Sygn. akt VIII U 1920/16
Dnia 10 stycznia 2017 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Grzegorz Tyrka |
Protokolant: |
Igor Ekert |
po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. w Gliwicach
na rozprawie
sprawy B. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
o wysokość emerytury
na skutek odwołania B. R.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.
z dnia 26 września 2016 r. nr (...)
1) zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje B. R. prawo do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), poczynając od dnia 1 września 2016 roku;
2) zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz B. R. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
(-) SSO Grzegorz Tyrka
VIII U 1920/16
Dnia 22 września 2016 roku ubezpieczony B. R. wniósł o przeliczenie wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 roku, Nr 887.) – zwanej dalej ustawą emerytalną.
Decyzją z dnia 26 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu przeliczenia emerytury, albowiem nowo ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (tzw. wwpw) emerytury nie przekroczył 250% i wyniósł 249,74%, co przedstawia poniższa tabela:
1 |
1979 |
177,28% |
|
2 |
1980 |
179,47% |
|
3 |
1981 |
183,13% |
|
4 |
1982 |
290,23% |
|
5 |
1983 |
336,51% |
|
6 |
1984 |
333,74% |
|
7 |
1985 |
363,76% |
|
8 |
1986 |
361,45% |
|
9 |
1987 |
320,47% |
|
10 |
1988 |
274,52% |
|
11 |
1989 |
235,37% |
|
12 |
1990 |
209,35% |
|
13 |
1991 |
224,08% |
|
14 |
1992 |
208,49% |
|
15 |
1993 |
232,91% |
|
16 |
1994 |
263,29% |
|
17 |
1995 |
254,81% |
|
18 |
1996 |
248,11% |
|
19 |
1997 |
249,06% |
|
20 |
1998 |
48,84% |
|
4994,87% |
:20 |
||
249,74 |
Ubezpieczony wniósł odwołanie, domagając się zmiany zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie wniosku złożonego dnia 22 września 2016 roku oraz zasądzenie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Ubezpieczony dodał, że na podstawie umowy o pracy, aneksów do tej umowy, aktów powszechnie obowiązujących (układu zbiorowego pracy, tzw. Karty Górnika) istnieje możliwość obliczenia zarobku za lata, za które nie zachowała się dokumentacja płacowa.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołania.
Na uzasadnienie podano, że organ rentowy obliczył wwpw świadczenia na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1979-1998.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ubezpieczony był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w kopalni węgla kamiennego w okresie od dnia 10 grudnia 1966 roku do dnia 31 grudnia 1997 roku.
Decyzją z dnia 15 kwietnia 1992 roku organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej, którą zawiesił w związku z kontynuowaniem zatrudnienia pracowniczego.
Zakład pracy ubezpieczonego posiada dokumentację płacową ubezpieczonego tylko za lata 1979-1997, i na tej podstawie wystawił zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (druk Rp-7). Za wcześniejszy okres zatrudnienia ubezpieczonego dokumentacja uległa zniszczeniu.
Organ rentowy do obliczenia wwpw świadczenia przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę za lata 1962-1971, a następnie wykaz zarobków przedstawionych przez pracodawcę na druku Rp-7 za lata 1978-1990. W okresie od dnia 1 lutego 1998 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku ubezpieczony podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na stanowisku kierownika ośrodka.
Na podstawie umowy o pracę, aneksów do tej umowy, aktów normatywnych: Karty Górnika, UZP dla Górnictwa z dnia 15 grudnia 1957 roku Sąd dokonał obliczenia rocznych zarobku ubezpieczonego za 1978, a następnie dokonał obliczenia wwpw świadczenia za ten rok. W dalszej kolejności ustalony za 1978 rok wwpw świadczenia należało podstawić w miejsce wwpw świadczenia za 1998 rok.
Obliczenia Sądu przedstawiają się następująco:
1978r.
25 dni roboczych x 148 zł dniówka x 12 miesięcy = 44 400 zł
Karta Górnika 20% z 44 400 zł = 8 880 zł
Deputat węglowy 8 ton (żonaty od 1967) x 550 zł = 4 400 zł
57 680 zł (łączny zarobek) : 58 644 zł (średnia krajowa) = 98,36%
Obliczony przez Sąd wwpw świadczenia z wybranych 20 lat pracy ubezpieczonego, przy uwzględnieniu okresu zatrudnienia pracowniczego po przejściu na emeryturę, przedstawia poniższa tabela:
1 |
1978 |
98,36% |
|
2 |
1979 |
177,28% |
|
3 |
1980 |
179,47% |
|
4 |
1981 |
183,13% |
|
5 |
1982 |
290,23% |
|
6 |
1983 |
336,51% |
|
7 |
1984 |
333,74% |
|
8 |
1985 |
363,76% |
|
9 |
1986 |
361,45% |
|
10 |
1987 |
320,47% |
|
11 |
1988 |
274,52% |
|
12 |
1989 |
235,37% |
|
13 |
1990 |
209,35% |
|
14 |
1991 |
224,08% |
|
15 |
1992 |
208,49% |
|
16 |
1993 |
232,91% |
|
17 |
1994 |
263,29% |
|
18 |
1995 |
254,81% |
|
19 |
1996 |
248,11% |
|
20 |
1997 |
249,06% |
|
5044,39% |
:20 |
||
252,22 |
/dowód z: akt ZUS, akt osobowych ubezpieczonego/.
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie B. R. zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15 [podstawa wymiaru składek], z uwzględnieniem art. 110 ust. 3 [wyższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru], jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.
Ubezpieczony spełnia przesłanki zawarte w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej.
Należy zwrócić uwagę, że organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję na podstawie przedłożonego przez ubezpieczonego dowodu, tj. druku Rp-7 za lata 1979-1997 i zarobku za 1998 rok. Z uwagi na brak zarobków za wcześniejsze lata, organ rentowy przyjął minimalne wynagrodzenie za pracę – zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej. W przypadku ubezpieczonego należało obliczyć wwpw z okresu dowolnie wybranych 20 lat zatrudnienia pracowniczego poprzedzających rok, w którym zgłoszono wniosek o przeliczenie świadczenia w trybie art. 110a ustawy emerytalnej, z tym że część okresu musiała przypadać po nabyciu prawa do emerytury.
W postępowaniu sądowym został przeprowadzony dowód z akt osobowych ubezpieczonego na okoliczność uzyskiwanego zarobku. Postępowanie dowodowe pozwoliło ustalić wysokość wynagrodzenia za 1978 rok oraz ponownie ustalić wwpw świadczenia, którego wartość przekracza 250%. Należy dodać, że z samego wynagrodzenia zasadniczego za 1978 rok ubezpieczony legitymuje się wwpw na poziomie powyżej 250%.
Skoro zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 110a ust. 1 ustawy emerytalnej, to na podstawie tego przepisu oraz art. 477 14 § 2 k.p.c. należało uwzględnić odwołanie i przyznać prawo ubezpieczonemu do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110 a ustawy emerytalnej, poczynając od dnia 1 września 2016 roku, tj. miesiąca, w którym zgłoszono wniosek (art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej).
O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804) w brzmieniu obowiązującym od dnia 27 października 2016 roku.
(-) SSO Grzegorz Tyrka