Sygn. akt II K 769/16
Dnia 14 lutego 2017 roku
Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca – SSR Anna Zajączkowska
Protokolant – Anna Kopeć
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 14 lutego 2017 r.
sprawy A. M.
syna A. i S. zd. Ś.
ur. (...) w O.
oskarżonego o to, że:
w dniu 10 lipca 2016 roku w miejscowości Z., za pośrednictwem sieci Internet działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził M. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 350 złotych wprowadzając ją w błąd, co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy kupna sprzedaży w ten sposób, że w serwisie (...) zamieścił ogłoszenie o sprzedaży telefonu komórkowego marki S. (...) a następnie po zakupie telefonu przez pokrzywdzoną i dokonaniu przez nią zapłaty na rachunek bankowy kwoty 350 złotych nie przesłał telefonu odbiorcy ani nie zwrócił pieniędzy
to jest o czyn z art. 286 § 1 kk
o r z e k a
1. oskarżonego A. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za czyn ten na podstawie art. 286 § 1 kk oskarżonego skazuje i na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;
3. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. L. kwoty 350,00 (trzysta pięćdziesiąt i 00/100) złotych;
4. na podstawie art. 72 § 1 pkt 2 kk zobowiązuje oskarżonego do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonej M. L.;
5. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt II K 769 / 16
Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w czasie rozprawy sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Oskarżony A. M. za pośrednictwem portalu społecznościowego (...) złożył za numerem ogłoszenia (...) ofertę sprzedaży telefonu Samsung G. (...). Od początku nie miał zamiaru wysłać telefonu ewentualnemu nabywcy. Na ogłoszenie oskarżonego odpowiedziała w dniu (...) córka pokrzywdzonej M. L., L., która w wyniku podjętych następnie z oskarżonym rozmów wynegocjowała cenę sprzedaży telefonu za kwotę 350 złotych. Wymienioną należność w dniu 19 lipca 2016 roku M. L. na prośbę córki wpłaciła na wskazany przez oskarżonego numer rachunku bankowego (...) prowadzonego przez D. Bank A/S S.A. Oddział w Polsce. Mimo otrzymania pieniędzy oskarżony nie wywiązał się z umowy i telefonu nie wysłał.
Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonego A. M. (k. 88-90 {64-68}) oraz zeznań pokrzywdzonej M. L. (k.1-2), a ponadto dokumenty w postaci korespondencji na portalu (...) (k.6-13), informacji z (...) (k.18-21), informacji z (...) (k.27-28,33-37) oraz informacji z (...) (k.39,45).
Oskarżony A. M. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wniosek o wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy wnioskując o wymierzenie kary 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłacenie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 350 złotych oraz zobowiązanie do pisemnego przeproszenia pokrzywdzonej. Prokurator zaakceptował wniosek oskarżonego przesyłając go do sądu wraz z aktem oskarżenia.
Sąd zważył co następuje:
Sąd dał wiarę przyznaniu się oskarżonego do winy, bowiem okoliczność ta znajduje pełne potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonej M. L. oraz zgromadzonych dokumentach, a zatem dowodach oskarżonego obciążających którym sąd dał wiarę. Pokrzywdzona nie miała żadnego interesu w niesłusznym obciążaniu oskarżonego, tym bardziej, że nie znała jego tożsamości. Składając zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa dysponowała wyłącznie danymi dostępnymi na(...) i związanymi z próbą zakupu telefonu przez jej córkę. Dopiero weryfikacja tych danych doprowadziła do ustalenia tożsamości oskarżonego.
Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.
W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego A. M. została w pełni udowodniona.
Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu sąd uznał, że zachowanie A. M. powinno być zakwalifikowane z art. 286 § 1 kk. Oferując telefon Samsung G. (...) do sprzedaży i następnie prowadząc z córką pokrzywdzonej negocjacje co do ceny, oskarżony nie zamierzał tego telefonu nigdy wysłać. Działał zatem umyślnie, z zamiarem bezpośrednim i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W konsekwencji poprzez wprowadzenie kupującego w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy doprowadził pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 350 złotych. W tych okolicznościach niewątpliwie zachowaniem swoim oskarżony wyczerpał znamiona występku kwalifikowanego z art. 286 § 1 kk.
Przystępując do wymiaru kary sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 53 kk. Ocenił zatem społeczną szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu oraz stopień jego winy jako wysokie. A. M. skierował swoje zachowanie przeciwko mieniu, gdzie prawo własności drugiej osoby winno być chronione szczególnie. Jako wysoki należało także ocenić stopień winy oskarżonego który jest osobą młodą, której zdolności postrzegania nie są w żaden sposób ograniczone. Wie zatem, że określone zachowanie niesie ze sobą określone konsekwencje. Oskarżony zdaje sobie z tego sprawę bowiem żałował swojego czynu i wie, że źle postąpił. Do okoliczności łagodzących sąd zaliczył fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego, jak również to, że przyznał się on do winy.
W tych okolicznościach sąd zaakceptował wniosek oskarżonego o wymierzenie określonej kary, któremu nie sprzeciwiał się także prokurator, i wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby, zobowiązał oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonej oraz orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody. Niemniej orzekając jak wyżej sąd nie zwrócił uwagi, że w chwili popełnienia czynu oskarżony nie miał ukończonych 21 lat, a w chwili orzekania lat 24. Tym samym przy wyrokowaniu sąd pominął okoliczność, że oskarżony jest sprawcą młodocianym i w takiej sytuacji wymierzenie kary obwarowane jest szczególnymi okolicznościami. Mianowicie okres próby na jaki zostaje zawieszona kara pozbawienia wolności nie może być krótszy niż 3 lata, inna jest też podstawa zawieszenia wykonania kary. Dodatkowo zawieszając wykonanie kary wobec sprawcy młodocianego sąd zobligowany jest orzec w okresie próby dozór kuratora.
Mimo akcentowanych wyżej nieprawidłowości jakie pojawiły się w wyroku sąd stoi na stanowisku, że wymierzona oskarżonemu kara 10 miesięcy pozbawienia wolności, a zatem ukształtowana w dolnych granicach zagrożenia, odpowiada stopniowi winy oskarżonego, stopniowi szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu, jak również uwzględnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i wprowadza przekonanie o nieuchronności kary.
Uwzględniając sytuację materialną oskarżonego, który nie pracuje pozostając na utrzymaniu rodziców, mając także na uwadze konieczność naprawienia wyrządzonej przez niego szkody, sąd uznał, że w sprawie niniejszej istnieją przesłanki negatywne do obciążenia oskarżonego kosztami postępowania i kosztami tymi obciążył Skarb Państwa.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.