.1979 w Zakładach (...) jako formierz i od 13.08.1979 do 30.04.1991 r. jako maszynista betonowni w (...) Kombinacie (...) w E..

W ocenie Sądu odwołanie skarżącego zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184 .

W myśl art. 184 ust. 1 ww. ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Ust. 2 Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem./w brzmieniu do 31.12.2012r /

Stosownie do § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.Nr 8, poz. 43) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie zaś z § 3 rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.

W myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Z powyższego wynika, iż skarżący nabyłby prawo do wcześniejszej emerytury w przypadku łącznego spełnienia przesłanek:

- ukończenia wieku 60 lat

- legitymowania się łącznym okresem ubezpieczenia w wymiarze co najmniej 25 lat, przypadającym na dzień 01.01.1999r.;

- legitymowania się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, przypadających na dzień 01.01.1999r.;

- nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego;

- rozwiązania stosunku pracy/dotyczy okresu do 31.12.2012r/

Poza sporem w sprawie było, iż skarżący Z. S. w dniu wydania decyzji rozpoznającej jego wniosek o świadczenie emerytalne miał ukończone 60 lat, na dzień 01.01.1999r. legitymował się ponad 25 letnim okresem ubezpieczenia, nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz pozostawał w stosunku pracy. Spornym pozostawało czy skarżący na dzień 01.01.1999r. legitymuje się 15 letnim okresem pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Zdaniem pozwanego organu rentowego skarżący nie wykazał przesłanki 15 lat pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Faktem jest, iż rozporządzenie RM z 07.02.1983r. w § 2 ust. 2 wymaga by okresy pracy w szczególnych warunkach zostały potwierdzone przez zakład pracy w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub też w „zwykłym” świadectwie pracy z odpowiednią adnotacją. Niemniej jednak należy zauważyć, iż świadectwo pracy nie ma mocy wiążącej zarówno dla pozwanego, jak i dla Sądu. Nie jest ono bowiem dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej, a tylko dokumenty wydane przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone. W postępowaniu sądowym świadectwo pracy traktuje się jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi jedynie dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej podstawy prawnej.

Wnioskodawca posiada uprawnienie do wykazania innymi dowodami, iż stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach, tym bardziej, iż zgodnie z utrwalonym w judykaturze poglądem, w sądowym postępowaniu odwoławczym możliwe jest ustalenie okresów zatrudnienia także w oparciu o inne dowody niż dowód z zaświadczenia zakładu pracy (uchwała SN z dnia 21.09.1984r. III UZP 48/84 LEX nr 14630, uchwała SN z dnia 10.03.1984r. III UZP 6/84 LEX nr 14625).

Wnioskodawca domagając się uwzględnienia jako pracy wykonywanej w warunkach szczególnych okresu jego zatrudnienia w (...) Kombinacie (...) w E. od 13.08.1979 do 30.04.1991r. wskazywał, że po rozpoczęciu pracy w (...) przez 4 miesiące pracował jako betoniarz na fabrykacji linii jednowarstwowej, a po 4 miesiącach rozpoczął pracę na stanowisku operatora betoniarki. Jako operator betoniarki obsługiwał zespół maszyn S. i produkował masę betonową na budowy, brał udział przy produkcji betonu na budowę.

Wyjaśnienia skarżącego znalazły odzwierciedlenie w zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków, tj. A. T. i B. T. oraz Z. O. (1) którzy zgodnie zeznali, iż wnioskodawca w okresie zatrudnienia w (...) w E. wykonywał pracę operatora węzła betoniarskiego.

Świadek A. T. zeznał, iż pracował w (...) w E. z ubezpieczonym od połowy 1987 do 1989 r. i obaj wykonywali pracę operatora betonowni, a ich praca polegała na obsługiwaniu maszyny, która produkowała beton.

/dowód: zeznania świadka 00:41:56 -nagrania z rozprawy 24.09.2013r/

Z kolei świadek Z. O. (2) zeznał, iż pracował w (...) w Fabryce (...) od 1978 jako zbrojarz betoniarz. Świadek ten zeznał, iż Z. S. rozpoczął pracę latem 1979 r. Zeznał, że wnioskodawca pracował na linii jednowarstwowej, gdzie produkowane były ściany wewnętrzne, elementy dachowe i że na tej linii Pan Z. S. wykonywał prace betoniarskie na różnych stanowiskach, pracując przy zacieraniu betonu, przy stacji wibracji lub zalewaniu. Zeznał, iż wnioskodawca d początku 1980 przeszedł na stanowisko operatora S., tj. węzła betonowego i tam „kręcił” beton. Świadek ten zeznał również, iż na przełomie 1983-1984 pracował z ubezpieczonym na kontrakcie w Iraku gdzie ten wykonywał prace operatora węzła betoniarskiego.

/dowód: zeznania świadka 00:30:24-00:38:39 nagrania z rozprawy 24.09.2013r/

Świadek B. T. zeznał, iż od 1976 - 1993 pracował w (...) jako operator węzła betonowego. Świadek ten zeznał, że jakiś czas, tj. ok 2 lata po nim pracę jako operator węzła S. rozpoczął Z. S.. Praca polegała na „kręceniu” betonu. Świadek ten zeznał, iż S. to był węzeł betoniarski. Świadek zeznał również, że w roku 1983 – 1985 pracował razem z ubezpieczonym na kontrakcie w Iraku, gdzie obaj wykonywali pracę operatora węzłów betoniarskich.

/dowód : zeznania świadka 00:38 :39 -00:55:55 nagrania z rozprawy 24.09.2013r

Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, ponieważ są one spójne i wzajemnie się uzupełniają .Nadto korelują z zeznaniami ubezpieczonego.

Pełnomocnik pozwanego ostatecznie nie kwestionował, iż ubezpieczony od 1979 do 20.04.1991 r. pracował stale i pełnym wymiarze czasu pracy jako operator węzła betoniarskiego

/dowód: oświadczenie pełnomocnika 00:44:11 rozprawy z 24.09.2013 r./

Pełnomocnik pozwanego nie kwestionował również, iż ubezpieczony od 21.12.1989 do 31.12.1990 w trakcie kontraktu w Libii pracował również jako operator węzła betoniarskiego

/dowód: oświadczenie pełnomocnika 00:55:02 rozprawy z dnia 24.09.2013 r./

W świetle powyższego Sąd zgodnie z art. 229 k.p.c. uznał powyższe okoliczności za przyznane.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że w okresie zatrudnienia w (...) w E., Z. S. w spornych okresach do 31.12.1998r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wyłącznie w charakterze betoniarza i operatora węzła betoniarskiego, które to stanowisko jest wymienione w wykazie A, w dziale V, poz.4 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze i w dziale V poz. 4 pkt 5 zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1.08.1983 w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytur i rent.

Odnośnie zatrudnienia w Zakładach (...) w E. w okresie od 4.04.1973 do 31.07.1979 to Z. S. wskazywał, iż w tym okresie pracował jako formierz. Pracował wówczas na Wydziale W1, gdzie wykonywał odlewy precyzyjne stoku steli do nakładek turbin.

Świadek K. W. zeznał, że pracował ze Z. S. od końca 1975 w zakładach (...) w E. w wydziale odlewów precyzyjnych do turbin. Ich praca polegała na formowaniu nakładek stelitowych do łopatek turbinowych, praca polegała na formowaniu, składaniu i ręcznym zalewaniu form. Formowanie polegało na wkładaniu do skrzynki formierskiej modeli, następnie zasypywało się wszystko masą formierską, utwardzaną chemicznie, czyli CO2, po 3 minutach obracało się skrzynkę formierską, następnie składało się dwie połówki form i to była gotowa forma do zalania. Formierze obsługiwali również piec. Świadek ten zeznał, że powstająca formiernia miała robić badania stopów, które miały być wykorzystane do produkcji odlewni. Zakłady (...) nie miały zaplecza, by wykonywać te badania. Świadkowi nic nie wiadomo by faktycznie te badania miały być wdrożone.

/ dowód: zeznania świadka 00:18:54 do 00:25:44 rozprawy z 24.09.2013 r./

Świadek A. O. zeznał, iż pracował w Zakładach (...) od 1967 r. do 2000 jako formierz, kontroler i traser. Jako kontroler pracował w latach 1977-1978. Świadek ten odbierał wyroby, które wykonywał m.in. ubezpieczony. Zeznał, iż na formierni gdzie pracował Z. S. wykonywano formy ze stelitu. Na warsztacie, na którym pracował wnioskodawca nie wykonywano żadnych badań. Nad warsztatem mieściło się laboratorium chemiczne. Pan Z. S. nigdy nie pracował w laboratorium. Świadek zeznał, że według jego wiedzy ubezpieczony od 1973 roku pracował na formierni. Świadek co prawda nie miał codziennego kontaktu z ubezpieczonym w pracy do czasu, kiedy został kontrolerem jakości. Jednak znaly się z ubezpieczonym i wiedziały na czym polegała jego praca, ponieważ tez był zatrudniony jako formierz, choć na innej formierni. Według zeznan tego świadka praca ubezpieczonego polegała na przygotowywaniu formy, zalewaniu, czasem wybijaniu. Na formierni nie wykonywano innych prac.

/ dowód: zeznania świadka 00:25:45 do 00:30:24 rozprawy z 24.09.2013 r./

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, ponieważ są one wzajemnie spójne i uzupełniają się. Świadkowie przez okres wskazany w zeznaniach mieli codzienny kontakt z ubezpieczonym, i dlatego też mieli wiedzę, co do rodzaju pracy ubezpieczonego. Nadto wskazać należy, iż pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 24.09.2013 r. nie kwestionował, że od końca 1975 do 31.07.1979 ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę jako formierz.

Dlatego też w tym zakresie Sąd zgodnie z art. 229 k.p.c. uznał powyższe za uznane.

Sąd dał również wiarę zeznaniom samego wnioskodawcy, który zeznał, że w okresie całego zatrudnienia w zakładach (...) w E. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu jako formierz. W tym miejscu warto zauważyć, że świadek O. nie pracował od początku z ubezpieczonym, ale sam był zatrudniony w charakterze formierza, znał formierzy pracujących na innych warsztatach, w tym ubezpieczonego, tym bardziej, że jak zeznał znał się ze Z. S. jeszcze z czasów szkolnych i dlatego miał wiedzę co do charakteru pracy ubezpieczonego. Sąd dał wiarę ubezpieczonemu, iż nigdy nie pracował w laboratorium, albowiem świadkowie pracujący w Z. zgodnie zeznali, iż nad warsztatem ubezpieczonego znajdowały się laboratoria i stąd może określenie samego budynku jako „laboratorium”. Tym bardziej, iż w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wystawionym 23.05.2002 następca prawny pracodawcy potwierdził, iż pracował w całym okresie w laboratorium co w świetle zeznań świadków nie znajduje odzwierciedleni w rzeczywistości.

Z zeznań świadków wynika iż powyższe zapisy mogły wynikać z potocznego nazywania budynku w którym pracował, jako laboratorium.

Nie budziło wątpliwości Sądu, że w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w E. Z. S., w spornych okresach do 31.12.1998r stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę wyłącznie w charakterze formierza, które to stanowisko jest wymienione w wykazie A, w dziale III, poz.21 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach i w szczególnym charakterze i w dziale III poz. 21 pkt 2 zarządzenia nr 7 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z 19.05.1983 w sprawie stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego.

Po uwzględnieniu powyższych okresów, należało uznać, iż łącznie z niekwestionowanym przez pozwanego okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach wnioskodawca wykazał przesłankę 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach i spełnia tym samym kumulatywnie wszystkie przesłanki do nabycia uprawnień do wcześniejszej emerytury.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stosownie do art. 477¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał Z. S. emeryturę od 2.01.2013r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE