WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mariusz Górski
Protokolant:	Ewa Ślemp

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2016 r.

sprawy A. G.z domu D.

córki R. i C. z domu M. (...) roku w W. z art. 177 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżoną i jej obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 22 lipca 2016 r. sygnatura akt II K 1100/15

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. Ż. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn.akt IV Ka 764/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem A. G.uznana została za winną tego, że:

w dniu 7 września 2015 roku w W., woj. (...), na skrzyżowaniu ulic (...) z P., nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że jadąc samochodem marki O. (...) nr rej. (...), ul. (...) w kierunku ul. (...) skręcając w prawo w ul. (...), nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu rowerzyście i doprowadziła do zderzenia z nim, wskutek czego kierujący rowerem, M. P., doznał obrażeń ciała, w postaci złamania trzonu prawego obojczyka, które naruszyły czynności,

tj. za winną popełnienia czynu z art. 177§1 kk i za to, na mocy tego przepisu, przy zastosowaniu art. 37a kk wymierzono oskarżonej kare 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Nadto, zważywszy na treść art. 46§1 kk orzeczono od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego 1500 zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wyrok powyższy zaskarżyła oskarżona oraz jej obrońca.

Pierwsza ze skarżących zarzuciła wyrokowi:

- rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 53 kk poprzez zastosowanie kary zbyt surowej w okolicznościach sprawy,

- nieuwzględnienie w stanie faktycznym sprawy stanu zdrowia oskarżonej, tj. faktu, iż w stanie po wypadku w 2014 r. nie jest ona zdolna do pracy pozostaje na rencie inwalidzkiej, a nadto wykryto u niej chorobę nowotworową i w chwili obecnej oczekuje na decyzję o dalszym sposobie leczenia, jak również jej zachowania się po popełnieniu czynu nieumyślnie, tj. udzielenia pomocy pokrzywdzonemu, interesowanie się jego losem, pomoc w rekonwalescencji.

Tym, samym oskarżona wniosła o wymierzenie jej we miejsce kary ograniczenia wolności kary grzywny,

Z kolei obrońca oskarżonej zarzucił orzeczeniu:

I. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na treść orzeczenia tj.:

- art. 7 k.p.k. poprzez na dowolną oraz fragmentaryczną ocenę dowodów zebranych w sprawie, polegającej na pominięciu okoliczności, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, że oskarżona A. G.prowadząc pojazd z dozwoloną prędkością 30 km/h w miejscu, gdzie dopuszczalna prędkość wynosi 50 km/h podczas, gdy prawdopodobna prędkość rowerzysty wynosiła 10 km/h nie miała możliwości uniknięcia zderzenia z rowerem. Tym samym nie powinna ponosić odpowiedzialności za zdarzenie do którego doszło w dniu 7 września 2015 r.

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający istotny wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, że okoliczność wymuszenia pierwszeństwa przejazdu przez oskarżoną nie budzi żadnych wątpliwości w świetle zeznań świadków A. G. (1) i J. D. oraz opinii biegłego, podczas gdy na podstawie zeznań świadków nie sposób ustalić jak doszło do zderzenia, natomiast wydając opinię biegły nie był wstanie wskazać jak doszło do zdarzenia oparł się na materiale osobowym, bowiem pojazdy przed oględzinami zostały przestawione z miejsca powypadkowego i nie wskazano ich usytuowania w momencie pierwszego kontaktu roweru z samochodem. Natomiast świadkowie nie widzieli momentu zdarzenia jedynie jego skutek.

Tym samym apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie I i II i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji

do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył:

Ad.apelacji obrońcy

Wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania zasługuje na uwzględnienie.

I tak, nie sposób obecnie stwierdzić, czy istotnie Sąd I instancji dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, bowiem to oparł na niepełnym materiale dowodowym.

Twierdzenie to wynika z faktu, że jednym z podstawowych dowodów w sprawie była opinia biegłego z zakresu kryminalistyki i rekonstrukcji wypadków drogowych – T. W. (k-46-71), wydana 8 grudnia 2015 r..

Jej analiza prowadzi do wniosku, iż biegły oparł się m.in. na zeznaniach A. G.słuchanej pierwotnie w charakterze świadka (por. k-56 i k-4 zbioru „C”). Nie dysponował natomiast wyjaśnieniami A. G.jako oskarżonej, bowiem za dowód istotny w sprawie, nie sposób uznać tych z 9 października 2015 r., kiedy to słuchana ograniczyła się do stwierdzenia, iż nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

Dopiero 28 grudnia 2015 r. (k-76-78), czyli po wydaniu wskazanej wyżej opinii oskarżona złożyła obszerne wyjaśnienia, które uzupełniła na rozprawie 10 maja 2016 r. (k-110-111).

Nadto, Sąd Rejonowy nie uwzględnił trafnego wniosku obrońcy złożonego na kolejnej rozprawie (15 lipca 2016 – k-115-odwrót) o wydanie opinii uzupełniającej przez biegłego, a przy tym nie wydał nawet postanowienia w trybie art. 170 kpk.

W tej sytuacji, uznając opinię biegłego za niekompletną, nie opierającą się na wszystkich istotnych okolicznościach w sprawie – jedynym możliwym rozstrzygnięciem było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania, podczas którego Sąd I instancji winien oskarżoną oraz świadków przesłuchać w obecności biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, a następnie uzyskać od tego biegłego opinię uzupełniającą.

Z uwagi na powyższe – orzeczono jak w wyroku.

Ad.apelacji oskarżonej

Odnoszenie się do tej apelacji jest obecnie przedwczesne, choć wymierzenie A. G.kary ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy społecznej wydaje się być nieporozumieniem zważywszy na stan zdrowia oskarżonej.