POSTANOWIENIE

Dnia 29 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. w Tarnowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania B. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 27 maja 2013 r., nr (...)

o prawo do renty rodzinnej

p o s t a n a w i a:

umorzyć postępowanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 maja 2013 r., nr (...), wydaną po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 kwietnia 2013 r. (...) Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił B. R. przyznania renty rodzinnej dla dzieci: K., W. i A. R. po zmarłym 10 października 2012 r. ojcu P. R. ur. w (...) r., ponieważ w chwili śmierci nie miał ustalonego prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy i nie spełniał warunków do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Odwołanie od tej decyzji wniosła B. R. podnosząc, iż jest ona dla niej krzywdząca oraz domagając się jej zmiany i przyznania jej prawa do renty rodzinnej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy na podstawie akt sprawy uznał, że zmarły nie miał ustalonego prawa do renty. Nie spełniał również warunków do jej uzyskania, ponieważ na dzień 10 października 2012 r. nie udowodnił 5 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych przypadających w 10-leciu przed dniem zgonu, lecz udowodnił 1 rok 11 miesięcy 25 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Wnioskodawczyni B. R. zaskarżyła powyższą decyzję, załączając do odwołania dokumentację medyczną zmarłego podnosząc, że ojciec jej dzieci leczył się dużo wcześniej przed śmiercią.

Wobec powyższego organ rentowy skierował sprawę do lekarza orzecznika ZUS
w celu ustalenia ewentualnej wstecznej daty powstania niezdolności do pracy u P. R..

W dniu 3 września 2013 r. zostało wydane orzeczenie lekarza orzecznika ustalające całkowitą niezdolność do pracy od 10 października 2012 r., nie stwierdzono niezdolności do pracy przed 16 kwietnia 2004 r.

W związku ze złożeniem sprzeciwu od orzeczenia sprawa została przekazana do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 30 września 2013 r. podtrzymała orzeczenie lekarza orzecznika.

Na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej została wydana w dniu 11 października 2013 r. decyzja odmawiająca przyznania renty rodzinnej dla dzieci po zmarłym P. R., ponieważ zmarły nie spełniał warunku drugiego z art. 57 oraz art. 58 ust. 4 ustawy emerytalnej.

Powyższa decyzja uchyliła zaskarżoną decyzję z dnia 27 maja 2013 r. wydaną na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika.

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Postępowanie wywołane odwołaniem B. R. od decyzji (...) Oddział
w T. z dnia 27 maja 2013 r., nr (...), podlega umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.

Zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Postanowienie może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 355 § 2 k.p.c.).

W niniejszej sprawie decyzja ZUS z dnia 27 maja 2013 r., którą organ rentowy odmówił B. R. przyznania prawa do renty rodzinnej dla dzieci: K., W.
i A. R., zaskarżona przez wnioskodawczynię odwołaniem, została uchylona decyzją z dnia 11 października 2013 r.

Skoro więc decyzja ZUS z dnia 27 maja 2013 r., od której odwołała się B. R. została uchylona, postępowanie w przedmiotowej sprawie jest niedopuszczalne i podlega umorzeniu. Brak jest wszak instrumentu inicjującego i dopuszczającego postępowanie sądowe, którym w zakresie ubezpieczeń społecznych jest odwołanie od decyzji organu rentowego. W orzecznictwie przyjmuje się bowiem, że dochodzenie przed sądem prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego, które nie było przedmiotem decyzji organu rentowego, jest niedopuszczalne, z wyjątkiem przewidzianym w art. 477 ⁹ § 4 k.p.c.,
a treść decyzji, od której wniesiono odwołanie, wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu (por. wyrok SN z dnia 23 listopada 1999 r., II UKN 204/99, OSNP 2001/5/169; postanowienie SN z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.