Sygn. akt V U 2121/12
Dnia 7 czerwca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Białymstoku
V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Elżbieta Krupińska
Protokolant: Anna Matwiejuk
po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2013 roku w Białymstoku
na rozprawie
sprawy J. B. (1)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
o dodatek pielęgnacyjny
na skutek odwołania J. B. (1)
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
z dnia 23 listopada 2012 roku
Nr (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt VU 2121/12
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 23 listopada 2012 roku odmówił J. B. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 53, poz. 12 27 ze zmianami). Podstawą tego rozstrzygnięcia było stanowisko lekarza orzecznika ZUS z 19 listopada 2012 roku, który nie uznał wnioskodawcy za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji.
Z powyższą decyzją nie zgodził się zainteresowany i wniósł odwołanie domagając się jej zmiany i przyznania mu dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu odwołania wskazał, iż jest chory od wielu lat, przeszedł zabieg wszczepienia rozrusznika serca. Dlatego decyzja ZUS jest niesłuszna i krzywdząca.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie podtrzymując stanowisko i argumentację z uzasadnienia decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
Odwołanie nie jest uzasadnione, dlatego podlegało oddaleniu.
Stosownie do art. 75 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych cytowanej na wstępie dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat.
J. B. (1)nie legitymuje się uzyskaniem powyższego wieku, gdyż urodził się (...). (ukończył więc 68 lat). Przyznanie zatem dodatku pielęgnacyjnego wnioskodawcy jest uzależnione od uznania odwołującego za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji. W celu wyjaśnienia, czy powyższa przesłanka została spełniona, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu chorób wewnętrznych kardiologii, który po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską zgromadzoną w aktach sprawy i po zbadaniu wnioskodawcy rozpoznał następujące schorzenia: choroba wieńcowa stabilna, PCI GMi GPZ+ stenty przebyte w 2005r., wszczepienie biologicznej zastawki mitralnej z powodu jej niedomykalności oraz CABG(LIMA-LAD) przebyte w 2011r., utrwalone migotanie przedsionków, stan po wszczepieniu stymulatora VVI z powodu poronnych zespołów MASw 11.2012r., łagodna złożona wada zastawek półksiężycowych aorty, stan hemodynamiczny II/III wg NYHA, nadciśnienie tętnicze, otyłość.
W konkluzji swojej opinii biegły uznał, że wnioskodawca jest osobą zdolną do samodzielnej egzystencji. W uzasadnieniu swojego stanowiska biegły wskazał, iż odwołujący jest pacjentem z wieloletnim wywiadem chorobowym, z chorobą wieńcowa leczoną inwazyjnie, po wszczepieniu protezy biologicznej w ujście mitralne, z łagodna wadą aortalną, nadciśnieniem tętniczym, utrwalonym migotaniem przedsionków. W listopadzie 2012r. wszczepiono skarżącemu stymulator. Zabieg ten, podobnie jak też poprzednie, wykonano w celu poprawy, a nie pogorszenia stanu zdrowia odwołującego. Stymulator chroni przed napadami MAS. Obecnie odwołujący jest stabilny wieńcowo i hemodynamicznie. Test wysiłkowy przy 7,0 OMETs bez zmian ST, bez dolegliwości stenocardialnych. W badaniu echograficznym stwierdzono poszerzenie jam serca z odcinkowymi zaburzeniami kurczliwości, obniżoną globalną funkcję skurczową lewej komory (EF 38%), ale w badaniu klinicznym nie stwierdzono nasilonych objawów niewydolności krążenia. Odwołujący jest dość sprawny ruchowo, samodzielny w czynnościach samoobsługowych, nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Nie ma więc obecnie podstaw do uznania go za niezdolnego do samodzielnej egzystencji (k. 25-27, opinia biegłego).
Odwołujący obecny na rozprawie w dniu 7 czerwca 2013 roku nie złożył merytorycznych zastrzeżeń do opinii. Wyjaśnił również, iż wskazał wszystkie swoje choroby oraz przedłożył posiadane wyniki badań i karty informacyjne z leczenia szpitalnego. W tej sytuacji brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego.
Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 13 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji.
Sąd oceniając całość materiału dowodowego miał na uwadze powyższe kryteria i uznał, iż odwołujący jest zdolny do wykonywania czynności zabezpieczających egzystencję w zakresie samoobsługi, to jest mycia, rozbierania się, samodzielnego jedzeni, przyrządzania sobie posiłku, wykonania prac porządkowych. Nie wymaga pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego.
W tych okolicznościach brak było podstaw, aby uznać wnioskodawcę za niezdolnego do samodzielnej egzystencji.
W przedmiotowej sprawie brak było podstaw do przyznania J. B. (1)prawa do dodatku pielęgnacyjnego, skoro badany jest zdolny do samodzielnej egzystencji.
Wobec powyższego odwołanie jako pozbawione podstaw prawnych podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 14 §1 kpc.