UZASADNIENIE

Powód G. S. w dniu 6 maja 2015 r. wniósł pozew, którym domagał się zasądzenia na jego na jego rzecz od pozwanego Dyrektora Zakładu Karnego w J. kwoty 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia za uciążliwe warunki odbywania kary pozbawienia wolności oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. Zarzucił, że pozwany ponosi odpowiedzialność za fatalny stan techniczny i sanitarny pawilonu mieszkalnego, sal mieszkalnych: brak ciepłej wody, wyposażenia sali mieszkalnej, oświetlenia. Wskazał również na brak wymaganego metrażu sali mieszkalnej oraz brak odpowiedniego leczenia osadzonych.

Pozwany Skarb Państwa - Dyrektor Zakładu Karnego w J. zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz przyznanie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania. Stwierdził, że wszelkie roszczenia i zarzuty skierowane pod jego adresem są całkowicie pozbawione podstaw, tak co do zasady jak i ich wysokości, nadto że zarzuty te są ogólnikowe. Zaprzeczył wszystkim twierdzeniom powoda. Podał, iż warunki sanitarne i higieniczne w celach mieszkalnych Zakładu Karnego w J. były zgodne z obowiązującymi przepisami, a powód nie był osadzony w przeludnionych celach. Powód miał też zapewnione odpowiednie warunki bytowe oraz odpowiednią opiekę medyczną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód G. S. urodził się (...) Od 28 lipca 2012 r. odbywał karę pozbawienia wolności za przestępstwo niealimentacji. Przed osadzeniem w Zakładzie Karnym w J. przebywał w Zakładzie Karnym w R. i w Zakładzie Karnym w D.. W Zakładzie Karnym w J. przebywał od 12 lutego 2013 r. do 27 stycznia 2015 r., kiedy to z uwagi na poważne przekroczenie dyscyplinarne jakiego się dopuścił - zażywanie środka odurzającego (marihuany), został przetransportowany do jednostki typu zamkniętego – Zakładu Karnego w B.. Sam zatem pozbawił się możliwości odbywania kary pozbawienia wolności w zakładzie typu półotwartego.

dowód: informacja o pobytach i orzeczeniach – wydruk z systemu N.. (...) k. 68-70

Zakład Karny w J. jest bowiem zakładem typu półotwartego. Osadzeni tam -w porze dziennej mają możliwość przebywania poza pawilonem i swobodnego przemieszczania się od godziny 7:30 tj. od apelu porannego do apelu wieczornego, tj. do około godziny 17:30 w okresie zimowym, a latem nawet do godziny 20:30. Cele są otwarte przez całą dobę, osadzeni mogą przez całą dobę poruszać się w obrębie budynku, w którym mają cele. Zakład Karny w J. składa się z dziewięciu pawilonów mieszkalnych. W okresie pobytu powoda był to zakład dla recydywistów i odbywających karę po raz pierwszy. Powód w Zakładzie Karnym w J. został umieszczony w pawilonie A3 w siedmioosobowej sali numer 6. Od 2010 r. nie odnotowano w Zakładzie Karnym w J. zjawiska przeludnienia. Wszystkie pomieszczenia mieszkalne na terenie Zakładu Karnego spełniają wymóg powierzchni 3 m² na osadzonego. Budynki zakwaterowania osadzonych zostały wybudowane zgodnie z dokumentacją projektową. Każdy budynek mieszkalny od chwili wybudowania był wyposażony w pięć toalet. Ilość toalet jest i zawsze była zgodna z obowiązującymi przepisami. Skazania mają swobodny, całodobowy dostęp do pomieszczeń sanitarnych (umywalnie i toalety). Budynek jest pawilonem, wzdłuż którego ciągnie się korytarz, do którego przylegają cele, osobno znajduje się umywalnia oraz ubikacje. Stan techniczny cel mieszkalnych, w których kwaterowo powoda (A3) nie budzi uwag. W tych miejscach nie występowały jakiekolwiek zawilgocenia, bądź ich skutki (pleśń, zagrzybienie). Budynki i pomieszczenia Zakładu Karnego w J. znajdują się w odpowiednim stanie technicznym. Wszystkie budynki jednostki penitencjarnej podlegają bieżącej konserwacji dokonywanej przez służbę remontową jednostki. W pawilonie A, w którym zakwaterowany był powód są widoczne skutki szkód górniczych takie jak: pęknięcia ścian, uszkodzenia powłok malarskich, ale nie pogarszają one funkcjonalności obiektu, wpływają jedynie na jego estetykę. Okresowo rzeczoznawca (...) Spółki (...) dokonuje oglądu budynków Zakładu i ocenia jego przydatność do dalszego wykorzystania. Do tej pory nie było zaleceń wyłączenia obiektu w całości lub części. Nie ma problemów z zamykaniem drzwi, okien, a ewentualnie zgłaszane usterki są na bieżąco usuwane przez służby konserwatorskie. Nadto Kopalnia powołuje rzeczoznawców, dokonuje napraw. W Zakładzie Karnym nie są stosowne blendy, ani jakiekolwiek inne przesłony utrudniające dostęp światła dziennego do cel mieszkalnych. Na oknach w celach są jedynie kraty, okna nie są małe, ale standardowe jak w blokach mieszkalnych. We wszystkich celach są zainstalowane oprawy oświetleniowe o źródle jarzeniowym oraz oprawy oświetleniowe o źródle żarowym zapewniające odpowiednią ilość światła. Skazani w godzinach od 9-tej do 17-tej mają również możliwość korzystania z biblioteki i czytelni, które zapewniają korzystającym z nich znakomite warunki do czytania, odprężenia się w aurze zbioru książek. W Zakładzie Karnym w J. wszystkie cele mieszkalne są odpowiednio wentylowane, podlegają okresowym przeglądom przewodów kominowych. Jakkolwiek wyposażenie Zakładu Karnego to zarówno nowe jak i starsze sprzęty kwaterunkowe, to wszystkie cele mieszkalne są wyposażone zgodnie z obowiązującymi przepisami. W skład wyposażenia celi wchodzą m. in.: łóżko metalowe, pojemnik na rzeczy własne osadzonych, stół więzienny, taboret więzienny, szafka więzienna, wiadro, miska, szczotka, zmiotka i szufelka. Ilość i jakość sprzętu kwaterunkowego znajdującego się na wyposażeniu cel mieszkalnych jest odpowiednia, zgodna z normami określonymi w obowiązujących przepisach. Administracja Zakładu dokonuje regularnych przeglądów sprzętu, zakupywany jest nowy sprzęt; od 2014 r. do końca 2015 r. wydano ponad 400.000 zł na zakup łóżek. Mimo, że wcześniejsze łóżka również spełniały normy, to są one na bieżąco wymieniane. W okresie pobytu w Zakładzie Karnym w J. powód nie zgłaszał żadnych uwag dotyczących stanu technicznego miejsc swojego zakwaterowania.

Czystość i porządek w pawilonie mieszkalnym utrzymują sami skazani w ramach tzw. dyżurów gospodarczych. Dyżury takie wykonywane są minimum dwa razy dziennie, polegają na sprzątaniu (myciu) cel, korytarza, pomieszczeń ubikacji, łazienki oraz zamiataniu terenu przed pawilonem mieszkalnym. Wykonywanie dyżurów jest nadzorowane przez funkcjonariuszy. Powód dwukrotnie odmówił wykonania czynności porządkowych. W celu zapewnienia odpowiednich warunków sanitarnych stosuje się środki czystości posiadające atesty i certyfikaty. Ilość wydawanych środków czystości na pawilony mieszkalne nie jest limitowana. Zakład Karny w ciągu roku wydaje około 400.000 zł na środki czystości. Są one fabrycznie opakowane i dostarczane, nie są rozcieńczane wodą. Skazani otrzymują sprzęt do czyszczenia: mopy, szczotki, szrobry, miski, zmiotki i szufelki.

Zakład karny nie ma obowiązku zapewnienia na bieżąco ciepłej wody, osadzeni mogą jednak korzystać z własnych urządzeń do podgrzewania wody. Równocześnie jednostka zapewnia ciepłą wodę w innych miejscach: np. w stołówce, gdzie w godzinach otwarcia mogą z niej korzystać. W początkowym okresie pobytu skazanego w jednostce penitencjarnej skazani korzystali z ciepłej kąpieli w pomieszczeniach łaźni raz w tygodniu, a od połowy 2014 r. - dwa razy w tygodniu. Skazani korzystający z łaźni nie są narażeni na działanie niekorzystnych warunków pogodowych, bowiem mimo iż łaźnie znajdują się w odrębnym pawilonie, to mieszczą się w nim wiatrołap przy wejściu, następnie przebieralnia, a na końcu usytuowana jest łaźnia. Mają więc możliwość adaptacji do warunków pogodowych panujących na zewnątrz przy przejściu do swojej celi. Pora roku też nie ma tu żadnego znaczenia, gdyż osadzeni mają czas, by spokojnie wykąpać się, wysuszyć, założyć ubranie, opuścić łaźnię. Każda cela wyposażona jest w grzejnik CO, na którym skazani mogą suszyć swoje ubrania, w porze letniej mogą się one suszyć na sznurach umieszczonych na zewnątrz. Osadzeni mają prawo otwierać drzwi i okna w swoich celach, tym samym mają możliwość swobodnego wietrzenia cel, a przez to przeciwdziałać skutkom ich ewentualnego zawilgocenia. Zatem w porze letniej suszenie może odbywać się poza budynkiem, w porze zimowej pranie schnie błyskawicznie na kaloryferach. W jednostce istnieje możliwość korzystania przez osadzonych - za zgodą Dyrektora ZK - z własnej odzieży i obuwia, a wówczas na nich przechodzi obowiązek utrzymania ich w należytej czystości (w tym celu otrzymują oni od administracji 200 g proszku do prania, a cele mieszkalne wyposażone są w miski służące do prania i urządzenia piorące).

Skład i kaloryczność wyżywienia osadzonych jest zgodna z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 2 września 2003 r. w sprawie określenia wartości dziennej normy wyżywienia oraz rodzaju diet wydawanych osobom osadzonym w zakładach karnych i aresztach śledczych. W jednostce funkcjonuje system (...), w ramach którego prowadzony jest pełny monitoring jakości wyżywienia osadzonych. Obiady wydawane są na stołówce, a śniadania i kolacje pobierane są przez skazanych na stołówce i spożywane w celach. (...) kontroli jakości wyżywienia uniemożliwia podanie produktu przeterminowanego. Potrawy są zamawiane na bieżąco. Zakład Karny jest wizytowany przez przedstawicieli Wojewódzkiej (...) w W. średnio 3-4 razy w roku, a kontrole te maja charakter niezapowiedziany.

Budynki mieszkalne Zakładu Karnego w J. usytuowane są na powierzchni 6 ha, pawilony mieszkalne w ciągu dnia są otwarte z wyjściem na cały kompleks za wyjątkiem czasu posiłków czy kąpieli. Osadzeni mogą przemieszczać się między różnymi pawilonami, korzystać z urządzeń znajdujących się w innych pawilonach oraz z trzech boisk, stanowiska do ćwiczeń. Jeden z pawilonów jest przeznaczony do działalności kulturalnej, znajduje się w nim świetlica wyposażona w sprzęt audiowizualny, biblioteka, czytelnia , nadto kaplice różnych wyznań, w których odbywają się spotkania z duchownymi tych wyznań. Każdy osadzony może swobodnie korzystać z tych ogólnodostępnych miejsc. Na terenie jednostki znajduje się również park z ławeczkami. Zakład Karny w J. zapewnia osadzonym bogatą ofertę zajęć kulturalno – oświatowych, do których powód także miał dostęp. W Zakładzie działa radiowęzeł. W celach -za zgodą Dyrektora- można słuchać także własnych odbiorników. Organizowane są konkursy i wystawy. W strukturze jednostki wyodrębniono stanowisko osoby odpowiedzialnej za sprawy kulturalne, która zajmuje się organizacją tego typu wydarzeń. Dostęp do aktywności w zakresie kulturalnym nie jest w żaden sposób ograniczony czy limitowany, wystarczy chcieć udziału w nich zgłosić wychowawcy.

Osadzeni w Zakładzie Karnym w J. mają możliwość świadczenia pracy na terenie jednostki bądź poza Zakładem.

Osadzeni w Zakładzie Karnym w J. mają dostęp do bezpłatnej opieki medycznej. W Zakładzie Karnym w J. funkcjonuje ambulatorium z Izbą (...). Personel placówki stanowią lekarze oraz wykwalifikowane pielęgniarki. Każdy osadzony-przy przyjęciu do jednostki- jest wzywany do ambulatorium celem wstępnego badania medycznego. Lekarz przyjmujący przeprowadza ze skazanym wywiad i ustala ewentualne leczenie osadzonego oraz zleca konsultacje specjalistyczne i badania laboratoryjne. Opieka medyczna w Zakładzie Karnym w J. jest zagwarantowana na wysokim poziomie, nie ma ograniczeń w dostępie osadzonych do lekarza, w tym do lekarza specjalisty. W placówce zatrudnionych jest 10 lekarzy specjalistów: internista, chirurg - ortopeda, dermatolog, psychiatra, stomatolog, laryngolog, pulmonolog, neurolog, okulista i protetyk oraz siedem pielęgniarek. W razie takiej potrzeby, osadzeni są konsultowani i hospitalizowani w Wojewódzkim Szpitalu (...) w J. lub w innych jednostkach opieki medycznej: zarówno publicznej, jak i więziennej. W Zakładzie istnieje Izba (...), w której umieszcza się osoby wymagające leczenia w warunkach izolacji lub stałej opieki medycznej. Wszelkie wypadki związane z utratą zdrowia są natychmiast zgłaszane lekarzowi. W razie braku lekarza lub w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia wyzywane jest pogotowie ratunkowe. Placówka jest zaopatrywana w leki przez aptekę centralną. Podczas przyjęcia powoda do Zakładu Karnego stwierdzono, że cierpi on na łuszczycę i zlecono konsultację dermatologiczną, a następnie objęto go leczeniem farmakologicznym. Łuszczyca to choroba skóry, której jeszcze nie udaje się wyleczyć. Można jedynie złagodzić przykre objawy choroby poprzez stosowanie maści, które powód otrzymywał. Powód przebywając w Zakładzie Karnym w J. odbył 33 wizyty u 4 lekarzy ogólnych. Po przebadaniu otrzymał leki zgodne z jednostką chorobową – zlecone przez lekarza specjalistę. Nadto, powód 21 razy zapisał się do lekarza ogólnego i nie zgłosił się na wizytę. Powód odbył także 29 wizyt u lekarza stomatologa, ale też pięciokrotnie nie stawił się na umówiony termin leczenia. Powód przybył do jednostki z następującym stanem uzębienia: 9 zębów z próchnicą, 3 zęby do usunięcia, 2 zębów brak, 3 zęby z wypełnieniem. Lekarz stomatolog podjął próbę leczenia endodontycznego – kanałowego, celem uniknięcia ekstrakcji – usunięcia zębów z rozległą próchnicą. Powód został poinformowany przez lekarza, iż ze względu na skomplikowaną budowę anatomiczną zębów i tkanek otaczających, leczenie endodontyczne nie zawsze jest możliwe lub może okazać się nieskuteczne już w trakcie podjętych procedur. W celu oceny leczonych kanałów zębów został skierowany na zdjęcie rentgenowskie panoramiczne oraz przylegające. Próba uratowania leczonego zęba nie powiodła się, wobec czego doszło do usunięcia zęba, co nastąpiło za jego zgodą.

W okresie swojego pobytu w jednostce powód został ukarany naganą za wulgarne i niegrzeczne zachowanie podczas konsultacji medycznej.

dowód: notatka P. W. z dnia 29 września 2015 r. k.48-50, kserokopie dzienników robót konserwacyjno-remontowych w okresie pobytu powoda k. 51-55, protokół z okresowej kontroli przewodów kominowych z dnia 4 lipca 2014 r. k. 56-57, wniosek o wymierzenie kary dyscyplinarnej z dnia 29 lipca 2014 r., 3 października 2014 r., 21 lutego 2014 r. k. 58-59, 65, kserokopia atestu łóżek k. 60-64, projekt oceny okresowej z dnia 29 września 2015 r. k. 66, notatka kierownika działu ewidencji z dnia 24 września 2015 r. k. 67, przesłuchanie świadka P. W. na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r., częściowo przesłuchanie powoda na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r., częściowo przesłuchanie świadka G. D. przed Sądem Rejonowym w Jastrzębiu-Zdrój na rozprawie w dniu 29 września 2016 r. k. 165,

Przy ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, Sąd kierował się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 233 § 1 k.p.c. Podejmując rozstrzygnięcie Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z dokumentów, którym dał wiarę w całości, albowiem zgodność ich treści z rzeczywistym stanem faktycznym nie została przez strony zakwestionowana w toku procesu, a sporządzone one zostały przez uprawnione podmioty w ramach obowiązków wynikających z charakteru ich działalności.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. W., gdyż wiarygodnie przedstawił on rzeczywisty obraz warunków bytowych panujących w Zakładzie Karnym w J., a te w konfrontacji z treścią dokumentów są z nimi zgodne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka G. D. oraz samego powoda, którzy opisują realia życia penitencjarnego w sposób emocjonalny, subiektywnie tendencyjny i przejaskrawiony narzekając przede wszystkim na niewłaściwe warunki bytowe, co nie znalazło potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. W ocenie Sądu oczywiste jest, że osoby pozbawione wolności przebywają w zakładzie karnym wbrew swojej woli i mają tendencję do narzekania i opisywania wszystkiego w sposób bardziej negatywny, niż jest w rzeczywistości. Trudno bowiem oczekiwać od nich zadowolenia z przymusowego pobytu w takim miejscu. Powód, jak i świadek przez niego zawnioskowany, w swoich zeznaniach opisywali warunki panujące w jednostce penitencjarnej, często przedstawiając je jako dramatyczne, całkowicie pomijając okoliczność, iż Zakład Karny w J. jest zakładem o charakterze półotwartym, więc obiektywnie rzecz biorąc, warunki w nim panujące są znacząco lepsze, niż w zakładach zamkniętych.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Podstawą prawną dochodzonego przez powoda roszczenia o zadośćuczynienie za złe, uciążliwe warunki pobytu w Zakładzie Karnym w J. jest art. 448 k.c., zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia.

Przesłanki ochrony dóbr osobistych zostały sprecyzowane w art. 24 § 1 k.c., który wskazuje, że ten czyje dobro osobiste zostało naruszone bezprawnym działaniem może żądać zaniechania tego działania lub usunięcia jego skutków. Ustawodawca w art. 24 k.c. wprowadził domniemanie bezprawności naruszenia dobra osobistego, które strona pozwana może obalić przez wykazanie, że jej działanie miało miejsce w warunkach obowiązującego porządku prawnego, stanowiło wykonywanie prawa podmiotowego, było za zgodą pokrzywdzonego, lub wynikało z potrzeby ochrony uzasadnionego interesu lub wartości nadrzędnych. Domniemanie to pozwany skutecznie obalił.

Sformułowane przez powoda zarzuty nie przystają w żadnym zakresie do stanu faktycznego ustalonego przez Sąd.

Trzeba mieć na uwadze, że w placówce pozwanego powód odbywał karę pozbawienia wolności. Kara sama w sobie spełnia funkcję represyjną, jako odpłata za dokonane przestępstwo, a jej dolegliwość dla skazanego (dyskomfort) stanowi jej istotę (tak też Sąd Apelacyjny w Katowicach, w wyroku z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt I ACa 247/09).

Aby można było mówić o odczuwaniu dolegliwości przez skazanego, odbywanie kary musi być bardziej uciążliwe od sposobu życia osób pozostających na wolności. Odczuwanie niedogodności i dyskomfortu, nawet znacznych rozmiarów, w przypadku kary pozbawienia wolności nie ogranicza się jedynie do braku możności opuszczenia zakładu karnego, lecz oznacza także obniżenie standardu życiowego. Zachowania pozwanego, polegające na stworzeniu warunków pobytu w zakładzie karnym, poniżej poziomu typowego dla życia na wolności, które powód odczuwa jako uciążliwe, nie są przez to bezprawne. Żądania zmierzające do podwyższenia warunków życia, tak aby odpowiadały one warunkom osób przebywających na wolności, a nawet które zapewniłyby powodowi poziom pobytu pod pewnymi względami wyższy niż poziom życia znacznej części polskiego społeczeństwa, są tym samym bezzasadne. O bezprawnym naruszeniu dóbr osobistych, w szczególności godności może być mowa dopiero, gdy dochodzi do poniżającego i nieludzkiego traktowania, sprzecznego z zasadą humanitaryzmu. Do naruszenia godności ludzkiej może dojść w wypadku, gdy pozbawi się więźniów jakiejkolwiek intymności przy spełnianiu potrzeb fizjologicznych, gdy np. brak wyżywienia będzie powodował głód u więźniów, lub nie zapewni niezbędnych składników odżywczych, gdy przeludnienie osiągnie stan uniemożliwiający funkcjonowanie w celi, w szczególności gdy więźniowie zostaną zmuszeni do spania na przemian w jednym łóżku, gdy w celi nie będzie możliwości pozostawania w pozycji leżącej, gdy niewykonywanie obowiązków przez służbę zdrowia spowoduje permanentny stan chorobowy u osadzonego, gdy w celach będzie panowało zimno.

Regulacja zawarta w art. 448 k.c. wskazuje, że przesłanką odpowiedzialności przewidzianej w nim jest nie tylko bezprawne, ale i zawinione działanie sprawcy naruszenia dobra osobistego (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15.06.2005 r., sygn. akt IV CK 805/04). Przyjęcie zatem odpowiedzialności odszkodowawczej sprawcy takiego naruszenia wymaga kumulatywnego zaistnienia nie tylko wystąpienia szkody o charakterze niemajątkowym i wskazania bezprawności działania sprawcy, ale także wykazania jego zawinienia, a także związku przyczynowego zachodzącego pomiędzy zaistniałą szkodą, a działaniem sprawcy, czego powód w żadnym zakresie nie wykazał.

Zakład Karny w J. jest zakładem typu półotwartego, panują w nim warunki i standardy na wyższym poziomie, niż w innych jednostkach. Od 2010 r. nie odnotowano w Zakładzie Karnym w J. zjawiska przeludnienia. Wszystkie pomieszczenia mieszkalne na terenie Zakładu spełniają wymóg powierzchni 3 m² na osadzonego. Zauważyć należy, iż sam powód podał, iż przebywał w siedmioosobowej celi o powierzchni 22 m², więc na jednego osadzonego przypadało 3,14 m², co jest zgodne z przyjętymi standardami (3 m² na jednego osadzonego).

Zarzuty powoda dotyczące stanu technicznego pawilonów mieszkalnych i cel mieszkalnych oraz ich wyposażenia także są całkowicie bezzasadne, gdyż budynki i pomieszczenia Zakładu Karnego w J. znajdują się w odpowiednim stanie technicznym. Wszystkie budynki jednostki penitencjarnej podlegają bieżącej konserwacji dokonywanej przez służbę remontową jednostki. Stan techniczny cel mieszkalnych, w których kwaterowano powoda nie budzi uwag, nie potwierdzono ich zawilgocenia. Powód nie wykazał, iż w celi mieszkalnej występował „grzyb”, który powodował u niego duszności i bezsenność. Wszystkie cele mieszkalne są wyposażone zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Powód nie udowodnił także, iż nie miał dostępu do ciepłej wody. Podnieść należy, iż zakład karny nie ma obowiązku zapewnienia na bieżąco ciepłej wody, osadzeni mogą jednak korzystać z własnych urządzeń do podgrzewania wody.

W ocenie Sądu zarzut powoda, iż w Zakładzie Karnym w J. nie ma odpowiedniej opieki medycznej również jest niezasadny, co wykazano w ustaleniach stanu faktycznego. Powód przebywając w Zakładzie Karnym w J. odbywał wizyty i konsultacje lekarskie u lekarzy specjalistów, w tym poddawany był leczeniu stomatologicznemu oraz przepisywano mu różnorodne leki.

Podkreślić należy również, iż w okresie swojego pobytu w jednostce powód wielokrotnie nie stawiał się na umówione wizyty lekarskie, unikał podejmowania prac społecznie użytecznych. Został też ukarany naganą za wulgarne i niegrzeczne zachowanie podczas konsultacji medycznej, a ostatecznie przetransportowany do zakładu karnego typu zamkniętego za zażywanie marihuany.

Końcowo zważyć należy, że skazani mają możliwość, a w świetle art. 108 § 2 k.k.w.- nawet obowiązek- zgłaszania przełożonym, w tym sędziemu penitencjarnemu, wniosków skarg i próśb. W trakcie pobytu w pozwanej jednostce powód nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń odnośnie warunków odbywania kary, co prowadzi do wniosku, że nie odczuwał niedogodności związanych z pobytem w jednostce.

Powód został osadzony w Zakładzie Karnym w J. w celu ochrony interesu społecznego i wartości nadrzędnych, jakimi są izolacja przestępców od społeczeństwa i uzyskanie pozytywnych efektów probacji. Osadzenie powoda nie miało cech poniżającego i nieludzkiego traktowania, odbywało się w godziwych, standardowych warunkach. Subiektywne przekonanie powoda, że nastąpiło przy tym naruszenie jego dóbr osobistych jest bezpodstawne, zatem nie może znaleźć ochrony z mocy art. 23 i 24 k.c., nie może też być podstawą przyznania mu zadośćuczynienia przewidzianego w art. 448 k.c., zwłaszcza, że powód nie wykazał, zgodnie z ciążącym na nim na podstawie art. 6 k.c. obowiązkiem, jakiej wymiernej szkody doznał wskutek pobytu w jednostce pozwanego.

Powód nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, a pozew został sformułowany w sposób nieprecyzyjny, ogólnikowy.

Pozwany w odpowiedzi na pozew szczegółowo i merytorycznie wykazał, że szkoda, z której powód wywodził swoje roszczenie nie miała miejsca. Przedstawił wiarygodne dokumenty na potwierdzenie swoich twierdzeń. Nie ma więc podstaw, by przyjąć, iż działanie pozwanego naruszyło jakiekolwiek dobro osobiste powoda. Brak też podstaw, by uznać zachowanie pozwanego za bezprawne, i że powód wskutek takiego zachowania doznał jakiejkolwiek szkody pozostającej w adekwatnym związku przyczynowym z tym działaniem lub zaniechaniem.

Brak też jakiegokolwiek dającego się uzasadnić powiązania pomiędzy wysokością dochodzonej kwoty zadośćuczynienia, a rzekomą krzywdą doznaną przez powoda. Wysokość żądanego przez powoda zadośćuczynienia w odniesieniu do intensywności rzekomego naruszenia dóbr ze strony pozwanego Zakładu Karnego wskazuje, iż powództwo miało charakter wyłącznie fiskalny.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji.

Powód z uwagi na oddalenie powództwa jest stroną przegrywającą proces w rozumieniu art. 98 k.p.c. Sąd mając powyższe na uwadze zasądził od powoda na rzecz pozwanego zgodnie z art. 99 k.p.c. i § 11 ust. 1 pkt 25 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461) kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE