Sygn. akt III Ca 127/17
Dnia 14 marca 2017 roku
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Anna Hajda
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 marca 2017 roku sprawy
z powództwa (...) (...)Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W.
przeciwko A. Z.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu
z dnia 8 września 2016 roku., sygn. akt I C 4016
znosząc postępowanie w zakresie rozprawy z dnia 8 września 2016 roku, uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Raciborzu do ponownego rozpoznania.
SSO Anna Hajda
Sygn. akt III Ca 127/17
Wyrokiem z dnia 8 września 2016 roku Sąd Rejonowy w Raciborzu utrzymał w całości w mocy wyrok zaocznytego Sądu z dnia 31 marca 2016 roku w sprawie oznaczonej sygn. akt I C 40/16. Wskazanym wyrokiem zaocznym w punkcie pierwszym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę tj. 1.136,58 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 marca 2011 roku, w punkcie drugim zasądzono od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania w kwocie 210,00 złotych, a w punkcie trzecim wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności.
Uzasadniając wyrok z dnia 8 września 2016 roku wskazał Sąd Rejonowy, że roszczenie powoda zostało w niniejszym postępowaniu udowodnione zarówno co do zasady jak i co do wysokości, a podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia nie zasługiwał na uwzględnienie.
Z wyżej wskazanym rozstrzygnięciem nie zgodził się pozwany wywodząc apelację i zaskarżając wyrok w całości. Skarżący zarzucił: - naruszenie prawa procesowego i materialnego tj. art. 6 kc, art. 24§ 1 kc w zw z art. 232 kpc i art. 233 § 1 kpc mające istotny wpływ na wynik sprawy przez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych wskutek dowolnej oceny materiału dowodowego przez przyjęcie, że powód w wystarczającym stopniu udowodnił swoje żądanie co było przesłanką dla uwzględnienia powództwa, którego powód w ogóle nie udowodnił; - naruszenie prawa materialnego poprzez przyjęcie, że pozwany przyznał iż doszło do cesji wierzytelności (...) sp. z o.o. w G. na rzecz powoda i co było mu wiadome na dzień składania powództwa.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty apelujący domagał się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości. Jako ewentualny zawarto w apelacji wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Raciborzu.
W odpowiedzi na apelację powód domagał się jej oddalenia oraz zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja pozwanego musiała odnieść skutek i to niezależnie od przyczyn w niej wskazanych, jako że zarzuty apelacyjne nie podlegały ocenie w niniejszym postępowaniu.
Zgodnie bowiem z treścią art. 378 § 1 kpc sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. Z kolei stosownie do dyspozycji art. 379 pkt 6 kpc nieważność postępowania zachodzi jeżeli sąd rejonowy orzekał w sprawie, w której sąd okręgowy jest właściwy bez względu na wartość przedmiotu sporu.
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy w dniu 15 czerwca 2011 roku został wydany w postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty, od którego pozwany złożył sprzeciw. W treści sprzeciwu pozwany kwestionował istnienie wierzytelności powoda dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Wskutek wniesienia sprzeciwu sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Raciborzu. Na rozprawę wyznaczoną na dzień 31 marca 2016 roku nie stawił się pozwany, a Sąd Rejonowy w Raciborzu wydał w sprawie wyrok zaoczny uwzględniający w całości żądanie pozwu. Przesłanki pozytywne warunkujące wydanie wyroku zaocznego wskazuje przepis art. 339 § 1 kpc zgodnie z którym jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w sprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 340 kpc wyrok wydany w nieobecności pozwanego nie będzie zaoczny, jeżeli pozwany żądał przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności albo składał już w sprawie wyjaśnienia ustnie lub na piśmie.Nie zawsze zatem nieobecność pozwanego na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę będzie skutkowała wydaniem wyroku zaocznego. Ustawodawca wyłącza bowiem zaoczny charakter rozprawy w dwóch przypadkach, tj. żądania przez pozwanego przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności oraz złożenia przez niego w sprawie wyjaśnień ustnie lub na piśmie. Bez wątpienia zatem nie było podstaw do tego by uznać, iż wyrok Sądu Rejonowego z dnia 31 marca 2016 roku ma charakter wyroku zaocznego, skoro pozwany złożył w sprawie pisemne wyjaśnienia. W tej sytuacji omawiany wyrok – mimo określenia go jako zaoczny – uznać należy za wyrok oczny, od którego zgodnie z treścią art. 367 § 1 kpc przysługuje apelacja do Sądu drugiej instancji. Zatem środek zaskarżenia wniesiony przez pozwanego, nazwany ( zgodnie z treścią pouczenia) sprzeciwem od wyroku zaocznego w istocie stanowi apelację od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 31 marca 2016 roku, podlegającą rozpoznaniu przez Sąd Okręgowy.
Reasumując powyższe, zaskarżone orzeczenie Sądu Rejonowego z dnia 8 września 2016 roku wydane zostało w warunkach nieważności postępowania. Zatem zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu, postępowanie w zakresie rozprawy z dnia 8 września 2016 roku podlegało zniesieniu a sprawę przekazano sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, stosownie do treści art. 386 § 2 kpc.
Rolą Sądu Rejonowego przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie nadanie biegu pismu pozwanego z dnia 13 kwietnia 2016 roku ( k. 61 akt) jako apelacji od wyroku z dnia 31 marca 2016 roku.
SSO Anna Hajda