Sygn. akt VI W 3125/16

(...)

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w VI Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Kegel

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia publicznego Komisariatu Policji W.

przeciwko

S. S. córce Z. i K. z d. Ł., ur. (...) we W.

obwinionej o to, że: w dniu 17 września 2016 roku około godziny 09:00 we W. na ul. (...), w sklepie (...), dokonała kradzieży maszynek do golenia marki G. szt. 8 o łącznej wartości 135,92 złotych, czym działała na szkodę J. M. P.,

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

I.  uznaje obwinioną S. S. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku tj. wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw wymierza jej karę 30 (trzydziestu) dni aresztu;

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierza jej opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 września 2016 r. około godziny 09.00 do sklepu (...), mieszczącego się przy ul. (...) we W., przyszła obwiniona S. S.. Obwiniona schowała do torebki 8 szt. maszynek do golenia marki G. o łącznej wartości 135,92 zł, po czym opuściła sklep, nie płacąc za nie. Po wyjściu ze sklepu została ujęta przez pracownika ochrony, któremu dobrowolnie wydała skradzione przedmioty.

Dowód: wyjaśnienia obwinionej k. 9 - 11

zeznania świadka F. K. z dnia 23 listopada 2016 r.

notatka urzędowa k. 2

protokół ujęcia k. 3

D. S. była karana za czyny przeciwko mieniu.

Dowód: dane o karalności k. 15 - 17

Przesłuchana w toku czynności wyjaśniających w charakterze osoby, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, S. S. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień.

Skierowane do obwinionej wezwanie na rozprawę w dniu 23 listopada 2016 r., po dwukrotnym awizowaniu, zostało zwrócone jako niepodjęte w terminie. Obwiniona w toku czynności wyjaśniających dwukrotnie została pouczona – co potwierdziła własnoręcznym podpisem – o obowiązku wskazania adresu dla doręczeń (art. 38 § 2 kpw) oraz o obowiązku informowania organu prowadzącego czynności wyjaśniające o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytu trwającego dłużej niż 7 dni (art. 54 § 6 kpw).

Mając zatem na uwadze treść art. 139 § 1 kpk, recypowanego do postępowania wykroczeniowego mocą art. 38 § 1 kpw, Sąd uznał wezwanie skierowane do obwinionej za doręczone prawidłowo i rozpoznał sprawę zaocznie – w myśl przepisu art. 71 § 4 kpw.

Przyznanie się obwinionej korespondowało z relacją świadka F. K. – pracownika ochrony, który rozpoznał S. S. jako sprawczynię kradzieży dokonanej na szkodę sklepu, w którym świadek był zatrudniony, a następnie dokonał jej zatrzymania. Zeznania świadka znajdowały z kolei oparcie w dokumentach w postaci notatki urzędowej i protokołu ujęcia.

Rzetelność żadnego z powyższych dowodów nie budziła zastrzeżeń Sądu – wzajemnie się uzupełniając, tworzyły one spójną i logiczną całość, nie pozostawiającą żadnych wątpliwości co do sprawstwa i winy S. S. w zakresie czynu objętego wnioskiem o ukaranie.

Rozważając kwestię wymiaru kary, Sąd jako znaczny ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionej – przede wszystkim z uwagi na umyślność jej działania oraz rodzaj dobra, w jakie godziła. Okoliczność obciążającą obwinioną stanowiła jej uprzednia karalność.

S. S. niejednokrotnie dopuszczała się czynów przeciwko mieniu, a stosowane wobec niej środki represji karnej nie przynosiły oczekiwanych efektów. Mając zatem na uwadze, że obwiniona jest sprawczynią niepoprawną, Sąd nie dostrzegł możliwości orzeczenia wobec niej kary łagodniejszej niż 30 dni aresztu. Kara ta wyeliminuje na pewien czas obwinioną z funkcjonowania w społeczeństwie, uniemożliwiając jej popełnianie kolejnych czynów zabronionych, bowiem realizacja innych funkcji kary – zważywszy na sposób życia przyjęty przez obwinioną – wydaje się wątpliwa.

Mając na uwadze sytuację materialną obwinionej, Sąd zwolnił ją od ponoszenia kosztów postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.