UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2016 r. małoletni B. K., reprezentowany przez matkę S. K. (1), wniósł do tutejszego Sądu pozew o zasądzenie od pozwanego M. K. alimentów, w kwocie po 1000 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca, poczynając od dnia 1 czerwca 2016 r., wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kosztów postępowania, według norm przepisanych (k.2).

Pismami z dnia 4 lipca 2016 roku (k. 5-6) i 13 września 2016 roku (k. 19) małoletni uzasadniono pozew. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała m.in. iż rodzice małoletniego powoda żyją w rozłączeniu, pozwany opuścił rodzinę i nie łoży w wystarczającym stopniu na utrzymanie powoda. Pozwany na utrzymanie powoda przekazuje dobrowolnie kwotę po 500 zł miesięcznie, podczas gdy matka powoda ocenia koszty jego utrzymania na kwotę 1626 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pismem z dnia 22 września 2016 r. pozwany M. K. wniósł o oddalenie powództwa o alimenty powyżej kwoty 500 zł miesięcznie (k. 43-44), a na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. uznał powództwo do kwoty 550 zł miesięcznie (k. 158).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni B. K., urodzony (...) w P., jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego M. K. i S. K. (2) z d. S.. Rodzice małoletniego powoda żyją w rozłączeniu. Jednak nie toczy się między nimi sprawa o rozwód ani o separację.

Niesporne, a nadto dowód:

1. odpis skrócony aktu urodzenia B. K., k. 3;

2. oświadczenie stron k. 44.

S. K. (1) ma 37 lat, posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest ekonomistą. Zatrudniona była na umowę o pracę na czas określony od 01.03.2015 r. do 28.02.2017 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, w (...) Sp. z o.o. w U. na stanowisku kelnerki. Obecnie ma przedłużoną umowę do listopada 2017 r. Za wykonywaną pracę otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1776,78 zł netto miesięcznie. Nie otrzymuje premii, dopłaty do wypoczynku – tzw. „wczasów pod gruszą” ani bonów świątecznych. Nie korzysta z pomocy (...), ponieważ nie spełnia kryterium dochodowego. Nie posiada również żadnych innych dochodów. Na powoda otrzymuje od pozwanego alimenty, płacone dobrowolnie, w kwocie po 500 zł miesięcznie. Oprócz małoletniego powoda ma na utrzymaniu 17-letniego syna M. Ż., na którego utrzymanie otrzymuje alimenty zasądzone w kwocie po 700 zł miesięcznie.

S. K. (1) ma kredyt gotówkowy zaciągnięty na okres od 10.06.2016 r. do 10.05.2018 r., na łączną kwotę 7081,53 zł, który spłaca w miesięcznych ratach w kwocie 295,26 zł. Posiadała również kredyt konsumpcyjny w kwocie 2081,40 zł zaciągnięty na zakup pralki, który spłacała, w ratach po 104,07 zł miesięcznie, do 22 stycznia 2017 roku.

Dowód:

1. zaświadczenie o pracy i wysokości wynagrodzenia, k. 21,

2. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160,

3. umowa o kredyt gotówkowy, k. 28-30,

4. harmonogram spłat kredytu, k. 31,

5. umowa o kredyt na zakup towarów i usług, k. 32,

6. oświadczenie o stanie majątkowym k. 64-65.

S. K. (1) wraz z małoletnim powodem i starszym synem mieszkają
w M., w mieszkaniu, którego nie jest ona właścicielką. Za mieszkanie nie płaci czynszu. Ponosi opłaty za energię elektryczną (w tym za oświetlenie części wspólnych nieruchomości) w kwocie ok. 112 zł miesięcznie, za gaz w kwocie ok. 186 zł miesięcznie, za wodę i ścieki w kwocie ok. 99 zł miesięcznie, za wywóz odpadów ok. 42 zł miesięcznie, za telewizję i (...) 50 zł miesięcznie. Płaci również na fundusz remontowy kwotę 50 miesięcznie, za sprzątanie części wspólnych nieruchomości 30 zł miesięcznie oraz 26 zł miesięcznie za usługi rozliczeniowe. S. K. (1) posiada samochód osobowy, na benzynę wydaje ok. 245 zł miesięcznie, do dnia 31 sierpnia 2016 r. ponosiła również opłaty za najem garażu w kwocie 150 zł miesięcznie.

Wobec powyższego aktualne łączne koszty utrzymania mieszkania i samochodu wynoszą 840 zł miesięcznie, a w części przypadającej na powoda w trzyosobowym gospodarstwie domowym wynoszą one 1/3 kosztów tj. 280 zł miesięcznie.

Dowód:

1. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160.

2. rozliczenia opłat za mieszkanie k. 38-40,

3. potwierdzenie opłaty za gaz, k. 33-37,

4. umowa najmu garażu, k. 27.

Małoletni B. K. choruje na zapalenie nerek i układu moczowego. Dziecko jest pod kontrolą nefrologa i urologa, nie wymaga jednak specjalistycznej diety. U nefrologa leczy się prywatnie. Wizyty odbywają się co 3 miesiące. Koszt jednej wizyty wynosi 150 zł. W ramach leczenia refundowanego przez NFZ jest zarejestrowany na wizytę u urologa na czerwiec 2017 roku, ma również skierowanie do nefrologa, ale nie dokonał rejestracji ze względu na odległy termin – wrzesień 2017 roku.

Powód przyjmuje na stałe leki, które kosztują w skali miesiąca 31 zł. Gdy dziecko gorączkuje, musi mieć pilnie wykonane badanie moczu, którego jednorazowy koszt wynosi 10 zł. Średnio są to 3 badania w miesiącu, co stanowi koszt 30 zł na miesiąc. Powód choruje także na alergię, często chorował na zapalenie oskrzeli i gardła, i w związku z tym musi zażywać lek odczulający, na który wydaje miesięcznie kwotę 20 zł. Ponadto wypożycza z przychodni sprzęt do nebulizacji na 10 dni w ciągu miesiąca. Koszt wypożyczenia na 1 dobę wynosi 3 zł, w ciągu miesiąca stanowi to kwotę 30 zł.

Łączne usprawiedliwione miesięczne koszty ponoszone przez powoda na leczenie
i zakup leków wynoszą 111 zł.

Dowód:

1. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160,

2. kopia historia choroby , k. 142-143,

3. kopia zaświadczenia lekarskiego, k. 140,

4. kopie wyników badań, k. 132-133, 141,

5. kopie skierowań do poradni specjalistycznych, k. 127, 133-138,

6. faktury VAT za wizyty u stomatologa i nefrologa, k. 41,139,

7. kopie recept, k. 127-131.

Małoletni B. K. uczęszcza do przedszkola publicznego, w którym otrzymuje trzy posiłki dziennie: śniadania, obiady i podwieczorki. Dzienna stawka wyżywienia wynosi 11 zł, przy czym w przypadku zgłoszonej nieobecności dziecka w przedszkolu opłata nie jest naliczana. Na wyżywienie w przedszkolu w roku 2016 powód wydawał od 148 zł do 178,50 zł; średnio 165 zł miesięcznie. Ponadto ponosi opłatę semestralną w kwocie 70 zł, tj. ok. 12 zł miesięcznie, opłatę klasową w kwocie 10 zł miesięcznie oraz opłatę na wycieczki w kwocie 20 zł miesięcznie. Zakup odzieży i obuwia zmiennego do przedszkola to kwota 30 zł rocznie, tj. 2,5 zł miesięcznie. Nadto S. K. (1) zakupiła dla syna wyprawkę przedszkolną za kwotę 200 zł, którą w części wynoszącej 130 zł sfinansował ojciec dziecka. Koszty zakupu wyprawki poniesione przez S. K. (1) wynoszą ok. 6 zł na miesiąc.

Łączne koszty uczęszczania powoda do przedszkola wynoszą 216 zł miesięcznie.

Dowód:

1. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160,

2. umowa o świadczenie usług gastronomicznych, k. 22-24,

3. paragony fiskalne za wyżywienie w przedszkolu, k. 26, 88-90.

Ponadto do usprawiedliwionych indywidualnych kosztów utrzymania małoletniego powoda należy kwota 200 zł miesięcznie na wyżywienie poza przedszkolem, na zakup ubrań i obuwia 150 zł miesięcznie, na zakup kosmetyków i środków czystości 50 zł miesięcznie.

Łączne indywidualne usprawiedliwione koszty utrzymania powoda wynoszą 400 zł miesięcznie.

Wobec powyższego całkowite usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego powoda wynoszą 1007 zł miesięcznie. Obejmują one koszty utrzymania mieszkania i samochodu, w części przypadającej na powoda, w kwocie 280 zł miesięcznie, koszty zakupu leków i leczenia w kwocie 111 zł miesięcznie, koszty związane z uczęszczaniem do przedszkola w kwocie 216 zł miesięcznie oraz indywidualne koszty utrzymania powoda w kwocie 400 zł miesięcznie.

Dowód:

1. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160.

Pozwany M. K. ma 37 lat, posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem budowy dróg i mostów. Pozwany jest osobą ogólnie zdrową. Nie pali papierosów, alkohol spożywa okazjonalnie. Od marca 2017 r. zatrudniony jest w firmie przewozowej na umowę o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku kierowcy. Za pracę otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w kwocie netto 1400 zł miesięcznie. Otrzymuje również premię uznaniową w kwocie 400 zł miesięcznie. Ponadto będzie otrzymywał diety związane z wyjazdami poza S.. Na chwilę obecną nie otrzymał dofinansowania do wypoczynku ani bonów świątecznych. Pozwany podejmuje dodatkowe prace, w ciągu miesiąca jest w stanie dorobić kwotę 200-300 zł. Łączne dochody pozwanego wynoszą ok. 2050 zł netto miesięcznie. M. K. ma zaciągnięty kredyt na zakup samochodu, który spłaca w miesięcznych ratach po 250 zł.

Pozwany M. K. mieszka obecnie sam w najętym mieszkaniu o powierzchni ok. 30 m², składającym się z pokoju z aneksem kuchennym, łazienki i przedpokoju. Za najem mieszkania płaci wynajmującemu 1100 zł miesięcznie. Opłata ta obejmuje czynsz, ogrzewanie mieszkania, wodę i ścieki. Ponadto ponosi opłaty za energię elektryczną w kwocie 83 zł miesięcznie co 2 miesiące tj. ok. 41 zł miesięcznie, za gaz w kwocie 30-40 zł co 2 miesiące, tj. średnio ok. 18 zł miesięcznie, i za Internet 50 zł miesięcznie, nie posiada telewizora.

Łączne koszty utrzymania mieszkania ponoszone przez pozwanego wynoszą 1209 zł miesięcznie. Ponadto do indywidualnych kosztów utrzymania pozwanego należą koszty wyżywienia w kwocie 400 zł miesięcznie, odzieży i obuwia w kwocie 1000 zł na rok, tj. ok. 83 zł miesięcznie, kosmetyków i środków czystości w kwocie 50 zł miesięcznie. Na rozrywki i potrzeby kulturalne pozwany nie wydaje pieniędzy, zrezygnował również z siłowni. Łącznie indywidualne usprawiedliwione koszty utrzymania pozwanego wynoszą 533 zł miesięcznie.

Wobec powyższego, łączne koszty utrzymania pozwanego, obejmujące koszty utrzymania mieszkania oraz indywidualne koszty utrzymania, wynoszą 1742 zł miesięcznie.

Dowód:

1. przesłuchanie pozwanego M. K., k. 160-161,

2. potwierdzenie opłaty za najem mieszkania, k. 46, 146,

3. potwierdzenie spłaty raty kredytu samochodowego, k. 47.

M. K. oprócz powoda nie ma na utrzymaniu żadnych innych osób. Od 2015 r. dobrowolnie płaci alimenty na rzecz powoda w kwocie po 500 zł miesięcznie. Jednakże przekazuje je powodowi nieregularnie. Alimenty płaci w ratach, w różnych kwotach, od 50 do 500 zł.

Pozwany M. K. utrzymuje kontakty z synem. Kontakty odbywały się
w miejscu zamieszkania ojca. Pozwany zabiera syna na baseny do Laguny, kupuje mu prezenty. Ostatnio, w lutym 2017 r., kupił puzzle i książeczkę, które przekazał synowi w przedszkolu, wcześniej kupił nowy rower. Zażądał jednak zwrotu starego roweru i zabawek, aby je sprzedać i obniżyć w ten sposób koszty zakupu nowego roweru. Partycypował w zakupie wyprawki do przedszkola we wrześniu 2015 roku na kwotę 60 zł i we wrześniu 2016 roku na kwotę 130 zł, jednokrotnie przekazał kwotę 40 zł jako zwrot kosztów zakupu lekarstw.

Matka powoda niechętnie oddawała syna na kontakty z ojcem ze względu na jego choroby, nadto powód bardzo często wracał z kontaktów przeziębiony. Podczas kontaktów również pozwany odbierał syna od matki przeziębionego, łącznie z lekarstwami.

Dowód:

1. przesłuchanie pozwanego M. K., k. 160-161,

2. potwierdzenia wpłat alimentów, k. 49-57,

3. potwierdzenia wpłat na wyprawkę, k. 49,

4. przesłuchanie S. K. (1), k. 159-160.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Powództwo oparto o przepis art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych rodziców względem dzieci każdorazowo wyznaczany jest przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego to te, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych. Podkreśla się przy tym, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza natomiast treść art. 96 k.r.o., według którego rodzice zobowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa. Powyższe nie oznacza obowiązku rodziców zaspokajania wszelkich potrzeb ich małoletnich dzieci, lecz jedynie tych, które są niezbędne z punktu widzenia celu ich wychowania i przygotowania do pracy. W tym kontekście należy zauważyć, że rodzic, który w związku z utrzymaniem dziecka ponosi koszty znacznie przekraczające standardowe i niezbędne wydatki związane z utrzymaniem dziecka, nie może żądać od drugiego rodzica, w szczególności znajdującego się w trudnej sytuacji majątkowej, partycypacji w ogóle ponoszonych opłat, a jedynie w tej części, którą wyznacza dyspozycja art. 96 k.r.o.

Pozwany jest ojcem powoda, a zatem zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. zobligowany jest do łożenia na utrzymanie małoletniego, który nie posiada majątku, ani źródeł dochodów,
a zatem nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Powyższa okoliczność nie była kwestionowana przez pozwanego.

Ustalając wysokość alimentów należnych od ojca na rzecz syna, Sąd wziął pod uwagę zarówno usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem powoda, jak i możliwości majątkowe i zarobkowe jego obojga rodziców.

Okoliczność, iż małoletni B. K. aktualnie mieszka z matką oraz że rodzice małoletniego żyją w rozłączeniu, jest niesporna.

W ocenie Sądu, deklarowane przez matkę małoletniego koszty związane
z zaspokojeniem potrzeb syna są wygórowane i niektóre z nich nie mieszczą się w zakresie pojęcia „usprawiedliwionych potrzeb małoletniego” – zarówno co do istoty, jak i co do wysokości. Dotyczy to w szczególności kosztów wyżywienia, które – zważywszy na wiek małoletniego powoda – nie mogą wynosić 400-500 zł miesięcznie, i to poza przedszkolem, gdzie dziecko zjada w dni powszednie śniadania, obiady i podwieczorki. Dublowanie wydatków na te same posiłki jest zaś nieuzasadnione. W oparciu o zasady doświadczenia życiowego i zawodowego koszty wyżywienia dziecka poza przedszkolem zostały zatem stosownie zmniejszone do kwoty 200 zł miesięcznie. Analogicznie również deklarowane przez matkę powoda koszty zakupu ubrań w kwocie 300 zł miesięcznie oraz kosmetyków i środków czystości w kwocie ponad 100 zł miesięcznie zostały odpowiednio zredukowane do kwot 150 zł i 50 zł miesięcznie. Konieczność odwołania się do zasad doświadczenia życiowego i zawodowego w zakresie ww. wydatków związanych z utrzymaniem powoda wynikała z tego, że strona powodowa nie przedłożyła dokumentów, z których jednoznacznie wynikałaby wysokość wszystkich wydatków związanych z utrzymaniem powoda, a o ich wysokości nie mogą świadczyć same tylko subiektywne twierdzenia uprawnionego.

Budzi również wątpliwości Sądu zasadność permanentnego korzystania przez małoletniego z prywatnych odpłatnych wizyt u lekarzy specjalistów, zważywszy, że posiada on ubezpieczenie w NFZ. Zasadne były jedynie pierwsze prywatne wizyty, kiedy dziecku należało niezwłocznie udzielić pomocy medycznej bez oczekiwania na odległy termin wizyty. Natomiast kolejne wizyty lekarskie, jak zeznała S. K. (1), powinny odbywać się cyklicznie co kilka miesięcy. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby z takim właśnie wyprzedzeniem były one planowane i rezerwowane w ramach NFZ.

Wobec powyższego, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, koszty usprawiedliwionych miesięcznych wydatków na utrzymanie małoletniego powoda wynoszą 1007 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu, sytuacja majątkowa i zarobkowa S. K. (1) jest niewątpliwie niekorzystna, nie żyje jednak ona w niedostatku. Świadczyć o tym może fakt odrzucenia przez (...) wniosku o świadczenie socjalne. W chwili obecnej S. K. (1) utrzymuje siebie i powoda ze stałej pracy, za którą otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ok. 1776 zł netto miesięcznie. Nadto na utrzymanie powoda otrzymuje, płacone dobrowolnie przez pozwanego, alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie. Co prawda ma również na utrzymaniu starszego syna, jednakże otrzymuje na jego rzecz alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie.

Pozwany M. K. posiada wykształcenie średnie techniczne. Jest osobą zdrową, nie ma przeszkód do podejmowania pracy, nie ma również orzeczenia o niepełnosprawności ani o niezdolności do pracy. Ma stałą pracę, zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Ponadto podejmuje dodatkowe prace. Łączne dochody netto pozwanego wynoszą obecnie 2050 zł miesięcznie. Jednakże, jak zeznał sam pozwany, otrzymywać on będzie również diety za pracę poza miejscem zamieszkania.

Pozwany M. K. mieszka sam. Oprócz powoda nie ma na utrzymaniu żadnych innych osób. W ocenie Sądu, pozwany przeszacował swoje wydatki na wyżywienie, stąd też zostały one przez Sąd zredukowane, zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego.

M. K. ma zaciągnięty kredyt na zakup samochodu, który spłaca w miesięcznych ratach po 250 zł. Jednakże zaciągając kredyt lub inne zobowiązania pozwany powinien mieć na uwadze fakt, iż ma na swoim utrzymaniu małoletniego powoda. Obowiązek alimentacyjny ma zaś pierwszeństwo przed zobowiązaniami wobec banków i instytucji kredytowych.

Porównując wysokość deklarowanych przez pozwanego dochodów z wysokością deklarowanych przez niego wydatków, i to nawet po ich stosownej redukcji przez Sąd, należy stwierdzić, iż z rachunku ekonomicznego wynika, że pozwanego nie byłoby stać na aktualne dobrowolne płacenie alimentów na rzecz powoda w kwocie po 500 zł miesięcznie, chociaż ich uiszczanie jest okolicznością niesporną. Oznacza to, że w rzeczywistości pozwany osiąga wyższe dochody niż deklaruje. Stąd też, niezależnie od rachunku ekonomicznego, niewątpliwie stać go również na płacenie alimentów w kwocie po 550 zł miesięcznie, do której ostatecznie uznał powództwo.

Dokonując ustaleń co do zakresu partycypacji każdego z rodziców w kosztach utrzymania małoletniego powoda, Sąd wziął pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe każdego z rodziców i doszedł do przekonania, że ojciec dziecka powinien w większym stopniu niż jego matka przyczyniać się do utrzymania małoletniego, ponieważ matka realizuje swój obowiązek alimentacyjny również poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dziecka.

W ocenie Sądu, dotychczasowe oraz prognozowane przez samego pozwanego jego możliwości zarobkowe pozwalają mu na uiszczanie alimentów w kwocie po 550 zł miesięcznie.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów w oparciu o przepis art. 233 § 1 k.p.c. Sąd nadał moc dowodową i przymiot wiarygodności zgromadzonym w toku postępowania dokumentom, w tym również przedłożonym wyłącznie w formie fotokopii, które nie były przez strony kwestionowane ani nie budziły wątpliwości Sądu. Powyższe dowody pozwoliły na ocenę sytuacji majątkowej i zarobkowej rodziców małoletniego powoda oraz zakresu jego usprawiedliwionych potrzeb. Ponadto Sąd czynił ustalenia faktyczne w oparciu o dowody z przesłuchania stron, w częściach, w których nie zostały one powyżej uznane za niewiarygodne.

Tak ustalając, Sąd zasądził od pozwanego M. K. na rzecz małoletniego powoda B. K. alimenty w kwocie po 550 zł miesięcznie, poczynając od dnia 28 czerwca 2016 r., tj. od dnia wniesienia pozwu, z prawem powołania się na płatności dokonane po tej dacie, skoro powód dobrowolnie uiszczał alimenty na rzecz pozwanego.

W konsekwencji powyższego, w części nieuwzględnionej, powództwo należało oddalić, jako wygórowane.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Zasadne jest, zdaniem Sądu, obciążenie pozwanego obowiązkiem zapłaty nieuiszczonych przez stronę powodową kosztów sądowych, które stanowią 5 % dwunastokrotności zasądzonych alimentów. Zgodnie bowiem z art. 22 k.p.c. w sprawach o prawo do świadczeń powtarzających się wartość przedmiotu sporu stanowi suma świadczeń za jeden rok, a stosownie do treści art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu. Daje to kwotę 330 zł. Realna wysokość dochodu pozwanego pozwala mu na uiszczenie tej kwoty bez uszczerbku dla wykonywania przez niego obowiązku alimentacyjnego.

Rygor natychmiastowej wykonalności został nadany na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE