WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY CO DO OSKARŻONEGO M. T.

Dnia 18 września 2013r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniu: 18 września 2013r.

s p r a w y :

1.  R. P.

syna J. i A. z domu P.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 marca 2013 roku w J.przy ul. (...), woj. (...)działając wspólnie i w porozumieniu z M. T.dokonał kradzieży mienia w ten sposób, że na ogólnodostępnym terenie (...) S.A. J.dokonał zaboru w celu przywłaszczenia żeliwny właz o wadze 80 kilogramów i wartości 350 złotych zabezpieczający studzienkę kanałową, czym działał na szkodę (...) S.A.w J.

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.;

2.  M. T.

syna W.i B.z domu K.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 29 marca 2013 roku w J. przy ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z R. P. dokonał kradzieży mienia w ten sposób, że na ogólnodostępnym terenie (...) S.A. J. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia żeliwny właz o wadze 80 kilogramów i wartości 350 złotych zabezpieczający studzienkę kanałową, czym działał na szkodę (...) S.A. w J.

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.;

I.  uznaje oskarżonych R. P.i M. T. za winnych tego, że w dniu 29 marca 2013 r. w J.woj. (...)działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia żeliwnego włazu o wadze 80 kg i wartości 350 zł, czym działali na szkodę (...) S.A.w J., tj. występku z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza M. T. przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. karę 10 /dziesięciu/ miesięcy ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wymiarze 40 /czterdziestu/ godzin w stosunku miesięcznym zaś R. P. karę 4 /czterech/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego R. P. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 5 /pięć/ lat;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych R. P.i M. T. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni R. P.i M. T.w dniu 29 marca 2013 r. udali się na teren należący do (...) S.A.w J.skąd dokonali zaboru żeliwnego włazu o wadze 80 kg i wartości 350 zł zabezpieczającego studzienkę kanalizacyjną.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. T.k. 17-18,

- zeznania świadka R. S. k. 55-56, 74-75,

- zeznania świadka M. G. k. 8-10, 74,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. P. k. 29-30, 73-74,

Oskarżeni zostali zatrzymani przez patrol Policji na terenie skupu złomu, gdzie udali się celem sprzedaży żeliwnego włazu. Zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji od oskarżonych żeliwny właz został zważony w skupie złomu, a następnie zwrócony pokrzywdzonej firmie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. T.k. 17-18,

- zeznania świadka R. S. k. 55-56, 74-75,

- protokół zatrzymania rzeczy k. 2-4

- zeznania świadka M. G. k. 8-10, 74,

Oskarżony M. T.ma 30 lat, jest kawalerem, posiada wyksztalcenie zawodowe - mechanik pojazdów samochodowych, nie pozostaje w zatrudnieniu, utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga dochód w wysokości około 600 zł miesięcznie, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

Oskarżony M. T.był uprzednio karany sądownie.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego M. T.k. 17,

- dane o karalności oskarżonego M. T.k. 48-50,

- odpis wyroku k. 52,

Oskarżony R. P. ma 34 lata, z zawodu jest murarzem – malarzem, jest kawalerem, nie pozostaje w zatrudnieniu, utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód w kwocie około 1200 zł miesięcznie, na jego utrzymaniu pozostaje jedno dziecko, nie posiada wartościowego majątku.

Oskarżony M. T.był uprzednio karany sądownie.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego R. P. k. 73,29-30,

- dane o karalności oskarżonego R. P. k. 35-38,

- odpisy wyroków k. 40-47,

Oskarżony R. P.nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach zaprzeczył, aby z terenu (...) S.A.w J.dokonał zaboru żeliwnego włazu do studzienki kanalizacyjnej. Wskazał, iż właz który wraz z M. T.zamierzał sprzedać w skupie złomu, kiedy zatrzymała ich Policja zabrali oni z gruzowiska znajdującego się na placu (...). Obok tego włazu stał stary wózek. Zabrali ten wózek, załadowali na niego ten właz i udali się do skupu złomu na ul. (...)w J.. Przed skupem złomu zatrzymała ich Policja. Zaprzeczył, aby był na terenie (...) S.A.w J.wraz z M. T.po to, aby coś kraść.

Oskarżony M. T.natomiast w złożonych wyjaśnieniach przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Przyznał, iż wraz z R. P.dokonał zaboru żeliwnego włazu z terenu pokrzywdzonej firmy. Wyjaśnił, iż przechodzili tamtędy z R. P.zobaczyli ten właz i go zabrali. Załadowali go na wózek, który stał tam w pobliżu i wieźli do skupu złomu. Gdyby sprzedali go w skupie złomu podzieliliby się sprawiedliwie pieniędzmi. Zbliżały się świata i pieniądze obu im były potrzebne. On za te pieniądze kupiłby jedzenie.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniem oskarżonego M. T.. Znajdują one bowiem odzwierciedlenie w zeznaniach świadka R. S.– funkcjonariusza Policji, który dokonał zatrzymania oskarżonych na terenie skupu złomu, gdy przywieźli oni na wózku ukradziony właz żeliwny celem jego sprzedaży. Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, iż oskarżony M. T.w swoich wyjaśnieniach pomawiał oskarżonego R. P.o dokonanie wraz z nim zarzucanego im aktem oskarżenia czynu. Jak podał R. P.nie jest on skłócony z M. T., po tym jak zatrzymała ich Policja nie było pomiędzy nimi nieporozumień. M. T.nie miał do niego żadnych pretensji. Oskarżeni zostali zatrzymani przez patrol Policji w czasie, gdy przewozili właz od studzienki. Żaden z nich nie kwestionował, iż zaboru tego włazu dokonali wspólnie. Rozbieżność w ich wyjaśnieniach dotyczyła jedynie miejsca, z którego zabrali ten właz.

Odmówił Sąd natomiast wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego R. P.w zakresie w jakim zaprzeczał on, iż dokonał zaboru w celu przywłaszczenia włazu żeliwnego z terenu (...) S.A.w J.. Wyjaśnienia te Sąd ocenił jako linię obrony oskarżonego zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn. Stały one bowiem w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego M. T., z których jednoznacznie wynika, iż wraz z R. P.dokonał on zaboru żeliwnego włazu do studzienki kanalizacyjnej z terenu (...) S.A.w J.oraz iż ich zamiarem było dokonanie sprzedaży tego włazu w skupie złomu przy ul. (...)w J., a także z zeznaniami wiarygodnego świadka R. S.. Z zeznań wskazanego świadka wynika, iż około godziny 14.00 z polecenia dyżurnego K.w J.wraz z M. K.udali się na ulicę (...), gdzie dwaj mężczyźni przewozili na wózku pokrywę od studzienki. Dokonali ich zatrzymania w skupie złomu, gdzie chcieli oni zważyć tę pokrywę. Podczas rozmowy oskarżeni oświadczyli, iż pokrywę tę znaleźli na gruzowisku za C.. Funkcjonariusze Policji w skupie złomu dokonali zważania pokrywy, a następnie wraz z oskarżonymi udali się w miejsce skąd mieli oni zabrać tę pokrywę. We wskazanym przez oskarżonych miejscu nie stwierdził żadnych śladów wskazujących, iż pokrywa ta mogła się tam wcześniej znajdować. Nie było też tam żadnych przedmiotów lub rzeczy metalowych, jedynie gruz asfaltowy i piach. Nie było tam także śladów wózka, którym oskarżeni tę pokrywę przewozili. Podłoże w tym miejscu było tego rodzaju, iż obciążony pokrywą wózek musiałby pozostawić ślady. Podczas penetracji przyległego terenu ujawnił natomiast, w pobliżu drogi głównej, otwór studzienki kanalizacyjnej bez pokrywy. Średnica studzienki odpowiadała wymiarom pokrywy. Ślady w pobliżu tej studzienki w postaci świeżo wzruszonej trawy, wzruszonego piachu wskazywały, że pokrywa ta musiała być zdjęta niedawno. Na miejscu ustalił właściciela pokrywy. Pokrywa została zwrócona właścicielowi za pokwitowaniem. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. S.. Wskazany świadek jest osobą obcą dla oskarżonych, jest funkcjonariuszem Policji. Nie był on w żaden sposób zainteresowany rozstrzygnięciem w przedmiotowej sprawie. Brak było podstaw, aby podważyć wiarygodność złożonych przez niego zeznań tym bardziej, iż oskarżony M. T.w złożonych wyjaśnieniach przyznał, iż żeliwny właz do studzienki został zabrany z terenu (...) S.A.w J..

W przedmiotowej sprawie w charakterze świadka zeznania złożył także Prezes (...) S.A. w J. M. G.. Sąd zeznania wskazanego świadka uznał za wiarygodne. Z jego zeznań wynika, iż nie był on bezpośrednim świadkiem ani dokonywania przez oskarżonych zaboru przedmiotowego żeliwnego włazu ani też jego zwrotu przez funkcjonariusza Policji. Jak wskazał świadek pokrywa została zwrócona pracownikom spółki. M. G. podał, że pokrywa ta, była standardowa, nie posiadała żadnych cech, na podstawie których można było ją zidentyfikować jaką należącą do pokrzywdzonej firmy. Wartość tej pokrywy określił na kwotę 350 zł.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów. Nie znalazł Sąd jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałby kwestionować ich wiarygodność.

Zachowaniem swoim oskarżeni M. T.i R. P.wyczerpali znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. albowiem w dniu 29 marca 2013 r. w J.działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia żeliwnego włazu o wadze 80 kg i wartości 350 zł, czym działali na szkodę (...) S.A.w J..

Sąd przyjął iż oskarżeni zarzucanego im czynu dopuścili się działając wspólnie i w porozumieniu. Do porozumienia między sprawcami może dojść bowiem w każdej formie, nawet w sposób dorozumiany. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować ani nawet się znać. Muszą natomiast mieć świadomość wspólnego wykonywania czynu zabronionego, a więc przynajmniej wiedzieć o sobie i zdawać sobie sprawę, że podejmowana czynność składa się na realizację wspólnie wykonywanej całości przedsięwzięcia ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 23.11.2000 r. II Aka 169/00, Prok. i Pr. 2001/6/13 ). Brak jest w przedmiotowej sprawie dowodów, iż oskarżeni umówili się, że udadzą się na teren (...) S.A.w J.celem dokonania zaboru żeliwnego włazu do studzienki. Z wyjaśnień oskarżonego M. T.wynika jednakże, iż postanowili zabrać żeliwny właz do studzienki przechodząc przez teren pokrzywdzonej firmy, po czym obaj go zabrali.

Oskarżeni M. T.i R. P.czynu tego dopuścili się działając z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim. Oskarżeni bowiem chcieli popełnić tenże czyn – chcieli zabrać żeliwny właz z miejsca, gdzie się on znajdował celem jego sprzedaży w skupie złomu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonych ocenić należy jako znaczny, ale nie nadmierny. Na ocenę tę wpływa sposób i okoliczności popełnienia tego czynu. Oskarżeni czynu tego dopuścili się nie planując go uprzednio, przechodząc przez teren pokrzywdzonej firmy zauważyli właz do studzienki kanalizacyjnej i zdecydowali, że dokonają jego zaboru. Zachowaniem swoim godzili w podstawowe dobro chronione prawem jakim jest własność. Nie bez znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonych pozostawała jednak wartość żeliwnego włazu, która była stosunkowo niewielka - wynosiła 350 zł oraz fakt, iż uzyskane ze sprzedaży pieniądze oskarżeni zamierzali przeznaczyć na zakup artykułów żywnościowych. Pokrzywdzona firma odzyskała skradzione jej mienie.

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod rozwagę wobec obu oskarżonych ich uprzednią karalność.

Oskarżony M. T.był bowiem uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 19 września 2009 r. w sprawie sygn. akt II K 151/09 za występki z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 04 grudnia 2008 r. oraz z art. 59 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od stycznia 2008 r. do 04 grudnia 2008 r. W dniu 04 września 2013 r., w więc przed wydaniem wyroku w przedmiotowej sprawie, zakończył się wobec oskarżonego okres próby orzeczony w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej za wskazane występki.

Oskarżony R. P. zaś był uprzednio 6-krotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Ostatniego z przestępstw – z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. dopuścił się w dniu 05 maja 2012 r i za tenże czyn wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 09 października 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 1205/12 wymierzona została mu kara grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych liczonych po 10 złotych każda.

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących wobec oskarżonego R. P..

Jako okoliczność łagodzącą wobec oskarżonego M. T.Sąd uwzględnił jego przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu.

Wymierzając oskarżonym karę za przypisany im w przedmiotowej sprawie występek Istotnym elementem kary pozostaje jej indywidualizacja. Indywidualizować karę lub środki karne orzeczone za popełnione przestępstwa znaczy różnicować jej wymiar i rodzaj. Ustawodawca nie nakłada na sądy obowiązku wymierzania kar coraz to surowszych, nawet za takie same czyny popełniane sukcesywnie. Baczyć bowiem należy na wszystkie ustawowe przesłanki wymiaru kary. Kierując się zatem dyrektywami wymiaru kary opisanymi w art. 53 k.k. i art. 54 § 1 k.k., jako współmierne do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu oskarżonych Sąd wymierzył M. T., przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k., karę 10 miesięcy ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym zaś R. P.karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara ograniczenia wolności orzeczona wobec oskarżonego M. T.oraz kara pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego R. P.w tym wymiarze winny uświadomić każdemu z oskarżonych naganność jego postępowania oraz wdrożyć go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Dane o karalności oskarżonego R. P. nie pozostawiają wątpliwości, co do naruszania przez tego oskarżonego porządku prawnego. Okoliczności niniejszej sprawy mimo uprzedniej karalności oskarżonego R. P., w tym za przestępstwa podobne, pozwalają jednakże wnioskować, iż oskarżony R. P. zrozumiał naganność swojego postępowania i czyn będący przedmiotem niniejszego postępowania będzie jedynie incydentem w jego życiu. Stąd też w ocenie Sądu, mimo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego R. P. kary pozbawienia wolności, cele kary zostaną wobec niego osiągnięte, a w szczególności nie popełni on ponownie przestępstwa. Mając to wszystko na uwadze, na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego R. P. kary pozbawienia wolności na okres 5 lat próby. Tak ustalony, najdłuższy możliwy, okres próby będzie odpowiednim, aby zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną postawioną wobec oskarżonego.

Oskarżony R. P.ma 34 lata, z zawodu jest murarzem – malarzem, jest kawalerem, nie pozostaje w zatrudnieniu, utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód w kwocie około 1200 zł miesięcznie, na jego utrzymaniu pozostaje jedno dziecko, nie posiada wartościowego majątku. Oskarżony M. T.zaś ma 30 lat, jest kawalerem, posiada wykształcenie zawodowe - mechanik pojazdów samochodowych, nie pozostaje w zatrudnieniu, utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga dochód w wysokości około 600 zł miesięcznie, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku. Sąd zwolnił oskarżonych M. T.i R. P.od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Sytuacja finansowa i majątkowa oskarżonych wskazuje bowiem, iż uiszczenie przez oskarżonych tychże kosztów w niniejszej sprawie byłoby dla nich zbyt uciążliwe.