WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 listopada 2016 r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. P. przysługuje prawo do emerytury od dnia (...).

Sygn. akt IV U 999/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 listopada 2016 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. P. prawa do emerytury, wskazując, że ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia od 17.12.1976 r. do 28.08.1993 r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony W. P. podnosząc, że nie mógł przedłożyć świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, gdyż (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) uległo likwidacji i w związku z tym wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków, którzy razem z nim pracowali na okoliczność charakteru wykonywanej przez niego pracy. Ubezpieczony wniósł o zaliczeniem mu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w (...) w S. (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumenty przedstawione w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 2-4).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie.

Ubezpieczony W. P. urodzony (...), złożył w dniu 20 października 2016 roku do organu rentowego wniosek o ustalenie prawa do emerytury.

Na podstawie zebranych dokumentów organ rentowy ustalił, iż ubezpieczony według stanu na dzień 1 stycznia 1999 roku tj. na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst Dz.U. z 2009 r. r. Nr 153, poz. 1227 ) zwanej dalej ustawą emerytalną, legitymuje się stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 25 lat uzupełnionym pracą w gospodarstwie rolnym. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia od 17.12.1976 r. do 28.08.1993 r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Zakład ten zajmował się budownictwem mieszkaniowym i produkcją półprefabrykatów na potrzeby tego budownictwa. W ramach tego zakładu istniał zakład produkcji pomocniczej, w którym były wykonywane m.in. zbrojenia na potrzeby budownictwa. Aktualnie zakład ten już nie istnieje.

W okresie od 17 grudnia 1976 r. do 28.08.1993 r. W. P. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) i wykonywał przez cały okres zatrudnienia pracę na stanowisku zbrojarza. W. P. w umowie o pracę i niektórych angażach znajdujących się w jego aktach osobowych ma wpisane stanowisko: zbrojarz-betoniarz, ale faktycznie wykonywał tylko pracę zbrojarza (akta osobowe, zeznania świadków: J. J. k. 14v-15, J. T. k. 15, zeznania ubezpieczonego k. 15-15v). Ubezpieczony pracując w zakładzie produkcji pomocniczej wykonywał zbrojenia do fundamentów, stropów, ścian na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. Ubezpieczony pracę zbrojarza wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania świadków: J. J. k. 14v-15, J. T. k. 15, zeznania ubezpieczonego k. 15-15v).

Ubezpieczony W. P. jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (okoliczność niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku k. 2 akt emerytalnych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego W. P. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 3 listopada 2016 r., spełnił przesłankę 25 lat okresów składowych i nieskładkowych na datę 1 stycznia 1999 r. oraz złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku otwartego funduszu emerytalnego, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na stanowisku zbrojarza w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 17.12.1976 r. do 28.08.1993 r. (16 lat, 8 miesięcy i 13 dni).

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że faktycznie ubezpieczony w wyżej wymienionym okresie zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował na stanowisku zbrojarza wykonując zbrojenia w zakładzie produkcji pomocniczej na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków: J. J. (k.14v-15), J. T. (k. 15), zeznań ubezpieczonego (k.15-15v) oraz dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego za sporny okres zatrudnienia wykazał bezspornie, że ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku zbrojarza od 17.12.1976 r. do 28.08.1993 r. Świadkowie J. J. i J. T., którzy pracowali razem z ubezpieczonym w zakładzie produkcji pomocniczej, a J. J. nawet w jednej brygadzie z ubezpieczonym zeznali, że ubezpieczony poza pracą zbrojarza nie wykonywał innej pracy.

Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania wymienionych świadków, jak również zeznania ubezpieczonego, bowiem wymienione dowody są spójne, korespondują ze sobą oraz mają oparcie w materiale dowodowym z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego, z których też jasno wynika, że ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia wykonywał pracę zbrojarza.

Podsumowując Sąd uznał, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku zbrojarza w okresie od 17.12.1976 r. do 28.08.1993 r. i pracę tą wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, co stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze Wykaz A, Dział V poz. 4 – prace zbrojarskie i betoniarskie.

Na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada zatem okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym 16 lat, 8 miesięcy i 13 dni.

Podkreślić jednak należy, że skoro o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Fakt, iż zakład pracy nie wystawił ubezpieczonemu świadectwa pracy w warunkach szczególnych nie powoduje, iż ubezpieczony nie wykonywał pracy w tych warunkach.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym, mieszczą się w zakresie prac wykonywanych w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. P. przysługuje prawo do emerytury od(...)r. tj. od ukończenia przez wymienionego wieku emerytalnego 60 lat.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.