Sygnatura akt II K 397/16
dnia 21 marca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Zielonej Górze II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Robert Kuliński
Protokolant: st. sekr. sąd. Adamina Didłuch
przy udziale K. Ż. Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Zielonej Górze
po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016 roku, 14 marca 2017 roku sprawy
A. S., syna J. i L. z domu D.,
ur. (...) w L.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 6 kwietnia 2016 roku w Z. na ul. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...) z naczepą nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości w ilości 0,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu - (...) Niemcy sygnatura 926 Js 1073/13 101 Cs 212/13 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości,
to jest o czyn z art. 178 a § 1 i 4 kk
1. oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia czyn opisanego wyżej, stanowiącego występek z art. 178 a § 1 i 4 kk i za to na podstawie art. 178 a § 4 kk przy zastosowaniu art. 37a kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności;
2. na podstawie art. 34 § 1a pkt 1 kk i art. 35 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego A. S. do wykonywania w czasie odbywania kary ograniczenia wolności nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwadzieścia) godzin w stosunku miesięcznym;
3. na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego A. S. zakaz prowadzenia pojazdów, dla których wymagane jest posiadanie kategorii C, dożywotnio;
4. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego wobec oskarżonego A. S. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 6 kwietnia 2016 roku do dnia 21 czerwca 2017 roku i nadal;
5. na podstawie art. 43 a § 2 kk zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;
6. na podstawie art. 626 § 1 kpk zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 510 złotych, w tym opłata w kwocie 180 złotych.
Sygn. akt II K 397 / 16
wyroku z dnia 21 marca 2017 roku
w zakresie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu
Wyrokiem z dnia 21 marca 2017 roku Sąd uznał oskarżonego A. S. za winnego tego, że w dniu 6 kwietnia 2016 roku w Z. na ul. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem ciężarowym marki (...) nr rej. (...) z naczepą nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości w ilości 0,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu - (...) Niemcy sygnatura 926 Js 1073/13 101 Cs 212/13 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, to jest uznał go za winnego popełnienia występku z art. 178a § 1 i 4 kk.
Za powyższy czyn Sąd za na podstawie art. 178 a § 4 kk przy zastosowaniu art. 37a kk wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności wraz z obowiązkiem wykonywania w czasie odbywania kary ograniczenia wolności nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.
Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara uwzględnia dyrektywy art. 53 kk, a w szczególności stopień winy oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił, jak też wymogi prewencji ogólnej w zakresie potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Przy wymiarze kary Sąd do okoliczności łagodzących zaliczył fakt, iż popełniony przez oskarżonego czyn pozostawał na granicy wykroczenia, a najwyższy z uzyskanych pomiarów trzeźwości w jedynie niewielkim stopniu przekroczył próg przestępstwa, oscylując w trakcie czterokrotnych pomiarów pomiędzy 0.25 mg/l a 0.31 mg/l. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył natomiast fakt prowadzenia przez oskarżonego w chwili czynu pojazdu ciężarowego, czym spowodował zagrożenie w ruchu drogowym w stopniu większym, aniżeli miałoby to miejsce w przypadku samochodów osobowych.
Na podstawie art. 43 a § 2 kk orzekł wobec oskarżonego A. S. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie w kwocie 10.000 złotych. Jakkolwiek sytuacja finansowa oskarżonego oraz jego możliwości zarobkowe w oczywisty sposób wykluczają możliwość uiszczenia przez niego tego świadczenia, to jego obligatoryjność pozbawiła Sąd możliwości odstąpienia od jego orzeczenia.
Na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia dożywotnio pojazdów, dla których wymagane jest posiadanie kategorii C, na poczet którego to środka zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy.
Orzekając środek karny zakazu prowadzenia pojazdów Sąd miał na uwadze treść powołanego wyżej przepisu, zgodnie z którym sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 (…) chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Zdaniem Sądu w stosunku do oskarżonego A. S. zaistniały szczególne okoliczności wskazane w powołanym przepisem. Mianowicie poza wymienionym już niewielkim stopniem nietrzeźwości oskarżonego w chwili zarzucanego mu czynu Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony pozostając z zawodu kierowcą swoim zachowaniem doprowadził do utraty pracy i uzyskania statusu bezrobotnego (informacja, k. 20 akt), co w konsekwencji doprowadziło go do konieczności korzystania z pomocy opieki społecznej (wyjaśnienia oskarżonego, k. 78 akt). Niemniej jednak oskarżony otrzymał przyrzeczenie zatrudnienia go na stanowisku kierowcy pojazdów, dla których wymagane jest posiadanie kategorii B, od swojego dotychczasowego pracodawcy, który bardzo wysoko ocenił kwalifikacje oskarżonego (oświadczenie, k. 21 akt), co w konsekwencji zapewniło by oskarżonemu środki do życia.
Orzekając środek karny w omówionym wyżej kształcie Sąd uwzględnił również fakt, iż oskarżony liczy sobie 62 lata, a jak wynika z jego wyjaśnień, możliwość kontynuowania pracy w wyuczonym zawodzie pozwoli mu na uzyskanie świadczenie emerytalnego już z upływem 3 lat, co zapewni mu z jednej strony wskazane już wyżej środki do życia, a z drugiej zapobiegnie przeniesieniu go na margines społeczeństwa.
Na podstawie art. 626 § 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego A. S. koszty procesu uznając, iż jest w stanie koszty te ponieść, co zapewnia mu treść wydanego wyroku, w szczególności, iż ich wysokość ich nie jest znaczna.