UZASADNIENIE

K. P. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) .H.U. (...) K. P. z siedzibą w B., zajmującą się m.in. wstawianiem do lokali automatów do gier. W dniu 5 kwietnia 2013 roku K. P. podpisał umowę podnajmu powierzchni z H. K., prowadzącym Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) w C., ul. (...), która to umowa dotyczyła wynajmu powierzchni 3 m kw. w celu umiejscowienia automatów do zabaw – gier. Najemca zobowiązał się do uiszczania czynszu w kwocie 600 zł kwartalnie. Wynajmujący ani jego pracownicy nie zajmowali się obsługą automatu ani jego serwisowaniem, nie posiadali kluczy do urządzenia. W razie awarii lub zablokowania automatu telefonicznie wzywano serwisanta, którego dane podał najemca. K. P. nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry.

W dniu 23 kwietnia 2013 roku funkcjonariusze służby celnej z Referatu Dozoru Urzędu Celnego w T., przeszkoleni w zakresie kontroli hazardu, dokonali kontroli w zakresie urządzania i prowadzenia gier na automatach znajdujących się w lokalu gastronomicznym na Stacji Paliw – H. K., ul. (...) w C.. Kontrolę przeprowadzono na automacie H. S. typ video bez numeru, w celu identyfikacji oznaczonego naklejką o treści Urząd Celny nr (...), który był sprawny i podłączony do zasilania. Zawierał katalog gier. Na miejscu w obecności H. K. dokonano eksperymentu procesowego na przedmiotowym automacie. Podczas kontroli ustalono przebieg gry na w/w urządzeniu. Po wprowadzeniu poprzez wrzutnię monet o nominale 5 zł uczestnik wciskając przycisk (...) dawał impuls do wprawienia bębnów losujących w ruch, które po pewnej chwili samoczynnie zatrzymywały się niezależnie od grającego. W przypadku korzystnego dla uczestnika gry układu symboli otrzymywał on wygraną punktową. W zakresie wykonywanych gier stwierdzono w czasie eksperymentu, iż gry mają charakter komercyjny i losowy w rozumieniu art. 2 ust. 5 u.g.h., tj. gra nastawiona jest na osiągnięcie zysku, a wynik każdego rozegrania nie jest zależny od zręczności gracza, lecz od przypadku. O ustawieniu konfiguracji w grze oraz wygrywalności decydował i sterował program komputerowy oparty na algorytmie zapisanym w pamięci urządzenia. Ustalono, że wypłaty wygranych pieniężnych z tytułu gier na automacie realizowane są bezpośrednio przez automat jako równowartość punktów kredytowych zapisanych w jego pamięci elektronicznej.

W wyniku kontroli dokonano zajęcia automatu H. S. typ video bez numeru, w celu identyfikacji oznaczonego naklejką o treści Urząd Celny nr (...), który zatrzymano jako dowód rzeczowy na potrzeby niniejszego postępowania. Z powodu braku kluczy do automatu nie dokonano oględzin jego wnętrza. Do przeprowadzenia gry kontrolnej na automacie została użyta kwota 10 zł należąca do Urzędu Celnego w T..

Dowody:

- protokół kontroli k. 3-5;

- protokół oględzin rzeczy k. 12-13;

- protokół zatrzymania rzeczy k. 10-11;

- umowa najmu powierzchni k. 17;

- zeznania świadka K. N. k. 67 i 316v-317;

- zeznania świadka H. K. k. 14-16 i 317;

- zeznania świadka M. G. k. 69-70;

- zeznania świadka Ł. W. k. 71-72;

- zeznania świadka K. K. k. 73-74;

- dowody rzeczowe: automat do gry H. S. typ video bez numeru, w celu identyfikacji oznaczony naklejką o treści Urząd Celny nr (...) oraz gotówka w kwocie 10 zł z automaty j.w.

W trakcie postępowania przygotowawczego został dopuszczony dowód z opinii biegłego przy Sądzie Okręgowym w Słupsku z zakresu informatyki mgr inż. W. K. (1). Przedmiotem opinii było przeprowadzenie ekspertyzy i wydanie opinii o zatrzymanym urządzeniu i stwierdzenie, czy na przekazanym do badania urządzeniu można prowadzić gry w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych – ze wskazaniem, którą z definicji gier zamieszczonych w ustawie wyczerpują gdy dostępne na badanym urządzeniu.

Biegły w swej opinii wskazał, iż badany automat jest urządzeniem elektronicznym symulującym gry na klasycznych automatach bębnowych i gry karciane. Urządzenie elektroniczne o nazwie H. (...) służy do celów komercyjnych – rozpoczęcie gry wymaga zasilenia automatu pieniędzmi, a gry prowadzone są za środki pieniężne, którymi zasilamy automat; po wykorzystaniu wszystkich dostępnych środków automat uniemożliwia dalszą grę. Ponadto po zakredytowaniu urządzenia gotówką gracz otrzymuje punkty kredytowe oraz czas gry. Poprzez przycisk (...) uczestnik gry wprowadza bębny w ruch. Bębny zatrzymują się samoczynnie, bez żadnego udziału gracza. Badany automat jest urządzeniem elektronicznym sterowanym przez wbudowany komputer z dedykowanym oprogramowaniem pełniącym funkcję generatora losowego. Czas gry na automacie ani jej wynik (końcowy układ symboli na bębnach) nie jest uzależniony od zręczności gracza. Zadanie gracza, po wybraniu gry na automacie i stawki polega jedynie na naciśnięciu przycisku (...), który powoduje uruchomienie bębnów z symbolami lub losowanie kart. Uruchomienie gry wymaga naciśnięcia przycisku w momencie kiedy jest on aktywny (podświetlony). Nie można jednak tego traktować jako elementu zręcznościowego, ponieważ przedział czasu jest na tyle długi, że naciśnięcie przycisku we właściwym momencie nie wymaga żadnej zręczności czy kompetencji. Minimalna stawka za jedną grę wynosi 1 punkt, maksymalna 100 punktów (10,- złotych), a maksymalna wygrana 500 punktów plus 995 gier premiowych (...), gdzie wygrana w jednej grze premiowej może wynieść 100 punktów. Daje to łączną wygraną na poziomie 100.000 punktów (10.000 złotych).

Biegły w konkluzji opinii stwierdził, że na badanym automacie rozgrywane były gry, które spełniają kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. Nr 201, poz. 1540), zgodnie z którą „Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości”.

Dowód:

- opinia biegłego W. K. k. 50-56.

Oskarżony K. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Oskarżony ma wykształcenie średnie, z zawodu jest elektronikiem, prowadzi własną działalność gospodarczą, obecnie nie osiąga dochodu, kawaler, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Był uprzednio ośmiokrotnie karany, w tym za przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 k.k.s.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego k. 139-140;

- karta karna k. 310-311.

Wina i okoliczności czyny zarzucanego oskarżonemu w ocenie Sądu i na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzą wątpliwości.

Bezspornym jest w sprawie, że oskarżony urządzał gry na zabezpieczonym automacie - podpisał umowę najmu powierzchni z H. K., prowadzącym Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) w C., ul. (...), która to umowa dotyczyła wynajmu powierzchni w celu umiejscowienia automatów do zabaw – gier, wstawił tam automat, serwisował go.

Pojęcia urządzania i prowadzenia gier nie posiadają wprawdzie swoich definicji legalnych w przepisach ustawy o grach hazardowych, niemniej z treści jej przepisów można wnioskować, że w wypadku urządzania chodzi o zaprowadzenie czy uruchomienie działalności hazardowej w określonym miejscu: kasynie, salonie, punkcie, jak to zaistniało w niniejszej sprawie.

Na wstępie należy zaznaczyć, że konstrukcja przepisu art. 107 kks określa typ czynu zabronionego nie tylko w przepisie go statuującym – art. 107 kks , ale również w przepisach koniecznych do odczytania treści znamion ustawowych; przepis ten oparty jest więc na blankiecie, a wypełniają go przepisy prawa administracyjnego – w tym wypadku przepisy ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 roku (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.). Tam też ujęto ograniczenia, których naruszenie skutkować będzie odpowiedzialnością karną skarbową. Dodać tu należy, że dopuszczalność dookreślenia dyspozycji przepisu karnego regulacjami innej ustawy potwierdził już Trybunał Konstytucyjny – wyrokiem z dnia 13.01.2005r. - sygn. akt P 15/02 ( publ. OTK-A 2005, nr1, poz. 4 ).

Zgodnie z art. 6 ust. 1. ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry, a nadto działalność w zakresie określonym w ust. 1 może być prowadzona wyłącznie w formie spółki akcyjnej lub spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art.6 ust. 4 cyt. ustawy). Ustawa określa również definicję gier – w tym gier na automatach i tak – ust. 3. art. 2 ustawy stanowi, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości, a ust. 5 art. 2 ustawy mówi, że grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

W niniejszej sprawie przedmiotowy automat został zabezpieczony i osobiście przebadany przez biegłego w celu ustalenia, czy gry, które na nim rozgrywano spełniały kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Biegły W. K. (1) w sporządzonej pisemnej opinii potwierdził, że gry rozgrywane na automacie, który on badał osobiście – mają charakter losowy, gdyż steruje nimi program, gracz nie ma wpływu na wynik gry, gracz nie jest w stanie się gry nauczyć, przewidzieć wyniku - stwierdzić, czy jest to układ wygrywający czy przegrywający, spełnione są więc kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 r.

Element losowości definiuje Słownik Języka Polskiego (PWN 2009, wyd. 3) gdzie wskazano, iż zasadniczym elementem gry losowej jest zależność jej wyniku od przypadku, a nie wyłącznie od umiejętności gracza. Wynik gry jest nieprzewidywalny z punktu widzenia możliwości grającego, choćby był on w stanie w bardzo krótkim czasie przeprowadzić najbardziej skomplikowane analizy matematyczne. W zakresie pojęcia gier losowych oraz „losowości” warto wskazać na poglądy wyrażone w literaturze (vide: G. M., K. i kara grzywny w ustawie o grach hazardowych, Monitor Prawa Celnego i (...) nr (...), s. 295, L. W., K. pieniężne w ustawie o grach hazardowych, Prokuratura i Prawo, nr 1/ 2011, s. 155, T. N., P. S., Sankcje w prawie podatkowym na przykładzie kary pieniężnej w ustawie o grach hazardowych. Wybrane zagadnienia cz. I i II, Monitor Prawa Celnego i (...), nr 5 i (...), s. 143 i n.) i w orzecznictwie ( vide: wyrok SN z dnia 07.05.2012 r. sygn. akt V KK 420/11, LEX 1212391), w których dokonano dogłębnej analizy instytucji m.in. art. 5 ust. 2 u.g.h. w związku z art. 107 § 1 k.k.s.

Zgodnie z reprezentowanymi tam poglądami – które zresztą tut. Sąd podziela w całości - gra na automacie "ma charakter losowy", jeśli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego. Nieprzewidywalność tę oceniać należy przez pryzmat warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych (atypowych).

Obrońca oskarżonego w piśmie z dnia 22 października 2015 roku (k. 282) wniósł m.in. o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego W. K. (1) celem zadania biegłemu następujących pytań:

1. czy biegły może ustalić, czy badane przez niego urządzenie jest automatem do gier o niskich wygranych? czy jest ono automatem do gier lecz nie automatem do gier o niskich wygranych?

