UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 22 maja 2015r. powód Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. G. kwoty 11.369,96 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że zobowiązanie wynika z zawartej między pozwanym a Bankiem (...) S.A. w dniu 15 maja 2008r. umowy bankowej, o numerze (...), na podstawie której pozwany otrzymał określoną w umowie kwotę pieniężną, ze zobowiązaniem do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie. Pozwany nie wywiązał się z warunków umowy, wierzyciel pierwotny wezwał go do zapłaty i poinformował, że w przypadku niewypełnienia obowiązków określonych w treści wezwania wierzytelność zostanie przelana na powoda. W dniu 24 listopada 2014r. wobec braku spłaty zadłużenia (...) S.A. scedował na powoda całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z pozwanym. Powód wskazał, że w dacie wniesienia pozwu na zadłużenie pozwanego składały się kwoty 10.000,00 zł tytułem należności głównej oraz skapitalizowane odsetki w kwocie 1.369,96 zł, na które składają się przejęte w drodze cesji wierzytelności odsetki wierzyciela pierwotnego naliczane zgodnie z postanowieniami umowy odpowiednio od niezapłaconej kwoty należności głównej wynikającej z umowy, oraz odsetki ustawowe naliczane przez stronę powodową.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu, sygn. akt I Nc 1244/15.

Pozwany P. G. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzut niewykazania przejścia wierzytelności dochodzonej pozwem na stronę powodową i w konsekwencji brak legitymacji procesowej czynnej, z uwagi na brak dowodu zapłaty ceny zakupu wierzytelności. Podniósł również zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Wywodził, że w oparciu o dołączone do pozwu dokumenty weryfikacja roszczenia jest niemożliwa, zarówno co do zasady, jak i wysokości. Pozwany wskazał także, że z dokumentów dołączonych do pozwu nie wynika jak została wyliczona kwota roszczenia głównego oraz kwota odsetek tj. od jakich kwot i za jaki okres były naliczane odsetki i według jakiej stopy procentowej.

W odpowiedzi na sprzeciw powód w całości podtrzymał powództwo.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 maja 2008r. pozwany P. G. zawarł z Bankiem (...) S.A. w W. umowę kredytu odnawialnego na cele konsumpcyjne dla posiadaczy konta osobistego nr (...). Mocą umowy bank udzielił pozwanemu na jego wniosek kredytu do wysokości limitu zadłużenia wynoszącego 10.000 zł. Pozwany na podstawie powyższej umowy zaciągnął kredyt w wysokości 10.000 zł.

/odpis umowy k. 54-59 oraz w aktach I Co 2643/13 SR w Inowrocławiu/

Pomimo istnienia zobowiązania wynikającego z umowy, pozwany nie regulował rat kredytu w ustalonych przez strony terminach, w związku z czym - pismem z dnia 2 sierpnia 2012r. Bank (...) S.A. wypowiedział umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego terminu liczonego od dnia następnego po dacie doręczenia wypowiedzenia.

/wypowiedzenie umowy kredytu k. 51/

Na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego wystawionego przez Bank (...) S.A. w dniu 25 kwietnia 2013r. - któremu Sąd Rejonowy w Inowrocławiu nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2013r., w sprawie I Co 2643/13 - Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu A. Z. prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko P. G., sygn. akt Km 2906/13.

/dowód: k. 60-62 akt sprawy, dokumenty w aktach I Co 2643/13 Sądu Rejonowego w Inowrocławiu oraz w aktach Km 2906/13 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Inowrocławiu A. Z. /

W dniu 24 listopada 2014r. Bank (...) S.A. w W. jako cedent zawarł z Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym we W. jako cesjonariuszem umowę przelewu wierzytelności przysługującej w stosunku do pozwanego P. G., wynikającej w powyższej umowy kredytu, z której wynikało, że nabył wierzytelność w kwocie 10.966 zł, na którą składał się kapitał w kwocie 10.000 zł oraz odsetki umowne w kwocie 966 zł.

/dowód: odpis umowy cesji k. 37-48, wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 12, odpis oświadczenia (...) S.A. o zapłacie ceny ustalonej w umowie cesji k. 49, potwierdzenie zapłaty ceny ustalonej w umowie cesji k. 50/

Postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 2906/13 zostało umorzone na wniosek wierzyciela postanowieniem z dnia 23 lutego 2015r.

/ dowód: postanowienie Komornika k. 57akt Km 2906/13, kopia - k. 64akt sprawy/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy dowody z dokumentów zaprezentowanych przez stronę powodową, oraz o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu a także w aktach postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko pozwanemu w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny.

Sąd miał na uwadze okoliczność, że z akt sprawy I Co 2643/13 wynika, że pozwany nie wniósł zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 8 sierpnia 2013r. o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu wystawionemu przez Bank (...) S.A. w W., w którym to tytule stwierdzono, że wysokość niespłaconego kapitału wynosiła 10.000 zł. Na gruncie umowy będącej podstawą wystawienia tego bankowego tytułu wykonawczego sformułowanie „wysokość niespłaconego kapitału” należy rozumieć jako wysokość wykorzystanego limitu kredytowego, a inaczej jako wysokość faktycznie udzielonego pozwanemu kredytu. Pozwany w niniejszej sprawie nie powoływał się na okoliczność, aby tytuł wykonawczy wystawiony przez bank będący pierwotnym wierzycielem został pozbawiony wykonalności. Co więcej, również w toku postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 2906/13 pozwany nie kwestionował treści bankowego tytułu wykonawczego. Te wszystkie okoliczności wskazują w ocenie Sądu na to, że pozwany zaciągnął na podstawie umowy z dnia 15 maja 2008r. kredyt w wysokości 10.000 zł. W ocenie Sądu z pewnością gdyby wierzytelność określona w tytule wykonawczym nie istniała, z pewnością już wcześniej pozwany podjąłby się obrony swoich praw, czego nie uczynił. Wskazać przy tym należy, iż pozwany zadeklarował komornikowi dobrowolną spłatę zadłużenia w ratach (protokół na k. 21 akt Km 2906/13) . Jego twierdzenia co do tego, że nie skorzystał z limitu kredytowego uznać należało za nielogiczne w świetle dotychczasowej jego postawy wobec egzekwowania należności przez bank będący pierwotnym wierzycielem, a tym samym obliczone wyłącznie na osiągnięcie korzystnego celu procesowego. Powyższe okoliczności wskazują na to, że pozwany rzeczywiście skorzystał z przyznanego mu przez Bank (...) limitu kredytowego, a spłacone przez niego w toku egzekucji kwoty zaliczone zostały na koszty egzekucji i częściowo odsetki. W ocenie Sądu analiza dowodów przedłożonych przez powoda wskazuje na to, że kapitał kredytu nie został spłacony nawet w części.

Wbrew żądaniu pozwanego Sąd nie pominął dowodu z dokumentów przedłożonych przez powoda z odpowiedzią na sprzeciw, albowiem przeprowadzenie tego dowodu nie spowodowało zwłoki w postępowaniu. Ponadto aktywność dowodowa powoda wynikała z potrzeby odpowiedzi na konkretne zarzuty pozwanego sformułowane w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Działanie powoda nie naruszało art. 217 k.p.c.

Przechodząc do oceny zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej stwierdzić należy, iż zgodnie z § 4 umowy przelewu wierzytelności z dnia 24 listopada 2014r. umowa ta weszła w życie z dniem podpisania. Przejście na powoda wierzytelności wymienionych w załączniku do umowy miało nastąpić w dniu podpisania umowy, pod warunkiem uiszczenia w całości ceny nabycia określonej w § 3 ust. 1 umowy do dnia 27 listopada 2014r. Z potwierdzenia przelewu oraz z pisemnego oświadczenia pierwotnego wierzyciela (k. 49-50) wynika, że cena ustalona przez strony w umowie przelewu wierzytelności została zapłacona w dniu 27 listopada 2015r. Umowa była zatem skuteczna i na jej mocy nastąpiła przeniesieniem wierzytelności w niej określonych na powoda. Z załącznika do umowy przelewu (k. 12) wynika, że umowa z dnia 24 listopada 2014r. dotyczyła m.in. wierzytelności przysługującej (...) S.A. w stosunku do pozwanego P. G. wynikającej z umowy kredytu z 15 maja 2015r. Załącznik ten został podpisany przez pełnomocnika powoda, w stopniu wystarczającym indywidualizuje on wierzytelność , zatem uznać należało, że wierzytelność wynikająca z umowy z bankiem z dnia 15 maja 2008r. skutecznie przeszła na powoda.

W ocenie Sądu również podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia powoda był niezasadny.

Zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Z uwagi na to, że przedmiotowe roszczenie o zapłatę związane jest z prowadzeniem działalności gospodarczej - termin przedawnienia wynosi 3 lata.

Nie ulega wątpliwości, w świetle materiału dowodowego, że roszczenie powoda jest wymagalne, natomiast dokładna data wymagalności nie została przez powoda wskazana, nie wynika również z akt sprawy o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. W ocenie Sądu pomimo nie wskazania przez powoda dokładnej daty wymagalności roszczenia roszczenie to nie jest przedawnione, albowiem kilkukrotnie doszło do przerwania biegu przedawnienia. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Art. 124 k.c. stanowi natomiast, że po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Stwierdzić należy, że wbrew zarzutowi pozwanego nie doszło do przedawnienia roszczenia powoda, albowiem bieg 3 – letniego terminu przedawnienia rozpoczął się od daty wypowiedzenia umowy kredytowej, kiedy roszczenie stało się wymagalne, co nastąpiło nie wcześniej niż 3 września 2012 r. (gdyby uznać, że doręczenie wypowiedzenia umowy nastąpiło w dniu 2.08.2012r. a więc w dacie sporządzenia pisma zawierającego wypowiedzenie i doliczyć 30-dniowy termin wypowiedzenia liczony od dnia następnego po dacie doręczenia wypowiedzenia – zgodnie z §16 umowy kredytu). Zarówno wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 5 sierpnia 2013r. , wniosek o wcięcie postępowania egzekucyjnego złożony 3 grudnia 2013r., jak i pozew w niniejszej sprawie spowodowały przerwę biegu przedawnienia.

Podsumowując dotychczasowe rozważania - zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że roszczenie banku istniało i było wymagalne a cesja wierzytelności na rzecz powoda była skuteczna, co potwierdza jego legitymację czynną powoda w niniejszym postępowaniu.

W myśl art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Precyzyjnie prawa i obowiązki stron przedmiotowej umowy kredytu określała umowa z dnia 15 maja 2008r. w szczególności prawo udzielającego kredyt do wypowiedzenia umowy i obowiązki kredytobiorcy w sytuacji zaistnienia takiego wypowiedzenia.

Zarzuty dotyczące wysokości roszczenia Sąd ocenił w znacznej części tj. odnoszącej się do kwoty kapitału kredytu (10.000 zł) jako bezzasadne, co wynika z przedstawionych wyżej wywodów. Sąd uznał zatem, że pozwany zobowiązany jest do zapłaty na rzecz powoda kwoty 10.000 zł, albowiem pozwany nie udowodnił, aby zapłacił na rzecz powód jakąkolwiek kwotę. W myśl art. 6 k.c. ciężar dowodu zapłaty na rzec powoda obciążał pozwanego. Pozwany poza kontestowaniem roszczenia powoda nie wykazał w tym zakresie inicjatywy dowodowej. W ocenie Sądu przedstawione przez powoda dokumenty nie pozwoliły na ocenę zasadności żądania w zakresie odsetek.

W ocenie Sądu uwzględnić należało zarzuty pozwanego dotyczące nieudowodnienia wysokości żądania w zakresie odsetek umownych. Skapitalizowane odsetki, których obok świadczenia głównego żądał powód wynosiły 1.369,96 zł. W umowie cesji określono natomiast, że odsetki wynosiły 966,00 zł, a w bankowym tytule egzekucyjnym – 2.267,78 zł. Pozwany kwestionował również wysokość żądania w zakresie odsetek i w takiej sytuacji rolą powoda było dokładne przedstawienie sposobu wyliczenia odsetek, okresu za który naliczone zostały odsetki, i przede wszystkim daty wymagalności roszczenia w sposób, który umożliwiłby weryfikację tych obliczeń. Takiego wyliczenia zabrakło. Także analiza rozliczenia wyegzekwowanych w toku postępowania egzekucyjnego nie pozwala na ustalenie czy wszystkie kwoty wyegzekwowane przez komornika zostały uwzględnione przed zawarciem umowy sprzedaży wierzytelności przez zbywcę wierzytelności. Sam tylko załącznik do umowy cesji nie stanowi dowodu wysokości wierzytelności przysługującej zbywcy.

Na marginesie stwierdzić nadto należy, że dołączony przez powoda do odpowiedzi na sprzeciw wydruk bez podpisu (k 52 -53) nie dotyczył umowy kredytu będącej podstawą powództwa , a umowy zawartej z pozwanym w innej dacie tj. 16 grudnia 2012r. i nie miał związku z przedmiotowa sprawą.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.000 zł z odsetkami ustawowymi od daty wniesienia pozwu do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c., zasądzając je zgodnie z żądaniem powoda od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W zakresie skapitalizowanych odsetek umownych z dalszymi odsetkami ustawowymi Sąd oddalił powództwo jako nie udowodnione, orzekając jak w punkcie 2 sentencji.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów wyrażoną w art. 100 k.p.c. Na koszty procesu po stronie powoda składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.417 zł i tak samo po stronie pozwanego. Powód ponadto poniósł koszt opłaty sądowej od pozwu w kwocie 569 zł.

Powód wygrał proces w 88% należało się jemu od pozwanego tyleż procent poniesionych kosztów tj. 2.627,68 zł (88% x 2986 zł), zaś pozwanemu od powoda należała się tytułem kosztów kwota 290,04 zł (12% z 2417 zł). Różnica wynosiła 2.337,64 zł i została zasądzona od pozwanego na rzecz powoda w punkcie 3 sentencji.

SSR Patrycja Pacholska-Stolarz

Przewodniczący:	SSR Patrycja Pacholska-Stolarz
Protokolant:	stażysta Natalia Kaźmierczak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE