UZASADNIENIE

Powód – M. B. wniósł o zasadzenie od pozwanego – (...) (Spółka Akcyjna), Oddział w Polsce w W. kwoty 2.572,- zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 grudnia 2015r. i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu podał, że w wyniku wypadku, uszkodzeniu uległ pojazd należący do Z. N.. Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej pozwanego. Na czas naprawy powód wynajął poszkodowanemu samochód zastępczy na okres 30 dni i obciążył go związanymi z tym kosztami w wysokości 5.904,- zł. Pozwany w postępowaniu likwidacyjnym wypłacił odszkodowanie w wysokości 3.332,- zł obejmujące koszty najmu pojazdu zastępczego w okresie 28 w niższej od przyjętej przez powoda stawce. Poszkodowany przelał na powoda wierzytelność wobec pozwanego o zapłatę odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Nie kwestionując swojej odpowiedzialności co do zasady zarzucił, że wypłacone odszkodowanie zaspakaja w całości roszenie odszkodowawcze. W zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego uzasadniona była stawka czynszu najmu w wysokości 119,- zł i okres najmu wynoszący 28 dni.

Sąd ustalił.

W wyniku wypadku komunikacyjnego doszło do uszkodzenia należącego do Z. N. samochodu marki B. (...). Ochronę ubezpieczeniową z tytułu odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku zapewniał pozwany.

Bezsporne.

W dniu 21 września 2015r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu samochodu marki R. (...) numer rejestracyjny (...) (§ 2), na okres od dnia 21 września 2015r. do dnia zakończenia procedury likwidacyjne szkody z OC sprawcy (§ 2 ust. 1) za zapłatą czynszu najmu w wysokości 150,- zł netto za dobę (§ 2 ust. 3). Pojazd został zwrócony wynajmującemu w dniu 21 października 2015r. Powód obciążył poszkodowanego kosztami najmu pojazdu w łącznej wysokości 5.904,- zł stanowiącej iloczyn dni najmu (30) i dobowej stawki czynszu najmu (160,- zł).

Dowód: umowa najmu – k. 13 – 14, faktury VAT Nr (...) – k. 15, protokół zdawczo odbiorczego z dn. 21.09.2015r. – k. 18, protokół zdawczo odbiorczego z dn. 21.10.2015r. – k. 19, oświadczenie – k. 20, pismo z dn. 26.10.2015r. – k. 25 – 26.

Pozwany w postępowaniu likwidacyjnym ustalił i wypłacił poszkodowanemu odszykowanie w łącznej wysokości 3.332,- zł, tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, przyjmując dobową stawkę najmu w wysokość 119,- zł brutto oraz uznając uzasadniony okres najmu wynoszący 28 dni (od dnia 21 września 2015r. do dnia 19 października 2015r.).

Dowód: pismo z dn. 16.10.2015r. – k. 21, pismo z dn. 17.12.2015r. – k. 24, pismo z dn. 17.02.2016r. – k. 22 – 23.

W dniu 21 września 2015r. Z. N. przelała na powoda przysługującą mu wobec pozwanego wierzytelność o odszkodowanie wynikające ze szkody komunikacyjnej z dnia 19 września 2015r. w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zstępczego. Powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z dn. 21.09.2015r. – k. 16 – 17, pismo z dn. 26.10.2015r. – k. 25 – 26.

Pismem z dnia 28 stycznia 2016r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.762,- zł tytułem pozostałych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód: pismo z dn. 28.01.2016r. – k. 27 – 29.

Stawki dobowe czynszu najmu pojazdów należących do segmentu C na terenie W. i okolic (R. (...), A. (...), P. (...), T. (...), F. (...)) wynoszą:

: w (...) ((...)) – od 159,- zł brutto,
: w (...) ((...)) – od 163,- zł brutto,
: w (...) ((...)) – od 158,67 zł brutto.
: w (...) ((...)) – od 170,- zł brutto.

okoliczność notoryjna.

Sąd zważył.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Stan faktyczny niniejszej sprawy, Sąd ustalił na podstawie dowodów z przedstawionych przez powoda dokumentów w postaci: umowy najmu, umowy przelewu wierzytelności i zawiadomieniem o przelewie, faktury VAT oraz pism stron i wezwania do zapłaty – prawdziwości i rzetelności których żadna ze stron nie przeczyła, co pozwalało uznać je za właściwe i miarodajne źródło informacji o okolicznościach faktycznych. Nadto Sąd oparł się na okolicznościach notoryjnych w postaci ogólnodostępnych cenników najmu pojazdów zastępczych publikowanych w serwisach internetowych podmiotów zajmujących się wynajmem pojazdów.

Sąd oddalił wnioski obu stron o przeprowadzenie dowodu z akt szkodowych w zakresie, w jakim nie sprecyzowały one dokumentów mających stanowić wnioskowane środki dowodowego. Żądanie przeprowadzenia dowodu z całości akt szkodowych nie mogło zostać uwzględnione. Przenosiłoby bowiem na Sąd obowiązek doboru właściwych do tezy dowodowej środków dowodowych, prowadząc do naruszenia zasady kontradyktoryjności i równości stron procesu.

Na podstawie art. 217 § 3 k.p.c. oddalono wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność średnich stawek czynszu najmu. Ustalenie tej okoliczności nie wymagało bowiem wiadomości specjalnych, a jedynie znajomości obowiązujących na rynku stawek, co jak wskazano wyżej jest okolicznością notoryjną. Tym samym wnioskowany przez pozwanego dowód należało uznać za nieistotny dla wyniku sprawy. Zgłaszanie dowodów może być ocenione jako nieprzydatne dla wyjaśnienia sprawy lub zmierzające do zwłoki, wówczas gdy teza dowodowa jest nieistotna dla rozstrzygnięcia lub proponowany środek jest nieprzydatny do jej udowodnienia, co miało miejsce w przypadku w/w wniosków dowodowych ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 1999r., sygn. akt I PKN 316/99, OSNP z 2001r., Nr 5, poz. 151; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2001r., sygn. akt III CKN 1393/00, LEX Nr 603170).

W oparciu o przeprowadzone dowody, Sąd ustalił istotne okoliczności sprawy, obejmujące fakt korzystania przez właściciela uszkodzonego pojazdu marki B. (...) numer (Z. N.) z pojazdu zastępczego oraz jego okres i uzgodniony koszt. Powyższe okoliczność zostały co do zasady przyznane przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym, w którym uwzględnił on – w części – zgłoszone przez poszkodowanego roszczenia o zapłatę odszkodowania obejmującego koszty najmu pojazdu zastępczego. Wysokość uzgodnione czynszu najmu ustalono na podstawie treści łączącej powoda z poszkodowanym umowy. Wbrew twierdzeniem pozwu, w umie tej nie przewidziano weryfikacji ustalonej stawki czynszu najmu w zależności do okresu trwania najmu.

Legitymacja czynna powoda wynikała z przeniesienia na niego – w trybie art. 509 § 1 k.c. – wierzytelności przysługującej właścicielowi uszkodzonego pojazdu wobec pozwanego z tytułu odszkodowania. W wyniku w/w przelewu powód nabył wierzytelność o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego, co wynika wprost z treści umowy.

Powód skierował do pozwanego zawiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności, której to okoliczności pozwany nie przeczył. Niemniej z uwagi na brak dowodów na faktyczną datę doręczenia tego zawiadomienia należało uznać, że nastąpiło ono najpóźniej z dniem sporządzanie przez pozwanego adresowanego do powoda pisma w sprawie przyznania odszkodowania, tj. z dniem 17 grudnia 2015r. (k. 24), co jednak – z uwagi na charakter sformułowanych w odpowiedzi na pozew zarzutów – nie miało istnego znaczenia dla wyniku sprawy. Umowa przelewu wierzytelności określała wierzytelność w sposób umożliwiający jej identyfikację, wskazując na jej źródło w postaci zdarzenia z dnia 19 września 2015r. oraz podmiot zobowiązany. Wskazać należy, że roszczenie odszkodowawcze może być niemożliwe do oznaczenia z góry w pieniądzu. Sama wierzytelność powstaje bowiem z chwilą zaistnienia zdarzenia powodującego szkodę, jednak jej wartość może być ustalona dopiero po określeniu zakresu szkody. Nie można jednocześnie wyłączyć dopuszczalności sprzedaży takiej wierzytelności jeszcze przed ostatecznym ustaleniem jej wysokości. Skoro bowiem dopuszczalny jest przelew wierzytelności przyszłej, to tym bardziej dopuszczalny jest przelew wierzytelności istniejącej, wynikającej ze skonkretyzowanego stosunku prawnego, ale której wysokość wymaga doprecyzowania ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012r., sygn. akt V CSK 219/11, LEX Nr 1243093; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 25 marca 2014r., sygn. akt I ACa 885/13, LEX Nr 1461185; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2013r., sygn. akt VI ACa 398/13, LEX Nr 1544537). W żadnym wypadku nie można też przyjąć niedopuszczalności przelewu wierzytelności o odszkodowanie jako sprzecznej z właściwością zobowiązania ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009r., sygn. akt III CZP 18/09, OSNC z 2010r., Nr 1, poz. 11). Nie stoi temu również na przeszkodzie charakter odpowiedzialności łączącej sprawcę szkody i ubezpieczyciela (in solidum). Ustawowe wyłączenia w tym zakresie dotyczą zaś jedynie odszkodowania za szkody na osobie (art. 449 k.c.).

Legitymacja bierna pozwanego nie była w niniejszej sprawie podważana (art. 822 § 4 k.c.), a pozwany przyjął ją na siebie co do zasady, nie kwestionując swojej odpowiedzialności i wypłacając odszkodowanie obejmujące część kosztów najmu pojazdu zastępczego. Jako ubezpieczyciel sprawcy szkody w zakresie odpowiedzialności cywilnej, pozwany ponosił odpowiedzialność za skutki zdarzenia w którym uszkodzeniu legł samochód marki B. (...) należący do Z. N..

W myśl przepisu art. 436 § 2 k.c., w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody ich posiadacze mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód na zasadach ogólnych. Oznacza to, że odpowiedzialność za skutki takiego zdarzenia oparta jest na zasadzie winy (art. 415 k.c.). Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r., poz. 392 z późn. zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczeniem tym jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 cyt. ustawy).

Sprawstwo i wina osoby której któremu ochrony ubezpieczeniowej udzielał pozwany nie było w niniejszej sprawie kwestionowane. Spór ograniczał się do wysokości kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Oczywistą konsekwencją uszkodzenia samochodu marki B. (...) była konieczność dokonania jego naprawy, zaś w okresie jej wykonywania poszkodowany został pozbawiony możliwości korzystania z uszkodzonego samochodu. Zakres odpowiedzialności sprawcy szkody, a tym samym i jego ubezpieczyciela (pozwanego) obejmował tu zatem także celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego ( vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011r., sygn. akt III CZP 5/11, OSNC z 2012r., Nr 3, poz. 28). Zastrzec należy, że jeśli uszkodzony pojazd nadaje się do naprawy, to koszty najmu przez poszkodowanego samochodu zastępczego obejmować mogą tylko okres konieczny i niezbędny do naprawy pojazdu ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 2004r., sygn. akt II CK 494/03, LEX Nr 145121). Jeśli zatem, w niniejszej sprawie, uszkodzony pojazd mógł zostać naprawiony, to przeszkoda do normalnego z niego korzystania (w postaci uszkodzeń), winna zostać usunięta bez zbędnej zwłoki, a koszty najmu stanowią szkodę tylko za czas niezbędny do naprawy pojazdu. Odpowiedzialność ubezpieczyciela ograniczona jest bowiem tylko zakresem szkody, ten zaś wyznaczają normalne skutki zdarzenia powodującego szkodę (art. 361 § 1 k.c.). Co za tym idzie, niezależnie od zakresu uszkodzenia pojazdu, poszkodowanemu (lub jego następcy prawnemu – tu powodowi) służyło co do zasady odszkodowanie obejmujące koszty najmu pojazdu zastępczego. W okresie naprawy samochodu pojazdu marki B. (...), poszkodowany nie mógł z niego korzystać, co usprawiedliwiało posługiwanie się pojazdem zastępczym i rodziło odpowiedzialność pozwanego z tytułu związanych z tym kosztów. W ocenie Sądu prawo do korzystania z pojazdu zastępczego na czas naprawy przysługuje każdemu poszkodowanemu – nie tylko gdy korzysta on z własnego samochodu w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Poszkodowany nie może być bowiem pozbawiony komfortu i niezależności jakie daje posiadanie i użytkowanie własnego samochodu, skoro odpowiedzialność za pozbawienie go tej możliwości ponosi osoba trzecia.

W niniejszej sprawie uzasadniony czasem naprawy uszkodzonego pojazdu okres najmu był między stronami sporny. Według powoda wynosił on 30 dnia, podczas gdy pozwany twierdził, że wynosił on 28 dni. W tym miejscu należy wskazać, że wykazanie zasadnego okresu najmu, jako istotnej okoliczności warunkującej roszczenie powoda, obciążało jego samego (art. 6 k.c.). Powód na tę okoliczność przedstawił jedynie protokoły wydania i odbioru pojazdu, które potwierdzają okres korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego, ale w żadnym stopniu nie dowodzą, że był on adekwatny do czasu naprawy pojazdu uszkodzonego, z uwzględnieniem czynności przygotowawczych, w tym przeprowadzenia oględzin i uzyskania kosztorysu. W istocie powód nie wyjaśnił nawet czy pojazd został naprawiony (co uzasadniałoby wynajmowanie pojazdu dc czasu naprawy uszkodzonej pojazdu) czy też nie podlegał naprawie (co uzasadniałoby najem do czasu uzyskania odszkodowania w celu zakupu nowego pojazdu). Nie można przy tym pominąć, że pozwany o przyznaniu odszkodowania w związku z uszkodzeniem pojazdu marki B. (...) należącego do Z. N. poinformował pismem z dnia 16 października 2015r. (k. 21). W tym warunkach przyjęty przez pozwanego termin zakończenia najmu w dniu 1 października 2015r. jawił się jako usprawiedliwiony. Co za tym idzie, Sąd uzasadniony okres najmu ustalił na 28 dni, gdyż w tym zakresie strony pozostawały zgodne. Spór dotyczył także wysokości stawki czynszu najmu. Należy wskazać, że poszkodowany nie jest zobowiązany do poszukiwania oferty najtańszej. Niemniej winien skorzystać z ofert mieszczących się w realiach rynkowych. Jak wynika z poczynionych przez Sąd ustaleń, dobowa stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego klasy C, do której należy wynajęty pojazd R. (...) (klasa ta odpowiada również klasie pojazdu uszkodzonego) wahają się miedzy 158,67 zł brutto a 170,- zł brutto, a średnio wynoszą 163,- zł brutto. Przyjęta przez powoda stawka wynosi 184,50 zł brutto i istotnie przekracza stawkę rynkową. W ocenie Sądu zawarcie umowy najmu na takich warunkach nie znajduje usprawiedliwienia, zwłaszcza że umowa najmu z dnia 21 września 2015r. nie przewidywała szczególnych warunków najmu takich jak brak limitu kilometrów, brak obowiązku zwrotu pojazdu w miejscu wynajęcia, etc. Przeciwnie, nakładała na najemcę obowiązek zwrotu pojazdu po umyciu i z pełnym bakiem paliwa (pod rygorem zapłaty kar umownych). Nie uzasadniało to zatem ustalenia wyższej od rynkowej stawki czynszu najmu. W ocenie Sądu bowiem, jedynie czynsz najmu mieszący się w realiach rynkowych może wyznaczać wartość szkody pozostając w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem sprawczym (at. 361 § 1 k.p.c.). Zdaniem Sądu uzasadniona dobowa stawka czynszu najmu wynosi zatem nie więcej niż 163,- zł brutto. Pozwany, twierdząc że winna ono wynosić 119,- zł brutto w żaden sposób nie wykazał, że wynajęcie pojazdu na takich warunkach jest w ogóle możliwe. Tego rodzaju założeniom przeczą zaś ustalone przez Sąd okoliczności dotyczące rynkowych stawka czynszu najmu, z których żadna nie była nawet zbliżona do deklarowanej przez powoda.

Co za tym idzie, koszt najmu pojazdu zastępczego stanowiący iloczyn dni usprawiedliwionego okresu najmu ustalonych na 28 i uzasadnionej realiami rynkowymi stawki czynszu najmu wynoszącej 163,- zł brutto, winien wynosić łączną kwotę 4.564,- zł (28 dni x 163,- zł). Uwzględniając fakt, że pozwany zapłacił już tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego łączną kwotę 3.332,- zł, uzasadnione roszczenie powoda ograniczone było do kwoty 1.232,- zł (4.564,- zł – 3.332,- zł).

Od tej kwoty przysługiwały powodowi także odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 § 1 i 2 k.c.). Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 cyt. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, przy czym gdyby wyjaśnienie w tym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. Poszkodowany zgłosił pozwanemu szkodę obejmującą koszty najmu pojazdu zastępczego jednak brak jest dowodów na datę tej czynności. Niemniej pozwany odniósł się do tego zgłoszenia pismem z dnia 17 grudnia 2015r. a zatem w tej dacie z pewnością zgłoszenie szkody doszło już do jego wiadomości. Termin do spełnienia świadczenia ubezpieczeniowego przypadał więc najdalej w dniu 16 stycznia 2016r., a zatem powodowi przysługiwały odsetki od pierwszego dnia opóźnienia w spełnieniu świadczenia, tj. od dnia 17 stycznia 2016r. Pozwany nie powołał się, a tym bardziej nie wykazał, zaistnienia przyczyn usprawiedliwiających opóźnienie w zakończeniu postępowania likwidacyjnego.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt I wyroku.

Roszczenie powoda okazało się nieuzasadnione w zakresie części czynszu najmu oraz odsetek.

W umowie najmu powód i poszkodowany ustalili stawkę dobową czynszu najmu na kwotę 150,- zł netto i wbrew twierdzeniom pozwu nie podlegała ona weryfikacji w zależności od okresu trwania najmu (brak tego rodzaju uzgodnienia w umowie). W konsekwencji powód nie był uprawniony do obciążenia poszkodowanego kosztami najmu kalkulowanymi według stawki dobowej wynoszącej 160,- zł netto, co uczynił w fakturze VAT Nr F (...), a w dalszej kolejności oczekiwać od pozwanego zapłaty tak ustalonego odszkodowania. Nadto jak wskazano wyżej, nawet ustalona w umowie stawka dobowa czynszu najmu (150,- zł netto, tj. 184,50 zł brutto) istotnie przekraczała stawki obowiązujące na rynku, wynoszące od 158,68 zł do 170,- zł brutto. Tymczasem koszt najmu pojazdu zastępczego musi mieścić się w realiach rynkowych, gdyż jedynie wówczas pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem sprawczym. W sytuacji gdy jest on wyższy od średnich stawek rynkowych, odpowiedzialność za tak powstałe koszty obciąża już jedynie strony które doszły do porozumienia co do wynajęcia pojazdu na takich warunkach. W niniejszej spawie, Sąd uznał za uzasadnioną stawę czynszu najmu w wysokości 163,- zł brutto, a zatem roszczenie ponad tę kwotę nie było usprawiedliwione. Powód nie wykazał również, aby najem pojazdu w okresie od dnia 21 września 2015r. do dnia 21 października 2015r. był usprawiedliwmy przebiegiem postępowania likwidacyjnego. Jak już zaznaczono, wykazanie okresu najmu nie jest równoznaczne z wykazaniem, że był on uzasadniony. Powód mimo ciążącego na nim obowiązku nie przedstawił dowodów na to, że postępowanie likwidacyjne trwało 30 dni, a w konsekwencji nie można było uznać, iż w tym czasie korzystane z pojazdu zastępczego przez poszkodowanego było uzasadnione. W tym zakresie pozwany uznał bowiem, że okres najmu był uzasadniony do 28 dni i tylko ten okres – jako w istocie niesporny mógł zostać uwzględniony. Tym samym powództwo podlegało oddaleniu co do kwoty 1.340,- zł.

Nadto powództwo okazało się pozbawione podstaw w zakresie odsetek od dnia 18 grudnia 2015r. do dnia 16 stycznia 2016r. Jak wskazano wyżej, pozwany winie był spełnić świadczenie – co do zasady – w terminie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód, na którym w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu – nie wykazał w jakiej dacie w/w zgłoszenie zostało dokonane. Oczywiście nie można wskazanego terminu obliczać od daty zgłoszenia szkody obejmującej koszty naprawy pojazdu. Pozwany nie może bowiem popaść w opóźnienie w spełnieniu świadczenia, z istnieniu którego nie zdawał sobie sprawy. Wysokość roszczeń dochodzonych w niniejszej sprawie została ustalona dopiero w wystawionej przez powoda fakturze VAT. Stąd za datę, w której pozwany powziął informację o obowiązku spełniania świadczenia, należało uznać datę udzielenia przezeń odpowiedzi na żądanie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, co uczynił w dniu 17 grudnia 2015r. Od tej daty rozpoczął bieg 30 dniowy okres do wyjaśnienia sprawy i spełniania świadczenia i dopiero po jego bezskutecznym upływie (do dnia 17 stycznia 2016r.) powód mógł żądać odsetek za opóźnienie. Żądanie odsetek za okres wcześniejszy (między 18 grudnia 2015r. a 16 stycznia 2015r.) było więc nieuprawnione i jako takie podlegało oddaleniu.

Z tych przyczyn orzeczono jak w pkt II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 i art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powództwo zostało uwzględnione w 48 % i oddalono w 52 % co uprawniało strony do adekwatnego do w/w wskaźnika zwrotu kosztów procesu. Poniesione przez powoda koszty procesu wynosiły łącznie 1.346,- zł i obejmowały: opłatę sądową od pozwu w wysokości 129,- zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200,- zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – Dz. U. poz. 1800) oraz koszty opłaty skarbowej uiszczonej od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł. Poniesione przez pozwanego koszty procesu wynosiły łącznie 1.217,- zł i obejmowały: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200,- zł (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz. U. poz. 1804) i koszty opłaty skarbowej uiszczonej od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł . Uwzględniając zakres, w jakim każda ze stron wygrała spór, powodowi przysługiwały koszty procesu w wysokości 648,08 zł (1.346,- zł x 48 %), zaś pozwanemu w wysokości 632,84 zł (1.217,- zł x 52 %), co po zbilansowaniu dawało kwotę 13,24 zł (646,08 zł – 632,84 zł) należną powodowi.

W tym stanie rzeczy, orzeczono jak w pkt III wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE