Sygn. akt IV U 914/16
Dnia 24 lutego 2017r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jacek Witkowski |
|
Protokolant |
st. sekr. sądowy Małgorzata Wierzbicka |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2017r. w S.
odwołania A. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
z dnia 24 października 2016 r. (Nr (...) )
w sprawie A. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.
o prawo do emerytury
zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. K. prawo do emerytury od dnia 18 października 2016 r.
Sygn. akt IV U 914/16
Decyzją z dnia 24.10.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił A. K. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 887) w zw. z par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43), gdyż wnioskodawca nie wykazał 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach na dzień 1.01.1999 r. Do tej kategorii zatrudnienia nie został zaliczony okres pracy ubezpieczonego w Odlewni (...) w S. od 1.07.1983 r. do 23.01.1997 r. oraz od 26.08.1997 r. do 31.07.2000 r. na stanowisku hartownik, albowiem stanowisko to nie jest wymienione w zarządzeniu resortowym nr 3 Ministra Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z dnia 30.03.1985 r.
Od decyzji tej odwołanie złożył A. K., który wnosił o jej zmianę argumentując, iż stanowisko to znajduje się w zarządzeniu resortowym w dziale III poz. 67 pkt 4. Do odwołania ubezpieczony załączył dokumentację pracowniczą uzyskaną z archiwum zakładowego (...) Urzędu Wojewódzkiego w W..
W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
Ubezpieczony A. K., urodzony (...), złożył dnia 7.10.2016 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury w wieku obniżonym. Na podstawie przedłożonej dokumentacji organ rentowy przyjął, iż na dzień 1.01.1999 r. A. K. wykazał okres ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 2 miesięcy i 1 dnia, w tym staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 5 lat, 7 miesięcy i 28 dni. Do tego stażu zaliczono okresy zatrudnienia w Odlewni (...) w S. na stanowiskach: wykańczacz odlewów i transportowy w odlewni. Ubezpieczony złożył organowi rentowemu świadectwo pracy tzw. ogólne wystawione 31.07.2001 r., w którym to świadectwie w pkt 8 wymienione są prace w szczególnych warunkach, jakie wykonywał w Odlewni (...) w S. (k. 14 a. e.). Wśród tych okresów wymieniony był okres pracy od 1.07.1983 r. do 31.07.2001 r. z dwiema krótkimi przerwami na stanowisku hartownik, przy czym pracodawca wskazał, jako podstawę prawną, przepis załącznika A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. dział III poz. 21, 23. Organ rentowy uznał, iż praca na tym stanowisku nie była pracą w szczególnych warunkach, ponieważ w przepisach resortowych nie był wymieniony ten rodzaj pracy. Zaskarżoną decyzją z dnia 24.10.2016 r. pozwany ZUS odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do wcześniejszej emerytury.
W toku postępowania odwoławczego Sąd ustalił, iż A. K. w okresie od 1.07.1983 r. do 23.01.1997 r. i od dnia 26.08.1997 r. do końca swojego zatrudnienia tj. do 31.07.2001 r., wykonywał pracę na Oczyszczalni. Jego czynności polegały na tym, iż jako hartownik odlewy dostarczone z odlewni oczyszczał, a potem przy pomocy suwnicy, odlew był wkładany do pieca. Tam odlew poddany był działaniom wysokiej temperatury i następnie wychładzany. Swoje czynności wykonywał w ramach brygady trzyosobowej (zeznania k. 26-26v a. s.). Wykonywanie pracy na tym stanowisku potwierdzone zostało również w dokumentach pracowniczych takich jak angaże płacowe, wystawionych przez Odlewnię (...) w S.. W każdym z tych dokumentów wymienione jest stanowisko pracy hartownika (k. 9-15 a. s.).
Zdaniem Sądu, zeznania ubezpieczonego są wiarygodne, co do rodzaju pracy, jaką wykonywał. Zeznania te korespondują z treścią angaży płacowych, w których wymieniane było stanowisko hartownika. W ocenie Sądu, istotne jest ustalenie rodzaju pracy wykonywanej przez pracownika, a nie nazwa stanowiska pracy. Bezsporne jest, iż A. K. jako hartownik zajmował się oczyszczaniem i wykańczaniem odlewów. Była to końcowa faza produkcji, podczas której odlewy ze staliwa bądź z żeliwa były poddawane wysokim temperaturom w piecach gazowych. Ubezpieczony jako pracownik był narażony na działalnie wysokich temperatur, a także pyłu znajdującego się w hali produkcyjnej. Ten rodzaj pracy należy zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu powołanego wyżej wykazu A, dział III poz. 23 tj. oczyszczanie i wykańczanie odlewów. Podkreślić należy, iż przepisy resortowe od dnia 1.01.1999 r. nie obowiązują. Stosuje się je jedynie posiłkowo w celu sprecyzowania rodzaju pracy wykonywanej przez danego pracownika. Mają one jedynie charakter porządkujący. W związku z tym, zasadniczym kryterium do oceny, czy dany rodzaj pracy należy do kategorii prac w szczególnych warunkach, jest ustalenie, czy taki rodzaj pracy ma swoje odzwierciedlenie w powołanym wyżej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie charakter pracy wykonywanej przez ubezpieczonego od dnia 1.07.1983 r. do 23.01.1997 r. i od 26.08.1997 r. do 31.12.1998 r. był pracą w szczególnych warunkach.
W tej sytuacji, po doliczeniu tych okresów do niekwestionowanego przez ZUS okresu zatrudnienia wnioskodawcy w warunkach szczególnych, łączny staż w tej kategorii zatrudnienia na dzień 1.01.1999 r. przekracza znacznie liczbę 15 lat.
Z tych względów Sąd Okręgowy uznał, iż ubezpieczony w dacie ukończenia 60-roku życia spełnił wszystkie przesłanki do nabycia uprawnień do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z par. 2 ust. 1, par. 3 i par. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r.
W tej sytuacji Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 14 par. 2 kpc orzekł jak w sentencji.