UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku z dnia 24 stycznia 2017 roku

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 17 na 18 kwietnia 2014 roku w O. z terenu budowy przy skrzyżowaniu ul. (...), nieustalone osoby dokonały kradzieży 15 metrów przewodu zasilającego dźwig, należącego do pokrzywdzonego M. D., o wartości 3.000 zł. Przecięcie przewodu spowodowało uszkodzenie całego przewodu o długości 40 m., w wyniku czego powstały straty o łącznej wartości 25.000 zł. na szkodę w/w pokrzywdzonego.

W dniu 18 kwietnia 2014 roku w punkcie skupu złomu przy ul. (...) w O. oskarżony P. W. sprzedał 14,2 kg złomu miedzi w postaci 36 kawałków linki plecionej o grubości plecionki około 1 cm. Złom ten pochodził z budynku wielorodzinnego Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w W.. Oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) wykonywał tam remont polegający m. in. na wymianie instalacji elektrycznej i za przyzwoleniem zarządcy tej nieruchomości - P. K. (1) zabierał stare i niepotrzebne przewody elektryczne i złom elektryczny.

W nocy z 17 na 18 kwietnia 2014 roku oskarżony P. W. przebywał w domu z konkubiną i dziećmi.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

⚫: wyjaśnień oskarżonego P. W. (k. 66-67, k. 179),
⚫: częściowych zeznań pokrzywdzonego M. D. (k. 1-3, k. 29, k. 204-206),
⚫: zeznań świadka L. M. (k. 14-15, k. 181-182),
⚫: zeznań świadka D. K. (k. 22-23, k. 182),
⚫: zeznań świadka Z. B. (k. 35-337, k. 182-183),
⚫: zeznań świadka P. K. (1) (k. 53-54, k. 75, k.180-181),
⚫: zeznań świadka P. K. (2) (k. 185),

⚫: innych dowodów ujawnionych na rozprawie tj.: protokołu oględzin miejsca (k. 4-5), protokołu przeszukania pomieszczeń mieszkalnych oraz piwnicy (k. 11-13), protokołu zatrzymania rzeczy (k. 17-19), formularza przyjęcia odpadów metali (k. 20), wydruku z CEL (k. 21), pokwitowania odbioru rzeczy (k. 30), protokołu zatrzymania osoby (k. 43), protokołu przeszukania osoby (k. 44-45), protokołu przeszukania pomieszczeń (k. 48-49), informacji z KRK dot. oskarżonego (k. 50, k. 111-112, k. 190-191), zgłoszenia wykonania robót budowlanych (k. 55-60), kserokopii faktury (k. 61), kserokopii protokołu odbioru prac (k. 62), wydruku z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej RP (k. 63).

Oskarżony P. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Oskarżony wyjaśnił, że posiadał przewody elektryczne, które pochodziły z wymiany instalacji elektrycznej na klatkach schodowych w bloku przy ulicy (...) w W.. Otrzymał je pod koniec 2013 roku lub na początku 2014 roku od P. K. (1) – administratora nieruchomości. Były to różnego rodzaju przewody, w tym przewody z instalacji windy. Oskarżony miał te przewody obrać z otuliny i sprzedać. Przewodów z otuliną było około 30 kg. Sprzedawał je na trzy razy: w lutym, marcu i kwietniu w dwóch skupach złomu - w O. przy torach oraz przy ul. (...), ponieważ były najbliżej J.. W domu trzymał złom tak długo, ponieważ nie miał czasu żeby wcześniej obrać go z otuliny. Oskarżony podał, że na skupie złomu przy ul. (...) sprzedał około 13 kg różnych przewodów. Stwierdził nadto, że nie wie jak wyglądają przewody zasilające dźwig. Zaznaczył, że w nocy z 17 na 18 kwietnia 2014 roku był w domu i że nigdy nie był na placu budowy przy skrzyżowaniu ul. (...) w O..

Wyjaśnienia oskarżonego P. W. Sąd uznał za wiarygodne w całości. Są one bowiem spójne, logiczne i konsekwentne. Ponadto znajdują potwierdzenie w uznanych przez Sąd za wiarygodne zeznaniach świadka P. K. (1), który przyznał, że oskarżony otrzymał od niego różnego rodzaju elementy instalacji elektrycznej. Nadto brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów wskazujących na to, że sprzedany przez oskarżonego złom miedziany pochodził ze skradzionego pokrzywdzonemu przewodu zasilającego dźwig. Jak bowiem zeznał przed Sądem pokrzywdzony M. D., nie rozpoznał on sprzedanych przez oskarżonego, a następnie okazanych mu przez funkcjonariuszy Policji elementów, jako pochodzących ze skradzionego na jego szkodę przewodu. Wskazał, że była to sugestia funkcjonariuszy Policji, którzy porównując fragment przewodu przyniesiony przez pokrzywdzonego z elementami zatrzymanymi w punkcie skupu złomu „na oko” ustalili, że są to takie same przewody. Natomiast jak stwierdził pokrzywdzony na rozprawie, z uwagi na to, że okazane mu na Policji fragmenty kabli były rozcięte i pocięte, nie było możliwości stwierdzenia, czy pochodziły one ze skradzionego mu przewodu. W powyższej sytuacji brak jest zatem jakichkolwiek wiarygodnych dowodów podważających wiarygodność wyjaśnień złożonych przez oskarżonego.

Za wiarygodne w części Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego M. D.. Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonego z postępowania przygotowawczego w części, w której podał, iż okazany mu fragment kabla zatrzymanego przez funkcjonariuszy Policji w skupie złomu przy ul. (...) w O. pochodzi ze skradzionego mu przewodu zasilającego dźwig. W tym zakresie zeznania pokrzywdzonego są przede wszystkim wewnętrznie sprzeczne, gdyż zaprzeczył on temu twierdzeniu przed Sądem, gdzie zeznał, że w postępowaniu przygotowawczym nie rozpoznał okazanych mu fragmentów kabli, ponieważ po zdjęciu osłonki to jest nie do rozpoznania. Jednocześnie wskazał, że rozpoznając je w postępowaniu przygotowawczym, był zasugerowany przez funkcjonariuszy Policji, którzy „na oko” stwierdzili, że kable są takie same, a on im uwierzył uznając, że znają się na tym. W pozostałej części Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego M. D. dotyczącego czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, gdyż są spójne i logiczne, a ponadto znajdują potwierdzenie m.in. w protokole oględzin miejsca zdarzenia.

Walorem wiarygodności Sąd obdarzył zeznania świadka P. K. (1). Są one bowiem spójne, logiczne i konsekwentne oraz korelują z wiarygodnymi wyjaśnieniami oskarżonego. Świadek potwierdził m.in., że współpracując z oskarżonym zezwolił mu na zabieranie z budowy starych przewodów elektrycznych oraz ścinków nowych przewodów. Przewody te zabierane były przez dłuższy czas, oskarżony miał je obierać w domu i sprzedawać, co było świadkowi wiadome. W ocenie Sądu zeznania świadka są jasne i szczere, zgodne z posiadaną wiedzą. Brak jest podstaw, by podważać zeznania świadka tym bardziej, że to oskarżony świadczył usługi na rzecz świadka a nie odwrotnie, zatem też P. K. (1) nie miał interesu w tym by próbować bronić oskarżonego.

Za wiarygodne w całości Sąd uznał także zeznania świadka P. K. (2). Nie posiadała ona wiedzy odnośnie czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania. Potwierdziła jednak, że oskarżony w nocy nie opuszczał mieszkania i nocował w domu. W domu przez długi czas także trzymał przewody otrzymane ze Wspólnoty przy ul. (...) w W.. Zeznania świadka w pełni korelują z wyjaśnieniami oskarżonego, a także z zeznaniami świadka P. K. (1) i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek powodów do ich kwestionowania.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadka D. K.. Świadek nie posiadał zbyt wielu informacji w sprawie, potwierdził jedynie, że oskarżony sprzedał w skupie złomu kawałki przewodu miedzianego grubości około 1 cm. Zeznania tego świadka są spójne, logiczne, ponadto znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów i brak jest podstaw by kwestionować ich wiarygodność.

Za wiarygodne jednak nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie Sąd uznał zeznania świadka Z. B.. Nie posiadał on wiedzy na temat przedmiotowego zdarzenia. Zaznaczyć jednak należy, iż w postępowaniu przygotowawczym świadek odnosił się do nocy z 18 na 19 kwietnia 2014 roku, zatem nie do rzeczywistej daty zdarzenia, które miało miejsce w nocy z 17 na 18 kwietnia 2014 roku.

Zeznania świadka L. M. należało uznać za wiarygodne, jednak nie miały one żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne również wszystkie dowody z dokumentów ujawnione na rozprawie. Żadna ze stron nie kwestionowała bowiem ich wiarygodności ani autentyczności, a w połączeniu z pozostałym materiałem dowodowym, dokumenty te pozwalają na odtworzenie rzeczywistego przebiegu zdarzeń.

P. W. został oskarżony o to, że w nocy 18 kwietnia 2014 roku w O. woj. (...) z terenu budowy przy ul. (...)/(...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 15 metrów przewodu zasilającego dźwig o wartości 3000 zł., czym spowodował uszkodzenie całego przewodu o długości 40 m., w wyniku czego powstały straty w łącznej wartości 25.000 zł. na szkodę M. D., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Czyn z art. 278 § 1 k.k. popełnia ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Przedmiotem ochrony czynu zabronionego art. 278 k.k. jest własność i posiadanie rzeczy. Przedmiotem czynności wykonawczej jest cudza rzecz ruchoma, co oznacza, że ma ona właściciela i jest nim osoba inna niż sprawca. Czynność sprawcza polega na zaborze. Zabór polega na wyjęciu rzeczy spod władztwa właściciela lub posiadacza i przejęciu we własne władztwo sprawcy. Stroną podmiotową kradzieży jest umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego, w celu przywłaszczenia ( animus rem sibi habendi). O umyślności działania sprawcy świadczy chęć popełnienia czynu zabronionego.

Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. popełnia ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Uszkodzenie rzeczy to na pewno taka ingerencja w strukturę materialną rzeczy, która może powodować czasowe lub nawet trwałe ograniczenie jej dotychczasowych walorów użytkowych. Trafnie jednak podkreśla się, że uszkodzenie rzeczy nie zawsze musi się wiązać z ograniczeniem dotychczasowej funkcjonalności rzeczy, ale na pewno chodzi tu o taką ingerencję w strukturę materialną rzeczy, która powoduje szkodę tj. konieczność przywrócenia stanu poprzedniego.

Zgodnie z zasadą domniemania niewinności określoną w art. 5 § 1 k.p.k. oskarżonego uważa się za niewinnego dopóki wina jego nie zostanie udowodniona. Żaden z przeprowadzonych przez Sąd w niniejszym postępowaniu dowodów nie pozwolił na uznanie oskarżonego P. W. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe nie doprowadziło do udowodnienia winy P. W.. Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Również żaden z pozostałych przeprowadzonych przez Sąd dowodów nie pozwalał na uznanie winy oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu. Brak jest w sprawie jakichkolwiek wiarygodnych dowodów wskazujących na to, że to oskarżony dokonał kradzieży oraz uszkodzenia przewodu zasilającego dźwig na szkodę M. D.. Jedynym dowodem wskazującym na to, że fragmenty kabli miedzianych sprzedanych przez oskarżonego w punkcie skupu złomu mogły pochodzić z przewodu skradzionego na szkodę M. D., było jego stwierdzenie w postępowaniu przygotowawczym, że kable sprzedane przez oskarżonego to kable skradzione z dźwigu, którym Sąd z w/w powodów odmówił wiarygodności. Pokrzywdzony przyznał zresztą przed Sądem, że po zdjęciu otuliny z kabla nie da się rozpoznać czy przewody są takie same. W toku postępowania przygotowawczego organ postępowania nie zweryfikował w sposób odpowiedni, poprzez powołanie biegłego lub choćby ustalenie wymiarów, splotów oraz symboli przewodów, czy rzeczywiście przewody zatrzymane na skupie złomu są takie same jak przewód skradziony z miejsca zdarzenia. Zwykłe, naoczne jedynie porównanie przewodów nie dostarcza takich danych i nie pozwala na dokonanie takich ustaleń. Wskazać przy tym należy, że na etapie postępowania sądowego nie było już możliwości uzupełnienia materiału dowodowego w powyższym zakresie, bowiem fragmenty przewodów miedzianych zatrzymane w punkcie złomu zostały zwrócone pokrzywdzonemu już w toku postępowania przygotowawczego. Nadto podkreślić należy, iż z wiarygodnego materiału dowodowego wynika, że oskarżony sprzedane kable otrzymywał podczas wykonywanych przez siebie prac remontowych we Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w W. i brak jest jakichkolwiek dowodów przeczących tym twierdzeniom, a tym samym wskazujących, iż to oskarżony miałby być sprawcą zarzucanego mu czynu

Wobec powyższego Sąd uniewinnił oskarżonego P. W. od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami postępowania zgodnie z art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążył Skarb Państwa.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. D. M. wynagrodzenie w kwocie 649,44 zł, w tym 23 % podatku VAT w kwocie 121,44 zł. tytułem nie opłaconej przez oskarżonego pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wartość tej kwoty obliczona została zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 02.163.1348 z późn. zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE