UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 kwietnia 2016 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód G. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego K. Z. kwoty 538,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 26 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że swoje żądanie wywodzi z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych łączącej pozwanego K. Z. z pierwotnym wierzycielem - (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.. Powód nadto wyjaśnił, że nabył dochodzoną pozwem wierzytelność od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 28 grudnia 2015 roku, zaś na dochodzoną pozwem kwotę składają się kwoty wynikające z dokumentów księgowych wystawionych przez pierwotnego wierzyciela w łącznej wysokości 470, 99 złotych wraz z kwotą 67,70 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych za okres od dnia następnego po dacie płatności danego dokumentu księgowego do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 16 czerwca 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 684369/16 referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany K. Z. wywiódł sprzeciw, którym zaskarżył wydane orzeczenie w całości. Pozwany zarzucał bezzasadność żądania pozwu wskazując, iż roszczenie jest przedawnione, niezasadne, błędnie wyliczone, a powód nie ma legitymacji czynnej , aby go dochodzić.

Postanowieniem z dnia 18 lipca 2016 roku referendarz sądowy Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2012 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a K. Z. została zawarta umowa numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu i internetu. Umowę zawarto na czas określony, tj. na okres 24 miesięcy.

Zgodnie z zapisem wynikającym z zasad regulaminu świadczenia usług przez spółki grupy N., par. 4 ust. 2 , umowa zawarta na czas określony,, ulega po upływie okresu, na jaki została zawarta , automatycznemu przedłużeniu na czas nieokreślony.

Zgodnie z zapisem wynikającym z zasad ogólnych warunków wykonywania umowy , par. 4, ust. 2 ("rozdział 2 umowa") i par 7 ( rozdział 2 zmian, rozwiązanie, wygaśniecie umowy) regulaminu świadczenia usług przez spółki grupy N., stanowiących integralną część umowy, każdej ze stron przysługiwała możliwość rozwiązania w drodze wypowiedzenia:

- abonentowi na 10 dni przed upływem końca terminu umowy,

- operatorowi , gdy straci uprawnienia do świadczenia usług, zawieszenia usług przez podmioty będące integralną częścią usług operatora ,jeśli w terminie 15-u dni od zawieszenia usługi , nie ustaną przyczyny zawieszenia, powzięcia wiadomości o utracie tytułu prawnego do lokalu, w którym jest świadczona usługa , na piśmie na wskazany adres abonenta.

- każdej ze stron w drodze wypowiedzenia ze skutkiem na koniec okresu rozliczeniowego , w którym dokonano wypowiedzenia. Za dzień dokonania wypowiedzenia przyjmuje się dzień wpływu pisma do operatora . W okresie wypowiedzenia usługa jest świadczona do daty rozwiązania umowy.

Stosownie do treści zasad ogólnych warunków wykonywania umowy i 4, ust. 2 ("rozdział 2 umowa") i par 7 ( rozdział 2 zmian, rozwiązanie, wygaśniecie umowy) regulaminu świadczenia usług przez spółki grupy N., rozwiązanie lub zmiana umowy wymagały zachowania formy pisemnej oraz przesłania przez operatora na wskazany przez abonenta adres korespondencyjny, a przez abonenta - na adres siedziby operatora lub złożenia osobiście w siedzibie operatora bądź na wskazany numer faksu.

W treści zasad ogólnych warunków wykonywania umowy i rozdziale 4 ("instalacja oraz korzystanie z urządzenia") przywołanego wyżej regulaminu, zawierającym postanowienia dotyczące zamówienia urządzenia, wskazano, iż operator dostarczy abonentowi urządzenie potrzebne do korzystania z usług, które jest własnością operatora i jest udostępniane abonentowi w ramach umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W przypadku rozwiązania umowy przez abonenta lub operatora abonent zobowiązany był do odesłania urządzenia wraz ze wszystkimi przekazanymi elementami w stanie niepogorszonym, na wskazany adres operatora - niezwłocznie.

W przypadku niewykonania powyższego zobowiązania, abonent zobowiązany był do zapłaty kwoty umożliwiającej operatorowi odtworzenie tego urządzenia w wysokości wynikającej z cennika lub umowy za każde niezwrócone urządzenie, w terminie 14 dni od daty wystawienia noty obciążeniowej (par 12c ust. 11).

W treści zasad ogólnych warunków wykonywania umowy i rozdziale II w/w regulaminu w ust. 12 wskazano, iż rozwiązanie umowy w zakresie dotyczącym usługi, przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, zobowiązuje abonenta do zapłaty na rzecz operatora opłaty wyrównawczej tj. kwoty nie przekraczającej wartości ulgi przyznanej abonentowi w związku z zawarciem umowy pomniejszona o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania .

niesporne, a nadto: umowa - k. 58 , 60 akt, warunki wykonywania umowy - k. 59, 61 akt, regulamin, k.32-37

Wraz z zawarciem umowy numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu i internetu, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. dostarczyła K. Z. urządzenia potrzebne do korzystania z tych usług .

umowa - k. 60 akt

Umowa numer (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonu i internetu nie została rozwiązana z upływem okresu, na jaki została zawarta.

niesporne

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystawiła K. Z. następujące dokumenty księgowe:

fakturę VAT numer (...) z dnia 05 września 2012 roku na kwotę 0,70 złotych, z terminem płatności do dnia 19 września 2012 roku,

fakturę VAT numer (...) z dnia 7 lipca 2014 roku na kwotę 113,76 złotych, z terminem płatności do dnia 21 lipca 2014 roku,

fakturę VAT numer (...) z dnia 6 sierpnia 2014r na kwotę 56, 53 zł , z terminem zapłaty do dnia 20 sierpnia 2014r,

notę obciążeniową numer (...) z dnia 07 września 2014 roku na kwotę 300 złotych z tytułu opłaty za niezwrócony sprzęt, z terminem płatności do dnia 21 września 2014 roku,

niesporne, a nadto: faktury VAT i noty obciążeniowe - k. 51-57 akt

W dniu 28 grudnia 2015 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (cedentem) a G. (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. (cesjonariuszem) zawarta została umowa sprzedaży wierzytelności.

umowa przelewu wierzytelności - k. 3847 akt

W dniu 26 stycznia 2016 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządziła zawiadomienie skierowane do K. Z., w którym wskazała, że na podstawie umowy z dnia 28 grudnia 2015 roku dokonała przelewu wierzytelności w kwocie 486,85 złotych powiększonej o odsetki ustawowe, przysługującej jej wobec adresata, na rzecz G. (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W..

zawiadomienie - k. 48 akt

G. (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. pismem z datą w nagłówku "dnia 29 stycznia 2016 roku" wezwał K. Z. do zapłaty kwoty 530,74 złotych wskazując, iż jest to dług zakupiony od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.. Do pisma dołączono wykaz nieopłaconych dokumentów księgowych o numerach: (...), (...), (...), (...).

wezwanie do zapłaty - k. 49-50 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których prawdziwość nie była przez nie kwestionowana i które nie budziły wątpliwości Sądu co do swej wiarygodności, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. a K. Z. w dniu 30 marca 2012 roku doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres 24 miesięcy. Niesporne było również, iż umowa ta nie uległa rozwiązaniu z upływem wskazanego wyżej okresu , więc przedłużyła się automatycznie na czas nieokreślony i że pozwany nie dokonał zwrotu powierzonego mu sprzętu.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zasadnie obciążyła pozwanego K. Z. obowiązkiem zapłaty kwot tytułem abonamentu za okres od lipca do sierpnia 2014 roku, opłatą za niedokonanie zwrotu powierzonego sprzętu, zgodnie z wystawionymi fakturami VAT i notami obciążeniowymi i kwotą 0, 72 zł z fraktury nr (...) z dnia 05 września 2012 roku na kwotę 0,70 złotych, z terminem płatności do dnia 19 września 2012 roku. W rezultacie kwestią sporną pozostawało ustalenie, czy powodowi, w związku z zawartą z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umową przelewu wierzytelności, przysługuje względem pozwanego wierzytelność w wysokości dochodzonej w niniejszym procesie.

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Powód G. (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą w W. domagając się zasądzenia od pozwanego K. Z. kwoty wskazanej w pozwie powoływał się na łączącą pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a zatem roszczenie powoda swoją normatywną podstawę znajdowało w treści art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 roku, poz. 231 ze zmianami) . Pomiędzy stronami ma zastosowanie przepis art. 513 § 1 k.c., z którego wynika, że dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie.

Jak wskazano w powyższej części uzasadnienia, w niniejszej sprawie okolicznością niesporną było to, że przedmiotowa umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych została zawarta .

Pozwany ,kwestionując żądanie powoda powoływał się przede wszystkim na okoliczność przedawnienia, bezzasadności roszczenia, błędu w rozliczeniu, braku legitymacji czynnej powoda, nie wskazując żadnych okoliczności. Na poparcie swoich twierdzeń pozwany nie przedłożył jednakże żadnych dowodów, w tym w szczególności dowodu w postaci oświadczenia o rozwiązaniu umowy, dowodów wpłaty poszczególnych kwot abonamentu ,dowodu zwrotu sprzętu, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynikałoby, iż opłacił wszystkie faktury i zwrócił sprzęt w terminie. Należy wskazać przy tym, że pozwany został pouczony o rozkładzie ciężaru dowodu określonym w art. 6 k.c.) .

Tym samym, poza ogólnikowym powołaniem się przez pozwanego na fakt błędu i niezasadności roszczenia, pozwany nie wykazał jednakże, że takie fakty i kiedy w istocie nastąpiły.

Z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie wynika , ażeby również i powód GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. zaoferował jakikolwiek dowód, z którego wynikałaby data rozwiązania przedmiotowej umowy, jak również sposób i wysokość naliczenia opłaty za niezwrócenie sprzętu .

Zważyć należy, iż z treści łączącej strony umowy i załączonych warunków oraz regulaminu , w sposób nie budzący wątpliwości wynikało, iż abonent zobowiązany był do zapłaty kwoty umożliwiającej operatorowi odtworzenie tego urządzenia w wysokości wynikającej z cennika lub umowy za każde niezwrócone urządzenie.

Z zapisów umowy w sposób jednoznaczny wynikał zarówno termin zwrotu urządzenia, jak i to, że dostarczone abonentowi w ramach umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych urządzenie, potrzebne do korzystania z usług, jest własnością operatora. Ponadto umowa precyzowała, iż w przypadku niewykonania zobowiązania w zakresie zwrotu sprzętu, abonent zobowiązany był do zapłaty kwoty umożliwiającej operatorowi odtworzenie tego urządzenia w wysokości wynikającej z cennika lub umowy za każde niezwrócone urządzenie. W niniejszej sprawie niespornym też było, iż pozwany przy zawieraniu umowy otrzymał urządzenie (co wynika z treści samej umowy), jak i, że nie dokonał zwrotu powierzonego mu sprzętu.

W niniejszej sprawie brak jest jednak jakichkolwiek dowodów, czy to z dokumentów w postaci umowy, pisemnego wypowiedzenia, tudzież rozwiązania umowy, czy też cennika o którym mowa w w/w dokumentach, na okoliczność jak taka opłata za niezwrócenie sprzętu jest liczona.

Konsekwencją powyższego jest uznanie, że powód nie wykazał, że dochodzona przez niego wierzytelność z tytułu opłaty za niezwrócenie sprzętu rzeczywiście mu w tej wysokości / 300 zł / przysługuje. Powód uchybiając obowiązkowi mającemu swoje źródło w art. 6 k.c., nie wykazał bowiem, jak obliczył w/w kwotę, a sposób jej obliczania jest oparty na kwotach wynikających z cennika, którego nie przedłożył, więc nie jest możliwe zweryfikowanie prawidłowości obliczenia w/w kwoty, choć z braku pokwitowania zwrotu sprzętu należy wnosić, że nie został zwrócony .

Zważyć należy, iż zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą rozkładu ciężaru dowodu, strona, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, obowiązana jest fakt ów wykazać. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ponadto, zgodnie z obowiązującą w postępowaniu cywilnym zasadą kontradyktoryjności, to strony mają dążyć do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, a w razie nieuzasadnionej bierności strony narażają się na sankcję w postaci przegrania procesu.

Skoro więc powód nie wykazał, jak policzył kwotę 300 zł, brak jest możliwości ustalenia czy uczynił to zgodnie z cennikiem stanowiącym integralną część umowy stron.

Tym samym, skoro powód nie dowiódł, iż wierzytelności dochodzone z tytułu kwoty umożliwiającej operatorowi odtworzenie tego urządzenia w wysokości wynikającej z cennika lub umowy za każde niezwrócone urządzenie, tj. wierzytelność w kwocie 300 , 00 zł złotych wynikające z noty odsetkowej nr (...) z dnia 07 września 2014 jest mu należne , co do wysokości, żądanie pozwu w tym zakresie podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu oddaleniu podlegało także żądanie pozwu dotyczące faktury VAT numer (...) z dnia 05 września 2012 roku na kwotę 0,70 złotych.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Przepis art. 120 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia roszczenia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Wymaga podkreślenia, że umowa o usługi telekomunikacyjne jest regulowana ustawą z dnia 16 lipca 2004r Prawo telekomunikacyjne, która nie zawiera postanowień co do przedawnienia roszczeń z niej wynikających, a zatem zastosowanie znajdują ogólne terminy przedawnienia z art. 118 k.c. Zgodnie z poglądem Sadu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 30 stycznia 2007 r. w sprawie o sygn. akt IV CSK 356/06, w całości podzielanym przez Sąd Rejonowy, termin przedawnienia roszczenia wynikającego ze świadczeń okresowych wynosi trzy lata.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że roszczenie powoda dotyczące faktury VAT numer (...) z dnia 05 września 2012 roku na kwotę 0,70 złotych uległo przedawnieniu jako świadczenie okresowe.

Wobec zaś uznania, iż strona powodowa wykazała swoje żądanie jedynie w zakresie kwoty 196, 72 złotych fakturami nr (...) (wraz z kwotą 26,30 złotych stanowiącą skapitalizowane odsetki ustawowe obliczone za okres od dnia wymagalności poszczególnych faktur do dnia 25 kwietnia 2016 roku) Sąd, na podstawie art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 roku, poz. 231 ze zmianami) w zw. z art. 481 k.c. w zw. z art. 482 k.c. zasądził od pozwanego K. Z. na rzecz powoda GoDebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. kwotę 196, 72 złote wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za okres od dnia 26 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zaś zakresie (na podstawie art. 6 k.c. a contrario) - powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III wyroku zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów, na podstawie art. 100 k.p.c., w zw. z § 2 ust. 1 oraz § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu .

W niniejszej sprawie koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły łącznie kwotę 407 złotych (opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 złotych, koszty zastępstwa procesowego - wynagrodzenie radcy prawnego w kwocie 360 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych). W związku z tym, iż powód wygrał niniejszy proces w 37%, Sąd na podstawie powyżej powołanych przepisów zasądził od pozwanego K. Z. na rzecz powoda kwotę 151 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (37% z kwoty 407 złotych).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE