WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Małgorzata Wierzbicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2017r. w S.

odwołania J. Ś.

od decyzji Zakładu (...) Oddział w Z.

z dnia 5 lipca 2016 r. (Nr (...) )

w sprawie J. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala J. Ś. prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2015 r.

Sygn. akt IV U 722/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r. poz. 887), odmówił J. Ś. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 28 czerwca 2016r. nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony J. Ś., wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazano, że z powodu silnych dolegliwości po przebytej zakrzepicy żylnej ubezpieczony nie może swobodnie się poruszać, wykonywać żadnej pracy, zwłaszcza wymagającej pozycji stojącej. Wnioskodawca kwestionował orzeczenie Komisji Lekarskiej, które było podstawą wydania zaskarżonej decyzji (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy prawa oraz argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-5v akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. Ś. w okresie od 11 września 1990r. do 31 lipca 2015r. posiadał uprawnienia do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 21 marca 2016r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.535 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 9 maja 2016r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 09.05.2016r. k.540 i 551 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu od powyższego orzeczenia ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 28 czerwca 2016r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 28.06.2016r. k.553 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 5 lipca 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 5.07.2016r. k.555 akt rentowych).

J. Ś., ur. (...), posiada wykształcenie zawodowe górnicze, pracował jako górnik, a następnie od 1990r. do 31 lipca 2015r. orzeczono u niego częściową niezdolność do pracy. W czasie trwania częściowej niezdolności do pracy był zatrudniony do 2013r. w zakładzie pracy chronionej jako ochroniarz (okoliczności bezsporne).

U ubezpieczonego rozpoznano zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z ograniczeniem jego ruchomości, niewielki zespół móżdżkowy w następstwie toksycznego uszkodzenia mózgu, polineuropatię czuciową w następstwie toksycznego uszkodzenia nerwów obwodowych, ZZA w okresie abstynencji, a także przebytą zakrzepicę żyły udowej lewej z częściową rekanalizacją. Utrzymujące się aktualnie dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku C i L/S, pomimo stosowanego leczenia farmakologicznego i rehabilitacji, upośledzają sprawność ruchową opiniowanego, stanowią przeciwwskazanie do pracy fizycznej, dźwigania, pracy w długotrwałej pozycji wymuszonej, pracy wymagającej sprawności ruchowej. Rozpoznane schorzenia powodują częściową niezdolność ubezpieczonego do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji (górnik), natomiast nie powodują niezdolność do wykonywania prostych prac fizycznych na poziomie „0”, w tym do pracy wykonywanej jako ochroniarz. Częściowa niezdolność do pracy jako górnik trwa nadal od 1 sierpnia 2015r., nie rokuje poprawy i wobec tego uznano wnioskodawcę za trwale częściowo niezdolnego do pracy. Jednocześnie uznano J. Ś. za zdolnego do wykonywania prostych prac fizycznych, czy pracy ochroniarza (opinia biegłych lekarzy neurologa, ortopedy i chirurga, k. 12 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. Ś. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz. 887) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach wyszczególnionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony pozostaje osobą niezdolną do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego. W sporządzonej opinii biegli lekarze neurolog, ortopeda i chirurg po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej, a także po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego stwierdzili naruszenie sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie J. Ś. za częściowo niezdolnego do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w zawodzie górnika od dnia 1 sierpnia 2015r., a wobec braku rokowań poprawy oceniono, iż niezdolność ta ma charakter trwały. Biegli wskazali, że utrzymujące się aktualnie dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku C i L/S, pomimo stosowanego leczenia farmakologicznego i rehabilitacji, upośledzają sprawność ruchową opiniowanego, stanowią przeciwwskazanie do pracy fizycznej, dźwigania, pracy w długotrwałej pozycji wymuszonej, pracy wymagającej sprawności ruchowej.

Analizując sporządzoną w sprawie opinię, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona. Zastrzeżenia organu rentowego nie podważyły zawartego w niej stanowiska biegłych. Organ rentowy w swoich zastrzeżeniach wskazuje, że co prawda ubezpieczony nie może wykonywać pracy w zawodzie górnika, ale zachował zdolność do wykonywania innych (lżejszych) prac fizycznych, w tym pracy ochroniarza. Podkreślenia jednak wymaga, że zgodnie z obowiązującymi przepisami przy dokonywaniu oceny zdolności do pracy danej osoby w pierwszej kolejności bierze się pod uwagę poziom posiadanych kwalifikacji. Sąd nie neguje okoliczności, iż ubezpieczony mógłby wykonywać inne, lżejsze prace. Niemniej jednak dokonywanie oceny zdolności do pracy z punktu widzenia jakiejkolwiek innej pracy możliwej do wykonywania przez wnioskodawcę jest nieuzasadnione. Pierwszym punktem odniesienia przy ocenie niezdolności do pracy są posiadane kwalifikacje, a dopiero w przypadku, gdy dana osoba nie legitymuje się żadnymi kwalifikacjami zawodowymi - czy to wyuczonymi, czy też nabytymi - należy odnosić się do ogólnego rynku pracy. Co więcej zgodnie z przepisami ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dopiero przy całkowitej niezdolności do pracy bada się, czy wnioskodawca jest w stanie wykonywać jakąkolwiek pracę. Niewątpliwie obecny stan zdrowia ubezpieczonego trwale uniemożliwia mu pracę w wyuczonym zawodzie górnika, którą to świadczył do czasu ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolność do pracy w 1990r. Okoliczności, iż ubezpieczony już w czasie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy podjął zatrudnienie na stanowisku ochroniarza, nie można odnosić do jego poziomu kwalifikacji, bowiem na wykonywanie tej pracy pozwalał mu wówczas stan zdrowia. Wobec powyższego, biegli lekarze w sporządzonej opinii prawidłowo odnieśli się do posiadanych przez wnioskodawcę kwalifikacji, w związku z czym Sąd obdarzył ją wiarygodnością i podzielił płynące z niej wnioski.

Całokształt okoliczności sprawy pozwala zatem stwierdzić, że J. Ś. w dalszym ciągu spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Za dowodem z opinii biegłych lekarzy Sąd uznał ubezpieczonego za trwale częściowo niezdolnego do pracy od dnia 1 sierpnia 2015r. Zgodnie bowiem z art. 61 w/w ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc, zmieniono zaskarżoną decyzję i orzeczono jak w sentencji wyroku.