WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2017 r. w Warszawie

sprawy J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o wysokość emerytury i kapitału początkowego

na skutek odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 12 września 2016 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

J. G. w dniu 5 października 2016 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 12 września 2016 r., znak: (...) wnosząc o ponowne przeliczenie wysokości emerytury. W ocenie odwołującego w zaskarżonej decyzji w rubryce dotyczącej średniej długości trwania życia powinno być zawarte 163,2 miesięcy, a nie jak stwierdził organ rentowy – 259,5 miesiąca
( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 18 października 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy stwierdził, że średnia długość trwania życia do obliczenia wysokości emerytury została przyjęta w prawidłowej wysokości w oparciu o Komunikat Prezesa GUS
z dnia 25 marca 2016 r. w sprawie tablicy średniego trwania życia kobiet i mężczyzn
( k. 3 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. G., urodzony w dniu (...), złożył wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. o emeryturę w dniu 17 marca 2016 r.
( k. 1 a. e.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. po rozpatrzeniu wniosku, wydał decyzję z dnia 27 maja 2016 r., znak: (...) przyznając odwołującemu zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 15 kwietnia 2016 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego ( k. 25 a. e.).

Odwołujący w dniu 22 sierpnia 2016 r. złożył wniosek do organu rentowego
o ponowne przeliczenie kwoty należnej mu emerytury dokonując przy tym sprawdzenia tablic średniej długości trwania życia ( k. 27 a. e.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. po rozpatrzeniu wniosku, wydał zaskarżoną decyzję z dnia 12 września 2016 r., znak: (...) przyznając odwołującemu emeryturę od dnia 15 kwietnia 2016 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy zsumował kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego
z uwzględnieniem waloryzacji i zwaloryzowanego kapitału początkowego, które następnie podzielił przez średnie dalsze trwanie życia. Jednocześnie organ rentowy poinformował,
że średnie dalsze trwanie życia ustalone decyzją z dnia 27 maja 2016 r. jest zgodne
z Komunikatem Prezesa GUS z dnia 25 marca 2016 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn i wynosi 259,5 miesięcy ( k. 29 a. e.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych. Zdaniem Sądu, powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać
za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy. W związku z tym, Sąd uznał materiał dowodowy za wystarczający do rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
II Oddział w W. z dnia 12 września 2016 r., znak: (...) nie zasługuje na uwzględnienie i jako niezasadne podlega oddaleniu.

Przedmiot sporu wyznaczało ustalenie, czy organ rentowy prawidłowo wydał zaskarżoną decyzję stosując trafnie obowiązujące przepisy prawa materialnego, opierając się na ustalonym i niekwestionowanym przez strony postępowania stanie faktycznym.

Sąd zważył, że odwołujący kończąc w dniu 15 kwietnia 2016 r. 60-ty rok życia nabył prawo do emerytury. Wobec powyższego organ rentowy był zobowiązany przeliczyć mu należne świadczenie w oparciu o obowiązujące przepisy prawa na dzień 15 kwietnia 2016 r. Ubezpieczony w toku postępowania podnosił jedynie, że średnia długość trwania życia,
w oparciu o którą dokonano podziału wysokości emerytury, powinna być zdecydowanie niższa od przyjętej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2016 r., poz. 887 j. t.) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2.

Zgodnie z nakreślonym obowiązkiem ustawowym, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego wydał Komunikat z dnia 25 marca 2016 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn ( M. P. z 2016 r., poz. 291). W tabeli będącej załącznikiem do Komunikatu Prezes GUS wyszczególnił odpowiednie dane dla ubezpieczonych ze względu na ich wiek odnoszący się do ukończonych przez nich lat
i miesięcy. Sąd doszedł do przekonania, że odwołujący przechodząc na emeryturę miał ukończony 60-ty rok życia. Sąd na podstawie załącznika zważył, iż Prezes GUS ustalił dla mężczyzny nabywającego prawo do emerytury w wieku 60 lat i 0 miesięcy, średnią długość dalszego trwania życia na 259,5 miesięcy. Zatem w ocenie Sądu organ rentowy prawidłowo zastosował obowiązujące przepisy prawa na dzień otrzymania prawa do emerytury przez ubezpieczonego stosując odpowiednie wartości zawarte w Komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 25 marca 2016 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.

Zarządzenie: (...)
(...)

(...)