WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2017 r. w S.

odwołania Z. G. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 stycznia 2017 r. Nr (...)

w sprawie Z. G. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo Z. G. (1) do emerytury od dnia 01 grudnia 2016 roku.

Sygn. akt: IV U 107/17 UZASADNIENIE

Decyzją z 18 stycznia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił Z. G. (1) prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Podniósł, że wykazany okres pracy w szczególnych warunkach wynosi 1 rok, 11 miesięcy i 13 dni z tytułu pracy w Fabryce (...) w W. od 18 czerwca 1974r. do 31 maja 1976r. na podstawie przedłożonego świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach (decyzja z 18 stycznia 2017r. k.18 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył Z. G. (2) wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres jego pracy w (...) w W. w okresie od listopada 1976r. do lipca 1990r., gdzie pracował na stanowisku elektryka sieciowego i sieciowo-samochodowego, a do jego obowiązków należało: nadzorowanie i konserwacja urządzeń w dużej kotłowni oraz stacji transformatorowej wysokiego napięcia, naprawa, a także konserwacja urządzeń spawalniczych oraz praca w akumulatorowni samochodowej, gdzie nadzorował proces ładowania akumulatorów i naprawiał uszkodzone baterie (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Z. G. (1) w dniu (...)ukończył 60-ty rok życia. W dniu 21 grudnia 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 21 stycznia 2016r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat oraz staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 1 rok, 11 miesięcy i 13 dni z tytułu pracy w Fabryce (...) w W. od 18 czerwca 1974r. do 31 maja 1976r. (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 8 lipca 2017r. k.8 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 18 stycznia 2017r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 18 stycznia 2017r. k.18 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w W. (wcześniejsza nazwa: Przedsiębiorstwo (...)) w okresie od 29 października 1976r. do 31 lipca 1990r. w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym w okresie od 24 kwietnia 1978r. do 14 kwietnia 1980r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową, a w okresie od 16 czerwca 1982r. do 8 sierpnia 1983r. pracował na zlecenie pracodawcy jako elektromonter na budowie w Iraku (świadectwo pracy z 31 lipca 1990r. - w aktach osobowych i na k.9 akt emerytalnych, kopia książeczki wojskowej na k.12-14 akt o ustalenie kapitału początkowego, zaświadczenie na druku ZUS-Rp-7 z 10 września 2003r. na k.20 akt o ustalenie kapitału początkowego).

Ubezpieczony ukończył Technikum Elektromechaniczne w W. w zawodzie elektromechanik. Ubezpieczony został zatrudniony w powyższym przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę z 29 października 1976r. na stanowisku elektryka na okres próbny 14 dni, a następnie na podstawie umowy o pracę z 12 listopada 1976r. na czas nieokreślony (umowy o pracę z 29 października 1976r. i 12 listopada 1976r. - w aktach osobowych). Po powrocie ubezpieczonego do pracy po odbyciu służby wojskowej - od 12 maja 1980r. stanowisko pracy ubezpieczonego zostało określone jako elektromonter (umowa o pracę z 12 maja 1980r. zawarta po zakończeniu służby wojskowej – w aktach osobowych). Od 1 grudnia 1983r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko elektromontera samochodowego – sieciowego w Wydziale N. (umowa o pracę z 1 grudnia 1993r. - w aktach osobowych). Na stanowisku tym ubezpieczony pracował do końca zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie.

Przedsiębiorstwo (...) w W. zajmowało się przewozami i obsługą transportu budowlanego, w szczególności przewozem materiałów budowlanych na budowy. Przedsiębiorstwo posiadało około 400 sztuk samochodów ciężarowych, a ponadto mniejsze samochody dostawcze. W W. znajdowało się 10 oddziałów przedsiębiorstwa. Ubezpieczony pracował w bazie przedsiębiorstwa, w której znajdowały się warsztaty do naprawy samochodów ze wszystkich oddziałów oraz akumulatorownia, w której ładowane były baterie akumulatorowe do naprawianych samochodów oraz naprawiane były przedmiotowe baterie. Od początku zatrudnienia ,tj. od 29 października 1976r. do 30 listopada 1983r. - zarówno przed powołaniem do odbycia służby wojskowej, jak i po odbyciu służby wojskowej, pracując na stanowisku elektryka, a następnie elektromontera ubezpieczony pracował w akumulatorowni, a jego praca polegała na uzupełnianiu stanu elektrolitów w bateriach akumulatorów, co polegało na opróżnianiu baterii z resztek elektrolitu, rozrabianiu kwasu siarkowego z wodą i wlewaniu go w ogniwa baterii, czuwaniu na przebiegiem ładowania baterii, a także na naprawie uszkodzonych elementów baterii – wymianie ogniw i mostków wykonanych z ołowiu. W czasie ładowania baterii ich pokrywy były otwarte, przez co pracownicy byli narażeni na wdychanie szkodliwych oparów wydzielanych podczas zachodzącej reakcji chemicznej. Po odbyciu służby wojskowej ubezpieczony nadal pracował w akumulatorowni, przy czym w razie potrzeby wykonywał również prace poza akumulatorownią. Jako elektromonter miał za zadanie dokonywanie napraw i usuwanie usterek urządzeń energetycznych znajdujących się w dłużej kotłowni węglowej, w podstacji energetycznej wysokiego napięcia oraz na oddziale spawalni, na której wykonywane były prace spawalnicze na potrzeby naprawy taboru samochodowego. Od 1 grudnia 1983r. ,tj. od czasu powierzenia ubezpieczonemu stanowiska elektromontera samochodowego–sieciowego ubezpieczony pracował na warsztacie samochodowym przy naprawach samochodów. Prace te wykonywał w kanale, a dokonywane przez niego naprawy obejmowały demontaż akumulatorów i rozruszników w celu ich naprawy oraz ich ponowne zamontowanie po dokonaniu naprawy, a także naprawy instalacji elektrycznej w samochodach ciężarowych. Sporadycznie ubezpieczony dokonywał napraw poza kanałem, np. wymiana żarówki w reflektorze (zeznania świadków: H. P. i T. C. k.19-20 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.20 i k.18-19 akt sprawy).

Ubezpieczony przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.10 akt emerytalnych). We wniosku o emeryturę wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (wniosek k.2 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. G. (1) podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia oraz wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż obok zatrudnienia w Fabryce (...) w W. od 18 czerwca 1974r. do 31 maja 1976r., prace w szczególnych warunkach wykonywał w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w W. (wcześniejsza nazwa (...)) w okresie od 29 października 1976r. do 31 lipca 1990r., gdzie pracował jako elektryk – elektromonter w akumulatorowni, a także przy dokonywaniu napraw urządzeń energetycznych w zakładowej kotłowni, spawalni oraz podstacji energetycznej wysokiego napięcia, a od grudnia 1983r. do końca zatrudnienia ,tj. do 31 lipca 1990r. jako elektryk sieciowo-samochodowy przy naprawie samochodów ciężarowych w kanałach. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało słuszność twierdzeń ubezpieczonego i dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie trwającego od 29 października 1976r. do 31 lipca 1990r., co stanowi 13 lat, 9 miesięcy i 3 dni ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując prace w akumulatorowni przy opróżnianiu, oczyszczaniu i wymianie stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych, a ponadto prace przy utrzymaniu i naprawach urządzeń elektroenergetycznych znajdujących się w zakładowej kotłowni, spawalni i podstacji wysokiego napięcia i wreszcie prace przy naprawach pojazdów samochodowych w kanałach remontowych. Wymienione prace zaliczane są do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi odpowiednio: wykaz A dział XIV poz.13, dział XIV poz.24 (bieżąca konserwacja urządzeń w kotłowni, spawalni i podstacji wysokiego napięcia, a zatem na oddziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace w szczególnych warunkach – prace spawaczy, palaczy kotłów parowych lub wodnych oraz prace, o których mowa w dziale II wykazu A) i wreszcie wykaz A dział XIV poz.16 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na fakt wykonywania przez ubezpieczonego w/w prac wskazują dowody z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego oraz spójne zeznania w/w świadków - współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanych okresach, a także korespondujące z tymi dowodami logiczne zeznania samego ubezpieczonego.

Reasumując uznać należało, że po zaliczeniu powyższego okresu zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że Z. G. (1) przysługuje prawo do emerytury od 1 grudnia 2016r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o świadczenie.