2. czy program(y) zainstalowany(e) na urządzeniu ma wbudowany generator liczb losowych czy pseudolosowych (obrońcę interesowała odpowiedź z punktu widzenia informatyka, programisty a nie gracza),

a w przypadku udzielenia odpowiedzi, że program ma wbudowany generator liczb pseudolosowych obrońca wnosił o udzielenie przez biegłego odpowiedzi na dalsze sformułowane w piśmie pytania, dotyczące ocen charakteru gier na automacie z punktu widzenia informatyka i programisty, a nie gracza.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 24 lutego 2017 roku Sąd na podstawie art. 201 kpk w zw. z art. 113 kks a contrario oddalił sformułowany w piśmie obrońcy wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego W. K. (1), albowiem opinia pisemna jest pełna, jasna i wewnętrznie niesprzeczna. Odpowiedź dwa pierwsze pytania sformułowane w piśmie znajduje się w opinii pisemnej (odpowiednio na pierwsze pytanie – k. 54 u dołu strony: nie jest to (...), gdyż wygrana łączna jest możliwa na poziomie 10.000 zł; na drugie - k. 53 pkt b): automat ma wbudowany komputer z dedykowanym oprogramowaniem pełniącym funkcję generatora losowego), zaś udzielenie odpowiedzi na kolejne pytania z pisma obrońcy dotyczy okoliczności, które nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k.); z orzecznictwa wynika, że "Gra ma charakter losowy", jeżeli jej wynik jest nieprzewidywalny dla grającego, przy czym nieprzewidywalność taką należy oceniać według warunków standardowych, w jakich znajduje się grający, nie zaś przez pryzmat warunków szczególnych (nietypowych) – dla informatyka czy matematyka (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 3 marca 2016 r., III SA/Wr 1075/15). Tak więc wynik gry ma charakter losowy, tzn. niezależny od umiejętności percepcyjnych grającego, a grający nie jest w stanie przewidzieć kombinacji, jaka się pojawi na ekranie. Dlatego należy przyjąć, iż o wygrywalności decyduje program komputerowy oparty na algorytmie zapisanym w pamięci automatu. Stąd też Sąd podzielił stanowisko biegłego W. K. (1), że gry rozgrywane na przedmiotowym automacie spełniają kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych, mają charakter losowy.

Przedmiotowy automat został poddany nie tylko ekspertyzie biegłego Sądu Okręgowego o specjalności informatyki, ale też eksperymentowi w trakcie kontroli. Wyniki obu tych dowodów są zbieżne - czas gry na automacie, jak również jej wynik, nie są uzależnione od zręczności gracza, steruje nimi program, tak więc na badanym automacie rozgrywane były gry, które spełniają kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych z dnia 19.11.2009 r.

Organy celne przeprowadzając postępowanie dowodowe w oparciu o unormowania zawarte w ustawie z 1997 r. Ordynacja podatkowa są uprawnione do samodzielnego dokonywania ustaleń czy dana gra jest grą na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 5 u.g.h. (por. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 17 lutego 2016 roku, (...) SA/Go 922/15). Zbiór środków dowodowych pozostających na gruncie ustawy Ordynacja podatkowa w dyspozycji organów celnych uzupełniła ustawa o Służbie Celnej, dopuszczając w art. 32 ust. 1 pkt 13 możliwość "przeprowadzenia w uzasadnionych przypadkach w drodze eksperymentu, doświadczenia lub odtworzenia możliwości gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub gry na innym urządzeniu". Jest to więc instrument procesowy możliwy do zastosowania, jak każdy inny dozwolony przez prawo. Jest przy tym oczywiste, że wyniki takiego eksperymentu podlegają ocenie na tych samych zasadach, jak inne dowody, z tym, że ma on bez wątpienia charakter dowodu bezpośredniego. Obrońca, jak można wnioskować z treści wniosku dowodowego z dnia 22 października 2015 roku (k., 282) zmierzał do deprecjonowania tego środka dowodowego, wnosząc o zadanie przesłuchiwanym funkcjonariuszom Urzędu Celnego pytań o ich wykształcenie, posiadaną wiedzę do badania tego typu urządzeń, czy uczestniczyli w szkoleniach oraz kto te szkolenia prowadził. Wbrew nieuzasadnionemu pomniejszaniu przez obronę wartości dowodowej eksperymentu procesowego należy zauważyć, że bezpośredni eksperyment przeprowadzony na kontrolowanym urządzeniu może niejednokrotnie znacznie lepiej odzwierciedlić stan automatu, jego cechy i możliwości prowadzenia na nim gier o charakterze losowym, a nie np. zręcznościowym, aniżeli nawet opinia sporządzona wyłącznie na podstawie dokumentacji charakteryzującej urządzenie (opis producenta), bez równoczesnego stwierdzenia na konkretnym automacie, jak opisane cechy urządzenia mają się do jego rzeczywistego funkcjonowania w konkretnych okolicznościach, i w jaki sposób jest faktycznie (nie teoretycznie) wykorzystywany. Praktyka urządzania takich gier oraz wydawane w tych sprawach decyzje administracyjne i orzeczenia sądów administracyjnych potwierdziły występowanie w tym zakresie w niemałej skali zjawisk społecznie niepożądanych, co przejawiało się faktycznym urządzaniem gier o wyższych wygranych z wykorzystaniem automatów zarejestrowanych do gier o niskich wygranych. Badane sprawy wykazały, że przedsiębiorcy prowadzący taką działalność wykorzystywali fakt, że wśród używanych automatów znajdowały się takie, które były dostosowane zarówno do gier do niskich (zdefiniowanych w ustawie), jak i do wyższych wygranych. Innym czynnikiem umożliwiającym obejście unormowań dotyczących gier o niskich wygranych okazała się możliwość używania automatu zarejestrowanego do gier o niskich wygranych do faktycznego wykorzystania takiego automatu w grach dających wyższe wygrane. Wobec zasygnalizowanych zjawisk właśnie eksperyment funkcjonariuszy celnych, oddający stan automatu i jego funkcjonowanie "tu i teraz", może nieraz lepiej odzwierciedlać także charakter możliwej do urządzania na nim gry, niż wtedy, gdy termin przeprowadzenia kontroli czy też oceny automatu znany był wcześniej (por. cytowany już wcześniej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 3 marca 2016 r., III SA/Wr 1075/15).

