UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniósł w sprawie I C 170/10 przeciwko M. K. (1) pozew o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego umowy przeniesienia prawa własności 100 udziałów w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. zawartej między pozwanym M. K. (1) i S. K. z pokrzywdzeniem wierzyciela, któremu przysługuje od dłużnika S. K. wierzytelność w wysokości 2.406,47 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25 stycznia 2006 roku i kosztami sądowymi zasądzona wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 19 września 2006 roku (sygn. akt IV GC 1305/06). Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że wyrokiem z dnia 19 września 2006 roku Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku zasądził od S. K. na rzecz powoda kwotę 2.406,47 złotych z ustawowymi odsetkami i kosztami sądowymi. Na wniosek powoda Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Starogardzie Gdańskim J. B. prowadził postępowanie egzekucyjne o zapłatę w/w należności. Egzekucja okazała się bezskuteczna. W skład majątku S. K. wchodziło 500 udziałów w kapitale zakładowym (...) sp. z o.o. W grudniu 2007 roku S. K. zbył 100 udziałów na rzecz syna M. K. (1). Na skutek powyższej czynności prawnej dłużnik powoda stał się niewypłacalny w stopniu wyższym niż był przed dokonaniem czynności. Ze względu na to, że przeniesienie własności udziałów odbyło się z majątku ojca do majątku syna i w okolicznościach prowadzenia postępowania egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi pozwany wiedział, że zbywca działał w zamiarze pokrzywdzenia wierzyciela.

W sprawie I C 171/10 powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniósł przeciwko M. K. (2) pozew o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego umowy przeniesienia prawa własności 400 udziałów w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. zawartej między pozwanym M. K. (2) i S. K. z pokrzywdzeniem wierzyciela, któremu przysługuje od dłużnika S. K. wierzytelność w wysokości 2.406,47 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 25 stycznia 2006 roku i kosztami sądowymi zasądzona wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 19 września 2006 roku (sygn. akt IV GC 1305/06). Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł argumentację tożsamą z uzasadnieniem pozwu w sprawie I C 170/10.

W odpowiedzi na pozew M. K. (1) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że brak jest związku przyczynowego między zbyciem udziałów a pokrzywdzeniem wierzycieli, ponieważ dłużnik uzyskał za nie nominalną wartość i jego stan majątkowy nie uległ zmianie. Na skutek czynności nie doszło do niewypłacalności dłużnika, gdyż otrzymał kwotę 10.200 zł, przy czym - jak wynika z opinii biegłego wydanej w postępowaniu karnym - wartość rynkowa udziałów wynosiła 0 złotych. Nie można mówić o świadomości pokrzywdzenia wierzyciela w sytuacji, gdy zbyto udziały po cenie odpowiadającej wartości nominalnej. S. K. zaspokoił z otrzymanej sumy swoich wierzycieli.

W odpowiedzi na pozew M. K. (2) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów postępowania. Przyznał, że nabył 400 udziałów o wartości nominalnej 100 zł w dniu 21 grudnia 2007roku za cenę 40.500 złotych. Niemniej nie zostały spełnione przesłanki pozwalające na uznanie czynności prawnej za bezskuteczną na podstawie art. 527 kc. Po pierwsze pozwany nie uzyskał korzyści majątkowej, ponieważ zapłacił 40.500 złotych za udziały, których rynkowa wartość wynosiła 0 złotych. Poza tym nie doszło do pokrzywdzenia któregokolwiek z wierzycieli, bowiem S. K. zaspokoił ich z sumy uzyskanej od pozwanego tytułem zapłaty za udziały. Brak jest związku przyczynowego między dokonaniem czynności a powstaniem stanu niewypłacalności, ponieważ dłużnik uzyskał ich nominalną wartość, przez co jego stan majątkowy nie uległ zmianie. Pozwany wskazał, że w postępowaniu karnym prowadzonym w sprawie II K 110/09 biegły rewident ustalił, iż wartość rynkowa udziałów na dzień ich zbycia wynosiła 0 złotych. Dłużnik nie zbył udziałów ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, ponieważ nastąpiło to za cenę równą wartości nominalnej.

Zarządzeniem z dnia 30 sierpnia 2010 r. sprawy I C 170/10 i I C 171/10 połączono do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia pod sygn. akt I C 170/10.

Wyrokiem z dnia 10 września 2013 roku Sąd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim I Wydział Cywilny oddalił powództwa i zasądził od powoda na rzecz każdego z pozwanych zwrot kosztów zastępstwa procesowego - wyrok k. 428.

Wyrokiem z dnia 11 września 2014 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku XVI Wydział Cywilny Odwoławczy w sprawie XVI Ca 132/14 uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim z dnia 10 września 2013 roku wydany w sprawie I C 170/10 do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za instancję odwoławczą. Sąd Okręgowy zarzucił Sądowi I instancji nierozpoznanie istoty sprawy. Wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy powinien dokonać starannej oceny każdego z warunków skargi pauliańskiej, przy uwzględnieniu całokształtu materiału dowodowego ocenionego uprzednio zgodnie z zasadą z art. 233 kpc oraz posiłkując się ustaleniami, które Sąd Okręgowy poczynił w przedmiotowej sprawie w toku postępowania odwoławczego.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Wyrokiem z dnia 19 września 2006 roku Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku w sprawie IV GC 1305/06 zasądził od S. K. na rzecz powoda kwotę 2.406,47 złotych z ustawowymi odsetkami i kosztami sądowymi.

(dowód: wyrok z dnia 19 września 2006r. Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku - k. 37 akt sprawy sygn. IV GC 1305/06)

Aktem notarialnym z dnia 4 grudnia 2007 roku Rep. A nr 15000/2007 S. K. założył spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością występującą pod firmą (...) spółka z o.o. z siedzibą w S.. Na dzień 6 grudnia 2007roku S. K. był wspólnikiem spółki posiadającym 500 udziałów. S. K. pokrył w całości kapitał zakładowy spółki wkładem pieniężnym.

(dowód: zeznania świadka S. K. k. 164, akta rejestrowe K. (...) sp. o.o. - k. 183-187, k. 190)

W dniu 21 grudnia 2007roku S. K. zbył 100 udziałów na rzecz syna M. K. (1) i 400 udziałów na rzecz syna M. K. (2).

(bezsporne, a nadto dowód: umowy zbycia udziałów - k. 108, 149)

Po zbyciu udziałów w spółce (...) na rzecz synów, S. K. nie zaspokoił powoda, czyli (...) Spółki z o.o. z siedzibą w S., który był wierzycielem S. K. z mocy wyroku Sądu Rejonowego G. - Północ w G. z dnia 19 września 2006 roku wydanego w sprawie IV GC 1305/06. Te 50.000,00 złotych S. K. przeznaczył na spłatę innych wierzycieli oraz częściowo kredytów bankowych.

(dowód: zeznania świadka S. K. k. 164v)

Na dzień 21 grudnia 2007roku wartość udziałów w spółce wynosiła 50.000,00 złotych.

(dowód: opinia ustna i pisemna biegłego z zakresu księgowości T. S. k. 328-330, 373-374, 376-377v oraz k. 506)

Na wniosek powoda z dnia 31 maja 2007 roku Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Starogardzie Gdańskim J. B. wszczął przeciwko dłużnikowi S. K. postępowanie egzekucyjne w sprawie sygn. akt Km 1250/07 o zapłatę należności zasądzonych wyrokiem z dnia 19 września 2006 roku Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku w sprawie IV GC 1305/06. Postanowieniami z dnia 10 października 2008 roku i z dnia 6 sierpnia 2009 roku komornik umorzył postępowanie co do niesprzedanych ruchomości stanowiących własność S. K. ze względu na niezłożenie przez wierzyciela (powoda) wniosku o przejęcie na własność niesprzedanych ruchomości. Ostatecznie prowadzona egzekucja okazała się bezskuteczna, wobec czego postanowieniem z dnia 22 września 2009 roku komornik umorzył postępowanie. Powód nie domagał się prowadzenia egzekucji z nieruchomości stanowiących własność S. K. (KW Nr (...), (...), (...), (...), (...) i (...)), albowiem stanowiły one współwłasność S. K. i jego byłej żony, w związku z czym egzekucja z nich byłaby utrudniona i wiązałaby się z dużymi kosztami (przewyższającymi wartość wierzytelności powoda w stosunku do S. K.). Ponadto przedmiotowe nieruchomości były obciążone hipotekami przewyższającymi wartość tych nieruchomości. Powód nie złożył wniosku o przejęcie maszyn zajętych przez komornika do sprawy Km 1250/07, albowiem nie były one w dobrym stanie i powód miałby problem z ich sprzedażą. Nie złożył także wniosku o przejęcie samochodu osobowego marki V., albowiem jego wartość - 40.000,00 złotych była znacznie wyższa niż wierzytelność powoda względem S. K..

(dowód: wniosek - k. 2-3, postanowienia z 10 października 2008r. - k. 97, 98, postanowienie z dnia 6 sierpnia 2008r. - k. 119, postanowienie z dnia 22 września 2009r. - k. 127, akt sprawy Km 1250/07, akta sprawy Km 2309/07, I Co 150/08, zeznania powoda k. 423v - 424, 606 - 606v, 715v)

W roku 2009 spółka z o.o. (...) poniosła stratę, natomiast w latach 2010, 2011 i następnych osiągnęła zysk. Do chwili obecnej podmiot ten nadal prowadzi działalność gospodarczą, sprzedaje towary, usługi i wyroby.

(dowód: deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - kwiecień 2013r., sprawozdania finansowe za lata 2009-2011, zestawienie obrotów i sald od początku 2013r. - k. 401, bilans i rachunek zysków i strat k. 611 - 614, obroty kont aktywnych i deklaracje k. 631, dokumenty finansowe k. 677 - 696v)

Przeciwko S. K. toczyło się postępowanie karne o przestępstwo z art. 300 § 2 kk. S. K. był oskarżony o to, że w dniu 21 grudnia 2007 roku w S. zbył zagrożonych zajęciem 500 udziałów o łącznej wartości 50.000,00 złotych w spółce z o.o. (...) za kwotę 50.700,00 złotych w celu udaremnienia egzekucji prowadzonej przez organ egzekucyjny w konsekwencji czego uszczuplił zaspokojenie swojego wierzyciela. Wyrokiem z dnia 7 lipca 2010 roku Sądu Rejonowego w Starogardzie Gdańskim sygn. akt II K 110/09 S. K. został uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu czynu.

(dowód: akt oskarżenia k. 2-3, wyrok z dnia 7 lipca 2010 roku k. 340 akt sprawy sygn. II K 110/09)

W dacie 21 grudnia 2007 roku pozwany M. K. (2) miał 23 lata, a M. K. (1) lat 18. Mieszkali wspólnie z ojcem S. K. i matką. M. K. (1) uczęszczał do II klasy liceum, a M. K. (2) był pracownikiem S. K., który prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. M. K. (2) wynagrodzenie za pracę otrzymywał zawsze w terminie. Zajmował się sprawami marketingowymi. (...) S. K. nigdy nie rozmawiali z ojcem na temat jego sytuacji finansowej. W domu nigdy niczego nie brakowało. Nie zauważyli, aby działo się coś niepokojącego. Nie mieli wiedzy o żadnych długach ojca, ani tych prywatnych wynikających z opłat za prąd, wodę itp., ani też tych, wynikających z prowadzonej przez S. K. działalności gospodarczej np. w opłacie składek ZUS. Nie mieli wiedzy o długu S. K. wobec powoda. Pozwani nie opłacali żadnych rachunków związanych z ich wspólnym zamieszkiwaniem z matką i ojcem. M. K. (2) nie mieszka z ojcem od 2013 roku, a M. K. (1) od maja 2015 roku.

(dowód: zeznania pozwanych M. K. (2) k. 606v - 607v, M. K. (1) k. 607v)

Pozwani M. K. (1) i M. K. (2) utrzymują kontakty z ojcem S. K.. Spotykają się z nim. Ojciec pozwanych jest Prezesem Zarządu Spółki K. (...) z siedzibą w S., której jedynymi udziałowcami, od 21 grudnia 2007 roku, są pozwani. Pozwani nie znali sytuacji finansowej i majątkowej S. K. na dzień 17 czerwca 2010 roku (data wniesienia pozwów do Sądu) oraz nie znają jej na chwilę obecną. Nigdy nie rozmawiali z ojcem na sprawy majątkowo - finansowe. Nigdy nie zauważyli, aby ojciec musiał oszczędzać, aby mu cokolwiek brakowało, nie był zestresowany. Nie słyszeli o żadnych długach swojego ojca.

(dowód: zeznania pozwanych M. K. (2) k. 715v, 716v, M. K. (1) k. 716v)

S. K. nie informował swoich synów o problemach finansowych, albowiem nie chciał ich martwić. W okresie zamieszkiwania synów we wspólnej nieruchomości ze S. K., ojciec pozwanych pokrywał miesięczne koszty utrzymania rodziny oraz opłaty z tytułu bieżącej eksploatacji domu. S. K. rozwiódł się z żoną, matką pozwanych, w 2006 roku. Był zobowiązany do płacenia na rzecz byłej żony alimentów w kwocie 400,00 złotych miesięcznie.

(dowód: zeznania świadka S. K. k. 164v - 165)

S. K. jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w S. przy ulicy (...) (KW Nr (...)) oraz nieruchomości położonych w R., w której prowadzona jest działalność gospodarcza Spółki (...) (KW Nr (...), (...), (...)). Był współwłaścicielem tych nieruchomości także w dacie wniesienia pozwów przez powoda w przedmiotowej sprawie. (...) te obciążone są licznymi hipotekami. Inni wierzyciele S. K. prowadzili z nich egzekucje, jednakże nieruchomości te nie znalazły nabywców. S. K. nie posiada samochodu. Korzysta z auta syna M. K. (2). Wcześniej S. K. był także współwłaścicielem nieruchomości położonej w S. przy ulicy (...) (KW Nr (...) i (...)), jednakże została ona sprzedana w drodze licytacji komorniczej. Kwota uzyskana ze sprzedaży tej nieruchomości - 200.250,00 złotych, nie wystarczyła na zaspokojenie wszystkich wierzycieli w pełnej wysokości. S. K. jako Prezes Zarządu Spółki K. (...) zarabia najniższą krajową brutto miesięcznie.

(dowód: zeznania pozwanych M. K. (2) k.606v - 607, M. K. (1) k. 607v, akta Km 2309/07, I Co 150/08))

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda i pozwanych M. K. (1) i M. K. (2), a także świadka S. K. w takim zakresie, w jakim na podstawie zeznań w/w został ustalony stan faktyczny przedmiotowej sprawy, albowiem były one spójne, logiczne, konsekwentne, pokrywały się wzajemnie ze sobą i pozostałym materiałem dowodowym zebranym przez Sąd w tym postępowaniu. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby odmówić wiarygodności tym zeznaniom, a zwłaszcza zeznaniom pozwanych w zakresie ich wiedzy na temat sytuacji finansowej i majątkowej S. K. na dzień 17 czerwca 2010 roku oraz na chwilę obecną. Sam fakt pokrewieństwa (rodzic - dzieci) nie przesądza o tym, że synowie musieli mieć pełnię wiedzy na temat sytuacji finansowo - majątkowej ojca. W tym czasie pozwani byli już pełnoletni. Mieli swoje życie. Wystarczyło im, że ojciec nie żąda od nich partycypowania w kosztach ich utrzymania oraz utrzymania nieruchomości, w której wspólnie zamieszkiwali. Takie zachowanie ojca pozwanych, utrzymywanie pełnoletnich synów, mogło przekonać pozwanych, że ojca na powyższe stać, a skoro tak, to przekonujące jest, że nie mieli wiedzy, ani świadomości o długach ojca.

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie Sąd ustalił także na podstawie wymienionych wyżej dokumentów. W zakresie, w jakim stanowiły one podstawę poczynionych ustaleń, dokumenty te nie były kwestionowane przez strony. Sąd również nie miał żadnych zastrzeżeń, co do rzetelności, wiarygodności i prawdziwości przedmiotowych dokumentów.

Nadto Sąd oparł się na wnioskach opinii pisemnej i ustnych (w tym złożonej przed Sądem Okręgowym w Gdańsku na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2014 roku) biegłego z zakresu księgowości T. S., uznając je za wyczerpujące. Zdaniem Sądu przedmiotowe opinie stanowiły w pełni rzetelne i miarodajne źródło ustaleń w niniejszej sprawie, zwłaszcza w zakresie wartości rynkowej udziałów w spółce (...) na dzień 21 grudnia 2007 roku oraz kondycji finansowej spółki pod koniec 2007 roku. Przede wszystkim sporządziła je osoba posiadająca niezbędne wiadomości specjalne. Nadto wobec biegłego nie zachodziły uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności. Opinie zawierały jasne, stanowczo i precyzyjnie sformułowane wnioski oraz poparte zostały szczegółowym uzasadnieniem.

Zgodnie z art. 527 k.c. gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Przesłankami warunkującymi możliwość skorzystania przez uprawnionego z ochrony przewidzianej w art. 527 § 1 k.c. są: a) istnienie godnego ochrony interesu wierzyciela w postaci wierzytelności, b) dokonanie przez dłużnika czynności prawnej z osobą trzecią, c) pokrzywdzenie wierzyciela wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika, d) dokonanie przez dłużnika czynności ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, e) uzyskanie wskutek tej czynności korzyści majątkowej przez osobę trzecią, f) działanie osoby trzeciej w złej wierze. Aby doszło do zastosowania skargi pauliańskiej wszystkie wyżej wymienione przesłanki muszą wystąpić kumulatywnie. Ciężar ich udowodnienia, zgodnie z art. 6 k.c., obciąża wierzyciela, który jest podmiotem uprawnionym do zaskarżenia czynności prawnej dłużnika. Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności - § 2 art. 527 k.c. Z kolei z § 3 art. 527 k.c. wynika, że jeśli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że S. K. był dłużnikiem powoda z mocy wyroku Sądu Rejonowego Gdańsk - Północ w Gdańsku z dnia 19 września 2006 roku wydanego w sprawie IV GC 1305/06. Bezsporny był także fakt zbycia przez S. K. udziałów w spółce umowami sprzedaży objętymi niniejszym powództwem.

Zanim doszło do zbycia przez S. K. udziałów w spółce (...) (działającej poprzednio pod firmą (...)) podwyższony został kapitał zakładowy spółki z 10,00 złotych do 50.000,00 złotych. Podwyższenia kapitału zakładowego spółki dokonał S. K., który podwyższenie to pokrył w całości wkładem pieniężnym. Również koszty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego o podwyższeniu kapitału zakładowego spółki i koszty wpisu podwyższenia kapitału w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i zamieszczenia ogłoszenia o wpisie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym zostały pokryte przez S. K.. Pozwani M. K. (1) i M. K. (2) uiścili za nabyte udziały w spółce łącznie kwotę 50.700,00 złotych, przy czym kwota 700,00 złotych została przeznaczona na pokrycie kosztów czynności notarialnych, a kwota 50.000,00 złotych została wypłacona S. K.. Skoro pozwani M. K. (1) i M. K. (2) zapłacili S. K. łączną kwotę 50.000,00 złotych za udziały w spółce, to przyjąć należy, że rozsądny nabywca zaoferowałby taką właśnie kwotę za udziały w spółce, która posiada kapitał zakładowy o wartości 50.000,00 złotych. Skoro tak, to dłużnik powoda S. K., sprzedając pozwanym udziały w spółce (...) Spółce z o.o. z siedzibą w S., wyzbył się majątku o wartości 50.000,00 złotych, pozwani natomiast uzyskali korzyść majątkową w postaci udziałów o wartościach rynkowych wskazanych w umowach sprzedaży udziałów. Niewątpliwie, na skutek czynności z dnia 21 grudnia 2007 roku doszło do uszczuplenia majątku dłużnika S. K. o prawo majątkowe o wartości 50.000,00 złotych. Nie przesądza to jeszcze o spełnieniu się w sprawie przesłanki pokrzywdzenia wierzyciela.

Zgodnie z § 2 art. 527 k.c. czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny, albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż był przed dokonaniem czynności. Niewypłacalność to taka sytuacja dłużnika, która polega na braku możliwości wywiązywania się przez niego z zobowiązań finansowych. Niewypłacalność dłużnika to taki stan jego majątku, w którym egzekucja nie może przynieść zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej przeciwko temu dłużnikowi. Z punktu widzenia roszczenia pauliańskiego ustawodawca zrównuje czynności powodujące niewypłacalność dłużnika z tymi, które prowadzą do pogłębienia tej niewypłacalności. Akcję pauliańską uzasadnia każde powiększenie niewypłacalności bez względu na jego rozmiar.

Egzekucja prowadzona przez powoda przeciwko S. K. przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Starogardzie Gdańskim J. B. pod sygn. akt Km 1250/07 okazała się bezskuteczna. Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone. Powód nie odzyskał od S. K. kwoty 2.406,47 złotych z ustawowymi odsetkami i kosztami sądowymi. Powód nie wystąpił o przejęcie majątku ruchomego S. K. zajętego przez Komornika w sprawie Km 1250/07. Nie zdecydował się także na prowadzenie przeciwko S. K. egzekucji z nieruchomości, albowiem łączna kwota hipotek ustanowiona na nieruchomościach S. K. była tak znaczna, że wątpliwe było zaspokojenie wierzytelności powoda, która niewątpliwie usytuowana byłaby w dalszej kolejności zaspokajania niż wierzytelności zabezpieczone hipotecznie (art. 1025 § 1 kpc). Bezskuteczność egzekucji w sprawie Km 1250/07 nie przesądza jednak o braku możliwości zaspokojenia się wierzyciela (powoda) z majątku dłużnika S. K. w chwili wywiedzenia powództw w przedmiotowej sprawie opartych o art. 527 kc oraz na chwilę wyrokowania przez Sąd po ponownym rozpoznaniu sprawy (grudzień 2016 roku). Podkreślić należy, że dłużnikiem powoda jest S. K., a nie (...) spółka z o.o. z siedzibą w S..

W ocenie Sądu powód nie udowodnił, zgodnie z art. 6 kc, przesłanki niewypłacalności dłużnika S. K.. Fakt otrzymywania przez S. K. wynagrodzenia za pracę w wysokości nie przekraczającej wysokości minimalnego wynagrodzenia /kwota wynagrodzenia nie wyższa niż minimalne wynagrodzenie za pracę nie podlega egzekucji - art. 87 (1) § 1 kp/, nie przesądza sam w sobie o niewypłacalności dłużnika. Ponadto nie wystarczyło wskazać, że w stosunku do S. K. w ciągu kilku ostatnich lat prowadzono kilkadziesiąt postępowań egzekucyjnych w zakresie zobowiązań publicznoprawnych i cywilnoprawnych. Nie można było poprzestać na stwierdzeniu, że powodowi nie jest znana sytuacja majątkowa S. K., że powód nie ma wiedzy o ruchomościach, z których ewentualnie mogłaby być zaspokojona wierzytelność powoda przysługująca mu od S. K., a nieruchomości, których S. K. jest współwłaścicielem są obciążone licznymi hipotekami umownymi i przymusowymi, których wartość znacznie przewyższa wartości tych nieruchomości, a zatem kwota uzyskana z egzekucji z nieruchomości, po spłacie należności zabezpieczonych hipotekami, nie wystarczyłaby na zaspokojenie wierzytelności powoda nawet w części, co czyni prowadzenie przez powoda egzekucji z nieruchomości S. K. bezcelowym. Powód nie wykazał także, że wobec S. K. Komenda Wojewódzka Policji w G. Wydział do walki z Przestępczością Gospodarczą z/s w S. prowadzi postępowanie przygotowawcze dotyczące licznych przestępstw dokonanych przez S. K. na szkodę wierzycieli (k. 60 - 61). Pozwani zaprzeczyli wszystkim twierdzeniom podniesionym przez powoda w piśmie z dnia 29 września 2010 roku k. 60 - 61 (k. 575 - 575v), a skoro tak, to w tym momencie inicjatywa dowodowa należała do powoda, jednakże powód nie udowodnił aktualnej sytuacji majątkowej dłużnika S. K. - art. 6 kc. Bezsporne było jedynie to, że S. K. nie posiada samochodu, zarabia najniższą krajową brutto miesięcznie oraz to, że jest współwłaścicielem nieruchomości obciążonych licznymi hipotekami, a zatem można przypuszczać, że kwota uzyskana z egzekucji z nieruchomości, po spłacie należności zabezpieczonych hipotekami, nie wystarczyłaby na zaspokojenie wierzytelności powoda nawet w części, co czyni prowadzenie przez powoda egzekucji z nieruchomości S. K. bezcelowym.

W ocenie Sądu nie było żadnych podstaw, aby podważyć okoliczność, że S. K. kwotę pozyskaną ze sprzedaży pozwanym udziałów w spółce (...), przeznaczył na spłatę innych swoich wierzycieli niż powoda oraz częściowo na spłatę kredytów bankowych. Nie było podstaw do podważenia okoliczności, że pozwani M. K. (1) i M. K. (2) nie znają aktualnej sytuacji majątkowo - finansowej swojego ojca S. K., a to z przyczyn, które Sąd szczegółowo wskazał wyżej w uzasadnieniu, przy ustaleniach faktycznych.

Zdaniem Sądu pozwanym M. K. (1) i M. K. (2), w dacie zawarcia ze S. K. w dniu 21 grudnia 2007 roku umowy sprzedaży udziałów w spółce (...), nie można przypisać pozostawania w złej wirze, a zatem nie wiedzieli oni, ani też przy zachowaniu należytej staranności nie mogli dowiedzieć się, że S. K., sprzedając im udziały w spółce, mógł działać ze świadomością pokrzywdzenia powodowego wierzyciela. W dacie 21 grudnia 2007 roku pozwany M. K. (2) miał 23 lata, a M. K. (1) lat 18. Mieszkali wspólnie z ojcem S. K. i matką. M. K. (1) uczęszczał do II klasy liceum, a M. K. (2) był pracownikiem S. K., który prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. M. K. (2) wynagrodzenie za pracę otrzymywał zawsze w terminie. Zajmował się sprawami marketingowymi. (...) S. K. nigdy nie rozmawiali z ojcem na temat jego sytuacji majątkowo - finansowej. W domu nigdy niczego nie brakowało. Nie zauważyli, aby działo się coś niepokojącego. Nie mieli wiedzy o żadnych długach ojca, ani tych prywatnych wynikających z opłat za prąd, wodę itp., ani też tych, wynikających z prowadzonej przez S. K. działalności gospodarczej np. w opłacie składek ZUS. Nigdy nie zauważyli, aby ojciec musiał oszczędzać, aby mu cokolwiek brakowało, nie był zestresowany. Nie mieli wiedzy o długu S. K. wobec powoda. Pozwani nie opłacali żadnych rachunków związanych z ich wspólnym zamieszkiwaniem z matką i ojcem. Powyższe przemawia za tym, że pozwani nie wiedzieli, że ich ojciec S. K., zawierając z nimi w dacie 21 grudnia 2007 roku umowę sprzedaży (...) udziałów w spółce (...), mógł działać ze świadomością pokrzywdzenia powodowego wierzyciela.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę Sąd uznał żądania pozwów za bezzasadne i na mocy art. 527 § 1 kc a contrario orzekł jak w punkcie 1 - szym wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 2 - gim, 3 - cim i 4 - tym wyroku, zgodnie z wyrażoną w art. 98 k.p.c. zasadą odpowiedzialności stron za wynik procesu, jako że powód przegrał proces w całości. Na zasądzoną tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę od powoda na rzecz każdego z pozwanych składa się wynagrodzenie pełnomocnika każdego z pozwanych ustalone w oparciu o przepis § 2.1, 2.2, 3.1, 4.1 i 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku, poz. 490 w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych - Dz. U. z 05 listopada 2015 roku, poz. 1804, w kwocie 600 zł oraz w kwocie 300,00 złotych za instancje odwoławczą - § 12 ust. 1 pkt 1 wyżej powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku, łącznie 900,00 złotych i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł - punkt 3 - ci i 4 - ty wyroku. Pozostałymi kosztami postępowania została obciążona strona powodowa - punkk 4 - ty wyroku. Jednocześnie Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby zasądzić na rzecz pozwanych koszty zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości, gdyż niezbędny nakład pracy pełnomocników, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocników w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia był typowy (§ 2 ust. 1 i 2 wskazanego wyżej rozporządzenia z 2002 roku a contrario). Czas trwania procesu oraz ilość rozpraw nie ma decydującego znaczenia dla wysokości kosztów zastępstwa procesowego należnych stronie "proces wygrywającej" od strony "proces przegrywającej".

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE