Sygn. akt II Ca 605/16
K., dnia 9 lutego 2017 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Henryk Haak |
|
Sędziowie: |
SSO Janusz Roszewski (spr.) SSO Wojciech Tomalak |
|
Protokolant: |
st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt |
po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 r. w Kaliszu
na rozprawie
sprawy z powództwa D. K. (1) , D. K. (2) , T. K.
przeciwko (...) S.A. w W.
o zapłatę
na skutek apelacji powódki D. K. (1)
od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu
z dnia 10 sierpnia 2016r. sygn. akt I C 2503/15
1. oddala apelację;
2. zasądza od powódki D. K. (1) na rzecz pozwanego kwotę 2400 (dwa tysiące czterysta ) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.
SSO Wojciech Tomalak SSO Henryk Haak SSO Janusz Roszewski
Dnia 24 lutego 2017 roku
II Ca 605-16
Sąd Rejonowy w Kaliszu wzrokiem dnia l0 sierpnia 2016 r. zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powódki D. K. (1) kwotę 20.000 zł z ustawowymi odsetkami za okres od dnia 23 lipca 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty (pkt II), oddalił powództwo w pozostałej części (pkt IV), zniósł wzajemnie koszty procesu między powódką D. K. (1) a pozwanym (pkt V) oraz orzekł o nieuiszczonych kosztach sądowych (pkt VIII).
Apelację od wyroku wniosła powódka D. K. (1) zaskarżając wyrok w części w zakresie niezasadzonej kwoty 25.000 złotych.
Wyrokowi w zaskarżonej części apelująca zrzuciła naruszenie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie skutkujące uwzględnienie, powództwa w części, podczas gdy „odpowiednie zadośćuczynienie” w okolicznościach niniejszej sprawy uzasadnia zasądzenie na rzecz powódki pełnej kwoty dochodzonej pozwem; art. 233 § 1 k.p.c. poprzez błędne przekonanie, iż materiał dowodowy w sprawie nie pozwala na zasądzenie na rzecz powódki D. K. (1) zadośćuczynienia za śmierć rodzica w pełnej wysokości kwoty dochodzonej pozwem.
Podnosząc powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty zadośćuczynienia po śmierci rodziców w wysokości 45.000,00 zł (tj. 25.000,00 ponad zasądzone 20.000,00 zł zadośćuczynienia) wraz
z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23.07.2015 r do dnia 31.12.2015 r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 01.01. 2016 do dnia zapłaty a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje wg norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa złożonego w sprawie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja powódki D. K. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).
Sąd Rejonowy – wbrew zarzutom zawartym w apelacji - prawidłowo ustalił stan faktyczny. Przede wszystkim Sąd I instancji wyraźnie wskazał dowody na których się oparł i przyczyny dla których innym dowodom odmówił wiarygodności. Dokonana przez Sąd ocena nie jest oceną dowolną i mieści się w granicach zastrzeżonej dla sądów swobodnej oceny dowodów. Przytoczone w apelacji argumenty uzasadniające zarzut w ramach art. 233§1 k.p.c. polegający na błędzie w zakresie przełożenia prawidłowej oceny dowodów na prawidłowość ustalenia wysokości należnego powódce świadczenia jest niezrozumiały, bowiem wysokość odpowiedniej sumy zadośćuczynienia stanowi wynik subsumcji dokonanych ustaleń faktycznych do zastosowanej normy prawa materialnego, nie zaś do wyniku oceny zgromadzonych dowodów. Już tylko wobec nie wskazania dowodów, których dotyczy podniesiony zarzut oraz wadliwości ich oceny mającej wpływ na treść ustaleń faktycznych, czyni podniesiony w tym zakresie zarzut apelacyjny jako zupełnie dowolny i chybiony.
Podzielić natomiast należy dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę roszczenia powódki D. K. (1) w ramach zastosowanego przepisu art.448 w zw. z art. 24 k.c.. W tym miejscu jeszcze raz należy podkreślić, że Sąd meritii ustalając wysokość odpowiedniego zadośćuczynienia wziął pod uwagę wszystkie istotne okoliczności takie jak rozmiar krzywdy, czas jej trwania oraz stopień nasilenia. Dodać należy, że wprawdzie silna więź emocjonalna pomiędzy powódką a jej ojcem miała wpływ na sposób przeżywanej żałoby, ze wszystkimi jej przejawami kultu pamięci zmarłego, lecz należy zważyć, iż na jej przebieg wpływają szczególne okoliczności jak dojrzałość, samodzielność wynikając m.in. z wieku osoby pokrzywdzonej oraz osoby bliskiej, jakie miały w chwili zdarzenia.
Z ustalonych w sprawie okoliczności bezspornie wynika, że wspólnota rodzina powódki z ojcem mimo ze silna, nie wynikała ze szczególnych okoliczności. Doda należy, że powódka miała wówczas lat 50 a jej ojciec lat 80. Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy ustalił, iż odpowiednią sumą zadośćuczynienia, kompensującą materialnie naruszenie jej dobra osobistego, jest kwota 25.000 zł, co – wobec dobrowolnego wypłacenia kwoty 5.000 zł przez pozwaną - uzasadnia zasądzenie kwoty 20.000 zł.
Ustalona przez Sąd I instancji kwota zadośćuczynienia jest odpowiednia także dlatego, że nie odbiega od kwot przyznawanych
w porównywalnych sprawach przez sądy powszechne i dlatego nie można mówić, że jest rażąco nieodpowiednia. Tylko zaś w razie spełnienia tej ostatniej przesłanki interwencja Sądu Okręgowego jest zasadna.
Z tych powodów zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy prawa materialnego jest chybiony.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.
SSO Wojciech Tomalak SSO Henryk Haak SSO Janusz Roszewski