III AUz 136/13
Dnia 29 maja 2013 r.
Sąd Apelacyjny w Szczecinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodnicząca: SSA Anna Polak
Sędziowie: SSA Barbara Białecka (sprawozdawca)
del. SSO Beata Górska
po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2013 r., na posiedzeniu niejawnym,
sprawy z odwołania Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.
przy udziale M. S.
o podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne,
na skutek zażalenia płatnika składek na postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 2 października 2012 r., sygn. akt VII U 1319/12,
postanawia:
I. sprostować w komparycji zaskarżonego postanowienia niedokładność przez wskazanie, że sprawa jest rozpoznawana „przy udziale M. S.”,
II. oddalić zażalenie.
SSA Barbara Białecka SSA Anna Polak del. SSO Beata Górska
Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 1 lutego 2012 r. ustalającej podstawę wymiaru składek z tytułu podlegania ubezpieczeniom przez W. P. w okresie wskazanym w decyzji. Odwołująca wniosła o przesłuchanie w charakterze świadków pracowników zatrudnionych w jednostce spółki w S..
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości.
Postanowieniem z dnia 2 października 2012 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych uznał się niewłaściwym miejscowo do rozpoznania sprawy i przekazał sprawę zgodnie z właściwością Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Powołując treść art. 461 § 2 k.p.c. Sąd I instancji zważył, że odwołujący - Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma swoją siedzibę w W., dlatego właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy w Warszawie, któremu na podstawie art. 200 § 1 k.p.c. sprawa została przekazana do rozpoznania.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiodło Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., zarzucając mu naruszenie art. 461 § 2 k.p.c. poprzez błędną jego wykładnię i zastosowanie podnosząc, że w momencie przeprowadzania kontroli ZUS i sporządzania protokołu kontrolnego pracodawcą ubezpieczonego był Zakład (...) z siedzibą w S.. Decyzje organu wydane zostały przez inspektorat ZUS w S. i dopiero na etapie odwołań od tych decyzji do sądu uległ zmianie pracodawca, którym stała się (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Wskazując na powyższe odwołująca spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. okazało się nieuzasadnione.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych – jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej – właściwy jest sąd, w którego okręgu ma miejsce zamieszkania (siedzibę) strona odwołująca się od decyzji wydanej przez organ rentowy (art. 461 § 2 k.p.c.). Cytowana regulacja, przy uwzględnieniu treści art. 461 § 2 1 oraz § 2 2 określa swego rodzaju właściwość wyłączną w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, którą może modyfikować tylko zastosowanie § 3 tego przepisu, a także postanowienia przepisów szczególnych odnoszących się do systemu ubezpieczeń społecznych. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 200 § 1 k.p.c. sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę sądowi właściwemu. Postanowienie sądu może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Jak wynika z akt niniejszej sprawy, postępowanie sądowe zostało zainicjowane odwołaniem Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. od decyzji organu rentowego z dnia 3 lutego 2012 r. ustalającej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia M. S. podlegającego ubezpieczeniom jako pracownik u płatnika składek (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością S.. Jednocześnie z informacji i dokumentów przedłożonych do akt sądowych przez odwołującą się spółkę wynika, że mocą uchwały nr (...) zarządu Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. z dnia 15 grudnia 2011 r., z dniem 1 stycznia 2012 r. wprowadzono strukturę jednego pracodawcy w Przedsiębiorstwie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. i pracodawcą dla wszystkich pracowników spółki zostało Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością siedzibą w W.. Pracownicy, dla których pracodawcą przed powyższą zmianą była między innymi (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Zakład (...) w S. przeszli do wymienionego wyżej pracodawcy z dniem 1 stycznia 2012 r. w trybie art. 23 1 kodeksu pracy.
W obliczu powyższych niekwestionowanych faktów, w szczególności przyjmując, że stroną odwołującą się od decyzji wydanej przez organ rentowy w dniu 3 lutego 2012 r. jest Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., nie sposób czynić Sądowi I instancji zarzutu niewłaściwego zastosowania art. 461 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy w Szczecinie trafnie uznał się za niewłaściwy miejscowo i orzekł o przekazaniu sprawy do rozpoznania właściwemu Sądowi Okręgowemu w Warszawie.
Na marginesie należy tylko podnieść, że strony postępowania mogły skorzystać z możliwości przewidzianej przez ustawodawcę w art. 461 § 3 k.p.c. i złożyć we właściwym sądzie uzasadniony wniosek o przekazanie sprawy do sądu równorzędnego ze względów celowościowych.
Z wyżej podanych przyczyn, uznając zażalenie za niezasadne Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił je w całości (punkt II).
Nadto w postanowieniu z dnia 2 października 2012 r. na skutek oczywistej niedokładności pominięto wskazanie uczestnika postępowania M. S., a z akt organu rentowego bezspornie wynika, że adresatem decyzji zaskarżonej w niniejszym postępowaniu jest obok płatnika składek - jego pracownik – ubezpieczony M. S.. Natomiast art. 477 11 § 1 k.p.c. stanowi, że stronami są ubezpieczony, inna osoba, której praw i obowiązków dotyczy zaskarżona decyzja, organ rentowy i zainteresowany. Z kolei, zgodnie z art. 350 § 1 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. Sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 350 § 1 i 2 k.p.c. w związku. z art. 361 k.p.c. orzeczono o sprostowaniu orzeczenia (punkt I).
SSA Barbara Białecka SSA Anna Polak del. SSO Beata Górska