Koniecznym jest w realiach rozpoznawanej sprawy podkreślenie, iż oskarżony K. P. wiedział, że urządza gry na automacie wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. Sąd nie doszukał się w niniejszej sprawie żadnych okoliczności, które mogłyby oskarżonego ekskulpować, które mogłyby upewnić oskarżonego, że prowadzoną przez siebie działalność, ewidentnie sprzeczną z przywołanymi wyżej uregulowaniami ustawy o grach hazardowych , mógł postrzegał jako niepodlegającą karze, czy wręcz legalną. Wobec jednoznacznego brzmienia przepisów art. 6 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r., zasad logiki oraz wskazań doświadczenia życiowego uznać trzeba, iż oskarżony nie mógł nie uświadamiać sobie karalności jego działalności polegającej na wstawieniu do lokalu niebędącego kasynem gry automatu do gier hazardowych i czerpaniu z tego procederu korzyści majątkowych w sytuacji, gdy na tego rodzaju aktywność nie posiadał w ogóle koncesji na prowadzenie kasyna gry. Stąd wina oskarżonego jest oczywista, a nieprzyznanie się stanowi wyłącznie przyjętą przez niego linię obrony.

Dlatego Sąd uznał oskarżonego K. P. za winnego tego, że prowadząc działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w B., w okresie od 5 kwietnia 2013 roku do 23 kwietnia 2013 roku, na automacie: H. S., typ video, oznaczonym w celu identyfikacji samoprzylepną plombą „ Urząd Celny w T., nr (...)”, umieszczonym w lokalu o nazwie i adresie: Stacja Paliw – H. K., ul. (...), (...)-(...) C., urządzał gry wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (DZ. U. z 2009r. Nr 201, poz. 1540, ze zm.), dookreślając, że iż oskarżony działał wbrew przepisom art. 6 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz.1540 z późn. zm.) i urządzał gry opisane w art. 2 ust. 3 i 5 cytowanej ustawy, co wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s.

W sprawie tej nie uszła uwadze Sądu argumentacja, której co prawda obrona wprost nie podnosiła, ale która szeroko prezentowana jest w innych sprawach, których przedmiotem jest odpowiedzialność karnoskarbowa z art. 107 § 1 k.k.s., zgodnie z którą przepisy ustawy o grach hazardowych (w szczególności dotyczące prowadzenia gier na automatach) nie mogą obowiązywać, ponieważ nie dokonano ich notyfikacji. Zwrócić tu należy jednak uwagę, że oskarżony naruszył normy wynikające z treści art. 6 ustawy, bowiem urządzał gry na automacie bez wymaganej art. 6 ust. 1 koncesji; dopiero, o ile by takową posiadał, a gry urządzał poza kasynem, wówczas można byłoby rozważać bezprawność jego zachowania w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19.07.2012 r. Wyrok (...) w Luksemburgu z dnia 19.07.2012r. w sprawach połączonych C-231/11, C-214/11, C 217/11 odnosił się natomiast bezpośrednio do normy opisanej w art. 14 ugh, która to norma nie będzie miała w niniejszej sprawie zastosowania. Dodać należy też, że wprawdzie adresatami normy określonej w art. 6 ustawy o grach hazardowych są podmioty zbiorowe, bowiem o koncesję bądź zezwolenie mogą jedynie starać się wskazane w omówionym przepisie osoby prawne, to jednak przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna (jak w niniejszej sprawie oskarżony), nie mogący ponosić sankcji administracyjnej za delikt w sytuacji, gdy ustawa określająca warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier hazardowych nie wskazuje go jako podmiotu uprawnionego do uzyskania koncesji na prowadzenie kasyna gry, w takim przypadku ponosi odpowiedzialność karną skarbową przewidzianą w art. 107 § 1 k.k.s. (tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. w wyroku z dnia 12.02.2013r. - I SA /Gd 844/12 publ. LEX 1277851 ). Ostatecznie o braku technicznego charakteru art. 6 ustawy o grach hazardowych przesądził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 października 2016 roku w sprawie C-303/15 oraz Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 19 stycznia 2017 roku w sprawie o sygn. I KZP 17/16 (OSNKW 2017/2/7, LEX nr 2188435).

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił dyrektywy prewencji ogólnej z art. 53 § 1 i 2 k.k. w zw. art. 20 k.k.s., które bynajmniej nie nakazują wymierzenia kary tylko surowej, nastawionej wyłącznie na odstraszanie społeczeństwa, a więc przekraczającej granicę winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oderwanej od ujemnych następstw przestępstwa. Pozytywne cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa wypełni tylko bowiem kara sprawiedliwa, wymierzona w granicach winy i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, a nadto kara uwzględniająca cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Zważywszy na te uwagi warto wskazać, iż dla określenia wymiaru kary koniecznym jest wzięcie pod uwagę motywów i sposobu popełnienia przestępstwa, rodzaju i rozmiarów ujemnych następstw przestępstwa właściwości i warunki osobiste sprawcy. W przedmiotowej sprawie przy podejmowaniu decyzji w zakresie wymiaru kary Sąd uznał, iż za ujemną oceną działań sprawcy przemawiało to, iż miał on wiedzę w tym zakresie oraz, że był już uprzednio wielokrotnie karany.

W ocenie Sądu wymierzenie kary 50 stawek grzywny jest wystarczające do tego, aby uznać ją za karę sprawiedliwą, wymierzoną w granicach winy i współmierną do stopnia społecznej szkodliwości czynu. Biorąc pod uwagę brak stałych dochodów oskarżonego oraz fakt, że będzie on odbywał bezwzględną karę pozbawienia wolności w innej sprawie, Sąd ustalił wysokość jednej stawki na kwotę 70 zł, oscylującą w granicach stawki minimalnej (1/30 minimalnego wynagrodzenia 2000 zł = 66,66 zł).

W oparciu o art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 31 § 5 k.k.s. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa przedmiotowego automatu oraz znajdujących się w nim w momencie zabezpieczenia środków pieniężnych.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. w zw. art. 113 § 1 kks i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.). Sąd uznał, iż sytuacja materialna oskarżonego uprawnia do skorzystania z możliwości odstąpienia przez Sąd od obciążania oskarżonego opłatą sądową oraz wydatkami postępowania.

SSR Agata Makowska-Boniecka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE