WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 2 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Wojciech Vogt (spr.)
Sędziowie:	SSO Janusz Roszewski SSO Małgorzata Pilarczyk
Protokolant:	st. sekr. sąd. Jolanta Bąk

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2017r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. O.

przeciwko (...) S.A. w W.

o odszkodowanie z tytułu wypadków komunikacyjnych

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Krotoszynie

z dnia 7 września 2016r. sygn. akt I C 997/15

1.  zmienia punkt 2 zaskarżonego wyroku i nadaje mu następujące brzmienie:

„2. umarza postępowanie co do kwoty 14.733,25 zł, w pozostałym zakresie powództwo oddala”.

2.  w pozostałym zakresie oddala apelację,

3.  zasądza od powoda A. O. na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Małgorzata Pilarczyk SSO Wojciech Vogt SSO Janusz Roszewski

Dnia 8 marca 2017 roku

II Ca 655/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 czerwca 2015 r. powód A. O. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 19.535,11 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 07.05.2015r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa 3rocesowego według norm przepisanych. Następnie powód cofnął pozew co do kwoty 14.733,25 zł z uwagi na zaspokojenie roszczenia w tym zakresie i następnie rozszerzył żądanie pozwu o dodatkowa kwotę 1.589,80 zł i wniósł ostatecznie o zasądzenie kwoty 6.391,66 zł ze stosownymi odsetkami ustawowymi.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Rejonowy w Krotoszynie wyrokiem z dnia 7 września 2016 r. zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda A. O. kwotę 2.314,66 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 25 czerwca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.1.2016 r. do dnia zapłaty. Oddalił powództwo w pozostałym zakresie i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył powód zaskarżając wyrok w części tj. w punkcie 2 oddalającym powództwo ponad kwotę 2.314,66 zł oraz w pkt. 3 i 5 tj. w zakresie rozliczenia kosztów.

Zarzucił:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego:

a.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, nieprawidłową ocenę dowodów w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego przyjęcie:

⚫

że kopia dowodu rejestracyjnego stanowiła niezbędny warunek wypłaty odszkodowania przez pozwanego, który pomimo uprzedniego braku przedmiotowego dokumentu przeprowadził likwidację szkody na pojeździe oraz sporządził kosztorys naprawy, który na etapie postępowania sądowego stanowił podstawę wypłaty przez ubezpieczyciela po wniesieniu pozwu kwoty 14.733,25 zł.,

⚫

że w przedmiotowej sprawie do naprawienia szkody właściwe jest zastosowanie tzw. zamienników”,

⚫

pominięciu okoliczności, iż uszkodzony pojazd w chwili zdarzenia nie nosił śladów przeprowadzonych wcześniej napraw, a części uszkodzone w wyniku zdarzenia były oryginalne (co wynika z protokołu oględzin pojazdu ubezpieczyciela), oraz że jako auto 5-letnie był pojazdem stosunkowo nowym dobrej marki.

b.  Art. 203 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie, co spowodowało oddalenie powództwa co do kwoty 14.733,25 zł, gdy przy odpowiednim zastosowaniu w/w przepisów postępowanie w tym zakresie winno zostać umorzone. Konsekwencja powyższego jest naruszenie art. 100 k.p.c. – poprzez błędne rozliczenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego poprzez przyjęcie, że powód w 89 % przegrał sprawę albowiem. Sąd nie wziął pod uwagę, że pozwany zaspokoił roszczenie w tej części już po wniesieniu pozwu. co powinno skutkować ustaleniem, iż strona powodowa, w tym zakresie wygrała sprawę,

2.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a.  art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 363 § 1 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i zasądzenie odszkodowania przy przyjęciu kosztów naprawy częściami zamiennymi Q, co w konsekwencji nie prowadzi do pełnej restytucji szkody,

b.  art. 6 k.c. poprzez błędne przyjęcie, iż na stronie powodowej ciąży obowiązek wykazania iż uszkodzony pojazd w dniu kolizji wyposażony był w części oryginalne pochodzące od producenta pojazdu, podczas gdy to na pozwanym jako zakładzie ubezpieczeń prowadzącym postępowanie likwidacyjne ciąży obowiązek ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, wysokości świadczenia i udowodnienia, iż stan pojazdu uzasadnia zastosowanie części zamiennym nieoryginalnych, przez co Sąd I instancji winien był przyjąć, iż pozwany nie wykazał, aby w pojeździe powoda były zamontowane części inne niż zamontowane przez producenta pojazdu.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie kosztów za obie instancję.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Zarzuty zawarte w apelacji wynikają z niezrozumienia istoty naprawienia szkody w sytuacji odpowiedzialności cywilnej sprawcy.

Należy pamiętać, że Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. przyjął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Mogą to być koszty związane ze stosowaniem części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej. Jeżeli jednak ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi ( III CZP 80/11).

W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd Najwyższy podkreślił, że poszkodowany ma prawo nabyć części samochodowe, które pochodzą z pewnego źródła i w związku z tym mają gwarantowaną jakość, zapewniającą bezpieczeństwo pojazdu po jego naprawie. Najpewniej kryteria te spełniają części oryginalne pochodzące z sieci dealerskiej.

Wypłacone odszkodowanie powinno być wypłacone w takiej wysokości aby gwarantowało przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku.

Sąd prawidłowo ustalił – zrobił to przy pomocy biegłego, którego opinia nie została skutecznie podważona - że naprawienie pojazdu przy użyciu części z grupy Q pozwoli przywrócić stan pojazdu jaki istniał przed powstaniem szkody, a naprawa przy użyciu do naprawy części z grupy Q optymalizuje koszty naprawy pojazdu, w taki sposób, że w miejsce uszkodzonych części zostają zamontowane części o jakości identycznej co części oryginalne jednak nie posiadającej znaków producenta pojazdu.

Powyższe ustalenia są prawidłowe i nie naruszają żadnych zasad procedury.

Sąd Rejonowy również prawidłowo ustalił, że pozwany nie dał powodu do wytoczenia powództwa co do kwoty 14.733,25 zł. Pozwany bowiem zasadnie wymagał od powoda przedłożenia dowodu rejestracyjnego, jako warunku koniecznego wypłaty odszkodowania.

Sąd Rejonowy naruszył art. 203 k.p.c. Częściowe cofnięcie pozwu zostało dokonane przed rozpoczęciem rozprawy i dlatego dla swojej skuteczności nie wymagało zgody pozwanego. W tym więc zakresie Sąd I instancji powinien umorzyć postępowanie.

Koszty jednak Sąd rozliczył prawidłowo, bo pozwany nie dał powodu do wytoczenia powództwa odnośnie ww kwoty.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 i 386 k.p.c., orzec jak w sentencji.

Małgorzata Pilarczyk Wojciech Vogt Janusz Raszewski