UZASADNIENIE

Obwiniony T. W. mieszka w D.. Prowadzi własną działalność gospodarczą, z której osiąga dochód około (...) złotych miesięcznie. Jest kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. W przeszłości był wielokrotnie karany za wykroczenia w ruchu drogowym zarówno przed tutejszym Wydziałem (k. 77) jak i w postępowaniu mandatowym (k. 72-73).

W dniu 14 marca 2016 r. obwiniony T. W. poruszał się pojazdem marki H. (...) o nr rej. (...), który posiada kierownicę zamontowaną po prawej stronie pojazdu i jest dostosowany do ruchu lewostronnego jaki obowiązuje w Wielkiej Brytanii. Pojazd jest dopuszczony do ruchu po polskich drogach, posiada aktualny przegląd techniczny i ubezpieczenie. Obwiniony poruszał się prawym pasem ul. (...) w kierunku Ronda (...).

M. O. (1) kierował pojazdem marki S. o nr rej. (...). Na Rondo (...) wjechał od strony ul. (...) i zajął środkowy pas ruchu z zamiarem jazdy w ul. (...). Po przekroczeniu linii warunkowego zatrzymania z uwagi na sytuację na drodze i brak możliwości kontunuowania jazdy, zatrzymał swój pojazd. Wymieniony zatrzymał się w odległości około 5 metrów przed sygnalizatorem wiszącym umieszczonym nad środkowym pasem ruchu. W momencie zatrzymania sygnalizator nadawał sygnał zielony dla jego kierunku ruchu.

Obwiniony przed wjazdem na rondo zatrzymał się na prawym pasie ruchu jako trzeci pojazd, oczekując na zmianę sygnalizacji świetlnej. Gdy wyświetlony został sygnał zielony, pojazdy stojące przed obwinionym ruszyły. Obwiniony także ruszył kierując się na prawy pas ruchu ronda. Pokrzywdzony zatrzymał się w taki sposób, że zablokował możliwość przejazdu przez rondo pojazdom wjeżdżającym na rondo lewym pasem ruchu ul. (...) i pojazdy jadące lewym pasem ruchu po przejechaniu linii warunkowego zatrzymania nie miały możliwości kontynuowania jazdy. Pokrzywdzony chcąc umożliwić pojazdom jadącym lewym pasem ruchu przejazd przez skrzyżowanie, mimo emitowania dla jego kierunku jazdy sygnału czerwonego ruszył do przodu i przejechał za sygnalizator poruszając się środkowym pasem ruchu. Obwiniony na skrzyżowanie wjechał prawym pasem ruchu i podczas zmiany prawego pasa ruchu na środkowy nie zachował szczególnej ostrożności i mnie ustąpił pierwszeństwa przejazdu dla pokrzywdzonego, który nie stosując się do sygnalizacji poruszał się środkowym pasem ruchu. W wyniku tego doszło do zderzenia się pojazdów i ich uszkodzenia. Po zderzeniu oba pojazdy zatrzymały się na środkowym pasie ruchu. Obwiniony stanął przed samochodem pokrzywdzonego. Kierujący po krótkiej rozmowie zjechali na pobliski parking i powiadomili o zdarzeniu Policję.

W wyniku zdarzenia w pojeździe marki S. o nr rej. (...) uszkodzony został prawy bok pojazdu: pogięty i porysowany prawy przedni błotnik, pogięte i porysowane drzwi przednie prawe, pogięte i porysowane drzwi prawe tylne oraz zarysowany próg prawy na wysokości drzwi przednich. Natomiast w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...) uszkodzony został lewy bok pojazdu: wgięty lewy przedni błotnik oraz drzwi przednie lewe i lewy narożnik zderzaka przedniego.

