POSTANOWIENIE

Dnia 2 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie - VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Danuta Józefowska

Sędziowie : SO Jerzy Pukas

SR del. Monika Maciążek (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Aleksandra Błachowicz – Dróżdż

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Pawła Andreckiego

po rozpoznaniu w sprawie P. B.

s. M. i R. z d. K., ur. (...) w C.

o wydanie wyroku łącznego

na posiedzeniu w dniu 2 lutego 2017 r.

zażalenia wniesionego w dniu 23 stycznia 2017 r. przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Częstochowie

z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt III K 751/16

w przedmiocie umorzenia postępowania

na podstawie art. 437 §1 i §2 k.p.k., art.29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo
o adwokaturze w związku z §17 ust.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

postanawia

1.  zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. – Kancelaria Adwokacka w C. kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu skazanego P. B.
w postępowaniu odwoławczym, przy czym suma ta obejmuje już należny podatek VAT (23%) w kwocie 27,60 zł (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy)

3.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, którymi obciążyć Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Częstochowie, zaskarżonym postanowieniem na podstawie art.572 k.p.k., art.29 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze, art.632 pkt.2 k.p.k. umorzył postępowanie
w sprawie wydania wyroku łącznego co do skazanego P. B. (pkt.1), zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. Kancelarii Adwokackiej w C. kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych oraz kwotę należnego podatku VAT od powyższej kwoty tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skazanemu P. B. w niniejszym postępowaniu (pkt.2) oraz kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa (pkt.3).

Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez obrońcę z urzędu skazanego P. B.. Skarżąca orzeczeniu temu zarzuciła:

- obrazę przepisów prawa materialnego, mianowicie art.85 k.k. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej co do kar wynikających
z wyroków Sądu Rejonowego w Częstochowie: z dnia 28 lipca 2015 r. o sygn. III K 253/15 oraz z dnia 3 marca 2014 r. o sygn. III K 892/13;

- obrazę przepisu postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art.575 §1 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji gdy w niniejszej sprawie po wydaniu wyroku łącznego zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego.

Wskazując na powyższe zarzuty obrońca skazanego wniosła o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania celem wydania merytorycznego rozstrzygnięcia, a nadto o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zasadnie uznał Sąd Rejonowy, że w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajduje art.85 k.k. w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z 20.02.2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r. poz.396). W myśl art.19 tej ustawy - przepisów rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy. Wszystkie kary orzeczone wyrokami, będącymi przedmiotem niniejszego postępowania, zostały prawomocnie orzeczone przed datą wejścia w życie tej noweli, czyli przed dniem 1 lipca 2015r. W przypadku P. B. nie ujawniono prawomocnego skazania zapadłego po dniu 1 lipca 2015 r. Co oczywiste - nie jest skazaniem wyrok łączny z 28 lipca 2015 r. III K 253/15, albowiem kara łączna w nim wymierzona została orzeczona w trybie, o którym mowa w art. 568a §1 pkt. 2 k.p.k.. Przepis ten wyraźnie rozróżnia dwa tryby orzekania kary łącznej, tj. w wyroku skazującym oraz w wyroku łącznym, który wyrokiem skazującym nie jest.

W myśl art. 85 k.k. w brzmieniu sprzed 1 lipca 2015r. - kara łączna jest orzekana, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy, chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu. Zaznaczenia wymaga, że wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazań objętych prawomocnym wyrokiem łącznym jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, wynikająca z ujawnienia nowego kolejnego skazania tej samej osoby, nieobjętego dotychczasowym wyrokiem łącznym, które w myśl art. 85 k.k. nadaje się do połączenia co najmniej z jednym ze skazań objętych istniejącym wyrokiem łącznym.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że wyrokiem łącznym z dnia 28 lipca 2015 roku,
w sprawie sygn. akt III K 253/15 Sąd Rejonowy w Częstochowie orzekł w oparciu o wszystkie zapadłe wobec P. B. wyroki skazujące, mając w polu widzenia, że wobec skazanego zapadł już wyrok łączny sygn. akt III K 892/13, nie stwierdzając podstaw do jego rozwiązania, a od chwili wyrokowania w sprawie III K 253/15 nie ujawniono żadnego nowego kolejnego skazania, ani też nie uległy uchyleniu czy zmianie wyroki, które stanowiły podstawę wydania wyroku łącznego z dnia 28 lipca 2015 roku.

Za odmienną oceną podstaw do orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego nie przemawiają argumenty zażalenia obrońcy skazanego, ograniczające się w zasadzie do nie popartego żądną merytoryczną podbudową twierdzenia, że zachodzą warunki do wydania nowego wyroku łącznego co do kar wynikających z dwóch wydanych wobec skazanego wyroków łącznych. Na przeszkodzie zastosowaniu art. 85 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., przewidującym, że podstawą kary łącznej są także kary łączne, stoi powołana na wstępie treść art.19 ust.1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r.,. Zatem jest niewątpliwe na gruncie art. 575 k.p.k. że nie zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego.

Mając na uwadze całość powyższej argumentacji, zaskarżone postanowienie należało utrzymać w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie przepisów wskazanych w części dyspozytywnej. Uwzględniając aktualną sytuację majątkową i rodzinną skazanego, jego pobyt w zakładzie karnym, trwający już dłuższy czas, Sąd Okręgowy zwolnił P. B. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.