Sygn. akt VI GC 697/16/3
Dnia 21 lutego 2017 r.
Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk
Protokolant: Katarzyna Ryguła
po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. w Tychach
na rozprawie
sprawy z
powództwa: M. S.
przeciwko: A. B.
o zapłatę
1) zasądza od pozwanej A. B. na rzecz powoda M. S. kwotę 19 198,58 zł (dziewiętnaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt osiem groszy) z odsetkami za opóźnienie od kwot:
- 7 852,17 zł (siedem tysięcy osiemset pięćdziesiąt dwa złote i siedemnaście groszy) liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia zapłaty,
- 10 923,51 zł (dziesięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia trzy złote pięćdziesiąt jeden groszy) liczonymi od dnia 02 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,
- 422,90 (czterysta dwadzieścia dwa złote dziewięćdziesiąt groszy) liczonymi od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,
- 3 000 zł (trzy tysiące złotych) liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia 30 marca 2016 roku;
2) umarza postępowanie co do kwoty 3 000 zł (trzy tysiące złotych);
3) zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5 095 zł (pięć tysięcy dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.
SSR Jolanta Brzęk
Sygn. akt GC 697/16/3
Powód M. S. pozwem z dnia 24 lutego 2016 r. wniesionym w elektronicznym postepowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziału Cywilnego wniósł o zasądzenie od pozwanej A. B. zwrotu kosztów procesu oraz kwoty 22.198,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot:
- 10.852,17 zł od dnia 19 października 2015 r. do dnia zapłaty;
- 10.923,51 zł od dnia 2 listopada 2015 r. do dnia zapłaty;
- 422,90 zł od dnia 21 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty
W uzasadnieniu powód wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego zawarł z pozwaną umowę zlecenia usługi transportowej. Powód wykonał zlecona usługę oraz wystawił stosowna fakturę VAT. Powód wskazał również, że dodatkowym kosztem usługi był przymusowy postój pojazdu w związku z czym powód wystawił na rzecz pozwanej notę obciążeniową w uzgodnionej z pozwaną kwocie 100 euro. Powód nadmienił, że podejmował próby polubownego rozstrzygnięcia sporu, jednak pozwana nie uregulowała należności.
Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny nakazem zapłaty o sygn. akt VI Nc-e 248863/16 wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 7 kwietnia 2016 roku uwzględnił powyższe powództwo w całości.
W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu pozwana zakwestionował zasadność oraz wysokość roszczenia dochodzonego przez powoda wskazując, że powód nie zdołał wywiązać się z obowiązku udowodnienia faktów, z których wywodził skutki prawne. Zdaniem pozwanej załączone do pozwu dowody w postaci zleceń przewozu, dokumentów transportowych oraz faktur VAT nie przesądzają o zasadności wytoczonego powództwa. Zdaniem pozwanej nie zostało również należycie udowodnione, że powód spełnił swoje zobowiązanie zgodnie z umową. W treści sprzeciwu pozwana oświadczyła również, że w dniu 30 marca 2016 r. uiściła kwotę 3.000,00 zł tytułem częściowej zapłaty wynagrodzenia przysługującego powodowi na podstawie faktury VAT nr (...), w związku z czym powód powinien dokonać ograniczenia roszczenia.
Pismem z dnia 5 sierpnia 2016 r. powód cofnął pozew co do kwoty 3000,00 zł. Z uwagi na częściowe ograniczenie pozwu powód sprecyzował, iż wnosi o zasądzenie od pozwanej:
- kwoty 7 852,17 zł liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia zapłaty,
- kwoty 10 923,51 zł liczonymi od dnia 02 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,
- kwoty 422,90 liczonymi od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,
- odsetek ustawowych od kwoty 3 000 zł liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia 30 marca 2016 roku;
Sąd ustali co następuje:
A. B. prowadząca działalność gospodarczą pod firma (...) zleciła M. S. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo wielobranżowe (...) M. S. wykonanie usług przewozu. W związku z wykonaniem usług transportowych przez powoda, na rzecz pozwanej A. B. została wystawiona faktura VAT nr (...) opiewająca na kotwę 10.852,17 zł brutto oraz faktura VAT nr (...) opiewająca na kwotę 10.923,51 zł brutto. Faktura VAT nr (...) został zaakceptowana przez pozwaną. W związku z koniecznością przymusowego przestój pojazdu wiążącą się z koniecznością wypłaty diety dla kierowcy powód wystawił notę obciążeniową opiewająca na kwotę 100 euro, która została zaakceptowana przez pozwaną.
Dowód: zlecenie przewozu nr (...) z dnia 19 sierpnia 2015 r. (k.37-38), listy CMR (k. 39, 43, 44), zlecenie przewozu nr (...) z dnia 27 sierpnia 2015 r. (k. 41-42), faktura VAT nr (...) (k. 40), faktura VAT nr (...) (k. 45), karta postoju (k. 46), nota obciążeniowa (k. 47), zeznania powoda M. S. (k. 62).
Pozwana przelewem z dnia 30 marca 2016 r. uiściła na rzecz powoda kwotę 3.000,00 zł tytułem częściowej zapłaty wynagrodzenia przysługującego powodowi na podstawie faktury VAT nr (...).
Dowód: potwierdzenie wykonania przelewu (k. 14)
Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości.
Zeznania złożone przez powoda M. S. korespondowały z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Sąd uznał je za logiczne, konsekwentne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.
Sąd zważył, co następuje:
Kwestią sporną w niniejszej sprawie była zasadność oraz wysokość roszczenia.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedmiotem sporu jest roszczenie z tytułu wynagrodzenia z tytułu zawartych umów przewozu zgodnie, z którym powód (przewoźnik) zobowiązał się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem towaru (art. 774 k.c.)
Ze względu na fakt, iż miejsce przesyłki i dostawy znajdowały się w dwóch rożnych krajach (Włochy-Polska) do umowy tej stosuje się przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 roku. Zgodnie z art. 1 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Przepis ten określa, więc szczegółowo zakres zastosowania konwencji.
Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (OSNP 1998/18/537). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)(OSNC 1997/6-7/76 Przegląd Sądowy 2001/4/81). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa.
W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu powód wykazał, iż doszło do zawarcia pomiędzy stronami umowy przewozu oraz realizacji przedmiotu umowy przez stronę powodową. Na potwierdzenie powód oraz przedstawił dowody w postaci zleceń przewozu, dokumentów dostawy, wystawionych faktur VAT oraz noty obciążeniowej. Przesłuchanie powoda również potwierdziło zasadność roszczenia. Należy w tym miejscu wskazać, również że faktura VAT nr (...) oraz nota obciążeniowa został zaakceptowane przez pozwaną.
Natomiast odnośnie faktury VAT nr (...) w treści sprzeciwu pozwana oświadczyła że w dniu 30 marca 2016 r. uiściła kwotę 3.000,00 zł tytułem częściowej zapłaty wynagrodzenia przysługującego powodowi na podstawie faktury VAT nr (...) tym samym uznając zasadność roszczenia powoda. zapłata nastąpiła już po wytoczeniu powództwa przez powoda, a powód ograniczył żądanie pozwu w tym zakresie. Strona pozwana natomiast w toku postępowania nie przedstawiła żadnych dowodów uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa.
Mając na uwadze powyższe Sąd w punkcie 1 sentencji wyroku zasądził na podstawie art. 774 k.c. oraz art. 481 k.c. od pozwanej A. B. na rzecz powoda M. S. kwotę 19 198,58 zł z odsetkami za opóźnienie od kwot:
- 7 852,17 zł liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia zapłaty,
- 10 923,51 zł liczonymi od dnia 02 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,
- 422,90 liczonymi od dnia 21 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,
- 3 000 zł liczonymi od dnia 19 października 2015 roku do dnia 30 marca 2016 roku;
W związku z ograniczeniem powództwa w tym zakresie przez powoda uznaniem przez Sąd dochodzonego roszczenia w części tj. w kwocie 19.198,58 złotych, Sąd umorzył postępowanie w zakresie pozostałej kwoty, tj. 3 000,00 złotych orzekając o tym w punkcie 2 sentencji wyroku.
Sąd rozstrzygnięcie o kosztach zastępstwa procesowego oparł o przepis art. 98 § 1 k.p.c. który stanowi, że strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione przez jego koszty procesu, które okazały się niezbędne dla dochodzenia swoich praw lub celowej obrony. Również zapłata części roszczenia po wytoczeniu powództwa uważana jest za przegraną w procesie. W związku z tym to pozwana zobowiązana jest zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu, na które złożyły się kwoty, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, kwota 278,00 zł tytułem opłaty od pozwu oraz kwota 4.800,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015 poz. 1804) co dało łącznie kwotę 5 095,00 zł.
SSR Jolanta Brzęk