UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. T. wniosła o zasądzenie od pozwanego R. G. kwoty 179.709,48 zł. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego od doręczenia odpisu pozwu. Pozwany , reprezentowany przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu , wnosił o oddalenie powództwa ( k. 48 ) .

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 4 marca 2014r. powódka zawarła umowę przed notariuszem B. G. , między innymi , z pozwanym R. G.. Jej przedmiotem było ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz sprzedaż i oddanie w użytkowanie wieczyste ułamkowych części gruntu . W przypadku pozwanego chodziło o lokal numer (...) położony w T. przy ul. (...) oraz udział wynoszący (...) w nieruchomości wspólnej. Pozwany nabył ten lokal za cenę 19.917,08 zł. ( § 4 pkt 3 „a” ) . Została ona ustalona z bonifikatą wynoszącą 90 % , czyli 179.253,72 zł. ( § 4 pkt 4). Bonifikata dotyczyła także pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste i wynosiła 455,76 zł. ( § 5 pkt 3 )

W paragrafie 11 umowy znajduje się zapis mówiący o tym ,że notariusz zwróciła uwagę kupującym ,że zgodnie z art. 68 ust. 2 i 2 „a” i 2 „b” ustawy o gospodarce nieruchomościami , na żądanie Prezydenta Miasta T. nabywca lokalu mieszkalnego jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji , jeżeli dokona jego zbycia lub wykorzystania go na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty przed upływem pięciu lat , licząc od dnia nabycia. Nie dotyczy to zbycia lokalu na rzecz osoby bliskiej, zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe oraz sprzedaży lokalu mieszkalnego , jeżeli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu dwunastu miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe. Nabywca zobowiązany jest do poinformowania Gminy o zaistnieniu wyżej wymienionych okoliczności skutkujących obowiązkiem zwrotu udzielonej bonifikaty.

dowód: umowa k. 6 – 14 ,

W zawiadomieniu z Sądu Rejonowego w Toruniu – Wydziału VI Ksiąg Wieczystych poinformowano o zmianie właściciela lokalu dla którego to lokalu jest prowadzona księga wieczysta o numerze (...). W miejsce pozwanego właścicielem tym stał się A. S. . Umowę zawarto dnia 30 czerwca 2014r.

dowód : zawiadomienie k. 15,

Sąd zważył , co następuje:

Art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ( tekst jednolity obowiązujący w chwili zawarcia umowy w niniejszej sprawie oraz sprzedaży lokalu - Dz. U. z 2010 r. , nr 201 , poz. 651 ) przewidywał możliwość zbycia przez Gminę lokalu mieszkalnego z bonifikatą Jak wynika jednoznacznie z umowy z dnia 4 marca 2014r. pozwany właśnie w takim trybie nabył mieszkanie od powódki .

W ustępie 2 tego artykułu określono ,że jeżeli nabywca zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż uzasadniające udzielenie bonifikaty , przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat , licząc od dnia nabycia ,to jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

W ustępie 2 „a” postanowiono, między innymi ,że przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku :

1/ zbycia na rzecz osoby bliskiej , z zastrzeżeniem ust. 2 „b” ,

4/ zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe,

5/ sprzedaży lokalu mieszkalnego , jeżeli środki uzyskane z jego sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystanej na cele mieszkaniowe.

Ustęp 2 „b” stanowi ,że przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej , która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia .

Chociaż nie ma to znaczenia w sprawie , gdyż nieznajomość prawa nie stanowi skutecznego wytłumaczenia dla sprzecznych z nim działań, to należy zwrócić uwagę ,że przy zawarciu umowy notariusz pouczyła nabywców o treści tych przepisów . Mimo to pozwany zbył lokal przed upływem okresu pięciu lat od jego nabycia . Zasadne było więc dochodzenie przez powódkę zwrotu udzielonej bonifikaty.

W odpowiedzi na pozew podniesiono ,że brak jest dowodu , że nastąpiła sprzedaż mieszkania przez pozwanego . Załączoną do pozwu notatkę należy uznać za niewystarczającą . Powódka powinna przedstawić odpis z księgi wieczystej .

Sąd podziela stanowisko pozwanego ,że notatka znajdująca się na karcie 16 akt nie może być dowodem potwierdzającym fakt sprzedaży lokalu oraz kiedy to nastąpiło . Według wyjaśnienia pełnomocnika powódki udzielonego na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017r. , została ona sporządzona przez pracownika Urzędu Miejskiego ( k. 59 v ) . Oznacza to więc ,że ma ona charakter dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.p.c. Stanowi dowód jedynie tego ,że osoba która podpisała notatkę złożyła oświadczenie wiedzy zawarte w jej treści . Nie jest to dokument urzędowy ,gdyż nie jest on sporządzony w przepisanej formie przez powołany do tego organ władzy publicznej w zakresie jego działania - art. 244 § 1 k.p.c. Takim dokumentem jest natomiast przedłożone przez powódkę zawiadomienie z Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Toruniu o zmianie właściciela lokalu mieszkalnego ( k. 15 – 15 v ) . Wynika z niego także kiedy została zawarta stosowna umowa.

Zgodnie z art. 244 § 1 k.p.c. dokument urzędowy stanowi dowód tego co zostało w nim urzędowo zaświadczone . Domniemanie to podlega obaleniu - art. 252 k.p.c. Pozwany nie podniósł żadnych argumentów przeciwko temu dokumentowi, a tym bardziej – nie przedstawił dowodów , które obalałyby to domniemanie . W tym przypadku ciężar dowodu spoczywał właśnie na stronie pozwanej , co wprost wynika z art. 252 k.p.c. – „strona , która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego (…) powinna okoliczności te udowodnić”.

Reasumując , powódka wykazała ,że zbyła pozwanemu lokal mieszkalny z bonifikatą , a on sprzedał go przed upływem okresu pięcioletniego.

Wysokość roszczenia nie była okolicznością sporną .

Sąd zasądził dochodzoną kwotę z odsetkami od dnia 21 września 2016r. , gdyż wówczas kurator repezentujący pozwanego otrzymał odpis pozwu ( k. 47). Dłużnik dopuszcza się bowiem zwłoki , gdy nie spełnia świadczenia po wezwania przez wierzyciela – art. 476 k.c.

Pozwany był reprezentowany przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu . Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej ( Dz.U. poz. 1476 ) wysokość wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla strony w sprawie cywilnej nie może przekraczać stawek minimalnych przewidzianych przepisami określającymi opłaty za czynności adwokackie , a w przypadku , gdy kuratorem jest radca prawny , przepisami określającymi opłaty za czynności radców prawnych. Ust. 3 stanowi , że wynagrodzenie kuratora ulega podwyższeniu o podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie , stawka minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego wynosi 7.200,00 zł. ( § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz. U. nr 1804 ) . Uwzględniając stopień skomplikowania sprawy i nakład pracy kuratora sąd uznał ,że wynagrodzenie w tej kwocie byłoby zbyt wysokie . Jako odpowiednią stawkę sąd przyjął 2.000 zł. Kwota wynagrodzenia po powiększeniu o podatek VAT wynosi 2.460 zł.

Skoro pozwany przegrał sprawę, to został zobowiązany do zwrotu kosztów procesu powódce – art. 98 § 1 k.p.c. i art. 99 k.p.c. Składały się na nie kwoty : opłata od pozwu - 9.016,00 zł. , wynagrodzenie pełnomocnika- 7.200,00 zł., wynagrodzenie kuratora - 2.460 zł. .

Powódka wpłaciła zaliczkę na wynagrodzenie kuratora oraz koszty związane jego ustanowieniem . Niewykorzystana jej część zostanie zwrócona , gdy wyrok będzie prawomocny.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE