Sygn. akt VI GC 497/16 upr/3
Dnia 10 stycznia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk
Protokolant: Katarzyna Ryguła
po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. w Tychach
na rozprawie
sprawy z powództwa:
(...) S.A. w W.
przeciwko:
J. W.
o zapłatę
1) zasądza od pozwanej J. W. na rzecz powoda (...) S.A. w W. kwotę 314,50 zł (trzysta czternaście złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:
- 34,80 (trzydzieści cztery złote osiemdziesiąt groszy) od dnia 7 września 2014 r. do dnia zapłaty,
- 14,90 (czternaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 7 września 2014 r. do dnia zapłaty,
- 51,30 (pięćdziesiąt jeden złotych trzydzieści groszy) od dnia 7 października 2014 r. do dnia zapłaty,
- 14,90 (czternaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 7 października 2014 r. do dnia zapłaty,
- 51,30 (pięćdziesiąt jeden złotych trzydzieści groszy) od dnia 7 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,
- 14,90 (czternaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 7 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,
- 51,30 (pięćdziesiąt jeden złotych trzydzieści groszy) od dnia 7 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,
- 14,90 (czternaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 7 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,
- 14,90 (czternaście złotych dziewięćdziesiąt groszy) od dnia 7 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,
- 51,30 (pięćdziesiąt jeden złotych trzydzieści groszy) od dnia 7 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty,
2) umarza postępowanie w pozostałym zakresie;
3) zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 63,28 zł (sześćdziesiąt trzy złote dwadzieścia osiem groszy) tytułem stosunkowego rozdzielenia kosztów;
4) oddala wniosek o rozłożenie należności na raty.
SSR Jolanta Brzęk
Sygn. akt VI GC 497/16/3
Powódka A. (...) z siedzibą w W. wniosła do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanej J. W. kwoty 777,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.
W uzasadnieniu powódka wskazała, że dochodzona pozwem należność stanowi niezapłaconą przez pozwaną składkę ubezpieczeniową z polisy nr (...), tj. w zakresie kwoty 178,80 zł oraz z polisy nr (...), tj. w zakresie kwoty 599,10 zł. Powódka wezwała pozwaną do zapłaty, pozwana nie zapłaciła.
Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2379835/15 wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Tychach.
W dniu 1 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 299/16/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.
W przepisanym terminie pozwana J. W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała, że bezspornym jest, iż zwarła z powódką w dniu 5 września 2014 r. umowę ubezpieczenia w zakresie ubezpieczenia OC pojazdu i w zakresie natychmiastowej pomocy A.. Polisa (...) dotyczyła samochodu osobowego marki V. (...) o nr rejestracyjnym (...). Pozwana wyjaśniła, że była zobowiązana do zapłaty kwoty z tyt. zawartej polisy w miesięcznych ratach. Pozwana oświadczyła, że kwotę dochodzoną przez powoda za okres od września 2014 r. do stycznia 2015 r. w łącznej kwocie 352,68 zł na którą składa się pretensja główna w wysokości 314,50 zł wraz z odsetkami liczonymi na dzień 5 maja 2016 r. w wysokości 38,18 zł zapłaci na rzecz powoda w dniu 5 maja 2016 r. Pozwana w dalszej części podniosła, że pojazd, który objęty był przedmiotową polisą uległ kolizji w dniu 7 stycznia 2015 r. i w wyniku tego pozwana zmuszona była do demontażu pojazdu, co miało miejsce w dniu 12 stycznia 2015 r., a w dniu 19 stycznia 2015 r. została wydana o decyzja o wyrejestrowaniu w/w pojazdu. Pozwana wskazała, że decyzja ta została powódce dostarczona. Wobec powyższego w ocenie pozwanej żądanie powódki zapłaty za okres od lutego 2015 r. do sierpnia 2015 r. jest bezzasadna.
Pismem procesowym z dnia 14 lipca 2016 r. powódka cofnęła pozew o kwotę 463,40 zł tyt. należności głównej, podtrzymując powództwo w pozostałym zakresie.
Sąd ustalił, co następuje:
Na podstawie złożonego przez pozwaną w dniu 25 lipca 2014 r. wniosku o zawarcie umowy ubezpieczenia nr (...) strony w dniu 5 września 2014 r. zawarły umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych o numerze (...) na okres od dnia 6 września 2014 roku do dnia 5 września 2015 roku, dla pojazdu V. (...) o nr rejestracyjnym (...) oraz umowę w zakresie pomocy A. (polisa o numerze (...)). Zgodnie z treścią zawartej umowy pozwana zobowiązana była do zapłaty składek z tyt. zawartych polis w miesięcznych ratach: 14,90 zł w terminie do dnia 2015-08-06, 14,90 zł w terminie do dnia 2015-07-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2015-06-06, 14,90 zł w terminie do dnia 2015-05-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2015-04-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2015-03-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2015-02-06, 14,49 zł w terminie do dnia 2015-01-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2014-12-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2014-11-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2014-10-06, 14.90 zł w terminie do dnia 2014-09-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-08-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-07-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-06-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-05-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-04-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-03-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-02-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2015-01-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2014-12-06, 51.30 zł w terminie do dnia 2014-11 -06, 51.30 zł w terminie do dnia 2014-10-06, 34.80 zł w terminie do dnia 2014-09-06.
Dowód: polisa (k.26), polisa (k.27), potwierdzenie (k.25).
W/w pojazd, który objęty był przedmiotową polisą uległ kolizji w dniu 7 stycznia 2015 r. i w wyniku tego pozwana oddała pojazd do demontażu, co miało miejsce w dniu 12 stycznia 2015 r. Na podstawie zaświadczenia o demontażu nr S/23/3 z dnia 12 stycznia 2015 r. Prezydent Miasta T. wydał w dniu 19 stycznia 2015 r. decyzję nr (...).5410.3.53.2015.MM o wyrejestrowaniu pojazdu V. (...) o nr rejestracyjnym (...). Pozwana przesłała powódce w/w decyzję.
Dowód: zaświadczenie o demontażu (k.39), decyzja (k.40).
Pismem z dnia 5 listopada 2015 roku, powódka wezwała pozwana do zapłaty składki ubezpieczeniowej.
Dowód: wezwanie do zapłaty (k.51)
Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.
Sąd zważył, co następuje:
Bezspornym w sprawie było, iż pozwana zawarła z pozwaną umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz A.. Przedmiotem ubezpieczenia był pojazd marki V. (...). Kwestią sporu była zaś okoliczność ewentualnego istnienia zobowiązania pozwanej do zapłaty kolejnych rat składki ubezpieczeniowej za okres ubezpieczenia.
Zasady zawierania i wykonywania umów obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych reguluje ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. (Dz.U. 2003.124.1152). Stosownie do treści przepisu art. 23 ust.1 ustawy, posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1 ustawy, odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń trwa przez okres wskazany w umowie i kończy się z upływem ostatniego dnia tego okresu, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie. W myśl kolejnych przepisów ustawy umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawiera się na okres 12 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 27, zaś okres ten kończy się z upływem dnia poprzedzającego początkowy dzień okresu ubezpieczenia (art. 26 ust. 1 i 2).
Zgodnie natomiast z treścią art. 33 . pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu z chwilą wyrejestrowania pojazdu mechanicznego.
Jak wynika z materiału zgromadzonego w sprawie pojazd marki V. (...) został wycofany z ruchu i wyrejestrowany w dniu 19 stycznia 2015 r, zatem w tym dniu uległa rozwiązaniu umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych dotycząca tego pojazdu oraz umowa A.. Ten dzień należy też przyjąć jako datę końcową ponoszenia odpowiedzialności za zapłatę składki przez pozwaną.
Zgodnie z treścią art. 813§1 k.c. składkę oblicza się za czas trwania odpowiedzialności ubezpieczyciela.
Pełnomocnik powoda pismem procesowym z dnia 14 lipca 2016 r. cofnął pozew o kwotę 463,40 zł tyt. należności głównej, podtrzymując powództwo o zapłatę składki 314,50 zł tytułem należności głównej wynikającej z rat polisy od września 2014 r. do stycznia 2015 r. wraz z odsetkami i taką też kwotę wraz z należnymi odsetkami należało zasądzić na rzecz powódki od pozwanej. Obowiązek zapłaty powyższej kwoty przez pozwaną był pomiędzy stronami bezsporny, gdyż pozwana w sprzeciwie przyznała, że powódce wierzytelność taka przysługuje oraz zobowiązała się do jej zapłaty w zakreślonym terminie czego jednak nie uczyniła.
Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia.
Z tych względów i w oparciu o powołane przepisy Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.
Zgodnie z art. 203 k.p.c. w zw. z art.355 k.p.c. w pkt 2 wyroku umorzono postępowanie w pozostałym zakresie. Stronę cofającą powództwo w zakresie kwoty 463,40 zł należy uznać za stronę przegrywającą proces w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c.
Sąd nadto nie uwzględnił wniosku pozwanej o rozłożenie zasądzonej należności na raty.
Stosownie do treści art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.
Komentowany przepis wprowadza szczególną zasadę wyrokowania dotyczącą przedmiotu orzekania, dając sądowi możliwość wydania orzeczenia zasądzającego roszczenie powoda z uwzględnieniem interesów pozwanego w zakresie czasu wykonania wyroku. Jest to tzw. moratorium sędziowskie (M. P., Rozłożenie w wyroku na raty zasądzonego świadczenia, P.. 1971, nr 5, s. 5). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty albo wyznaczenie odpowiedniego terminu do spełnienia zasądzonego świadczenia jest możliwe tylko "w szczególnie uzasadnionych wypadkach". Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (M. J. (w opracowaniu K. Weitza (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 2, red. T. Ereciński, s. 24 i n.; zob. też E. Gapska, Czynności..., s. 134; A. Góra-Błaszczykowska, Orzeczenia..., s. 40; M. Uliasz, Kodeks postępowania cywilnego..., s. 422).
Podkreśla się przy tym, że ochrona, jaką zapewnia pozwanemu art. 320 k.p.c. nie może być stawiana ponad ochronę powoda w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu powoda.
Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzi taki szczególny przypadek, który uzasadniałby uwzględnienie wniosku pozwanej. W ocenie Sądu pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na zaistnienie wyjątkowej sytuacji uzasadniającej skorzystanie z powyższej instytucji. Nadto pozwana nie dotrzymała złożonego w sprzeciwie zobowiązania dot. zapłaty niespornej kwoty.
Rozstrzygnięcie o kosztach procesu uzasadnia przepis art. 100 k.p.c. , § 2 pkt 2 Rozporządzeni Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Dz.U. z 2015 roku, poz. 1804). Żądania powódki zostały uwzględnione częściowo, mianowicie w 40 %, w takim zatem zakresie przysługiwał jej zwrot kosztów procesu, który określono w wysokości 63,28 zł.
SSR Jolanta Brzęk