Wobec M. O. (1) przed tutejszym Wydziałem prowadzone było postępowanie i został on prawomocnym wyrokiem z dnia 28.02.2017 r. w sprawie IX W (...) uznany za winnego tego, że w dniu 14 marca 2016 r. o godzinie 16:34 w O. na skrzyżowaniu Ul. (...) z ul. (...) kierując samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) wjechał na skrzyżowanie nie zachowując szczególnej ostrożności i pomimo braku miejsca do kontynuowania jazdy, a następnie kontynuował jazdę mimo emitowania dla jego kierunku jazdy sygnału czerwonego i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki H. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

(dowody: notatka urzędowa k. 3, szkic miejsca zdarzenia k. 4, protokoły oględzin pojazdów: S. k. 5, H. k. 6, opinia biegłego D. M. k. 17-32, schemat oznakowania k. 37-45, opinia biegłego E. R. k. 49-66, zdjęcia k. 8-11, akta IX W (...), zeznania M. O. k. 87v., zeznania biegłego D. M. k. 87v., zeznania biegłego E. R. k. 87v-88)

Wobec powyższego T. W. został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W toku przeprowadzonego postepowania obwiniony T. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił iż na skrzyżowanie wjechał przy wyświetlanym dla jego kierunku zielonym sygnale świetlnym. Obwiniony podkreślił, że na rondo wjechał prawym pasem ruchu ul. (...) kierując się od razu na pas środkowy ronda. Nie zmieniał pasa ruchu albowiem z prawego pasa ruchu ul. (...) mógł wjechać zarówno na pas prawy jak i środkowy ronda. Obwiniony zaznaczył, iż po jego lewej stronie stał bus, który ograniczał mu widoczność. Podkreślił, że wjeżdżając na rondo zachował należytą ostrożność lecz nie spodziewał się iż na jego tor ruchu wtargnie inny pojazd, gdyż jechał zgodnie z oznakowaniem i miał zielone światło.

Sąd nie podzielił wyjaśnień obwinionego ponieważ są nielogiczne i nie spójne. Obwiniony sam przyznał, że uwagi na inny pojazd znajdujący się na lewym pasie ruchu miał ograniczoną widoczność na sytuację na skrzyżowaniu. Nie ulega wątpliwości, iż pokrzywdzony nie zastosował się do wskazań sygnalizacji świetlnej nie zwalnia to jednak obwinionego z obowiązku uważnego obserwowania drogi i zachowania szczególnej ostrożności przy wjeździe na skrzyżowanie a następnie przy zmianie pasa ruchu. Ponadto pokrzywdzony z uwagi na sytuację na drodze - konieczność udrożnienia przejazdu dla pojazdów wjeżdżających na rondo lewym pasem ruchu ul. (...) musiał zjechać z ronda. Pokrzywdzony cały czas poruszał się środkowym pasem ruchu. Obwiniony wjeżdżając na skrzyżowanie o ruchu okrężnym z prawego pasa ruchu ul. (...) zgodnie z obowiązującym oznakowaniem mógł wjechać na prawy lub środkowy pas ruchu. Zatem wjeżdżając na rondo na pas środkowy wykonał manewr zmiany pasa ruchu przejeżdżając przez pas prawy i wjeżdżając na pas środkowy, którym poruszał się pokrzywdzony.

Sąd w pełni podzielił zeznania pokrzywdzonego M. O. ponieważ są jasne, pełne i logiczne. Pokrzywdzony zeznał, że poruszał się cały czas środkowym pasem ruchu. Przyznał iż nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej i opuścił skrzyżowanie przy wyświetlanym dla jego kierunku ruchu czerwonym sygnale świetlnym. Zaznaczył przy tym, że musiał wykonać taki manewr aby umożliwić przejazd pojazdom wjeżdżającym na rondo lewym pasem ul. (...). Ruszył, gdy ruszyły pojazdy stojące przed nim. Pokrzywdzony podkreślił, że obwiniony poruszał się jako trzeci pojazd który wjechał na rondo z prawego pasa ul. (...). Dwa pierwsze pojazdy przejechały bezkolizyjnie. Ponadto pokrzywdzony zaznaczył, iż pojazd obwinionego posiada kierownicę zamontowaną z prawej strony samochodu co w jego ocenie znacznie ograniczało jego możliwość obserwowania sytuacji na rondzie.

Okoliczności odnośnie oznakowania i możliwości przejazdu przez skrzyżowanie o ruchu okrężnym potwierdza również schemat oznakowania nadesłany przez Miejski Zarząd Dróg i Mostów, z którego jednoznacznie wynika, iż z pasa ruchu, którym poruszał się obwiniony możliwa jest jazda na wprost w kierunku(...) po zajęciu środkowego pasa ruchu na rondzie, a także skręt w prawo w ul. (...) po zajęciu pasa prawego. Wskazać przy tym należy iż na rondzie liniami pojedynczymi wyznaczono pasy ruchu. Od strony wjazdu z ul. (...) umieszczona jest linia przerywana umożliwiająca zajęcie każdego z trzech pasów ruchu na rondzie. Kierujący wjeżdżający od strony ul. (...) na rondo muszą dokonać zmiany pasa ruchu albowiem zajmując pas środkowy lub skrajny lewy muszą przejechać przez inne pasy ruchu, przekraczając tym samym linie rozdzielające pasy ruchu.

Sąd jedynie częściowo podzielił opinię biegłego z zakresu ruchu drogowego D. M. (2). Biegły ustalił iż M. O. wjechał na skrzyżowanie pomimo braku możliwości kontynuowania jazdy oraz nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej. W ocenie Sądu nie sposób jednak podzielić ustaleń biegłego dotyczących sposobu poruszania się przez obwinionego T. W.. Biegły wskazał iż obwiniony wjeżdżając na rondo nie wykonał manewru zmiany pasa ruchu gdyż nie była to zmiana podłużna położenia pojazdu wobec krawędzi pasa ruchu. W ocenie Sądu nie sposób przyjąć tych twierdzeń, bowiem z oznakowania jednoznacznie wynika, iż pasy ruchu biegną od ul. (...) w kierunku w kierunku ul. (...) i zjazdu w stronę Dworca i aby wjechać na rondo od strony ul. (...) kierujący musi zmienić pas ruchu. Aby zająć pas środkowy musi on przejechać najpierw przez pas prawy i dopiero z prawego pasa ronda wjechać na pas środkowy. Poza tym biegły nie uwzględnił w rozważaniach umiejscowienia kierownicy w pojeździe H. i związanej z tym ograniczonej możliwości obserwacji lewej strony pojazdu i sytuacji na drodze. Obwiniony widząc zator na skrzyżowaniu oraz ograniczenie widoczności przez inne pojazdy powinien dostosować technikę i taktykę jazdy do zaistniałej sytuacji drogowej. Wskazane twierdzenia biegłego odnośnie sposoby jazdy obwinionego T. W. pozostają o oczywistej sprzeczności z przepisami z zakresu ruchu drogowego oraz oznakowaniem obowiązującym w miejscu zdarzenia.

Z uwagi na sprzeczności zawarte w opinii biegłego D. M. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego E. R. (2) na okoliczność rekonstrukcji zdarzenia i ustalenia pozycji pojazdów wobec siebie i sygnalizatorów a także ustalenia czy obwiniony zmieniał pas ruchu. Biegły wskazał, iż do zdarzenia doprowadził M. O., który dokonał wjazdu na skrzyżowanie z ulicy (...) z zamiarem jazdy w kierunku ulicy (...) w chwili gdy nie miał możliwości kontynuowania jazdy z uwagi na duże natężenie ruchu pojazdów. Kierujący S. (...). O. dokonał zatrzymania swojego pojazdu już za linią warunkowego zatrzymania i potem kontynuował jazdę mimo iż dla jego kierunku ruchu nadawany był sygnał czerwony. Jednocześnie biegły zaznaczył, że stosowaną techniką i taktyką jazdy do zdarzenia przyczynił się również obwiniony albowiem wjechał z prawego pasa ruchu na pas środkowy bez zachowania szczególnej ostrożności i mało wnikliwej obserwacji pasa ruchu na który zamierzał wjechać i po którym poruszał się pojazd M. O. – pojazd ten był przy należytej obserwacji środkowego pasa ruchu widoczny dla obwinionego. Biegły ustalił iż położenie pojazdu obwinionego wskazuje, że do zderzenia pojazdów doszło już na środkowym pasie ruchu, na którym znajdował się pojazd S.. Biegły ustalił również iż podczas wjazdu obwinionego na skrzyżowanie jadący lewem pasem ruchu pojazd O. zasłaniał mu widoczność na tą część skrzyżowania. Jednak podczas dalszego wjazdu obwinionego na skrzyżowanie miał on nieograniczoną możliwość obserwacji środkowego pasa ruchu. Dodatkowo biegły podkreślił, że ograniczenie widoczności mogło być spowodowane usytuowaniem kierownicy z prawej strony pojazdu. Obwiniony w chwili zdarzenia poruszał się z prędkością większą niż pokrzywdzony, a oś wzdłużna jego pojazdu odchylona była o 15 stopni od osi wzdłużnej pojazdu S.. Biegły zaznaczył, że przy istniejącym ukształtowaniu i oznakowaniu skrzyżowania obwiniony aby wjechać na środkowy pas ruchu musiał wcześniej wjechać na pas prawy i przejechać odcinek kilkunastu metrów tym właśnie pasem. W takiej sytuacji wykonany przez niego manewr zakwalifikować należy jako manewr zmiany pasa ruchu.

Sąd w pełni podzielił powyższą opinię i w całości dał jej wiarę, ponieważ jest jasna i rzetelna. Biegły w pełni odpowiedział na pytania postawione przez Sąd i swoje stanowisko wyczerpująco uzasadnił.

Powyższe ustalenia korespondują również z nagraniami z monitoringu, z których wynika, iż pokrzywdzony poruszał się cały czas prawym pasem ruchu. Na nagraniach widać iż podczas wjazdy na rondo pokrzywdzony mimo braku możliwość kontynuowania jazdy zatrzymał pojazd już za linią warunkowego zatrzymania. Zablokował w ten sposób możliwość przejazdu samochodem wjeżdżającym na rondo lewym pasem ul. (...). Następnie kontynuował jazdę środkowym pasem ruchu pomimo, iż na sygnalizatorze wyświetlany był dla niego już sygnał czerwony. W tym czasie z prawego pasa ruchu wjazd na skrzyżowanie rozpoczął obwiniony, który najpierw wjechał na pas prawy bo po kilkunastu metrach zmienić go na lewy. Na nagraniach monitoringu nie ma widocznego samego momentu zdarzenia. Widać jedynie fragmenty obu pojazdów w chwili zdarzenia.

Wobec powyższego Sąd uznał obwinionego T. W. za winnego tego, ze w dniu 14 marca 2016 r. około godziny 16:35 w O. na Placu (...) kierując samochodem marki H. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu i nie ustąpił pierwszeństwa dla kierującego samochodem marki S. o nr rej. (...) w wyniku czego współprzyczynił się do zderzenia pojazdów oraz ich uszkodzenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Według definicji ostrożności zawartej w ustawie Prawo o ruchu drogowym zarówno uczestnicy ruchu jak i inne osoby, które znajdują się na drodze są zobowiązani do zachowania ostrożności, lub szczególnej ostrożności, gdy wymaga tego ustawa. Powinni także unikać takich działań, które mogłyby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa czy porządku w ruchu drogowym, bądź ruch ten utrudniać. Należy podkreślić, że szczególna ostrożność jest większa od ostrożności zwykłej.

Znamieniem warunkującym odpowiedzialność z art. 86 § 1 kw jest spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym poprzez niezachowanie należytej ostrożności, które skutkuje spowodowaniem zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zagrożenie w ruchu drogowym w danej sytuacji niewątpliwie powstało z uwagi na zderzenie obu pojazdów. Poza tym do zdarzenia doszło na skrzyżowaniu o bardzo dużym natężeniu ruchu, w związku z tym zagrożone były także inne samochody poruszające się w tym czasie po tym skrzyżowaniu. Zgodnie z przepisami ruchu drogowego kierowca zbliżając się do skrzyżowania jest zobowiązany zachować szczególną ostrożność.

W tym miejscu należy przypomnieć, iż pas ruchu to każdy podłużny pas ruchu wystarczający do ruchu jednego rzędu pojazdów wielośladowych, oznaczony lub nieoznaczony znakami drogowymi ( art. 2 pkt 7 P.), zatem zmiana pasa jest to przejechanie z jednego pasa na drugi, niekoniecznie po linii wzdłużnej osi pojazdu. Dla przykładu można stwierdzić, iż kierowcy w różny sposób zmieniają pas ruchu, zależy to od warunków drogowych i ukształtowania jezdni, niekiedy wykonując ten manewr zjeżdżając na sąsiadujący pas pod niewielkim kątem w stosunku do pasa, niekiedy pod kątem zbliżonym do kąta prostego. Wobec powyższego zasadnym jest rozumienie zmiany pasa ruchu jako przejechanie przez granicę, wyznaczoną lub nie, miedzy pasami, abstrahując od kąta między pasem a pojazdem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem może zmienić pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Szczególna ostrożność polega w tym wypadku na tym, że kierujący powinien być na tyle uważny, aby zdążyć zaniechać zmiany pasa ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub inny uczestnik ruchu był zmuszony do podjęcia manewrów obronnych.

Przy zmianie pasa ruchu może dojść do zajechania drogi, które nastąpi wówczas, gdy pojazd wjedzie przed pojazd jadącym pasem ruchu na który chce wjechać w takiej odległości, że zmusi kierującego nim do gwałtowanego hamowania, zjechania na pobocze. Obwiniony wykonał manewr zmiany pasa ruchu z prawego na środkowy w sytuacji gdy pasem tym poruszał się pokrzywdzony. Zatem obwiniony nie zachował szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruch oraz nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi znajdującemu się na pasie ruchu na który zamierzał wjechać. Jak wspomniano wcześniej jego zawinienie rozpatrywać można jedynie w zakresie możliwości uniknięcia zdarzenia. Obwiniony przy wnikliwej i uważnej obserwacji środkowego pasa ruchu, w ocenie Sądu miał możliwość uniknięcia zdarzenia.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Doświadczenie życiowe pokazuje, że kierowcy dopuszczają się takich zachowań nie zwracając uwagi na innych uczestników ruchu i w sytuacji wyświetlania dla ich kierunku ruchu sygnału zielonego nie zwracają uwagi czy mogą zmienić pasy ruchu nie zajeżdżając drogi innym uczestnikom ruchu. Zachowanie to zasługuje na szczególne potępienie, bowiem jest ono niejednokrotnie przyczyną groźnych w skutkach wypadków drogowych. Ponadto R. na którym doszło do kolizji charakteryzuje się bardzo dużym natężeniem ruchu, często dochodzi tu do wypadków i kierowcy powinni dodatkowo zachować w tym miejscu szczególną uwagę. Dodatkowo wskazać należy, iż obwiniony poruszał się pojazdem znacznie większym niż pokrzywdzony oraz z kierownicą umieszczoną po prawej stronie pojazdu i to również obligowało go do zwiększenia ostrożności i rozwagi przy podejmowaniu manewrów na drodze bowiem winien mieć świadomość, że z uwagi na warunki techniczne swojego pojazdu może mieć znacznie ograniczoną widoczność w ruchu prawostronnym. Pojazd ten przystosowany jest do ruchu lewostronnego.

Mając na uwadze powyższe nie można uznać wymierzonej obwinionemu kary grzywny za rażąco surową. Odpowiada ona stopniowi społecznej szkodliwości czynu, spełnia swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej, tym bardziej, że obwiniony już wcześniej był karany za wykroczenia w ruchu drogowym k. 72-73, k. 77.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwolnił obwinionego od kosztów postepowania i opłaty.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE