UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. w Z. wniósł 12 lipca 2016 r. powództwo o zapłatę kwot 4.320,25 zł i 2.257,89 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej 700 -lecia 1 w B..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z faktur VAT wystawionych przez poprzednika prawnego powoda (...) sp. z o.o. z tytułu dostaw CO i CW za miesiąc październik 2014 r. i 1-14 listopad 2014 r., które pomimo wezwań nie zostały opłacone.

W dniu 18 sierpnia 2016 r. wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu, który utracił moc z uwagi na wniesienie sprzeciwu przez pozwaną.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty podniesiono, że dochodzona przez powoda wierzytelność nie istnieje z uwagi na to, że została umorzona w całości na skutek zawarcia pomiędzy powodem a pozwany ugody w sprawie przejęcia udziału pozwanego w prawie własności kotłowni, z której dostarczane było ciepło.

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 18 sierpnia 2008 r. między (...) sp. z o.o. a Wspólnotą Mieszkaniową 700 lecia w B. doszło do zawarcia umowy sprzedaży ciepła na czas od 1 września 2008 r. na okres 6 lat.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- umowa sprzedaży ciepła – k. 19-29 akt

W dniu 26 października 2014 r. zarządca pozwanej wspólnoty przesłał na adres powoda e-mail z załączonym pismem z dnia 25 sierpnia 2014 r., w którym wyraził wolę dalszego korzystania z dostaw CO i CW do czasu zmiany układu sieci zasilania przez (...) B..

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- wiadomość e-mail – k. 30-31 akt

W dniu 31 października 2014 r. powód wystawił na rzecz pozwanej fakturę nr (...) za dostawę energii cieplnej na kwotę 4.320,25 zł z terminem płatności na 15 listopada 2014 r., natomiast dnia 14 listopada 2014 r. fakturę nr (...) na kwotę 2.257 zł z terminem płatności na dzień 29 listopada 2014 r.

Okoliczności bezsporne oraz dowód:

-faktura nr (...) – k. 32 -34 akt

- faktura nr (...) – k. 35-37 akt

Na przełomie marca i kwietnia 2015 r. doszło do spotkania dyrektora zarządzającego i prokurenta (...) sp. z o.o. (obecnie (...) sp. z o.o.) W. L. z P. U. (1) członkiem zarządu wspólnoty i F. K. (1) członkiem wspólnoty. P. U. (1) na spotkaniu działał z umocowania pozwanego, natomiast W. L. z umocowania powoda.

Okoliczność bezsporna oraz dowód:

- zeznania świadka F. K. (1)- k. 92 akt

- zeznania świadka W. L. – k. 92-93 akt

- przesłuchanie strony powodowej w osobie P. U. (1)- k. 93 akt

Przedmiotem rozmów była spłata należności wynikających z faktur za dostawę ciepła. Na spotkaniu P. U. (1) zaproponował W. L. aby ciepłownia umorzyła należności wynikające z wystawionych faktur w zamian za udział wspólnoty w kotłowni, z której również korzystał powód. W. L. przyjął do wiadomości taką propozycję, jednak nie wyraził stanowczej zgody na przejęcie udziału w kotłowni, bowiem musiał dokładnie rozważyć taką propozycję oraz skonsultować takie rozwiązanie ze swoją księgową, bowiem należało zbadać ryzyko przejęcia udziału wartości około 70 000 zł w kotłowni wartej w całości około 300 000 zł, co wzbudziło również w W. L. wątpliwości. Ze spotkania nie sporządzono żadnej notatki, nie spisano również żadnych oświadczeń stron.

dowód:

- zeznania świadka W. L. – k. 92 akt

Strony współpracujące ze sobą od dłuższego czasu, już wcześniej spotykały się i ustalały pewne kwestie związane z dostawą energii elektrycznej w sposób ustny.

Okoliczność bezsporna oraz dowód

- przesłuchanie strony powodowej w osobie P. U. (1) – k. 93 akt

W maju 2016 r. powód wystosował ponownie wezwanie do zapłaty kwot wynikających z wcześniej wystawionych faktur. W odpowiedzi na wezwanie pozwany wskazał, że kwestie zakończenia współpracy między stronami ( w tym finansowe) zostały zakończone na spotkaniu w roku 2015 r.

Okoliczność bezsporna oraz dowód

- wezwanie do zapłaty- k. 56 akt

- odpowiedź na wezwanie do zapłaty – k. 57 akt

W międzyczasie doszło do przejęcia spółki (...) Sp. z o.o. przez (...) Spółka z o.o. w Z..

bezsporne

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy, a także dowodu z zeznań świadków F. K. (1) i W. L., a także przesłuchania pozwanego w osobie P. U. (1).

Dowodom z dokumentów dołączonych do akt sprawy nadano przymiot wiarygodności. Sąd nie miał wątpliwości co do ich prawdziwości, a strony również ich nie zakwestionowały.

Zeznaniom świadka F. K. (2) Sąd dał wiarę w tej części, w której wskazał on, że w pierwszej połowie 2015 r. odbyło się spotkanie umocowanych do działania reprezentantów powoda i pozwanego. Nie dał on jednak wiary w tym zakresie, w którym podał, że w trakcie tego spotkania ustnie zawarto umowę na mocy, której w zamian za umorzenie długu z tytułu opłaty za ogrzewanie, przekazano na rzecz powoda udział we współwłasności w kotle grzewczym.

Zeznaniom świadka W. L. Sąd zawierzył w całości. Twierdzenia świadka były jasne, logiczne i spójne, korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Świadek wskazał, że rzeczywiście na spotkaniu, które odbyło się w 2015 r. P. U. (1) zaproponował aby ciepłownia umorzyła należności wynikające z faktur za dostawę ciepła, w zamian za zrzeczenie się na rzecz ciepłowni udziału w kotle ciepłowniczym. Świadek podał, że przyjął propozycję do wiadomości i miał się nad nią zastanowić i rozpatrzyć ją przy pomocy księgowej. W. L. stwierdził również, że musiał zbadać ryzyko całej transakcji i przemyśleć umorzenie kwot wynikających z faktur, które były nieproporcjonalnie niskie w porównaniu do wartości udziału, który wynosił jego zdaniem około 70.000 zł. Wskazał również, że rzeczywiście korzystał z kotła, a także płacił część opłaty za dzierżawę nieruchomości, w której się on znajdował.

Sąd dopuścił dowód z przesłuchania stron z ograniczeniem do strony pozwanej reprezentowanej przez P. U. (1). Twierdzeniom P. U. (1) Sąd dał wiarę w części, w tym zakresie, w którym wskazał on, że w 2015 r. odbyło się spotkanie z W. L., na którym zaproponował on rozwiązanie kwestii finansowych między stronami. Sąd nie uznał jednak jako prawdziwe twierdzenia, że świadek W. L. przyjął propozycję i zawarto ustnie umowę, w której umorzono dług w zamian za udział we współwłasności w kotłowni.

Bezsporne w sprawie było to, że poprzednik prawny powoda dostarczył pozwanemu energię cieplną, za którą wystawił dwie faktury.

Sporne pozostaje natomiast to czy powód może domagać się od pozwanego zapłaty należności wynikających z faktur, wobec podniesienia przez pozwaną wspólnotę, że strony w 2015 r. zawarły ugodę, w której umorzono należności w zamian za udział we współwłasności w kotłowni.

Zgodnie z art.6 k.p.c. istnienie sporu między stronami, co do zasady, obliguje jedną z nich do udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Na podstawie art. 6 k.c. oraz art. 232 k.p.c. ciężar dowodu spoczywa na stronie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Jeśli zatem powód powoływał się na zaistnienie oznaczonych faktów, w tym na fakt, przysługującego mu względem pozwanej roszczenia o oznaczonej wysokości, zobowiązany był wskazać okoliczności, które uzasadniały żądanie zgłoszone w pozwie.

W ocenie Sądu powództwo powoda zasługiwało na uwzględnienie.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a przede wszystkim z zeznań świadków i strony pozwanej, powód zasadnie wystąpił na drogę sądową ze swoim roszczeniem.

Faktem bezspornym jest, że powód dostarczał pozwanemu energię cieplną i za tę dostawę wystawił faktury. Pozwany natomiast nie uiścił na rzecz tych faktur żadnej kwoty. Faktem również jest, że w 2015 r. P. U. (2), W. L. spotkali się w celu przeprowadzenia rozmów na temat zadłużenia. P. U. (2) zaproponował umorzenie należności wynikających z faktur w zamian za zrzeczenie się na rzecz powoda udziału we współwinności kotła cieplnego. Jednakże jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego W. L. wyłącznie przyjął ową propozycję do rozważenia. Nie doszło jednak do stanowczego przyjęcia takiej oferty i zawarcia umowy. W. L. w trakcie tej rozmowy wskazał, że taką propozycję musi rozważyć, przemyśleć i zbadać także pod względem księgowym.

W ocenie Sądu strona pozwana przy takiej postawie W. L. nie mogła uznać takich słów jako definitywne przyjęcie propozycji i tym samym zamknięcie wszelkich spraw łączących strony, tym bardziej że za słowami nie szły w parze żadne inne czynności związane z realizacją, nie tak prostej przecież transakcji, przedmiotem której było przeniesienie udziałów we współwłasności rzeczy.

Należy pamiętać, że umowa dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli stron, a tej zgodności nie można odnaleźć w rozmowach stron procesu.

Zdaniem Sądu wskazanie przez W. L., że takie kwestie jak umorzenie należności w zamian za udział we współwłasności, muszą być przedyskutowane i rozważone z księgową, powoduje, że nie można twierdzić by strony w czasie spotkania w rzeczywistości porozumiały się stanowczo w tej kwestii. Okoliczność, że strony wcześniej ustnie wprowadzały jakieś ustalenia co do łączących ich stosunków, w przełożeniu na przedmiotowy problem nie ma znaczenia.

Mając na względzie powyższe Sąd uznał roszczenie za zasadne i zasądził dochodzą należność po myśli art. 535 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481§ 1 i 2 k.c.

O kosztach orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności strony za wynik procesu, po myśli art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powoda 2 667 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 250 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu oraz 17 zł tytułem opłaty za pełnomocnictwo.

SSR Katarzyna Malinowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE