POSTANOWIENIE

Dnia 6 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy Dydo

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi dłużniczki A. W. na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Świdnicy J. P., sygn. akt Km 1453/14 w sprawie egzekucyjnej prowadzonej z wniosku wierzyciela Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś.

na skutek zażalenia dłużniczki na zarządzenia Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym w Świdnicy z dnia 17 października 2016 r., sygn. akt I Co 2174/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 17 października 2016 r. wezwano pełnomocnika A. W. o opłatę od skargi na czynność komornika w kwocie 100 zł w terminie tygodniowym, pod rygorem odrzucenia skargi. W uzasadnieniu zarządzenia powołano treść art. 25 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W zażaleniu na powyższe zarządzenie, dłużniczka zarzuciła mu:

- obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść zaskarżonego zarządzenia, a w szczególności art. 130 § 1 kpc poprzez wezwanie strony do opłaty przy jednoczesnym naruszeniu przepisów dotyczących procedury rozpoznania wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych;

- obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść zaskarżonego zarządzenia poprzez określenie wymiaru opłaty od skargi bez poprawnego rozpoznania złożonego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych z dnia 11 kwietnia 2016 r.;

- naruszenie przepisów prawa materialnego, a to przepisów ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w szczególności art. 102 ust. 2 w zw. Z a contrario art. 107 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i rozstrzygnięcie niekompletnego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych.

Biorąc pod uwagę powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego zarządzenia poprzez obniżenie wysokości opłaty sądowej od skargi i zasądzenie od wierzyciela na rzecz A. W. kosztów postępowania zażaleniowego wg norm przepisanych ewentualnie o uchylenie zarządzenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył:

Niewątpliwie błędne jest stanowisko skarżącej, co do rzekomego nieprawidłowego wymiaru opłaty dokonanego zaskarżonym zarządzeniem. Opłatę stałą w kwocie 100 zł pobiera się od skargi na czynności komornika, co wynika z art. 25 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 623). Słusznie zatem skarżąca została wezwana do uiszczenia opłaty od skargi na czynność komornika w wysokości 100 zł.

Odnosząc się natomiast do wywodów zażalenia związanych z ponownym oddaleniem jej wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych wskazać należy, że powyższe zarzuty winny być podnoszone w zażaleniu na postanowienie o oddaleniu w/w wniosku, zaś w złożonym przez nią zażaleniu na wymiar opłaty nie mają znaczenia.

Skoro zatem zarzuty zażalenia w żaden sposób nie podważyły trafności zaskarżonego zarządzenia, zażalenie to jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 398 k.p.c., orzekł jak w postanowieniu.