WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale XVI Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSO Piotr Kurczewski

Protokolant: protokolant sąd. J. B.

przy udziale Prokurator Prokuratury Regionalnej w Poznaniu – Barbary Wacławek

po rozpoznaniu w dniach: 26 stycznia 2015 roku, 25 września 2015 roku, 18 listopada 2015 roku, 16 grudnia 2015 roku, 15 stycznia 2016 roku, 12 lutego 2016 roku, 24 lutego 2016 roku, 7 marca 2016 roku, 8 kwietnia 2016 roku, 13 maja 216 roku, 15 czerwca 2016 roku, 18 lipca 2016 roku, 22 lipca 2016 roku, 21 września 2016 roku, 9 listopada 2016 roku i 15 grudnia 2016 roku

sprawy karnej :

1. R. D. (1) (D.)

syna W. i T. z d. K.,

ur. (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

I. W okresie od 8 maja 2012r. do 5 czerwca 2012r. w P. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem przez A. S. (1), J. T. (1), T. K. (1) oraz inne dotychczas nieustalone osoby, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania czynu zabronionego, polegającego na wprowadzeniu w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych wraz z naczepami i ich zwrotu w określonych w umowach terminach przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu A. S. (1), przekazując mu jednocześnie celem użycia jako autentycznych, podrobionych dokumentów tj. rachunku zysków i strat za rok 2011, informacji dodatkowej do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznego sprawozdania finansowego, które to dokumenty miały obrazować dobrą sytuację finansową firmy (...), skutkiem czego doprowadził (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie pojazdów o łącznej wartości około 1.922.149,18 zł (jeden milion dziewięćset dwadzieścia dwa tysiące sto czterdzieści dziewięć złotych 18/100), stanowiących mienie znacznej wartości, a w szczególności:

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej.(...) VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

J. T. (1) i T. K. (1) oraz innej nieustalonej osobie posługującymi się, jako autentycznymi uprzednio podrobionymi i przekazanymi im w tym celu dokumentami tj. upoważnieniami do odbioru pojazdów oraz dowodami osobistymi i prawami jazdy zawierającymi zdjęcia J. T. (1) i T. K. (1), a wydanymi m.in. na nazwiska S. K. oraz G. B. (1),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

II. W okresie od 30 maja 2012r. do 1 czerwca 2012r. w G. oraz N. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem przez A. S. (1), J. T. (1), T. K. (1) oraz inne dotychczas nieustalone osoby, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania czynu zabronionego, polegającego na wprowadzeniu w błąd pracowników (...) S.A. z siedzibą w S., gmina N., co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu A. S. (1), skutkiem czego doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie dwóch pojazdów: ciągników siodłowych marki S. o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości około 650.000 (sześćset pięćdziesiąt tysięcy złotych), stanowiących mienie znacznej wartości, J. T. (1) posługującemu się jako autentycznymi uprzednio podrobionymi i przekazanymi mu w tym celu dokumentami tj. upoważnieniem do odbioru pojazdów oraz dowodem osobistym i prawem jazdy zawierającymi jego zdjęcie, a wydanymi na nazwisko S. K.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

III. W okresie od 27 maja 2012r. do 1 czerwca 2012r. w W., Ś., województwa (...) oraz K., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, kierował wykonaniem przez A. S. (1), J. T. (1) oraz inne dotychczas nieustalone osoby, czynu zabronionego, polegającego na wprowadzeniu w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu A. S. (1), przekazując mu jednocześnie celem użycia jako autentycznych podrobionych dokumentów tj. bilansu (...) sp. z o.o. z dnia 31.03.2012r., rachunku zysków i strat za okres. 1.01.2012r. do 31.12.2011r. oraz analitycznego sprawozdania finansowego, skutkiem czego doprowadził (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie dwóch pojazdów: ciągników siodłowych marki M. (...) o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) i naczepy marki C. o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości około 1.000.000 zł(jednego miliona złotych), stanowiących mienie znacznej wartości, J. T. (1) posługującemu się jako autentycznymi uprzednio podrobionymi i przekazanymi mu w tym celu dokumentami tj. upoważnieniem do odbioru pojazdów oraz dowodem osobistym zawierającymi zdjęcie J. T. (1), a wydanymi na nazwisko S. K.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

IV. W okresie od 5 września 2012r. do 15 września 2012r. w W. i B., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z J. T. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, po uprzednim dokonaniu szczegółowego rozpoznania systemu monitorowania i rejestracji na terenie magazynów (...) w miejscowości B., a następnie wprowadzeniu w błąd pracowników spółki z o.o. (...), co do rzeczywistego zamiaru zrealizowania usług transportowych przez firmę (...) spółka z o.o. w W. na zlecenie spółki spedycyjnej (...) w S. w ten sposób, że w wyniku upozorowanych negocjacji pomiędzy osobą podającą się za R. D. (2), rzekomo działającego w imieniu firmy (...) spółka z o.o. a D. C. (1) zatrudnionym w firmie (...) uzyskał od tej firmy zlecenia transportu telewizorów do odbiorcy we F., a następnie posługując się podrobionymi dokumentami CMR oraz fałszywymi, uprzednio otrzymanymi za pośrednictwem G. K. tablicami rejestracyjnymi o numerach (...), (...), (...) oraz (...), poprzez ich zamontowanie do ciągników siodłowych oraz naczep, odebrał przedmiotowy towar z magazynu spółki (...) bez zamiaru dostarczenia go do miejsca przeznaczenia, doprowadzając spółkę z o.o. (...) i spółkę z o.o. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 1 400 000 zł (jednego miliona czterystu tysięcy złotych),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

V. W okresie od 6 marca 2013r. do 11 marca 2013r. w M., województwa (...) oraz R., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z K. P. (1), P. M. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, a także kierując wykonaniem przez nich określonych czynności, wprowadził w błąd pracowników firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., a tym samym co do zamiaru wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 6 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu pojazdów po upływie terminu, na który umowa została zawarta, przedkładając, jako autentyczną podrobioną dokumentację dotyczącą firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r., doprowadził spółkę (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch ciągników siodłowych marki (...) o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz KRA (...), numer VIN (...) w łącznej kwocie 278.003,98 zł (dwustu siedemdziesięciu ośmiu tysięcy trzech złotych 98/100),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

VI. W okresie od 7 marca 2013r. do 11 marca 2013r. w S., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z K. P. (1), P. M. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, a także kierując wykonaniem przen nich określonych czynności, wprowadził w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia naczep typu chłodnia przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., a tym samym co do zamiaru wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 7 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu tych naczep po upływie terminu, na który umowa została zawarta, przedkładając, jako autentyczną podrobioną dokumentację dotyczącą wskazanej firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r., przez co doprowadził spółkę (...) z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch naczep S. C. o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz (...) numer VIN (...) w łącznej kwocie około 420.000 (czterysta dwadzieścia tysięcy złotych),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

VII. W bliżej nieustalonym dniu stycznia lub lutego 2012r. w W., działając w zamiarze, aby J. T. (1) w związku z korzystaniem z cudzej karty płatniczej używał, jako autentycznego podrobionego prawa jazdy wystawionego na nazwisko G. W., a zawierającego wizerunek J. T. (1), uzyskał dla niego sfałszowany dokument od nieustalonej do chwili obecnej osoby, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, czym ułatwił wymienionemu popełnienie czynu zabronionego,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk,

VIII. W bliżej nieustalonym czasie, nie później jednak niż 9 maja 2012r. w W. oraz J., województwa (...), działając w zamiarze aby A. S. (1) otrzymał kredyt w banku (...) z siedzibą w W., udzielił mu w tym zakresie pomocnictwa poprzez przekazanie uzyskanych uprzednio od nieustalonej osoby, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania szeregu podrobionych i poświadczających nieprawdę dokumentów, a w szczególności: analitycznego sprawozdania finansowego za okresy bieżące z dnia 9 lipca 2012r. i z dnia 20 lipca 2012r., analitycznego sprawozdania finansowego za okres 2010-2012, zeznania o wysokości osiągniętego dochodu CIT 8 za lata 2010 i 2011, rachunku zysków i strat za okres 6 miesięcy z dnia 30.06.2012r., rachunku zysków i strat poniesionych w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011r. oraz od 1 stycznia do 31 marca 2012r., bilansu z dat: 31.12.2010r. i 31. (...)., bilansu za drugi kwartał 2012r., faktury VAT z dnia 3 kwietnia 2012r. nr F./ (...), zlecenia przelewu kwoty 362.850 zł na rzecz (...) sp. z o.o., oświadczenia o stanie majątkowym z dnia 9 lipca 2012r., wyciągów z rachunków bankowych prowadzonych przez: (...) Bank (...) S.A. za okres od kwietnia 2011r. do marca 2012r. oraz Bank (...) za okres od sierpnia 2011 do kwietnia 2012r., czym ułatwił A. S. (1) popełnienie czynu zabronionego,

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk,

IX. Od bliżej nieustalonego dnia, nie wcześniej jednak niż od 8 kwietnia 2003r. do 13 marca 2013r. w W. lub w innych miejscach na terenie kraju ukrywał dowód osobisty serii nr (...) wydany przez Wójta Gminy S. na nazwisko K. M. (1), którym to dokumentem nie miał prawa wyłącznie rozporządzać,

tj. o przestępstwo z art. 276 kk,

X. Od bliżej nieustalonego dnia do 13 marca 2013r. w W. lub innych miejscach na terenie kraju czynił przygotowania do użycia jako autentycznego podrobionego dokumentu, w postaci dowodu rejestracyjnego jako autentycznego podrobionego dokumentu, w postaci dowodu rejestracyjnego serii (...) wydanego przez Prezydenta miasta C. dla samochodu marki (...) nr rej. (...) własności (...) Funduszu (...),

tj. o przestępstwo z art. 270 § 3 kk.

2. J. T. (1) (T.)

syna A. i H. z d. R.,

ur. (...) w W.,

3. A. S. (1) (S.)

syna Z. i E. z d. S.,

ur. (...) w B.,

4. T. K. (1) (K.)

syna J. i M. z d. W.,

ur. (...) w W.,

oskarżonych o to, że:

XI. W okresie od 8 maja 2012r. do 5 czerwca 2012r. w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, wraz z innymi, dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1) wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych wraz z naczepami oraz ich zwrotu w określonych w umowach terminach przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., której Prezesem Zarządu był A. S. (1), posługujący się, jako oryginalną, podrobioną, uprzednio utrzymaną od R. D. (1) dokumentacją, obrazującą rzekomo dobrą kondycję finansową jego firmy, a to: rachunkiem zysków i strat za rok 2011, informacją dodatkową do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznym sprawozdaniem finansowym, doprowadzili (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie pojazdów o łącznej wartości około 1.922.149,18 zł (jeden milion dziewięćset dwadzieścia dwa tysiące sto czterdzieści dziewięć złotych 18/100), co stanowi mienie znacznej wartości, a w szczególności:

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki(...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

J. T. (1) i T. K. (1) oraz innej nieustalonej osobie posługującymi się, jako autentycznymi uprzednio przerobionymi poprzez wklejenie zdjęć wyżej wymienionych i przekazanym im w tym celu dowodami osobistymi oraz prawami jazdy, wydanymi na nazwiska m.in., S. K. i G. B. (1), przy czym A. S. (1) zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej Wydział III Karny z dnia 25 października 2006r. sygn. III K 178/05 został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 8 lutego 2010r. do 29 lipca 2011r. ,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, a w stosunku do A. S. (1) o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 64 § 1 kk,

XII. W okresie od 27 maja 2012r. do 1 czerwca 2012r. w W., Ś., województwa (...) oraz K., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, wraz z innymi, dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu A. S. (1), przy posłużeniu się jako autentycznymi, uprzednio podrobionymi dokumentami tj. bilansem (...) sp. z o.o. z dnia 31.03.2012r., rachunkiem zysków i strat za okres. 1.01.2012r. do 31.12.2011r. oraz analitycznym sprawozdaniem finansowym, obrazującym dobry stan finansowy w/w spółki, a nadto J. T. (1) posługują się jako autentyczną podrobioną dokumentacja, w tym dowodem osobistym oraz upoważnieniem do odbioru samochodów wydanym na nazwisko S. K., doprowadzili (...) sp. zo.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch ciągników siodłowych marki M. (...) o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) i naczepy marki C. o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości około 1.000.000 zł(jednego miliona złotych), przy czym A. S. (1) zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej Wydział III Karny z dnia 25 października 2006r. sygn. III K 178/05 został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 8 lutego 2010r. do 29 lipca 2011r. ,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk, a w stosunku do A. S. (1) o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 64 § 1 kk,

a nadto J. T. (1) o to, że:

XIII. W okresie od 30 maja 2012r. do 1 czerwca 2012r. w G. oraz N. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z A. S. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), wprowadził w błąd pracowników (...) S.A. z siedzibą w S., gmina N., co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., a tym samym co do zamiaru wywiązania się z zawartej umowy najmu pojazdów oraz posługując się uprzednio przekazanymi mu w celu użycia za autentyczne, przerobionymi poprzez wklejenie jego zdjęcia dowodem osobistym i prawem jazdy wydanym na nazwisko S. K. oraz podrobionym upoważnieniem do odbioru samochodów na wskazane nazwisko, doprowadził firmę (...) S.A. z siedzibą w S., gmina N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości, w postaci dwóch ciągników siodłowych marki S. o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości około 650.000 (sześćset pięćdziesiąt tysięcy złotych),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

XIV. W okresie od 5 września 2012r. do 15 września 2012r. w W. i B., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, po uprzednim dokonaniu szczegółowego rozpoznania systemu monitorowania i rejestracji na terenie magazynów (...) w miejscowości B., a następnie wprowadzeniu w błąd pracowników spółki z o.o. (...), co do rzeczywistego zamiaru zrealizowania usług transportowych przez firmę (...) spółka z o.o. w W. na zlecenie spółki spedycyjnej (...) w S. w ten sposób, że w wyniku upozorowanych negocjacji pomiędzy osobą podającą się za R. D. (2), rzekomo działającego w imieniu firmy (...) spółka z o.o. a D. C. (1) zatrudnionym w firmie (...) uzyskano od tej firmy zlecenia transportu telewizorów do odbiorcy we Francji, a następnie posługując się m.in. podrobionymi poprzez nakreślenie nazwiska (...) dokumentami CMR oraz fałszywymi, uprzednio otrzymanymi za pośrednictwem G. K. tablicami rejestracyjnymi o numerach (...), (...), (...) oraz (...), poprzez ich zamontowanie do ciągników siodłowych oraz naczep, odebrał przedmiotowy towar z magazynu spółki (...) bez zamiaru dostarczenia go do miejsca przeznaczenia, doprowadzając spółkę z o.o. (...) i spółkę z o.o. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 1 400 000 zł (jednego miliona czterystu tysięcy złotych),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i w zw. z art. 12 kk,

XV. W bliżej nieustalonym dniu stycznia lub lutego 2012r. w W., działając wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną do chwili obecnej osobą, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, za pośrednictwem R. D. (1), uzyskał podrobione prawo jazdy wystawione na nazwisko G. W., a zawierającego jego wizerunek, w celu użycia wskazanego dokumentu jako autentycznego w związku z korzystaniem z cudzej karty płatniczej,

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 kk,

a nadto T. K. (1) o to, że:

XVI. W okresie od 5 września 2012r. do 15 września 2012r. w W. i B., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) i J. T. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, po uprzednim dokonaniu szczegółowego rozpoznania systemu monitorowania i rejestracji na terenie magazynów (...) w miejscowości B., a następnie wprowadzeniu w błąd pracowników spółki z o.o. (...), co do rzeczywistego zamiaru zrealizowania usług transportowych przez firmę (...) spółka z o.o. w W. na zlecenie spółki spedycyjnej (...) w S. w ten sposób, że w wyniku upozorowanych negocjacji pomiędzy osobą podającą się za R. D. (2), rzekomo działającego w imieniu firmy (...) spółka z o.o. a D. C. (1) zatrudnionym w firmie (...) uzyskano od tej firmy zlecenia transportu telewizorów do odbiorcy we F., a następnie posługując się m.in. podrobionymi poprzez nakreślenie nazwiska (...) dokumentami CMR oraz fałszywymi, uprzednio otrzymanymi za pośrednictwem G. K. tablicami rejestracyjnymi o numerach (...), (...), (...) oraz (...), poprzez ich zamontowanie do ciągników siodłowych oraz naczep, odebrał przedmiotowy towar z magazynu spółki (...) bez zamiaru dostarczenia go do miejsca przeznaczenia, doprowadzając spółkę z o.o. (...) i spółkę z o.o. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie 1 400 000 zł (jednego miliona czterystu tysięcy złotych),

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

a nadto A. S. (1) o to, że:

XVII. W okresie od 30 maja 2012r. do 1 czerwca 2012r. w G. oraz N. województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. T. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), brał udział w popełnieniu czynu zabronionego, przez to, iż wprowadził w błąd pracowników (...) S.A. co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., której był Prezesem Zarządu, skutkiem czego doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie dwóch pojazdów: ciągników siodłowych marki S. o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości około 650.000 (sześćset pięćdziesiąt tysięcy złotych), co stanowi mienie znacznej wartości, J. T. (1), przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Białej Wydział III Karny z dnia 25 października 2006r. sygn. III K 178/05 został skazany za przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 8 lutego 2010r. do 29 lipca 2011r. ,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, w zw. z art. 64 § 1 kk,

XVIII. W okresie od 9 maja 2012r. do 25 lipca 2012r. w W. oraz J., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, celem uzyskania dla firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., której był Prezesem Zarządu, kredytu obrotowego w wysokości 450.000 zł oraz kredytu inwestycyjnego w kwocie 158.000 zł w banku (...) w W., przedłożył szereg podrobionych i poświadczających nieprawdę dokumentów w tym analityczne sprawozdania finansowe za okres bieżący: z dnia 9 lipca 2012r. i z dnia 20 lipca 2012r., analitycznego sprawozdania finansowego za okres 2010-2012, zeznania o wysokości osiągniętego dochodu CIT 8 za lata 2010 i 2011, rachunku zysków i strat za okres 6 miesięcy z dnia 30.06.2012r., rachunku zysków i strat poniesionych w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011r. oraz od 1 stycznia do 31 marca 2012r., bilans z dat: 31.12.2010r. i 31.122011r., bilansu za drugi kwartał 2012r., faktury VAT z dnia 3 kwietnia 2012r. nr (...), zlecenie przelewu kwoty 362.850 zł na rzecz (...) sp. z o.o., oświadczenie o stanie majątkowym z dnia 9 lipca 2012r., a także wyciągi z rachunków bankowych prowadzonych przez: (...) Bank (...) S.A. za okres od kwietnia 2011r. do marca 2012r. oraz Bank (...) za okres od sierpnia 2011 do kwietnia 2012r.,

tj. o przestępstwo z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 12 kk,

5. K. P. (1) (P.)

syna J. i M. z d. S.,

ur. (...) w C.,

oskarżonego o to, że:

XIX. W okresie od 6 marca 2013r. do 11 marca 2013r. w M., województwa (...) oraz R., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu, wraz z innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, nadto wykonując polecenia R. D. (1) co do określonych czynności, przedkładając, jako autentyczną podrobioną dokumentację, tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r., dotyczącą stanu (...) spółki (...), wprowadził w błąd pracowników firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych oraz ich zwrotu w terminie przewidzianym w umowach najmu, czym doprowadził wskazaną spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch ciągników siodłowych marki (...) o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz KRA (...), numer VIN (...) w łącznej kwocie 278.003,98 zł (dwustu siedemdziesięciu ośmiu tysięcy trzech złotych 98/100), przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu Wydział VII Karny z dnia 4 września 2009r. sygn. VII K 603/05 został skazany za przestępstwo z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 14 lipca 2011r. do 28 marca 2012r.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

XX. W okresie od 7 marca 2013r. do 11 marca 2013r. w S., województwa (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, nadto wykonując polecenia R. D. (1), co do wykonywania poszczególnych czynności, przedkładając jako autentyczną, podrobioną dokumentację, w szczególności rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., bilans z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r., dotyczącą stanu (...) spółki (...), wprowadził w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia naczep typu chłodnia oraz ich zwrotu w terminie przewidzianym w umowach najmu nr (...) z dnia 7 marca 2013r., przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch naczep marki S. (...) o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz (...) numer VIN (...) w łącznej kwocie około 420.000 (czterysta dwadzieścia tysięcy złotych), spółkę (...), przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, albowiem wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu Wydział VII Karny z dnia 4 września 2009r. sygn. VII K 603/05 został skazany za przestępstwo z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą to karę odbył w okresie od 14 lipca 2011r. do 28 marca 2012r.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk. w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

1. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie I z tą zmianą, że w celu wprowadzenia w błąd pracowników (...) sp. z o.o. posłużono się przekazanymi przez R. D. (1) podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej spółki z o.o. (...) tj. przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk

2. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie II z tą zmianą, że działanie nie miało charakteru czynu ciągłego z art. 12 kk, wprowadzenie w błąd dotyczyło zarówno rzeczywistego zamiaru wynajęcie pojazdów jak i ich zwrotu w terminie przewidzianym umową oraz że w celu wprowadzenia w błąd posłużono się podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej spółki z o.o. (...) a nadto, że wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzoną spółkę (...) SA wyniosła 589.176,16 zł (pięćset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych i 16/100) tj. przestępstwa z art. 286 § 11 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

3. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego tego, że w okresie od 27 maja 2012 r. do 1 czerwca 2012r. w W., Ś., województwa (...) oraz K., województwa (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. T. (1), posługując się podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami finansowymi spółki z o.o. (...) w postaci: bilansu (...) sp. z o.o. z dnia 31.03.2012r., rachunku zysków i strat za okres. 1.01.2012r. do 31.12.2011r. oraz analitycznego sprawozdania finansowego i podrabiając podpisy A. S. (1) na umowach najmu pojazdów, wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i ich zwrotu w ustalonych umownie terminach , skutkiem czego doprowadzili (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie dwóch pojazdów: ciągników siodłowych marki M. (...) o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) i naczepy marki C. o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości 307.932,69 zł (trzysta siedem tysięcy dziewięćset trzydzieści dwa złote 69/100), stanowiących mienie znacznej wartości, J. T. (1) posługującemu się jako autentycznymi uprzednio podrobionymi i przekazanymi mu w tym celu dokumentami tj. upoważnieniem do odbioru pojazdów oraz dowodem osobistym zawierającymi zdjęcie J. T. (1), a wydanymi na nazwisko S. K. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

4. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie IV z tą zmianą, że działanie nie miało charakteru czynu ciągłego z art. 12 kk a wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem wyniosła 1.267.734,41 (jeden milion dwieście sześćdziesiąt siedem tysięcy siedemset trzydzieści cztery i 41/100) zł tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

5. Przyjmując, że przestępstwa opisane w punktach od 1 do 4 popełnione zostały w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób i stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk oraz art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza R. D. (1) karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 400 (czterystu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych

6. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego tego, że w okresie od 6 marca 2013 roku do 11 marca 2013 roku w M., województwa (...) oraz R., województwa (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z K. P. (1), inną ustaloną osobą oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, przedkładając nierzetelną dokumentację dotyczącą firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r. wprowadzili w błąd pracowników firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. i wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 6 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu pojazdów po upływie terminu, na który umowy zostały zawarte i doprowadzili spółkę (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch ciągników siodłowych marki (...) o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz (...), numer VIN (...) w łącznej wartości kwocie 244.057,36 zł (dwustu czterdziestu czterech tysięcy pięćdziesięciu siedmiu złotych 36/100) tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

7. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego tego, że w okresie od 7 marca 2013r. do 11 marca 2013r. w S., województwa (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z K. P. (1) i inną ustaloną osobą oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, przedkładając nierzetelną dokumentację dotyczącą firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r. wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia naczep typu chłodnia przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., a tym samym co do zamiaru wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 7 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu tych naczep po upływie terminu, na który umowy zostały zawarta, przez co doprowadzili spółkę (...) z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch naczep S. C. o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz (...)numer VIN (...) o łącznej wartości 413.900 zł (czterysta trzynaście tysięcy dziewięćset złotych) tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

8. Przyjmując, że przestępstwa opisane w punktach 6 i 7 popełnione zostały w krótkim odstępie czasu, w podobny sposób i stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza R. D. (1) karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych.

9. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie VII tj. przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 19 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

10. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego tego, że bliżej nieustalonym czasie, nie później jednak niż 9 maja 2012r. w W. oraz J., województwa (...), działając w zamiarze aby A. S. (1) wyłudził kredyt w banku (...) z siedzibą w W., udzielił mu w tym zakresie pomocnictwa poprzez przekazanie uzyskanych uprzednio od nieustalonej osoby, co do której wyłączono materiały do odrębnego postępowania, szeregu podrobionych i nierzetelnych dokumentów, a w szczególności: analitycznego sprawozdania finansowego za okresy bieżące z dnia 9 lipca 2012r. i z dnia 20 lipca 2012r., analitycznego sprawozdania finansowego za okres 2010-2012, zeznania o wysokości osiągniętego dochodu CIT 8 za lata 2010 i 2011, rachunku zysków i strat za okres 6 miesięcy z dnia 30.06.2012r., rachunku zysków i strat poniesionych w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011r. oraz od 1 stycznia do 31 marca 2012r., bilansu z dat: 31.12.2010r. i 31.122011r., bilansu za drugi kwartał 2012r., faktury VAT z dnia 3 kwietnia 2012r. nr(...), zlecenia przelewu kwoty 362.850 zł na rzecz (...) sp. z o.o., oświadczenia o stanie majątkowym z dnia 9 lipca 2012r., wyciągów z rachunków bankowych prowadzonych przez: (...) Bank (...) S.A. za okres od kwietnia 2011r. do marca 2012r. oraz Bank (...) za okres od sierpnia 2011 do kwietnia 2012r., czym ułatwił A. S. (1) popełnienie czynu zabronionego tj. przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 19 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

11. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie IX tj. występku z art. 276 § 1 kk i za to na podstawie art. 276 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności

12. Uznaje oskarżonego R. D. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie X tj. występku z art. 270 § 3 kk i za to na podstawie art. 270 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

13. Na podstawie art. 91 § 2 kk w zw. z art. 86 § 1 kk łączy R. D. (1) kary pozbawienia wolności orzeczone w punktach 5, 8 -12 oraz kary grzywny orzeczone w punktach 5 i 8 i wymierza mu karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności i 500 (pięciuset) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych

14. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec R. D. (1) obowiązek naprawienia wyrządzonych przypisanymi w punktach od 1 do 4,6 i 7 przestępstwami szkód poprzez zapłatę :

- na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 400.000 (czterysta tysięcy) złotych

- na rzecz (...) SA, solidarnie z J. T. (1), A. S. (1) kwoty 550 308,16 (pięćset pięćdziesiąt tysięcy trzysta osiem i 16/100) złotych

-na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 100.000 (sto tysięcy) złotych

- na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 250.000 (dwieście pięćdziesiąt tysięcy) złotych

- na rzecz (...) SA kwoty solidarnie z K. P. (1) kwoty 173.300 (sto siedemdziesiąt trzy tysiące trzysta) złotych

- na rzecz (...) sp. z o.o. (uprzednio (...) sp. z o.o.) kwoty 80.000 (osiemdziesiąt tysięcy) złotych

15. Uznaje oskarżonego J. T. (1) za winnego tego, że w okresie od 8 maja 2012 roku do 5 czerwca 2012 roku w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1), T. K. (1) i częściowo A. S. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), posługując się przekazanymi przez R. D. (1) podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami obrazującymi rzekomo dobrą kondycję finansową spółki z o.o. (...), a to: rachunkiem zysków i strat za rok 2011, informacją dodatkową do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznym sprawozdaniem finansowym wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych wraz z naczepami przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. oraz ich zwrotu w określonych w umowach terminach czym doprowadzili (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie pojazdów o łącznej wartości 1.922.149,18 zł (jeden milion dziewięćset dwadzieścia dwa tysiące sto czterdzieści dziewięć złotych 18/100), co stanowi mienie znacznej wartości, w postaci:

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

16. Uznaje oskarżonego J. T. (1) za winnego tego, że w okresie od 27 maja 2012 roku do 1 czerwca 2012 roku w W., Ś., województwa (...) oraz K., województwa (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) posługując się podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami finansowymi spółki z o.o. (...) w postaci: bilansu z dnia 31.03.2012r., rachunku zysków i strat za okres. 1.01.2012r. do 31.12.2011r. oraz analitycznego sprawozdania finansowego i podrabiając podpisy A. S. (1) na umowach najmu pojazdów, wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i ich zwrotu w ustalonych umownie terminach , skutkiem czego doprowadzili (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie dwóch pojazdów: ciągników siodłowych marki M. (...) o numerze rej. (...), nr VIN (...) oraz o numerze rej. (...), nr VIN (...) i naczepy marki C. o numerze rej. (...), nr VIN (...) o łącznej wartości 307.932,69 zł (trzysta siedem tysięcy dziewięćset trzydzieści dwa złote 69/100), stanowiących mienie znacznej wartości, J. T. (1) posługującemu się jako autentycznymi uprzednio podrobionymi i przekazanymi mu w tym celu dokumentami tj. upoważnieniem do odbioru pojazdów oraz dowodem osobistym zawierającym zdjęcie J. T. (1), a wydanym na nazwisko S. K. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

17. Uznaje oskarżonego J. T. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie XIII z tą zmianą, że działanie nie miało charakteru czynu ciągłego z art. 12 kk, wprowadzenie w błąd dotyczyło zarówno rzeczywistego zamiaru wynajęcie pojazdów jak i ich zwrotu w terminie przewidzianym umową oraz że w celu wprowadzenia w błąd posłużono się podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej spółki z o.o. (...) a nadto, że wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzoną spółkę (...) SA wyniosła 589.176,16 zł (pięćset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych i 16/100) tj. przestępstwa z art. 286 § 11 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

18. Uznaje oskarżonego J. T. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie XIV z tą zmianą, że działanie nie miało charakteru czynu ciągłego z art. 12 kk, zaś wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem wyniosła 1.267.734,41 (jeden milion dwieście sześćdziesiąt siedem tysięcy siedemset trzydzieści cztery i 41/100) zł tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

19. Przyjmując, że przestępstwa opisane w punktach od 15 do 18 popełnione zostały w krótkich odstępach czasu, w podobny sposób i stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk oraz art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, w zw. z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza J. T. (1) karę 3 (trzech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych

20. Uznaje oskarżonego J. T. (1) za winnego tego, że od nieustalonego dnia stycznia lub lutego 2012 roku do 24 września 2012 roku w W., poprzez uzyskanie za pośrednictwem R. D. (1) od nieustalonej osoby, co do której materiały wyłączono do odrębnego postępowania, podrobionego dokumentu prawa jazdy wystawionego na nazwisko G. W. a zawierającego wizerunek J. T. (1), czynił przygotowania do użycia tego podrobionego dokumentu jako autentycznego tj. przestępstwa z art. 270 § 3 kk i za to na podstawie art. 270 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

21. Na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy wymierzone oskarżonemu J. T. (1) w punktach 19 i 20 kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

22. Na podstawie art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego J. T. (1) przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie 17 i z tego tytułu zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych.

23. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec J. T. (1) obowiązek naprawienia wyrządzonych przypisanymi w punktach od 15 do 18 przestępstwami szkód poprzez zapłatę:

- na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 100.000 (stu tysięcy) złotych

- na rzecz (...) SA, solidarnie z R. D. (1), A. S. (1) kwoty 550 308,16 (pięćset pięćdziesiąt tysięcy trzysta osiem i 16/100) złotych

-na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 30.000 (trzydziestu tysięcy) złotych

- na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 80.000 (osiemdziesiąt tysięcy) złotych

24. Uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego tego, że w okresie od 8 maja 2012 roku do 23 maja 2012 roku w P., działając przed upływem 10 miesięcy od odbycia w okresie od 8 lutego 2010 roku do 29 lipca 2011 roku kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przez Sąd Rejonowy w Bielsku Białej w sprawie III K 178/05, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1), J. T. (1) i T. K. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), posługując się przekazanymi przez R. D. (1) podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami obrazującymi rzekomo dobrą kondycję finansową spółki z o.o. (...), a to: rachunkiem zysków i strat za rok 2011, informacją dodatkową do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznym sprawozdaniem finansowym wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych wraz z naczepami przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. oraz ich zwrotu w określonych w umowach terminach czym doprowadzili (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie pojazdów o łącznej wartości 797.174,98 zł (siedemset dziewięćdziesiąt siedem tysięcy sto siedemdziesiąt cztery złote 98/100), co stanowi mienie znacznej wartości, w postaci:

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) (...),

T. K. (1) oraz innej nieustalonej osobie posługującym się, jako autentycznymi uprzednio przerobionymi poprzez wklejenie ich zdjęć i przekazanymi im w tym celu dowodami osobistymi na nazwiska G. B. (1) i G. S. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk

25. Uniewinnia oskarżonego A. S. (1) od zarzutu opisanego w punkcie XII

26. Uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego zarzucanego mu czynu popełnionego w sposób opisany w punkcie XVII z tą zmianą, że działanie nie miało charakteru czynu ciągłego z art. 12 kk, wprowadzenie w błąd dotyczyło zarówno rzeczywistego zamiaru wynajęcie pojazdów jak i ich zwrotu w terminie przewidzianym umową oraz że w celu wprowadzenia w błąd posłużono się podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami dotyczącymi sytuacji finansowej spółki z o.o. (...) a nadto, że wartość niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzoną spółkę (...) SA wyniosła 589.176,16 zł (pięćset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy sto siedemdziesiąt sześć złotych i 16/100) tj. przestępstwa z art. 286 § 11 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk

27. Przyjmując, że przestępstwa opisane w punktach od 24 i 26 popełnione zostały w krótkim odstępie czasu, w podobny sposób i stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza A. S. (1) karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych

28. Uznaje oskarżonego A. S. (1) za winnego tego, że okresie od 9 maja 2012 roku do 25 lipca 2012 roku w W. oraz J., województwa (...), działając przed upływem 10 miesięcy od odbycia w okresie od 8 lutego 2010 roku do 29 lipca 2011 roku kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przez Sąd Rejonowy w Bielsku Białej w sprawie III K 178/05, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako prezes sp. z o.o. (...) zs. w J., posługując się w banku (...) w W. podczas ubieganiu się o kredyt obrotowy w kwocie 450.000 złotych oraz kredyt inwestycyjny w kwocie 236.000 złotych, udzielonymi mu przez R. D. (1) podrobionymi oraz nierzetelnymi dokumentami obrazującymi rzekomo dobrą sytuację finansową zarządzonej przez niego spółki z o.o, Olimp w postaci analitycznego sprawozdania finansowego za okres bieżący: z dnia 9 lipca 2012r. i z dnia 20 lipca 2012r., analitycznego sprawozdania finansowego za okres 2010-2012, zeznania o wysokości osiągniętego dochodu CIT 8 za lata 2010 i 2011, rachunku zysków i strat za okres 6 miesięcy z dnia 30.06.2012r., rachunku zysków i strat poniesionych w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011r. oraz od 1 stycznia do 31 marca 2012r., bilans z dat: 31.12.2010r. i 31. (...)., bilansu za drugi kwartał 2012r., faktury VAT z dnia 3 kwietnia 2012r. nr F./ (...), zlecenia przelewu kwoty 362.850 zł na rzecz (...) sp. z o.o., oświadczenia o stanie majątkowym z dnia 9 lipca 2012r., a także wyciągów z rachunków bankowych prowadzonych przez: (...) Bank (...) S.A. za okres od kwietnia 2011r. do marca 2012r. oraz Bank (...) za okres od sierpnia 2011 do kwietnia 2012 roku, czym wprowadził w błąd pracowników w/w banku co do możliwości i zamiaru spłacenia zaciągniętych kredytów, w konsekwencji czego doprowadził bank (...) SA do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w formie przyznanych (...) sp. z o.o. kredytów: obrotowego w kwocie 450 tys. złotych oraz inwestycyjnego w kwocie 158 tys. złotych tj. przestępstwa z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art.294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych

29. Na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy oskarżonemu A. S. (1) kary pozbawienia wolności i kary grzywny wymierzone w punktach 26 i 27 i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych.

30. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego A. S. (1) obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami opisanymi w punktach 24, 26 i 28 poprzez zapłatę:

- na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 100.000 (stu tysięcy) złotych

- na rzecz (...) SA, solidarnie z R. D. (1) i J. T. (1) kwoty 550 308,16 (pięćset pięćdziesiąt tysięcy trzysta osiem i 16/100) złotych

- na rzecz (...) SA kwoty 532.037,81 (pięćset trzydzieści dwa tysiące trzydzieści siedem i 81/100) złotych

31. Uznaje oskarżonego T. K. (1) za winnego tego, że w okresie od 8 maja 2012 roku do 5 czerwca 2012 roku w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1), J. T. (1), i częściowo A. S. (1) oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, wykonując polecenia R. D. (1), posługując się przekazanymi przez R. D. (1) podrobionymi i nierzetelnymi dokumentami obrazującymi rzekomo dobrą kondycję finansową spółki z o.o. (...), a to: rachunkiem zysków i strat za rok 2011, informacją dodatkową do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznym sprawozdaniem finansowym wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych wraz z naczepami przez firmę (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. oraz ich zwrotu w określonych w umowach terminach czym doprowadzili (...) sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wydanie pojazdów, o łącznej wartości 1.922.149,18 zł (jeden milion dziewięćset dwadzieścia dwa tysiące sto czterdzieści dziewięć złotych 18/100), co stanowi mienie znacznej wartości, w postaci:

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) (...),

- ciągnika siodłowego marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

- naczepy typu chłodziarka marki (...) o numerze rej. (...) nr VIN (...),

J. T. (1) i T. K. (1) oraz innej nieustalonej osobie posługującym się, jako autentycznymi uprzednio przerobionymi poprzez wklejenie zdjęć wyżej wymienionych i przekazanymi im w tym celu dowodami osobistymi oraz prawami jazdy, wydanymi na nazwiska m.in., S. K. i G. B. (1) tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i za to na podstawie art. 11 § 3 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 280 (dwustu osiemdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych

32. Na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk (w brzmieniu z dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 4 § 1 kk, warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego T. K. (1) kary pozbawienia wolności na okres 4 (czterech) lat tytułem próby.

33. Na podstawie art. 45 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego T. K. (1) przepadek korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa opisanego w punkcie 31 i z tego tytułu zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 (pięćset) złotych.

34. Uniewinnia oskarżonego T. K. (1) od stawianego mu zarzutu opisanego w punkcie XVI.

35. Uznaje oskarżonego K. P. (1) za winnego tego, że w okresie od 6 marca 2013 roku do 11 marca 2013 roku w M., województwa (...) oraz R., województwa (...), działając przed upływem jednego roku od odbycia w okresie od 14 lipca 2011 roku do 28 marca 2012 roku kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu z dnia 4 września 2009 roku w sprawie VII K 603/05 za umyślne przestępstwo podobne z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1), inną ustaloną osobą oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, przedkładając nierzetelną dokumentację dotyczącą firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r. wprowadzili w błąd pracowników firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia pojazdów ciężarowych przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. i wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 6 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu pojazdów po upływie terminu, na który umowy zostały zawarte i doprowadzili spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch ciągników siodłowych marki (...) o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz KRA (...), numer VIN (...) w łącznej wartości kwocie 244.057,36 zł (dwustu czterdziestu czterech tysięcy pięćdziesięciu siedmiu złotych 36/100) tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

36. Uznaje oskarżonego K. P. (1) za winnego tego, że w okresie od 7 marca 2013 roku do 11 marca 2013 roku w S., województwa (...), działając przed upływem jednego roku od odbycia w okresie od 14 lipca 2011 roku do 28 marca 2012 roku kary 1 roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu z dnia 4 września 2009 roku w sprawie VII K 603/05 za umyślne przestępstwo podobne z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z R. D. (1) i inną ustaloną osobą oraz innymi dotychczas nieustalonymi osobami, co do których wyłączono materiały do odrębnego postępowania, przedkładając nierzetelną dokumentację dotyczącą firmy (...), tj. rachunek zysków i strat za lata 2010, 2011 oraz za okres 1.01.2012 – 30.09.2012r., a także bilanse z dat 31.12.2010r., 31.12.2011r. i 30.09.2012r. wprowadzili w błąd pracowników (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. przy ul. (...), co do rzeczywistego zamiaru wynajęcia naczep typu chłodnia przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., a tym samym co do zamiaru wywiązania się z zawartych umów najmu nr (...) z dnia 7 marca 2013r., w szczególności zaś zwrotu tych naczep po upływie terminu, na który umowy zostały zawarta, przez co doprowadził spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci dwóch naczep S. C. o numerach rejestracyjnych (...), numer VIN (...) oraz (...) numer VIN (...) o łącznej wartości 413.900 zł (czterysta trzynaście tysięcy dziewięćset złotych) tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

37. Przyjmując, że przestępstwa opisane w punktach 35 i 36 popełnione zostały w krótkim odstępie czasu, w podobny sposób i stanowią ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 91 § 1 kk na podstawie art. 294 § 1 kk i art. 33 § 2 kk wymierza K. P. (2) karę 1 (jednego) roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych.

38. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego K. P. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem opisanym w punkcie 33 poprzez zapłatę solidarnie z R. D. (1) na rzecz (...) SA kwoty 173.300 (sto siedemdziesiąt trzy tysiące trzysta) złotych

39. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet podlegających wykonaniu kar, zalicza niżej wymienionym oskarżonym okres faktycznego pozbawienia wolności w toku postępowania przygotowawczego w formie tymczasowego aresztowania i tak:

- R. D. (1) na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 13, okres tymczasowego aresztowania od dnia 13 marca 2013 roku do dnia 22 stycznia 2014 roku uznając w tym zakresie karę za wykonaną

- J. T. (1) na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 21, okres tymczasowego aresztowania od dnia 24 września 2012 roku do dnia 16 maja 2013 roku, uznając w tym zakresie karę za wykonaną

- A. S. (1) na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 29, okres tymczasowego aresztowania od dnia 16 października 2013 roku do dnia 13 grudnia 2013 roku, uznając w tym zakresie karę za wykonaną

- T. K. (1) na poczet kary grzywny orzeczonej w punkcie 31, okres tymczasowego aresztowania od dnia 5 grudnia 2012 roku do dnia 23 kwietnia 2013 roku tj. 140 dni, uznając karę grzywny za wykonaną w całości.

- K. P. (2) na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 37, okres tymczasowego aresztowania od dnia 4 czerwca 2013 roku do 27 czerwca 2013 roku, uznając w tym zakresie karę za wykonaną

40. Na podstawie § 14 ust. 2 pkt. 5, § 16 i § 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

- adw. P. W. kwotę 2656,80 złotych brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu J. T. (1) z urzędu

- adw. W. Z. kwotę 5904 złote brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym T. K. (1) oraz K. P. (1) z urzędu

- adw. A. A. (2) kwotę 2804,40 złotych brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu A. S. (1) z urzędu.

41. Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk, art. 633 kpk., art. 624 § 1 kpk i art. 632 pkt. 2 kpk oraz 2 ust. 1 pkt. 4,5 i 6 oraz art. 3 ust. 1 i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r.z późn. zm.) zasądza od:

- oskarżonego R. D. (1) na rzecz Skarbu Państwa ½ kosztów sądowych w tym wymierza mu opłatę w kwocie 5600 złotych

- oskarżonego J. T. (1) na rzecz Skarbu Państwa 1/8 kosztów sądowych w tym wymierza mu opłatę w kwocie 1200 złotych

- oskarżonego A. S. (1) na rzecz Skarbu Państwa 1/10 kosztów sądowych w tym wymierza mu opłatę w kwocie 500 złotych

- oskarżonego T. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa 1/20 kosztów sądowych w tym wymierza mu opłatę w kwocie 300 złotych ,

zwalnia oskarżonego K. P. (1) z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty, w pozostałym zakresie kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

SSO Piotr Kurczewski

UZASADNIENIE

W sprawie R. D. (1), J. T. (1), A. S. (1), T. K. (1) i K. P. (1) sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Na początku 2012 roku, dokładnej daty nie ustalono, oskarżony R. D. (1), poprzez mieszkającego we W. znajomego P. M. (1), nawiązał kontakt ze współoskarżonym A. S. (1), który zaledwie w dniu 29 lipcu 2011 roku opuścił zakład karny, gdzie odbył kare 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczoną przez Sąd Rejonowy w Bielsku Białej w sprawie III L 178/05 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i art. 64 § 2 kk. R. D. (1) podjął kontakt z A. S. (1) albowiem wiedział, że A. S. (1) ma zarejestrowaną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (...), która była mu potrzebna do zrealizowania zaplanowanego przestępczego przedsięwzięcia.

Skontaktowawszy się z A. S. (1), R. D. (1) zaproponował mu wspólny interes, który miał polegać na transporcie towarów z Polski do H.. R. D. (1) poinformował wówczas A. S. (1), że potrzebnych do tego celu samochodów ciężarowych nie może wynająć na własną firmę, z uwagi na jej zadłużenie i dlatego też potrzebuje spółki (...) aby na nią wynająć potrzebny do prowadzenie działalności tabor samochodowy. Ponieważ należąca do (...) spółka z o.o. (...) ani w 2011 roku ani też w momencie spotkania A. S. (1) z R. D. (1) nie prowadziła praktycznie żadnej działalności a tym samym nie mogła pochwalić się jakąkolwiek sytuacją finansową, o czym A. S. (1) powiedział R. D. (1), ten ostatni zaoferował że uzyska odpowiednią dokumentację dla firmy (...), dzięki której będzie mogła wykazać się dobrą sytuacja finansową. Następnie od nieustalonej osoby R. D. pozyskał wytworzone na dane spółki (...) sp. z o.o. niezgodnie z rzeczywistością dokumenty księgowe w postaci, bilansu i rachunku zysków i strat za rok 2011, rachunku zysków i strat za okres od 1 stycznia do 31 marca 2012 roku, informacji dodatkowej do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analitycznego sprawozdania finansowego, które przedłożył następnie A. S. (1) celem podpisania.

Z tych nierzetelnych dokumentów wynikało, że spółka (...) w roku 2011 z prowadzonej działalności przy sporych obrotach osiągnęła zysk. A. S. (1) dostarczone przez R. D. (1) podpisał i przekazał je R. D. (1), udostępniając mu również wszelkie inne dokumenty rejestrowe spółki (...) takie jak zaświadczenie o nadaniu numeru NIP, i REGON, zaświadczenie o nie zaleganiu w opłacaniu podatków, odpis wpisu do Krajowego Rejestru Karnego, potwierdzenie zarejestrowania spółki (...) jako płatnika podatku VAT

Na początku maja 2012 roku R. D. (1), podając się za A. S. (1), właściciela spółki (...) w J., skontaktował się telefoniczne z przedstawicielek spółki (...) sp. z o.o. mieszczącej się w P. przy ul. (...) – T. K. zapytując o możliwość wynajęcia dwóch ciągników siodłowych wraz z naczepami typu chłodnia na okres około 6 miesięcy, przy przewidywanym miesięcznym przebiegu na poziomie 12 tys. km. Oskarżony podał swojemu rozmówcy, że jego firma otrzymała zlecenie na transporty do H. i dlatego na początek chciałby wynająć dwa zestawy ciężarowe. T. K. poinformował swojego rozmówcę, że przygotuje ofertę, wobec czego R. D. (1) pozostawił T. K. jako kontakt do siebie numer telefony(...) oraz adres e-mail (...) T. K.i po przygotowaniu oferty, przesłał ją na pozostawiony przez oskarżonego R. D. adres e –mail i niemal natychmiast R. D. (1) (podając się ponownie za A. S. (1)) , skontaktował się telefonicznie z T. K., potwierdzając, że przyjmuje ofertę i na zaproponowanych w niej warunkach chciałby wynająć dwa ciągniki siodłowe wraz z naczepami chłodniami. T. K. poprosił wówczas oskarżonego, aby przesłał do (...) sp. z o.o. niezbędną do rozpatrzenia wniosku o zawarcie umowy dokumentację spółki (...) sp. z o.o. tj. NIP, KRS, bilanu a nadto poinformował go, że zweryfikowanie firmy (...) sp. z o.o. zajmie około 48 godzin. W dniu 8 maja 2012 roku R. D. (1) przesłał z adresu e – mail (...) wymagane dokument wśród nich te nierzetelne i przygotowane wyłącznie na potrzeby wynajęcia pojazdów – rachunek zysków i strat za rok 2011, informację dodatkową do bilansu za rok obrotowy 2011 oraz analityczne sprawozdanie finansowe.

Po otrzymaniu tych dokumentów T. K. (2) przekazał je do współpracującej z (...) sp. z o.o. firmy (...) (wywiadowni gospodarczej) celem sporządzenia raportu finansowego dotyczącego spółki z o.o. (...).

Po około 24 godzinach T. K. (2) otrzymał zamówiony raport, który był pozytywny i przedstawiał spółkę (...) jako wiarygodnego kontrahenta. Po uzyskaniu dodatkowo pozytywnej opinii centrali spółki (...) w Niemczech na temat wynajmu dwóch zestawów ciągnikowych firmie (...) sp. z o.o. na warunkach zaproponowanych w ofercie, T. K. (2) skontaktował się z R. D. (1) na podane przez niego numer telefonu, sądząc, że kontaktuje się z A. S. (1) i poinformował go, że (...) sp. z o.o. może zawrzeć ze spółką (...) umowę na najem dwóch zestawów ciągnikowych (ciągnika siodłowego wraz z naczepami chłodniami) i jednocześnie zaproponował, że prześle na adres e – mail spółki (...) projekt umowy, celem zapoznania się z nią. Tego samego dnia T. K. (2) przesłała na podany przez R. D. (1) adres e – mail umowę dotyczącą najmu ciągnika siodłowego marki (...) nr rej (...) nr VIN (...) drugiego ciągnika siodłowego marki (...) nr rej (...) nr VIN (...) oraz dwóch naczep chłodni marki S. : nr rej (...) nr VIN (...) i nr rej (...) nr VIN (...). Krótko po przesłaniu przez T. K. w/w projektu umowy, R. D. (1) (cały czas podając się za A. S. (1)) skontaktował się z ponownie z T. K., umawiając się z nim na spotkanie w siedzibie firmy (...) sp. z o.o. w P., na podpisanie umowy.

W dniu 18 maja 2012 roku do siedziby spółki (...) sp. z o.o. przyjechał A. S. (1) wraz z J. T. (1), którego R. D. (1) zaangażował w przedsięwzięcie jako osobę, która będzie odpowiadała na ewentualne pytania techniczne ze strony pracowników (...) sp. z o.o. związane z planowaną działalnością (...) sp. z o.o. A. S. (1) w firmie (...) sp. z o.o. przedstawił J. T. (1) jako logistyka, zajmującego się w jego firmie transportem.

Tego dnia A. S. (1) podpisał z D. K., datowaną 14 maja 2012 roku, umowę najmu nr (...), której przedmiotem były dwa w/w ciągniki siodłowe marki (...) oraz dwie opisane wcześniej naczepy chłodnie marki (...).

Po podpisaniu umowy A. S. (1) opuścił wraz z J. T. (1) siedzibę spółki (...) sp. z o.o.. Przed powrotem do miejsca swojego zamieszkania kopię przedmiotowej umowy A. S. przekazał J. T..

Przyjazd A. S. do P. do siedziby firmy (...) sp. z o.o. został zorganizowany przez R. D., który wysłał po A. S. samochód z kierowcą.

Stosowanie do zapisów zawartej umowy najmu, warunkiem wydania wskazanych w umowie ciągników oraz naczep, było wpłacenie przez najemcę kaucji, która w przypadku przedmiotowej umowy określona została na kwotę 34 tysięcy złotych. Suma ta wpłacona została na rachunek (...) sp. z o.o. w dniu 21 maja 2012 roku w placówce (...) Banku w W. przy ul. (...).

Z datą 22 maja 2012 roku sporządzone zostało pismo upoważnienia dla G. B. (1) i G. S. do odbioru pojazdów, których dotyczyła umowa z dnia 14 maja 2012 roku, na którym podpis A. S. (1) został podrobiony przez nieustalona osobę. Upoważnienie to zostało wręczone przez R. D. (1), J. T. (1), wraz znpodrobionymi dokumentami dowodów osobistych oraz praw jazdy na nazwiska G. B. (1) i G. S..

Zdjęcie do podrobienia dowodu osobistego na nazwisko G. B. (1), zostało przekazane przez T. K. (1) J. T. (1), który następnie przekazał je R. D. (1). Również R. D. (1) J. T. (1) przekazał swoje zdjęcia, które użyte zostało następnie do podrobienia dowodu osobistego na nazwisko S. K. jak również podrobienie, na prośbę J. T. (1), dokumentu prawa jazdy na nazwisko G. W.

W dowodzie osobistym na nazwisko G. S. wklejone zostało zdjęcie nieustalonego dotąd mężczyzny.

W dniu 23 maja 2012 roku do P. do siedziby firmy (...) sp. z o.o. po odbiór dwóch zestawów ciągnikowych przyjechał T. K. (1), któremu wcześniej J. T. wręczył podrobiony dowód osobisty i prawo jazdy na nazwisko G. B. (1) zam. Z. (...) oraz nie ustalony dotąd mężczyzna legitymujący się podrobionym dowodem osobistym oraz podrobionym prawem jazdy na nazwisko G. S. zam. W. ul. (...).

Oryginalne dokumenty dowodu osobistego oraz prawa jazdy utracone zostały przez G. B. (1) w wyniku kradzieży jaka miała miejsce w dniu 13 lutego 2012 roku we W.. Z kolei autentyczny G. S. dokumenty w postaci dowodu osobistego oraz prawa jazdy utracił w wyniku dokonanej na jego szkodę kradzieży, która miała miejsce w dniu 4 maja 2012 roku we W..

Odbierając dwa zestawy ciągnikowe składające się z:

- ciągnika siodłowego marki (...) nr rej (...) nr VIN (...) z naczepą chłodnią marki S. nr rej (...) nr VIN (...) - protokoły przekazania nr (...), (...)

- ciągnika siodłowego marki (...) nr rej (...) nr VIN (...) z naczepą chłodnią marki (...) nr rej (...) nr (...) protokoły przekazania nr (...) i (...)

T. K. (1) i nieustalony mężczyzna oprócz opisanych wcześniej fałszywych dokumentów dowodów osobistych oraz praw jazdy okazali się również datowanym na dzień 22 maja 2012 roku a przekazanym im przez J. T. (1), upoważnieniem do odbioru przedmiotowych pojazdów, podpisanym nazwiskiem A. S. (1), który to jednak podpis został sfałszowany.

Po sporządzeniu protokołów przekazania ciągników siodłowych wraz z naczepami, podpisaniu ich przez T. K. (1) oraz nieustalonego mężczyznę oraz skserowaniu przez pracowników (...) sp. z o.o. fałszywych dowodów osobistych oraz praw jazdy w/w, T. K. (1) oraz nieustalony mężczyzna wyjechali zestawami tymi z terenu firmy (...) sp. z o.o. udając się z nimi na parking w miejscowości S., skąd odjechały w nieustalonym kierunku.

Kilka dni po odbiorze przez T. K. (1) i nieustalonego mężczyzny w/w zestawów ciągnikowych, R. D. (1) skontaktował się telefonicznie z pracownikiem spółki (...) dopytując na jaki rachunek ma uregulować odebrane przez T. K. (1) (przez odbiorze pojazdów) faktury za wynajem tychże pojazdów za miesiąc maj 2012 roku. Faktury te zostały następnie przez oskarżonego R. D. (1) uregulowane.

Pod koniec maja 2012 roku R. D. (1), ponownie podając się za A. S. (1) –prezesa spółki (...) sp. z o.o. skontaktował się po raz kolejny z T. K. (2) ze spółki (...), wyrażając chęć wynajęcia przez spółkę z o.o. (...) kolejnych trzech zestawów ciężarowych. Wobec pozytywnej weryfikacji wcześniejszego wniosku spółki oraz w sytuacji dodatkowego uwiarygodnienia spółki, jako wynajmującego, faktem uregulowania opłaty za wynajem dwóch zestawów za maj 2012 roku, na adres e – mail, podany przez R. D. (1) (jako A. S. (1)) przesłany został projekt umowy najmu trzech zestawów ciężarowych składających się z ciągników siodłowych marki (...) o numerach rejestracyjnych (...) (nr (...)), (...) (nr VIN (...)) oraz (...) (nr VIN (...)) oraz trzech naczep chłodziarek marki (...) o nr rejestracyjnych : (...) (nr VIN (...)), (...) (nr VIN (...)), (...) (nr VIN (...)).

R. D. (1) jako A. S. (1) uzgodnił z T. K., że nie będzie konieczności ponownego osobistego stawienia się go w siedzibie spółki (...), lecz podpisaną przez niego umowę przywiezie do spółki (...), osoba, która będzie odbierała rzeczonego trzy zestawy ciągnikowe.

Podobnie jak w przypadku wcześniejszej umowy najmu, warunkiem wydania zestawów ciężarowych było uiszczenie przez najemcę kaucji, ustalonej w przypadku 3 zestawów (ciągnika z naczepą chłodziarką) na kwotę 51 tys. złotych.

Kwota tejże kaucji wpłacona została gotówką w dniu 4 czerwca 2012 roku w oddziale banku (...) SA w W. przy ul. (...).

W dniu 5 czerwca 2012 roku do siedziby (...) sp. z o.o., po wcześniejszej awizacji dokonanej przez R. D. (1) (podającego się za A. S. (1)), przyjechał J. T. (1), przedstawiający się jako S. K. i posługując się sfałszowanym dowodem osobistym i prawem jazdy na nazwisko S. K., do których to dokumentów wklejone zostały zdjęcia J. T. (1). Wraz z J. T. (1) przyjechał także T. K. (1) (cały czas posługujący się fałszywym dowodem osobistym i prawem jazdy na nazwisko G. B. (1)) oraz dwaj inni, dotychczas nieustaleniu mężczyźni. Wszelkie formalności związane z odbiorem trzech zestawów ciężarowych na które opiewała umowa nr (...) z datą 30.05.2012 roku, załatwiał J. T. (1) (S. K.) w oparciu o pisemne upoważnienie, które dostarczył on do spółki (...) sp. z o.o. wraz z podpisaną nazwiskiem A. S. (1) i opieczętowaną pieczątką (...) sp. z o.o. umową nr (...), której projekt wcześniej T. K. (2) przesłał na adres podany przez R. D. (1) (jako A. S. (1)). Zarówno na umowie (...) jak i upoważnieniu do odebraniu pojazdów w imieniu spółki (...) podpis o treści A. S. (1), podrobiony został przez R. D. (1).

Po podpisaniu przez J. T. (1), 6 protokołów odbioru trzech ciągników siodłowych (...) oraz trzech naczep chłodziarek marki (...) (protokoły od (...) do (...)) nazwiskiem S. K., wydane zostały mu pojazdy marki (...) o numerach rejestracyjnych (...) (nr (...)), (...) (nr VIN (...)) oraz (...) (nr VIN (...)) oraz naczepy chłodziarki marki (...) o nr rejestracyjnych : (...) (nr VIN (...)), (...) (nr VIN (...)), (...) (nr VIN (...)).

W/w zestawy ciągnikowe wraz z naczepami wyjechały z terenu spółki (...) kierowane przez T. K. (1) i dwóch innych nieustalonych dotąd kierowców.

Za udział w wywiezieniu pojazdów ze spółki (...) sp. z o.o. T. K. (1) otrzymał od jednego z nieustalonych dotąd kierowców biorących udział w wywiezieniu pojazdów kwotę 500 złotych. Z kolei J. T. (1) zadeklarował, że otrzymał za to od R. D. (1) 2000 złotych.

Spośród pięciu zestawów ciągnikowych „wynajętych” przez A. S. (1), R. D. (1) przy udziale J. T. (1), T. K. (1) oraz trzech innych dotychczas nieustalonych osób do chwili orzekania w niniejszej sprawie, nie został odzyskany żaden z pojazdów a jedynie co do ciągnika siodłowego marki (...) nr rej (...) nr VIN (...) ustalono w drodze pomocy prawnej udzielonej przez Federację Rosyjską, że pojazd ten został importowany przez firmę (...) z S. P. i nabyty przez obywatela Federacji Rosyjskiej - D. S. zam. w S. P. w dniu 29 czerwca 2012 roku i zarejestrowany w Wydziale Policji Drogowej w S. P. w dniu 1 lipca 2012 roku.

Łączna wartość pojazdów utraconych w sposób wyżej opisany przez spółkę (...) sp. z o.o. wyniosła 1.922.149,18 zł

W dniu 15 czerwca 2012 roku spółka (...) sp. z o.o. wystawiła dla spółki (...) w J., faktury z tytułu najmu pięciu zestawów ciągników siodłowych wraz z naczepami, co do dwóch wynajętych i odebranych w miesiącu maju za okres od 1 do 30 czerwca 2012 roku, zaś co do pozostałych trzech na okres od dnia ich odbioru w dniu 5 czerwca 2012 roku do dnia 30 czerwca 2012 roku. Faktury te przesłane zostały na adres spółki (...) sp. z o.o. w J. przy ul. (...), gdzie w rzeczywistości spółka nie miała żadnej siedziby a jedynie adres korespondencyjny w związku z wynajmowaniem tam fragmentu pomieszczenia garażowego.

W dniu 28 czerwca 2012 roku w godzinach rannych z pracownicą spółki (...) sp. z o.o. – I. M. skontaktował się A. S. (1), dopytując z jakiego tytułu wystawione zostały faktury za wynajem pojazdów od spółki (...) sp. z o.o. przez jego spółkę, skoro on żadnych pojazdów nie odbierał i nic o odbiorze jakichkolwiek pojazdów nie wie. W związku z taką informacją podaną przez A. S. (1), tego samego dnia T. K. (2) skontaktował się telefonicznie z A. S. (1) a po otrzymaniu od niego informacji, że nic nie wie o odebraniu w imieniu jego spółki jakichkolwiek pojazdów albowiem nikogo do czegoś takiego nie upoważniał, wspólnie z D. K. udał się do J., gdzie po osobistej rozmowie z A. S. (1), który twierdził, że prawdopodobnie popełnione zostało przestępstwo, przez osobę, z którą miał współpracował przy prowadzonej działalności transportowej tj. R. D. (1), złożył zawiadomienie w KPP w J. o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę (...) sp. z o.o.

Spotkawszy się w J. z A. S. (1), D. K. rozpoznał w nim osobę, z którą podpisywał umowę najmu dwóch zestawów ciężarowych (ciągnik siodłowy wraz z naczepą) w dniu 14 maja 2012 roku, z kolei T. K. (2) nie rozpoznał po głosie A. S. (1) jako osoby, z która prowadził wszelkie uzgodnienia telefonicznie dotyczące zarówno wynajęcia pierwszych dwóch zestawów ciężarowych jak również trzech pozostałych w czerwcu 2012 roku.

W dniu 27 maja 2012 roku, R. D. (1), podając się za A. S. (1), skontaktował się z przedstawicielem spółki (...) sp. z o.o. –D. W., dopytując o możliwość wynajęcia przez spółkę (...) sp. z o.o. dwóch zestawów ciężarowych składających się z ciągnika siodłowego oraz naczepy. D. W. skierował rozmówcę do swojego pracownika – J. S. (1), w rozmowie z którym ustalone zostało, że dla oceny możliwości wynajęcia pojazdów spółce (...) sp. z o.o. konieczne jest przesłanie droga e –mailową do firmy (...) dokumentów firmy (...) sp. z o.o. celem ich weryfikacji. Dokumenty takie jak NIP, REGON , odpis z KRS zostały przesłane na adres e –mail spółki (...) przez R. D. (1). Po sprawdzeniu przez J. S. (1), że w KRS jest zarejestrowana spółka (...) sp. z o.o., której prezesem zarządu jest A. S. (3), podjęta została decyzja o zawarciu z firmą (...) sp. z o.o. umów najmu krótkoterminowego dotyczących dwóch ciągników siodłowych: marki M. (...) nr rej (...) nr VIN (...) oraz M. (...) nr rej (...) nr VIN (...) oraz jednej naczepy typu chłodnia marki C. o numerze rej. (...), nr VIN (...), wartości łącznej 307.932,69 zł.

Projekty umów z datą 28 maja 2012 roku i 29 maja 2012 roku na wynajem w/w pojazdów przesłane zostały przez J. S. (1) na podaną przez R. D. (1) skrzynkę e –mail, z jednoczesną informacja, że dwa pojazdy będą do odbioru w Ś., zaś trzeci – ciągnik siodłowy M. (...) w K..

W dniu 31 maja 2012 roku przed godziną 14.00 do siedziby spółki (...) sp. z o.o. w Ś. przyjechał J. T. (1), przedstawiając się jako S. K. i posługując się podrobionym dowodem osobistym na to nazwisko, który przywiózł podpisane nazwiskiem A. S. (1), umowy najmu w/w pojazdów, dowód wpłaty kaucji w wysokości 43087 złotych oraz upoważnienie do odbioru przedmiotowych pojazdów podpisane również nazwiskiem A. S. (1). Na wszystkich przywiezionych przez J. T. (1) dokumentach, podpis A. S. (1) został podrobiony. Na upoważnieniu do odbioru pojazdów podpis ten podrobił R. D. (1).

Po sporządzeniu protokołów przekazania wynajmowanych dwóch pojazdów – ciągnika siodłowego M. (...) nr rej (...) wraz z naczepą chłodnią marki C. o numerze rej. (...) przez J. S. (1) i podpisaniu ich przez J. T. (1), podrobionym podpisem S. K., pojazdy te zostały J. T. (1) wydane.

Nazajutrz tj. 1 czerwca 2012 roku o godz. 12.30 J. T. (1) przyjechał doK., gdzie pracownik (...) sp. z o.o. – M. P. (1) po sporządzeniu protokołu przekazania pojazdu, który J. T. (1) podpisał nazwiskiem S. K., okazując się również podrobionym dowodem osobistym na to nazwisko, przekazał mu ciągnik siodłowy M. (...) nr rej (...).

Oba odebrane przez J. T. (1) z firmy (...) sp. z o.o. ciągniki siodłowe przewiezione zostały do W., gdzie w dniu 2 czerwca 2012 roku pomiędzy godziną 15.33 a godziną 19.02 nastąpiło przełożenie zamontowanych w nich nadajników (...) do innych pojazdów – pojazdów osobowych, na co wskazywał spadek napięcia zasilającego te nadajniki z 24 V co 12 V. Następnie w dniu 11 czerwca 2012 roku oraz 12 czerwca 2012 roku nadajniki (...) przypisane do wynajętych samochodów w ogóle przestały emitować sygnał. Ostatni sygnał lokalizacyjny nadany przez nadajniki wskazywał na ich położenie w W. przy ul. (...).

W związku z zaprzestaniem nadawania sygnału lokalizacyjnego przez nadajniki zamontowane w wynajętych spółce (...) ciągnikach siodłowych, w dniu 18 czerwca 2012 roku D. W. skontaktował się z telefonicznie z osobą, która wcześniej kontaktowała się z nim podając się za A. S. (1) z firmy (...) sp. z o.o. (w rzeczywistości z R. D. (1)), informując, go, że w związku z awarią nadajników (...) w wynajętych ciągnikach konieczny będzie przyjazd obu pojazdów do oddziału w Ś.. R. D. (1) poinformował D. W., że przekaże informację kierowcom, którzy wedle jego informacji mieli wówczas znajdować się na terenie N. (wyjeżdżać z H.)aby bezpośrednio skontaktowali się z (...) sp. z o.o. w sprawie terminu przyjazdu celem sprawdzenia nadajników (...). Ponieważ mimo zapewnienia R. D. (1) jako A. S. (1) żaden z kierowców nie skontaktował się z wynajmującym, D. W. ponownie dzwonił na numer, pod którym wcześniej rozmawiał z R. D. (1) podającym się za A. S., ponieważ jednak żadna z prób połączenia nie powiodła się, zadzwonił następnie pod numer stacjonarny wskazany na pieczątce spółki (...) sp. z o.o. Wówczas telefon odebrał A. S. (1), który jednak zgodnie z prawdą zaprzeczył aby rozmawiał w D. W. w sprawie awarii nadajników (...) w wynajętych pojazdach. A. S. (1) zaprzeczył również aby odbierał jakiekolwiek pojazdy z firmy (...).

Żaden z pojazdów wydanych przez spółkę (...) sp. z o.o. J. T. (1) nie został odzyskany.

W maju 2012 roku R. D. (1) skontaktował się telefonicznie z przedstawicielem firmy (...) S. A. – G. G. (1), przedstawiając się jako pracownik spółki (...) sp. z o.o. w J., pytając o możliwość wynajęcia pojazdów. Ponieważ firma (...) SA zajmuje się wyłącznie wynajmem pojazdów nowych, G. G. przedstawiając rozmówcy warunki najmu, zastrzegł jednocześnie, że będzie musiał również sprawdzić jaka jest na ową chwilę dostępność pojazdów możliwych do wynajęcia. Po uzyskaniu tych informacji R. D. (1) poinformował G. G., że musi się zastanowić. Po kilku dniach oskarżony D. ponownie przedstawiając się jako A. S. (1) skontaktował się z G. G. oświadczając, że jego firma (Olimp sp. z o.o) byłaby zainteresowana wynajęciem 3 ciągników siodłowych z opcją ich zakupu w późniejszym terminie. G. G. poinformował wówczas swojego rozmówcę, że na tą chwilę dostępne są do wynajęcia dwa pojazdy. Po ustaleniu, że dla weryfikacji firmy (...) sp. z o.o. jako ewentualnego najemcę pojazdów od firmy (...) SA konieczne jest nadesłanie dokumentów dotyczących spółki z o.o. (...), dokumenty takie w postaci odpisu z KRS, zaświadczenia o nadaniu numerów NIP i REGON przesłane zostały następnie na adres e – mail spółki (...) SA i przekazana przez G. G. do działu księgowości, celem przedstawienia stanowiska co do możliwości zawarcia umowy ze spółką (...) sp. z o.o. Opinia działu księgowości, wobec ustalenia, że (...) sp. z o.o. nie znajduje się na liście dłużników (...) SA była pozytywna, w związku z czym poczynione zostały ustalenia co do okresu najmu jak również ceny za wynajem a także wysokości, kaucji jaka winna być uiszczona przed odbiorem pojazdów. Po ustaleniu wszystkich tych warunków dalsze czynności w przedmiocie zawarciu umowy wynajmu pojazdów, ze strony spółki (...) SA przejął P. S., z oddziału w G., który skontaktowawszy się z R. D. (1), jako osobą, która do tego czasu wyłącznie kontaktowała się z firmą (...), umówił się na podpisanie umowy najmu pojazdów w siedzibie spółki (...) w J..

W dniu 30 maja 2012 roku w siedzibie spółki z o.o. (...) w J. P. S. spotkał się z A. S. (1) i J. T. (1), który przedstawiony został P. S. jako J. W. (1) – dyspozytor w firmie (...) sp. z o.o. . W obecności P. S., A. S. (1) podpisał dwie umowy krótkoterminowego najmu pojazdu o numerach (...) dotyczące ciągników siodłowych marki S. o nr rej (...) ( (...)(VIN (...)) na okres od 1 czerwca do 30 listopada 2012 roku. Stosownie do warunków umów, najemca zobowiązany był przed odebraniem pojazdów uiścić kaucję na poczet płatności związanych z zawartymi umowami w wysokości 15800 złotych + Vat za każdy wynajęty pojazd. Pieniądze te uiszczone zostały poprzez wpłatę dokonaną w placówce bankowej pomiędzy 30 maja a 1 czerwca 20112 roku.

W dniu 1 czerwca 2012 roku przed godziną 14.00 do siedziby spółki (...) SA w miejscowości S. gm. N. zgłosił się J. T. (1), przedstawiając się jako S. K. i posługując się podrobionym dowodem osobistym na to nazwisko. J. T. (1) posługiwał się również upoważnieniem datowanym 31 maja 2012 roku, na mocy którego rzekomo A. S. (1) upoważniał go do odbioru z firmy (...) SA dwóch ciągników siodłowych marki S.. Upoważnienie to zostało sfałszowane poprzez podrobienie na nim podpisu A. S. (1), zaś J. T. (1) otrzymał je od R. D. (1),

Protokoły wydania obu pojazdów przygotował pracownik (...) SA –E. D. (1), który zatrzymał również oryginał upoważnienia do odbioru ciągników siodłowych, którym posługiwał się J. T. (1) oraz skopiował przedstawiony przez J. T., dowód osobisty na nazwisko S. K.. Następnie po potwierdzeniu, że na rachunek wynajmującego wpłynęła kwota ustalonej w umowach najmu kaucji -łącznie 31600 złotych + VAT, ciągniki zostały J. T. (1) wydane. Oskarżony T. wyjeżdżał z terenu firmy (...), po kolei wynajętymi ciągnikami siodłowymi w odstępie niecałych dwóch godzin, przewożąc je do miejscowości M..

Następnie w dniach 18 i 19 czerwca 2012 roku oba pojazdy zostały przewiezione do W. na L., na plac (...), gdzie zdemontowane zostały w nich nadajniki (...). Jednym z ciągników w trakcie wywożenia ich na teren L. kierował oskarżony J. T. (1), co wynika z informacji nadawanych przez nadajniki (...) współpracujące z tachografem. Ze wspomnianego placu w W. pojazdy te wyjechały już bez nadajników (...), w nieznanym kierunku.

Ponieważ żadnego z ciągników (...) nie zdołano odzyskać, suma strat poniesionym przez spółkę (...) SA, w związku z wyłudzeniem dwóch ciągników siodłowych marki (...), z uwzględnieniem stopnia ich amortyzacji wyceniona została na kwotę 589.176,16 zł

W miesiącu czerwcu 2012 roku oskarżony J. T. (1) zapytał swojego znajomego G. K., czy miałby możliwość załatwienia podrobionych tablic rejestracyjnych, na co G. K. odpowiedział, że rozezna się co do takiej możliwości. Następnie G. K. wśród handlujących na bazarze R. przy ul. (...) w W. oraz na bazarze na K. uzyskał informację o mężczyźnie o imieniu A., z którym powinien się w tej sprawie skontaktować. G. K. mając tę informację, przekazał J. T. (1), że istnieje możliwość załatwienia takich tablic i że kosztuje to 100 euro za komplet. J. T. (1) stwierdził, że to trochę dużo i musi się spytać swojego znajomego (R. D. (1)) czy taka cena będzie mu odpowiadać. Następnie w miesiącu lipcu 2012 roku J. T. (1) powrócił do rozmowy z G. K. na temat załatwienia podrobionych tablic rejestracyjnych, uzgadniając, że za komplet zapłaci 100 dolarów i że kompletów takich potrzebuje 10. Jednocześnie J. T. (1) przekazał G. K. dziesięć numerów rejestracyjnych na jakie mają być tablice oraz 100 dolarów tytułem zaliczki. G. K. spotkał się z mężczyzną o imieniu A. i przekazał mu zlecenie na wykonania 10 kompletów tablic rejestracyjnych o numerach wskazanych na kartce otrzymanej od J. T. (1). Po 2-3 dniach G. K. ponownie spotkał się z mężczyzną o imieniu A. odbierając od niego zamówione tablice rejestracyjne i regulując pozostałą umówioną część zapłaty. Podrobione tablice rejestracyjne w tym również u numerach (...), (...), (...) i (...), G. K. przekazał następnie J. T. (1). Na przedsięwzięciu tym G. K. zarobił kwotę 1000 złotych stanowiącą różnicę pomiędzy ceną jaką podał J. T. (1) a faktycznie zapłaconą mężczyźnie o imieniu A..

W dniu 7 września 2012 roku z D. C. (1) z firmy spedycyjnej (...) sp. z o.o. skontaktował się telefonicznie z numeru (...) mężczyzna podający się za R. D. (2) - przedstawiciela firmy (...) sp. z o.o. oferując świadczenie usług transportowych dla spółki (...). W rzeczywistości był to J. T. (1). W trakcie rozmowy D. C. (1) poinformował swojego rozmówcę, że (...) sp. z o.o. głównie wykonuje usługi dla firmy (...) na co R. D. (2) (J. T. (1)) stwierdził, że jego firma już woziła w przeszłości towar dla LG za pośrednictwem firm (...) oraz (...) sp. z o.o. i współpracował między innymi w E. Z. i panem M. z firmy (...).

Faktycznie we wcześniejszym okresie J. T. (1) wykonywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej transporty sprzętu elektronicznego z firmy (...) na zlecenia firm (...). (...) oraz (...).

Informacje o wcześniejszej współpracy M. R. z firmami (...). (...) jak również znajomość osób zatrudnionych w spółce (...), wzbudziła zaufanie D. C. (1) do R. D. (2) i firmy (...). Następnie na skrzynkę e – mail D. C. (1) (...) przesłane zostały dokumenty rejestracyjne spółki (...) w postaci odpisu z KRS, zaświadczenia i nadaniu numeru REGON, licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy jak również dowód zawarcia OC przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym zawarte w TU E. Hestia. Dokumenty te pozyskane zostały przez R. D. (1) z firmy (...), z którą z różnych numerów telefonów R. D. (1) kontaktował się ponad 500 razy (w 349 wypadkach inicjując połączenie i 165 razy odbierając połączenie przychodzące z tejże firmy).

Po dokonaniu weryfikacji nadesłanych dokumentów w potwierdzeniu telefonicznym w (...), że (...) sp. z o.o. ma wykupiona odpowiednią polisę OC przewoźnika, w dniu 12 września 2012 roku na adres e – mail podanych przez R. D. (2) (...), przesłał zlecenia transportowe o numerach (...) oraz (...) dotyczące przewozu telewizorów (...) z magazynu (...) w B. do Francji. (zlecenie datowane były stosownie na 13 września 2012 roku – zlecenie (...) i 14 września 2012 roku – zlecenie (...) co wynikało z automatycznego ustawienia programu, który zlecenie drukował w dniu załadunku). W praktyce zlecenie te przesyłane były przynajmniej na dobę przed planowanym załadunkiem. Przed przesłaniem przez D. C. (1) zlecenie na skrzynkę e – mail (...), z adresu tego przekazane zostały numery samochodów które zostaną podstawione do realizacji poszczególnych zleceń, jak również wskazane zostały nazwiska kierowców i tak zlecenie i numerze (...) miało zostać wykonane ciągnikiem siodłowym z naczepą o nr rej (...) kierowanymi przez M. P. (2) zaś zlecenie z dnia 14 września 2012 roku o numerze (...) ciągnikiem siodłowym o nr rej (...) z naczepą i nr rej (...) kierowanym przez M. Z. (1).

W dniu 12 września 2012 roku w godzinach wczesno wieczornych J. T. (1) udał się wspólnie z R. D. (1) na rekonesans w okolice zakładu (...) w B..

W dniu 13 września 2012 roku o godzinie 18.30 na teren zakładu (...) zestawem ciężarowym składającym się z należących do J. T. (1) ciągnika siodłowego marki R. (...) z naczepą typu chłodnia oznaczonych podrobionymi tablicami rejestracyjnymi (...) (ciągnik siodłowy) (...) (naczepa) wjechał J. T. (1), przedstawiający się i podpisujący się nazwiskiem M. P. (2), posługując się podrobionym dowodem osobistym na to nazwisko serii (...) i dysponujący w tym czasie telefonem o numerze (...), mimo, że wypełniając formularz wjazdu na teren zakładu jako numer kontaktowy podał (...)

Telefonu o numerze (...) J. T. (1) nie miał wówczas przy sobie albowiem posiadał go w tym czasie R. D. (1), znajdujący się w pobliżu miejsca zamieszkania swoich rodziców - gm. Mrozy, co potwierdzały lokalizacje masztów (...) na których numer ten w tym czasie się logował.

Po załadowaniu na naczepę towaru w postaci 474 telewizorów (...) i podpisaniu listów przewozowych CMR jak również druku instrukcji przewozu towaru należącego do (...) nazwiskiem P., o godzinie 2.48 J. T. (1) wyjechał z terenu zakładu (...) w B. udając się w kierunku K., B., P. aż do miejscowości M. i D. gdzie dojechał około południa 14 września 2012 roku.

Od godzin wczesnorannych (od godz. 5.33) korzystający z telefonu o numerze (...) R. D. (1) czekał na przyjazd J. T. (1) w P..

W dniu 14 września 2012 roku o godzinie 10:11 na teren zakładu (...) w B. P., w ramach zlecenia (...), zestawem ciężarowym składającym się z ciągnika siodłowego z naczepą typu chłodnia, oznaczonymi fałszywymi tablicami rejestracyjnymi (...) (ciągnik siodłowy) i (...) (naczepa), wjechał nieustalony dotąd mężczyzna podający się za M. Z. (1) i posługujący się podrobionym dowodem osobistym na to nazwisko serii (...). Po załadowaniu kierowanego przez niego zestawu 442 sztukami telewizorów (...), wyjechał on z terenu (...) o godz. 1.30 nigdy nie docierając do wskazanego w liście przewozowym celu.

Łączna wartość wywiezionych w ramach w/w zleceń telewizorów wyniosła kwotę 1.267.734,41 złotych na szkodę (...) sp. z o. o. oraz (...) sp. z o.o.

W dniu 20 września 2012 roku na parkingu w miejscowości R. (rejon miejscowości M. –M. – M. –K.) funkcjonariusze z Wydziału Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości Ekonomicznej CBŚ KGP Zarząd w K. ujawnili zaparkowany zestaw ciężarowy użyty przez J. T. (1) do wywiezienia telewizorów z zakładu (...) w B.. Pojazdy nosiły widoczne znaki zmiany tablic rejestracyjnych, w chwili ujawnienia ich zamontowane miały oryginalne tablice rejestracyjne.

W ciągniku siodłowym zabezpieczono ślady biologiczne należące do J. T. (1), T. K. (1) oraz R. D. (1).

W dniu 24 września 2012 roku J. T. (1) został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBŚ KGP. W trakcie przeszukania zajmowanego przez niego mieszkania, ujawniono listy przewozowe dotyczące telewizorów przewożonych z (...) sp. z o.o. sygnowane nazwiskiem P. jak również prawo jazdy nr (...) na nazwisko G. W. ze zdjęciem J. T. (1). Przedmiotowe prawo jazdy było podrobione. O załatwienie tego dokumentu J. T. poprosił R. D. (1) przy okazji załatwiania podrobionych dokumentów dla celów wyłudzeń zestawów ciężarowych, albowiem J. T. (1) korzystał za rachunków bankowych założonych na jego prośbę przez G. W. albowiem J. T. swoje rachunku bankowe miał pozajmowane przez komornika. Podrobiony dokument na dane G. W. potrzebny był mu na wypadek gdyby przy wykonywaniu jakiś czynności na rachunku G. W. został poproszony o okazanie się jakimś dokumentem..

Tego samego dnia tj. 24 września 2012 roku od godziny 9.32 R. D. (1) intensywnie kontaktował się telefonicznie z T. K. (1), z którym około godziny 10.00 spotkał się w okolicy miejscowości D.. Po spotkaniu tym obaj pozostawali w kontakcie telefonicznym aż do godziny 20.09. Łącznie tego dnia panowie kontaktowali się ze sobą 15 razy.

W maju 2012 roku, po tym jak oskarżony R. D. (1) poprzez P. M. (1) nawiązał kontakt z A. S. (1) w sprawie wynajęcia pojazdów ciężarowych i dostarczył A. S. (1) do podpisu sfabrykowane „podrasowane” dokumenty finansowe spółki, aby wykorzystać je do wynajęcia pojazdów, A. S. poddał temat możliwości wzięcia również w oparciu o te dokumenty na spółkę (...) kredytów, zwłaszcza, że że w oparciu o prawdziwą dokumentację finansową spółki na wzięcie takiego kredytu nie miał szansy( wedle złożonych zeznań podatkowych za lata 2011 i 2012 w Urzędzie Skarbowym w J., spółka w latach tych nie osiągnęła żadnego przychodu).

W dniu 9 maja 2012 roku A. S. (1) przyjechał do W., gdzie w 9 oddziale banku (...) SA przy ulicy (...), w pobliżu dworca PKP W. C., zadeklarował chęć otwarcia rachunku bieżącego dla kierowanej przez siebie spółki z o.o. (...) z/s w J.. Tego też dnia rachunek taki został otwarty. Jednocześnie z założeniem rachunku A. S. (1) złożył tego dnia również wniosek o przyznanie kierowanej przez niego spółce kredytu obrotowego w wysokości 450 tys. złotych, składając tego dnia część wymaganych dla rozpatrzenia takiego wniosku dokumentów takich jak: zaświadczenie o numerze REGON, kopie zeznań o wysokości osiągniętego przez spółkę dochodu CIT 8 za rok 2010 i 2011 (dokumenty nierzetelne), kopie rachunków zysków i strat za okresy od 1.01.2010 do 31.12.2010 oraz od 1.01.2011 r. do 31.12.2011 r. (dokumenty nierzetelne), analityczne sprawozdanie przedsiębiorcy prowadzonego pełną sprawozdawczość finansową (dokument nierzetelny), aktualny odpis z Krajowego Rejestru Sądowego spółki z o.o. (...), podrobione zaświadczenie o prowadzeniu dla spółki (...) sp. z o.o. rachunku przez (...) Bank (...) SA Oddział w B.. Wszystkie te nierzetelne i podrobione dokumenty A. S. miał od R. D. (1).

W kolejnych dniach A. S. (1), jeszcze kilkukrotnie przyjeżdżał do W. do oddziału (...) SA, dowożąc coraz to kolejne potrzebne dla rozpatrzenia wniosku o kredyt obrotowy dokumenty. I tak w dniu 10 maja 2012 roku, oskarżony ten złożył dodatkowo nierzetelny bilans i rachunek zysków i strat za okres od 11.01.2012 roku do 31.03.2012 roku, zaś w dniu 28 maja 2012 roku podrobioną umowę podwykonawczą zawartą rzekomo pomiędzy (...) eu. Sp. z .o.o. a (...) sp. z o.o. na wykonywanie robót budowlanych w ramach inwestycji dotyczącej budowy drogi ekspresowej (...) na odcinku K. –K. - obwodnica R. i B., podrobione zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach oraz podrobioną opinie bankową (...) Banku (...) SA dotyczącą spółki z o.o. (...) zaś w dniu 31 maja 2012 roku umowę dzierżawy na cele handlowo –usługowe nieruchomości przy ul. (...) w J. i umowę najmu lokalu użytkowego położonego w J. przy ul. (...).

W dniu 31 maja 2012 roku bank (...) SA zawarł ze spółką (...) sp. z o.o. z.s w J. ul. (...) reprezentowaną przez A. S. (1) umowę o kredyt obrotowy (...) w wysokości 450.000,- złotych, na okres do 31 maja 2013 roku.

W dniu 5 czerwca 2012 roku A. S. (1) wypłacił w formie gotówki z przyznanego spółce (...) kredytu obrotowego kwotę 449.000,- złotych, którą przeznaczył na uregulowanie swoich osobistych długów wobec innych osób. W tym czasie spółka z o.o. (...) nie prowadziła jakiejkolwiek działalności, nie uzyskiwała również jakichkolwiek dochodów.

Po uzyskaniu tego kredytu, w okresie od 5 lipca 2012 roku do 1 marca 2013 roku, oskarżony regulował ustalone odsetki od przyznanego spółce kredytu obrotowego, wpłacając w tym okresie łączną kwotę odsetek - 59.875,- złotych. Po tym czasie zaprzestał regulowania jakichkolwiek płatności z tytułu przedmiotowego kredytu. W ustalonym terminie – 31 maja 2013 roku spółka nie spłaciła przyznanego jej kredytu. Oskarżony nie podejmował również jakiegokolwiek kontaktu z bankiem w sprawie przedłużenia okresu kredytowania spółki, nie reagował również na próby kontaktu ze strony przedstawiciela banku.

Po powodzeniu przedsięwzięcia z wyłudzeniem kredytu obrotowego, w dniu 10 lipca 2012 roku A. S. (1) ponownie przyjechał do oddziału banku (...) SA przy ul. (...) w W., składając kolejny wniosek kredytowy, tym razem o kredyt inwestycyjny w kwocie 236.000,- złotych na refinansowanie zakupu przez spółkę (...) koparko- ładowarki marki (...), zakupionej rzekomo przez (...) sp. z o.o. w dniu 3 kwietnia 2012 roku za kwotę netto 295.000,- złotych (brutto 362.850,- złotych).

Do wniosku oskarżony dołączył podrobiony dokument faktury sprzedaży koparko ładowarki (...) nr seryjny (...) (w rzeczywistości koparko – ładowarka o wskazanym na podrobionej fakturze numerze seryjnym nigdy nie została wyprodukowana przez firmę (...)), złożył nierzetelny dokument analitycznego sprawozdania finansowego za okres do marca 2012 roku i oświadczenie majątkowe, w którym wpisał niezgodnie z prawdą, że jest właścicielem samochodu o wartości 100.000,- złotych

Następnie w dniu 17 lipca 2012 roku A. S. (1) dołączył do wniosku dalsze dokumenty : podrobione zlecenie polecenia przelewu kwoty 362.850,- złotych z rachunku (...) sp. z o.o. na rachunek (...) sp. z o.o. w S. (które nigdy nie miało miejsca), analityczne sprawozdanie finansowe za okres bieżący do czerwca 2012 roku, rachunek zysków i strat za okres 6 miesięcy 2012 roku, bilans za okres od 1.01.2012 r. do 30.06.2012 r. , kolejne podrobione zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach (datowane 19.07.2012 ! roku) oraz również podrobione zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o niezaleganiu w opłacaniu składek. Wszystkie te nierzetelne i podrobione dokumenty oskarżony uzyskał od R. D. (1).

W trakcie rozpatrywania wniosku, na prośbę pracownika oddziału (...) SA w W., pracownica (...) SA Oddziału w G. B. (2) udała się pod wskazany przez A. S. (1) adres w G. przy ul. (...) na oględziny koparko – ładowarki, której dotyczył wniosek o kredyt inwestycyjny. Według informacji podanej przez oskarżonego, koparka miała znajdować się w tym miejscu w związku z czynnościami serwisowymi. Pod wskazanym adresem pracownica banku znalazła salon sprzedaży pojazdów czy też maszyn, przed którym stała zaparkowana koparka. Przebywający w salonie dwa nieustaleni mężczyźni zapytani przez nią o koparkę, stanowiącą własność spółki (...) wskazali na pojazd stojący przed salonem i jednocześnie umożliwili jej spisanie numerów fabrycznych pojazdu. Pojazd oglądany przez A. B. (1) nie stanowił własności (...) sp. z o.o.

Po analizie wniosku oraz dołączonych do niego dokumentów (fałszywych oraz nierzetelnych) przedłożonych przez A. S. (1), w dniu 19 lipca 2012 roku, podjęta została decyzja o przyznaniu (...) sp. z o.o. kredytu inwestycyjnego na refinansowanie zakupu koparko –ładowarki (...) w kwocie 158.000,- złotych na okres 60 miesięcy. Po podpisaniu umowy w dniu 20 lipca 2012 roku przez A. S. (1) oraz przedstawiciela banku oraz po ustanowieniu zabezpieczeń w postaci przewłaszczenia na zabezpieczenie do czasu ustanowienia zastawu rejestrowego, przelewu wierzytelności z tytułu umowy ubezpieczenia przedmiotu kredytowania, pełnomocnictwa do rachunków bieżących spółki w (...) Banku (...) Banku (...) SA, weksla in blanco wraz z deklaracją wekslową, w dniu 25 lipca 2012 roku, kwota 158.000,- złotych przelana została na rachunek wskazany przez A. S. (1), z którego została następnie wypłacona w gotówce. Do dnia 10 lutego 2013 roku A. S. (1) zapłacił 5 ustalonych rat kredytu i jedną niepełną tj. łącznie kwotę 17.087,19 złotych, po czym zaprzestał dalszego regulowania rat. Nie podejmował również żadnych kontaktów z przedstawicielami banku w związku z zaprzestaniem regulowania kredytu.

Po zatrzymaniu i aresztowaniu J. T. (1), oskarżony R. D. (1) skontaktował się ponownie z P. M. (1) i spotkał się z nim w W.. Podczas spotkania R. D. (1) poinformował P. M. (1), że jest temat i ma pieniądze na „ruchy” tj. przygotowania. Rozwijając temat R. D. (1) poinformował P. M., że potrzebuje firmę, na którą możliwe będzie wynajmowanie samochodów i jednocześnie polecił P. M. aby mu taką przygotował. Na pytanie o wynik interesów prowadzonych z A. S. (1), z którym P. M. (1) skontaktował wcześniej R. D. (1), R. D. (1) odpowiedział, że A. S. chciał za dużo i P. M. nie powinien się tym interesować.

Na wydatki związane z przygotowaniem firmy (...). D. przekazał P. M. najpierw 16.000 złotych a następnie jeszcze 20.000 złotych, obiecując jednocześnie, że jeśli przedsięwzięcie się powiedzie, sowicie go wynagrodzi.

W związku z powyższym w grudniu 2012 roku P. M. (1) skontaktował się z K. P. (1), właścicielem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) proponując mu „interes życia”, na co nie dopytując o szczegóły K. P. (2) zgodził się. P. M. (1) poinformował wówczas K. P. (1), że ponieważ K. P. ma zarejestrowaną na siebie dobrą, nie zadłużoną w Krajowym Rejestrze Długów spółkę, skontaktuje się z nim mężczyzna z W. o imieniu O. M. (1) ( w rzeczywistości miał być to R. D. (1)) i będą wynajmować samochody. Jednocześnie P. M. (1) poinstruował K. P. (1), że konieczne będzie takie przygotowanie spółki (...) aby sprawiała wrażenie dobrego przedsiębiorstwa. W celu pokrycia kosztów organizacyjnych, P. M. przekazał K. P. (2) kwotę 6.800,- złotych. Ponieważ K. P. (2) w rzeczonym okresie nadużywał alkoholu, w spółce (...) zatrudniony został znajomy K. P. - K. M. (2) na stanowisko prokurenta spółki, aby móc podejmować czynności w okresach, w których K. P. z uwagi na stan nietrzeźwości nie będzie mógł tego robić. Następnie przy pomocy organizacyjnej i finansowej P. M. zorganizowane zostało biuro spółki (...). Pomieszczenie biurowe przy ulicy (...) wyszukał i wynajął K. M. (2), opłacając czynsz za wynajem za 3 miesiące z góry pieniędzmi otrzymanymi od P. M. (1). Następnie w spółce (...) zatrudnieni zostali pracownicy - najpierw M. S. (1) jako przedstawiciel handlowyy a następnie A. S. (4) jako pracownik biurowy i D. B. (1), również jako przedstawiciel handlowy. Przed zatrudnieniem tychże pracowników odbyło się spotkanie organizacyjne w którym brali udział K. P. (2), P. M. (1), K. M. (3) oraz A. S. (4) i M. S. (1). Podczas tego spotkania omawiane były kwestie organizacyjne, w tym również związane z zatrudnieniem późniejszych pracowników biura (...). W czasie spotkania tego K. P. był trzeźwy.

Biuro zostało umeblowane i wyposażone w podstawowe urządzenia biurowe. Pracownicy otrzymali służbowe telefony komórkowe. Przez cały okres działania biura tj. około 2 miesiące, pracownicy jedynie przychodzili do biura i spędzali w nim czas, grając na komputerze. Od czasu do czasu, do biura przychodził K. M. (3). Do biura przyszedł również P. M. (1). Telefonował do niego również R. D. (1), przedstawiając się jako O. M. (1). Biuro zorganizowane zostało jedynie na potrzeby ewentualnej inspekcji przeprowadzanej przez przedstawicieli firm, w których miały zostać „wynajęte” ciągniki siodłowe oraz naczepy.

Przez P. M. (1) przedłożone zostały K. P. (1) do podpisania sfabrykowane dokumenty (...) sp. z o.o. dostarczone przez R. D. (1), w postaci bilansów za lata 2010, 2011 i 2012 oraz rachunków zysków i strat za te lata, w których wpisane zostały całkowicie nie przystające do rzeczywistości dane finansowe. Po ich podpisaniu przez K. P. (1) dokumenty te otrzymał następnie R. D. (1).

W dniu 4 marca 2013 roku R. D. (1) podając się za O. M. (1) skontaktował się z M. W. (1) pracownikiem spółki (...) sp. z o.o. z/s w M., dopytując o możliwość wynajmu 2 ciągników siodłowych, pytając jakie dokumenty są potrzebne do wynajęcia pojazdów, ile czasu będzie trwało sprawdzanie jego firmy i ile taki najem będzie kosztował. Po przedstawieniu przez M. W. (1) warunków najmu, jeszcze tego samego dnia, z adresu poczty e – mail (...) (adresu utworzonego dla R. D. (1) przez P. M. (1)), R. D. (1) przesłał M. W. (1) dokument rejestrowy spółki (...) oraz skany nierzetelnych dokumentów finansowych w postaci bilansów i rachunków zysków i strat spółki (...) za lata 2010 – 2012. Po otrzymaniu tychże dokumentów oraz potwierdzeniu na stronie KRS, że spółka (...) sp. z o.o. jest zarejestrowana, M. W. (1) przekazał dokumenty do oceny dyrektorowi –M. C. i po uzyskaniu ich pozytywnej weryfikacji, przystąpił do przygotowywania projektów umów. Jednocześnie skontaktowawszy się z R. D. (1) jako O. M. (1), uzgodnił z nim, że podpisanie umów nastąpi w dniu 6 marca 2013 roku w siedzibie wynajmującego tj. w M..

W dniu 6 marca 2013 roku K. P. (2) w towarzystwie nieustalonego mężczyzny pojechał do siedziby firmy (...) sp. z o.o. w M., gdzie spotkał się z R. D. (1), który przedstawił się jako O. M. (1) i poinformował K. P., że zostaną wynajęte dwa ciągniki siodłowe i że on ureguluje niezbędną do wynajęcia kaucję i czynsz za okres najmu. Następnie K. P. (2) w obecności nieustalonego mężczyzny spotkał się z M. W. (1), który przedstawił mu pisemne warunki najmu dotyczące dwóch ciągników siodłowych marki D. (...) o nr rej. : (...) VIN (...) (umowa (...)) i (...) VIN (...) (umowa (...)), które K. P. parafował (na każdej stronie) i podpisał. Podczas omawiania i podpisywanie projektu umowy, K. P. informował M. W., że spieszy się ponieważ musi jeszcze nabyć naczepy S., ponieważ będą jeździć w kierunkach na Francję i Hiszpanię. Na koniec spotkania tego dnia M. W. (1) poinformował K. P., że ostateczna umowa zostanie przesłana na ten sam adres e - mail co poprzednio i konieczne jest jej odesłanie po podpisaniu. Jednocześnie poinformował K. P. i towarzyszącego mu mężczyznę, że z uwagi na konieczność wykonania prac serwisowych w wynajmowanych ciągnikach ich wydanie nie będzie możliwe we wcześniej ustalonym terminie 8 marca, lecz dopiero 11 marca 2013 roku.

W dniu 6 marca 2013 roku, w oddziale (...) Banku w W. przy ul. (...), nieustalony mężczyzna podający się za B. K., na polecenie R. D. (1) dokonał wpłaty na rachunek firmy (...) sp. z o.o. kwoty 30.000,- złotych opisanej jako „wpl. got. – Polska K. ul. (...) (...) (...)-(...) K., wpłata zaległości O/K WW-A” stanowiąca równowartość kaucji oraz miesięcznego czynszu najmu dwóch ciągników siodłowych.

Z uwagi na służbowy wyjazd M. W. (1), po 6 marca 2013 roku dalsze czynności dotyczące wynajęcia ciągników siodłowych spółce (...), przejął inny pracownik spółki (...), który kontaktując się w dniu 9 marca 2013 roku z R. D. (1) (jako O. M. (1)) poinformował go, że prześle na jego adres e – mail ostateczną wersję umowy, którą winien podpisać prezes i dostarczyć do firmy (...), jednak R. D. (4) (O. M. (1)) poinformował go, że ponieważ jest poza siedzibą firmy, nie będzie miał możliwości wydrukowania umowy, więc umowę podpisze bezpośrednio w siedzibie firmy.

W dniu 11 marca 2013 roku około godziny 11.00 do siedziby firmy (...) sp. z o.o. w M. przyjechali R. D. (1), M. S. (1) oraz trzeci nie ustalony mężczyzna, samochodem kierowanym przez Ł. D. (1). M. S. (1) dysponował podpisanym własnoręcznie przez K. P. (1) upoważnieniem do odbioru w imieniu spółki (...) sp. z o.o. dwóch ciągników siodłowych marki (...), których dotyczyły umowy (...) oraz upoważnieniem do podpisania dokumentów związanych z tym odbiorem. M. S. (1) dysponował również kopią dowodu wpłaty kwoty 30.000 złotych na konto firmy (...) wraz z pismem podpisanym przez K. P. (1) adresowanym do spółki (...), w którym K. P. oświadcza, że wpłata kwoty 30.000,-złotych dokonana przez B. K. stanowi kaucję oraz czynsz za wynajem dwóch ciągników siodłowych marki (...). Wszystkie te dokumenty M. S. (1) otrzymał w dniu 11 marca 2013 roku od R. D. (1). Po podpisaniu protokołu przekazaniu ciągnika siodłowego (...) o nr rej (...) przez W. M. ze strony wynajmującego oraz M. S. (1) ze strony najemcy, skserowaniu dowodu osobistego M. S. (1) oraz wpłaceniu przez R. D. (1) w kasie firmy kwoty 19100 złotych tytułem ubezpieczenie OC obu pojazdów, ciągnik (...) o nr rej (...) został wydany. W M. M. S. (1) wykupił jeszcze dostęp dla obydwu wynajmowanych z firmy (...) sp. z o.o. pojazdów, do systemu (...), na okoliczność czego została podpisana umowa pomiędzy Zrzeszeniem (...) a spółką z o.o. (...), która ze strony spółki (...) podpisał M. S. (1)

Pojazdem wydanym w M. wyjechał nieustalony dotąd kierowca.

Tego dnia M. S. (1) wydane zostały również przez W. M. dwa odpisy ostatecznej wersji umowy, celem ich podpisania przez prezesa zarządu. Odpisy te zostały podpisane przez K. P. (1) i odesłane do firmy (...) poprzez kuriera w dniu 12 marca 2013 roku.

Po dopełnieniu formalności związanych z odbiorem ciągnika (...) z M., M. S. (1) wraz z R. D. (1) i trzecim nieustalonym dotąd mężczyzną, nadal samochodem kierowanym przez Ł. D. (2) przejechali z M. do miejscowości R., gdzie w firmie (...) sp. z o.o., będącej filią firmy (...) sp. z o.o., mieli odebrać drugi z ciągników siodłowych (...) (nr rej (...)), którego dotyczyła umowa (...).

W R. wszelkie rozmowy na temat wydania pojazdu, podobnie jak wcześniej w M., prowadził R. D. (1) (jako O. M. (1))zaś rola M. S. (1) ograniczała się do podpisania protokołu przekazania pojazdu, po której to czynności nieustalony mężczyzna odjechał ciągnikiem siodłowym wspólnie z R. D. (1) zaś M. S. (1) z Ł. D. (1) pojechali do S. do siedziby spółki (...), skąd miały zostać odebrane naczepy S. A. model SKO 24L o nr rej (...).

Z firmą (...) sp. z o.o z/s w S., zajmującą się sprzedażą, leasingiem oraz wynajmem pojazdów ciężarowych, kontakt nawiązał w dniu 5 marca 2013 roku R. D. (1) przedstawiający się jako reprezentujący spółkę (...) sp. z o.o. w S. – O. M. (1), pytając o możliwość długoterminowego wynajmu dwóch naczep chłodni. Tego samego dnia M. Z. (2) przesłał na podany przez R. D. adres e – mail (...) ofertę w zakresie wynajmu dwóch naczep, wniosek o zawarcie umowy, ogólne warunki umowy oraz kilka zdjęć oferowanych naczep, jak również krótki opis procedury zawarci umowy w tym wymagane do zawarcia umowy dokumenty. Tego samego dnia o godz. 15.45 R. D. (1) przesłał poprzez e – mail na adres poczty M. Z. (2), dokumenty spółki (...) niezbędne dla jej weryfikacji przez (...) sp. z o.o. jako najemcy w szczególności zaświadczenie o nadaniu numeru REGON, odpis z KRS jak również sfabrykowane nierzetelne lecz podpisane przez K. P. dokumenty (...) spółki (...) tj. bilanse oraz rachunki zysków i strat za lata 2010 – 2012. W dniu 6 marca 2013 roku R. D. (1) dosłał jeszcze drogą elektroniczną podpisany przez K. P. (1) wniosek o zawarcie umowy najmu.

Zgodnie z obowiązującymi w (...) sp. z o.o. procedurami, przesłane dokumenty potencjalnego najemcy przesłane zostały do współpracujących z tą firmą wywiadowni gospodarczych celem weryfikacji wiarygodności klienta. Z raportów sporządzonych przez wywiadownie gospodarcze : (...) sp. z o.o., (...) SA oraz (...) SA z/s we W. wynikało, że spółka z o.o. (...) sprawia wrażenie rzetelnej firmy. Dodatkowo M. Z. (2) przedzwonił na numer stacjonarny biura firmy (...), który to telefon odebrała A. S. (4), przedstawiając się, że to biuro przedsiębiorstwa (...), co dodatkowo uwiarygodniło firmę w oczach M. Z. (2), wobec czego w dniu 7 marca 2013 roku M. Z. (2) zadzwonił do R. D. (1) (O. M. (1)) informując go, że mogą podjąć współpracę i jednocześnie na adres e- mail podany przez R. D. (1) (O. M. (1)) przesłał wzory umów najmu nr (...) dotyczące naczep typu chłodnia (...) model (...) o nr rej (...) (umowa nr (...)) i (...) (umowa nr (...)), kopie dowodów rejestracyjnych tychże naczep oraz instrukcję co do dalszego postępowania tj. jakie dokumenty powinien posiadać odbierający naczepy (upoważnienie, pieczątkę firmową, dowód osobisty). W wiadomości tej M. Z. (2) podał również kwotę kaucji, której wpłacenie jest także warunkiem wynajęcia pojazdów oraz numer konta, na które winna ona zostać wpłacona. Wysokość kaucji została ustalona na kwotę 11.700 złotych.

Kaucję tę wpłacił osobiście w oddziale banku (...) w W. przy ul. (...) w dniu 8 marca 2013 roku o godzinie 11.09 R. D. (1), podający się za M. S. (2), którego dowód osobisty R. D. (1) posiadał, po czym wiadomością e – mail o godz. 17:57 przesłał M. Z. (2) potwierdzenie dokonania tejże wpłaty a następnie skontaktował się telefonicznie z M. Z. (2) ustalając, że naczepy odebrane zostaną w dniu 11 marca 2013 roku około godz. 17:00 albowiem wcześniej tego dnia odbierane będą ciągniki siodłowe z okolic K.. W dniu 11 marca 2013 roku pomiędzy godziną 13:00 a 15:00 R. D. (1) jako O. M. (1) ponownie skontaktował się z M. Z. (2) informując, go że z uwagi na przedłużenie się czynności związanych z odbiorem ciągników siodłowych z firmy (...), odbiór naczep nastąpi później niż wcześniej się umawiał - między 18.00 a 19.00, prosząc jednocześnie aby zaczekano na przyjazd odbierających.

Do S. M. S. (1) dojechał o godzinie 19.35, w tym samym czasie dojechał tam R. D. (1), jadący jako pasażer ciągnikiem odebranym z firmy (...) w R..

W S. wszelkie rozmowy na temat wydawanych naczep prowadził R. D. (1) jako O. M. (1), który odpowiadał na wszelkie pytania M. Z. (2), dotyczące chociażby powodu wpłaty kaucji gotówką w banku w W. w sytuacji gdy spółka (...) ma siedzibę w S.. Wyjaśniając tę sytuację, R. D. (1), tłumaczył, że wynikało to z faktu, że osoba odpowiedzialna za finanse w firmie (...) była akurat w W. zaś wpłata gotówkowa miała służyć uniknięciu opóźnienia w wykonaniu przelewów międzybankowych i sytuacji niemożności odbioru naczep w dniu uiszczenia kaucji. Dla M. Z. (2) okoliczność, że całą rozmowę na temat naczep prowadził R. D. (1) (O. M. (1)) nie dziwiła albowiem wszelkie formalności dotyczące zawarcia umowy wynajmu tychże naczep prowadził właśnie z O. M. (1), stąd było dla niego naturalne, że to O. M. jest najlepiej zorientowany w przedmiocie. Ponieważ jednak formalne upoważnienie do odbioru naczep podpisane osobiście przez K. P. (1) wystawione była na M. S. (1) i to M. S. wręczył M. Z. podpisane przez K. P. dokumentu umów najmu naczep, to właśnie on podpisał protokoły odbioru obu naczep i to jego dowód osobisty został przez M. Z. (2) skserowany. R. D. (1) (O. M. (1)) przekazał dodatkowo M. Z. (2) odręcznie zapisane numery i adresy e – mail kontaktowe do pracowników spółki (...).

Po zakończeniu formalności, na prośbę R. D. (1) (O. M. (1)) M. Z. (2) poczekał jeszcze na przyjazd drugiego ciągnika siodłowego, co nastąpiło o godz. 20.32, po czym o godzinie 20.45 obie naczepy przyłączone do dwóch ciągników (...), odebranych tego dnia z firmy (...) oraz (...) sp. z o.o. opuściły teren firmy (...), odjeżdżając w nieustalonym kierunku.

M. S. (1) został odwieziony przez Ł. D. (1) na dworzec PKP w P., skąd wrócił pociągiem do S..

Następnego dnia, M. Z. (2) przedzwonił na numer stacjonarny spółki (...) chcąc sprawdzić dodatkowo firmę (...). Telefon odebrała A. S. (4) i niezwłocznie przekazała telefon M. S. (1), który zamienił kilka zdań z M. Z. (2), co upewniło M. Z., że wszystko w firmą (...) jest w porządku.

Wynajęte z (...) sp. z o.o. naczepy nigdy nie zostały zwrócone, podobnie jak ciągniki siodłowe wzięte z firmy (...) sp. z o.o.

Wartość wynajętych z firmy (...) sp. z o.o. naczep w chwili ich wydania wynosiła 50.000 EUR za sztukę co przy uwzględnieniu średniego kursu NBP stanowiło kwotę 413.900 złotych.

Wartość ciągników siodłowych (...) wynajętych z firmy (...) sp. z o.o. w chwili ich odbioru wynosiła kwotę 244.057,36 zł

W dniu 13 marca 2013 roku R. D. (1) został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBŚ KGP Zarząd w K. po czym przeszukany został użytkowany przez niego w tym czasie samochód osobowy marki H. (...) nr rej (...) we wnętrzu którego ujawniono m.in. papierową teczkę koloru niebieskiego z odręcznym napisem (...) z zawartością zeszytu formatu A5 z zapiskami dotyczącymi nazw firm zajmujących się wynajmem pojazdów ciężarowych wraz z numerami i adresami e –mail kontaktowymi (w tym również danymi kontaktowymi do firm (...), F., S., (...), (...) sp. z o.o. , potwierdzeniem zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT, papierową teczkę koloru czerwonego z odręcznym napisem S. z zawartością umowy nr (...) zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) sp. z o.o., kserokopie dowodów rejestracyjnych naczep chłodni o nr rej (...), papierową teczkę koloru żółtego z odręcznym napisem praca z zawartością dowodu osobistego serii (...) na nazwisko K. M. (1), dowodu osobistego serii (...) na nazwisko S. M., prawo jazdy kat (...) na nazwisko S., seria (...), dowód rejestracyjny serii (...) (...) wydany przez Prezydenta Miasta C. dla samochodu marki (...) nr rej. (...) własności (...) Funduszu (...). papierową teczkę z koloru białego z odręcznym napisem (...) K. z zawartością paragonów, certyfikatu euro V, upoważnienia, umowy V. zawartej przez M. S. (1), wydruku KRS dot. (...) sp. z o.o., potwierdzenia wpłaty, papierowej teczki koloru białego z odręcznym napisem (...) sp. z o.o. (...)z zwartością upoważnienia z pieczątką (...) sp. z o.o. oraz pieczątką prezesa zarządu i podpisem K. P. (1), pismo do firmy (...) sp. z o.o. z pieczątką prezesa zarządu i podpisem K. P. (1), kartką formatu A4 z naniesioną parafką w dolnym prawym rogu, papierowej teczki z logo firmy (...) z zwartością umów najmu numer (...), protokołów odbioru, oferty cenowej, upoważnienia firmy (...) wraz z pieczątką prezesa zarządu i podpisem K. P. (1).

K. M. (1) utracił swój dowód osobisty w dniu 8 kwietnia 2003 roku, w wyniku kradzieży portfela w którym znajdował się ów dokument. Kradzież tę zgłosił na policję, jednak wszczęte w tej sprawie dochodzenia zostało umorzone wobec nie wykrycia sprawcy.

(...) Fundusz (...) nigdy nie posiadała oddziału w C. jak również nigdy nie nie był właścicielem (...) o nr rej (...) nr VIN (...).

R. D. (1) liczy sobie aktualnie 41 lat, jest rozwiedziony, na utrzymaniu ma córkę w wieku 20 lat. Z wykształcenia jest mechanikiem pojazdów samochodowych, nigdzie nie pracuje, deklaruje, że utrzymuje się z pracy wykonywanej pomocniczo w gospodarstwie swojego brata, nie posiada majątku. W przeszłości był kilkukrotnie karany sądownie, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu.

J. T. (1) ma 59 lat, jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest mechanikiem, prowadzącym własną działalność gospodarczą . Jest właścicielem trzech ciągników siodłowych marki R. (...), , samochodu marki M. oraz naczepy chłodni marki F.. W przeszłości był karany sądownie.

T. K. (1) ma obecnie 58 lat, jest żonaty, ma dwóch dorosłych synów, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest kierowcą mechanikiem, pracuje jako pracownik ochrony na budowie. Nie posiada majątku, w przeszłości nie był karany sądownie.

A. S. (1) liczy sobie obecnie 66 lat, jest rozwiedziony, ma pięcioro dorosłych dzieci, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest instalatorem instalacji sanitarnych, nigdzie nie pracuje, deklaruje że nie osiąga żadnych dochodów, deklaruje, że utrzymuje się z pomocy rodziny i przyjaciół. Piastuje funkcje prezesa zarządu spółki z o.o. (...) w J.. Nie posiada żadnego majątku, w przeszłości był wielokrotnie karany sądownie, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu. W okresie od 8 lutego 2010 roku do 29 lipca 2011 roku odbywał karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną mu za umyślne przestępstwo podobne z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przez Sąd Rejonowy w Bielsku Białej w sprawie III K 178/05.

K. P. (2) liczy sobie aktualnie 73 lata, jest wdowcem, ma dorosłą córkę, nie ma nikogo na utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie, nie ma żadnego wyuczonego zawodu. Nigdzie nie pracuje, nie posiada żadnych dochodów ani majątku, pozostaje na utrzymaniu konkubiny. W przeszłości był wielokrotnie karany sądownie, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu.

W okresie od 14 lipca 2011 roku do 28 marca 2012 roku odbywał karę 1 roku pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Sosnowcu z dnia 4 września 2009 roku w sprawie VII K 603/05 za przestępstwo z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk

W związku z deklarowanymi schorzeniami, w tym również o charakterze neurologicznym, w toku postępowania przygotowawczego został poddany badaniu sądowo psychiatrycznemu oraz sądowo psychologicznemu. W wydanych opiniach lekarze psychiatrzy zgodnie wykluczyli aby K. P. cierpiał na chorobę psychiczną czy też był niedorozwinięty umysłowo. Stwierdzili u oskarżonego zaburzenia osobowości z cechami zmian organicznych w (...) u osoby z inteligencją na poziomie przeciętnym. Odnosząc się do zagadnienia poczytalności K. P. w czasie zarzucanych mu czynów, stanowczo wskazali, że brak jest jakichkolwiek psychiatrycznych wykładników do kwestionowania poczytalności K. P. w odniesieniu do zarzucanych mu czynów.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie następującego materiału dowodowego:

Częściowo wyjaśnień oskarżonych: J. T. (1) (karty 8-10, 27 – 29, 33- 35, 50 -52, 91 – 93, 97 -99, 103 – 109, 111- 115, 116 – 119, 136 – 138, 142 – 143, 144 – 150, 152 – 154, 155 – 160 t. XX, 19 – 22, 52 – 53, 54 – 58, 60 – 62, 96 – 97, 125 – 127 t, XXI 97 – 98 t, XXII , na rozprawie w dniu 26.01,2015 roku), A. S. (1) (karty 51 – 55, 68a, 75 – 81, 82 – 83, 85 – 90 91 – 93, 94 – 96, 97 – 98, 99 -100, 115 – 116, 129 – 131, 137 – 138, 141 – 142, 156 – 158 t. XXII, na rozprawie w dniu 26.01.2016rr ), T. K. (1) (karty 71-74, 82-83, 102-106, 127-130, 167-169, 178-179 t. XX, 1361-1364), K. P. (1) (karty32-37, 41, 49-53, 58-61, 80-82, 102-106, 127-129 t. XXIV, 76-78 t. XXV, 1412-1414, 1480-1481, 1914 ), zeznań świadków: D. K. (karty 1-3, 79 – 81 t. II, 4-8, 9 -13 t. III, 91 – 93 t. XXII), T. K. (2) (karty 59 – 60 t. II,1483-1485 )A. G. (1) (karty 192 – 194 t. II, 22 – 23, 98 -100 t. III,14821483 )M. W. (3) (karty 15 -16 t. III,1485-1486 ), J. C. (karty 1-3, 27 – 28 t. IV, 11486),E. D. (1) (karty 30 – 31, 62 – 63 t. IV, 1486), P. S. (karty 61, 148-152, 159 -16- t. IV, 82 – 83 t. XXII, ), D. W. (karty 1-2 t. V, 1913-1914), J. S. (1) (karty 40 – 41 t. V, 76 – 78 t., VI), K. B. (1) (karty 1-4 t. VI, ), Z. N. (karty 1-3 , 6-8 t. VII, 260-261t. IX, 78 – 79 t. X, 215 – 217 t. XIV,1737- ), T. S. (karty 54 – 55 t. VII, 1488-1490), G. J. (karty 58 – 59 t. VII, 1488), K. W. (karty 67 – 69 t. VII), A. B. (2) (karty 128 – 130 t. VII, 2107-2108), J. S. (2) (karty 165 – 166 t. VII,1490 ), częściowo M. W. (4) (karty 174 – 176 t. VII, 1913), K. B. (2) (karty 147-148 t. VIII, 1903 ), J. W. (2) (karty 158 -162 t. IX ), P. P. (3) (karty 142 – 143 t. X,2130-2131 ), W. M. (karty 21 – 24 t. X, 1735-1737), M. Z. (2) (karty 42 – 45 t. XV, 2015-2107)A. P. (1) (karty 82 – 85 t. XV, 1738 ), M. W. (1) (karty 1-3 t. XVI, 1738 -1739), M. C. (karty 19 -22 t. XVI, 1733-1734), K. M. (1) (karty 107 – 108 t. XVI, 1584-1585),częściowo K. M. (3) (karty 146 – 151 t. XVI, 1908-1911), częściowo M. S. (1) (karty 156 – 159 t. XVI,1911-1913 ), A. S. (4) – obecnie B.(karty 160 -163 t. XVI,2108-2110 ), Ł. D. (1) (karty 167 – 169 t. XVI, 1734-1735), E. W. (karty 15 – 17 t. XVII, ), częściowo Ł. S. (karty 40 -41, 57 – 58, 70 – 74 t. XVII, 2035 - 2036), A. B. (1) (karty 51, 1102 – 105 t. XVII, ),M. S. (4) (karty 122 – 128 t. XVII,1583-1584 ), A. S. (5) (karty 139 – 140 t. XVII,1585 ), D. C. (1) (karty 7-12. 14 – 16, 171 – 175 t. XXVI, 1904 -1906), K. K. (2) (karty 1906-1908), R. K. (karty 2036-2037), G. K. (karty 14 – 6, 23 – 24, 40 -43, 61 – 62, 74 – 76, 160-162 t. XXIII 2037 – 2039), P. M. (1) (karty 4-11, 43 – 46, 65-69, 73-75, 76-78 t. XXV), J. W. (3) (karty 2214 -2215, S. W. (1) (karty 2215- 2217) S. K. (karta 29 t. III, 59 t. IV), G. S. (karta 34 t. III), M. Z. (1) k. 65 – 66 t. VII, A. P. (2) (karty 121 -122 t. VII), M. S. (5) (karta 127 t. XVI), dowodów z dokumentów:

Tom I: 40 - 42, 44 – 47, 96 – 97, 112 – 113, 115 – 117, 169 – 171, 173, 175, 177,

Tom IA: 1 - 52,

Tom II: 5 – 24, 29 – 40, 44 – 58, 61 – 73, 76 – 78, 82 – 89, 90 – 191, 205

Tom III: 1 – 3, 6 – 8, 14, 20 – 21, 27, 29 – 34, 35 – 70, 73 – 77, 79 – 97, 105 – 107, 110,

Tom IV: 6 – 18, 24, 29, 32, 34 – 47, 50 – 57, 59, 64 – 91, 97 – 103, 105, 107 – 115, 117 – 144, 146, 152, 154 – 157, 161 – 173, 177 – 180

Tom V: 6 – 39, 49 – 55, 57, 59, 61 – 63, 65 – 70, 78 – 139

Tom VI: 5 – 31, 34, 36 – 66, 71 – 73, 79 – 83,

Tom VII: 9 – 34, 39 – 43, 47 – 53, 56 – 57, 60 – 61, 65 – 66, 70 – 83, 88 – 111, 112 – 113, 115 – 117, 121 – 126, 133 – 137, 139 – 159, 167 - 173, 177 – 195,

Tom VIII: 1 – 93, 97 – 126, 129 – 146, 149 – 156,

Tom IX: 1 – 162, 163 – 168, 171 – 189, 194 – 195, 197 – 259,

Tom X: 1, 4 – 10, 13 – 55, 57 – 60, 64 – 76, 93 – 114, 132 – 133, 135 – 141, 149 – 163, 169 – 215,

Tom XI: 3 – 166, 170 – 172, 175 – 196, 199, 203 – 213,

Tom XII: 1 – 37, 40, 42 – 59, 62 – 67, 71 – 209,

Tom XIII: 1 – 175,

Tom XIV: 1 – 166, 168 – 214, 219 – 221,

Tom XV: 1 – 11, 13 – 20, 25 – 41, 46 – 81, 86 – 96, 101 – 102,

Tom XVI: 4 – 15, 17 – 18, 23 – 31, 33 – 45, 48, 50, 52 – 55, 58 – 97, 100 – 102, 104 – 106, 109 – 129, 141 – 144, 152 – 155, 164 – 166, 170 – 179,

Tom XVII: 4 – 7, 9 – 14, 20 – 22, 27 – 28, 38, 52 – 53, 59 – 63, 66 – 67, 75 – 101, 108 – 112, 114, 116 – 120, 131, 134 – 138, 142 – 169,

Tom XVIII: 1 – 92, 95 – 102, 104 – 166,

Tom XVIII A: 167 – 283,

Tom XIX: 1 – 8, 11, 33, 40, 50 – 52, 54 – 59, 73 – 74, 117 – 146, 150 – 156, 163, 165 – 166, 168, 171, 176 – 177, 182 – 185,

Tom XX: 3, 20 – 21, 54 – 79, 142 – 143,

Tom XXI: 1 – 17, 26 – 29, 31, 33, 43, 71 – 83, 98, 102, 104, 110 – 111, 130,

Tom XXII: 6 – 19, 22 – 29, 35 – 36, 39A – 44, 46D – 46E, 49, 72, 74, 103 – 108, 110, 120, 122, 125 – 128, 145 – 147, 171, 173, 175,

Tom XXIII: 3, 5 – 11, 14 – 16, 23 – 24, 27, 34 – 35, 40 – 43, 45 – 48, 50 – 54, 61 – 62, 74 - 76 81 – 88, 92 – 126, 137 – 157, 160 - 163, 168 – 169, 174 – 175,

Tom XXIV: 1 – 27, 44, 48, 54, 65 – 73, 79, 87 – 91, 98 – 101, 107 – 119,

Tom XXV: 12, 17 – 31, 37 – 40, 55 – 64, 88 – 91,

Tom XXVI: 3, 19 – 27, 32 – 33, 35, 41 – 42, 47 - 53, 59, 63 – 67, 86 – 88, 96 – 98, 131, 137 – 141, 149, 156 – 158

Tom XXVII: 5 – 18, 20 – 44, 58 – 130, 134 – 138, 143 – 157, 160, 163 – 172,

Tom XXVIII: 1 – 77, 108 – 111, 114 – 116, 128 – 133,

Tom XXIX: 1 – 183,

Tom XXX: 1 – 58,

Tom XXXI: 1 – 21, 39 – 43, 45, 47 – 78,

Tom XXXII: 11 – 19, 22 – 84, 88, 90 – 95,

Tom XXXIII: 2 – 3, 15 – 19, 27, 46 – 113,

Tom XXXIV: 71, 74, 81 – 87, 106 – 116, 134 – 166, 172 – 177, 191 – 194,

Tom XXXV: 216 – 219, 257, 261 – 329, 360 - 361, 369 – 374,

Tom XXXVI: 436 – 437, 440, 512-514, 546, 591, 610 – 634,

Tom XXXVII: 636 – 653, 656 – 684, 762 – 783,

Tom XXXVIII: 897, 947 – 952,

Tom XXXIX: 1044 – 1052, 1159 – 1166, 1171- 1195,

Tom XL: 1243, 1247 – 1250, 1328,

Tom XLII: 1657 – 1660, 1813 – 1820,

Tom XLIII: 1844 – 1852, 1969,

Tom XLIV: 2153 – 2160, 2231 – 2235, 2238 – 2245,

Tom XLV : 2246 – 2249, 2251 – 2252, 2266, 2269 – 2270.

Zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed sądem oskarżony R. D. (1) nie przyznał się do żadnego ze stawianych mu zarzutów i odmówił złożenia jakichkolwiek wyjaśnień jak również odpowiedzi na pytania. W toku procesu potwierdził jedynie na pytania sądu, że na dowodowych zdjęciach utrwalonych na monitoringu zabezpieczonym w firmie (...) w R. widnieje on.

J. T. (1) w toku postępowania przygotowawczego początkowo nie przyznał się do stawianych mu zarzutów, w późniejszym etapie tego postępowania zmienił swoje wcześniejszej wyjaśnienia i przyznał się do stawianych mu zarzutów, składając dość obszerne wyjaśnienia, w których najpierw wskazywał na niejakiego R. D. (2) jako organizatora całości przestępczych przedsięwzięć, w których uczestniczył. Oskarżony ten szczegółowo opisywał okoliczności nawiązania znajomości z owym R. D. (2), wskazując, że jego udział wynikał głównie ze swoistego uzależnienia finansowego wobec tegoż R. D. (2), któremu był winien pieniądz. J. T. (1) potwierdził, że wziął udział w wyłudzeniu zestawów ciężarowych ze spółek (...), S. Polska, F., wyjaśniając również znane sobie okoliczności współudziału w nich A. S. (1). Przyznał również, że w przypadku zestawów ciężarowych wziętych ze spółki (...) na jego propozycję w przedmiocie kierowania odebranymi zestawami ciężarowymi przystał T. K. (1).

Odnośnie zarzutu wyłudzenia towaru na szkodę spółki (...), J. T. (1) początkowo twierdził, że jedynie słyszał o tym przestępstwie, nie brał w nim udziału a jedynie użyczył R. D. (2) swojego ciągnika siodłowego wraz z naczepą.

W późniejszych wyjaśnieniach przed prokuratorem Jerzy Turula zmienił swoje wcześniejsze wyjaśnienia przyznając, że nigdy nie było żadnego R. D. (2), zaś osobą, która w rzeczywistości kierowała wynajmem ciągników siodłowych i naczep z pokrzywdzonych firm był R. D. (1), który dostarczył podrobione dokumenty dowodów osobistych oraz praw jazdy dla niego oraz kierowców, którzy pojazdy te odbierali, odbierał ostatecznie te pojazdy jak i finansował jego udział w tych czynach. Odnośnie wyłudzenia towaru na szkodę firmy (...), oskarżony ten początkowo przyznał jedynie, że na prośbę R. D. (1) załatwił za pośrednictwem G. K. kilka kompletów podrobionych tablic rejestracyjnych, oraz wspólnie z R. D. (1), samochodem tego ostatniego udał się na rekonesans w okolice magazynów (...) w B., gdzie wskazywał m. in. R. D. (1), gdzie w pobliżu tej firmy znajduje się parking, na którym mogłyby parkować zestawy ciężarowe przed wjazdem na teren (...), a który to parking nie jest monitorowany. Przyznał również, że na prośbę R. D. (1) podpisał in blanco kilka kartek nazwiskiem P.. Wyjaśnił także, że od T. K. (1) słyszał, że ten odbierał od jednego z kierowców samochód wyładowany telewizorami i odstawiał go na parking w okolicach miejscowości K..

W późniejszych wyjaśnieniach oskarżony J. T. przyznał, że brał udział w wyłudzeniu telewizorów z firmy (...) ale jedynie w zakresie użyczenia swojego zestawu ciężarowego i przekazania podrobionych tablic rejestracyjnych, natomiast kierowców załatwiał R. D. (1). Spieniężeniem sprzętu miał zająć się R. D., zaś on (J. T.) miał otrzymać wynagrodzenie właściwie za użyczenie pojazdów. Do rozliczenie jednak nie doszło z uwagi na jego zatrzymanie przez policję.

J. T. (1) przyznał się również do posiadania podrobionego prawa jazdy na nazwisko G. W. tłumacząc, że dokument ten załatwił mu gratis R. D. (1), albowiem potrzebował takiego dokumenty na wypadek gdyby musiał się wylegitymować w związku z korzystaniem z rachunku bankowego na nazwisko G. W., który to rachunek został faktycznie założony przez G. W. i przekazany do korzystania J. T. (1) wraz z wszystkimi kartami wydanymi do tego rachunku a to z tego powodu, że rachunki J. T. zostały pozajmowane przez komorników w związku z długami.

Przed sądem oskarżony J. T. przyznał się do udziału w wyłudzeniu zestawów ciężarowych na szkodę (...), (...) i (...). Nie przyznał się natomiast do udziału w wyłudzeniu mienia na szkodę (...). Zaprzeczył również aby był wraz z R. D. (1) na rekonesansie w okolicy firmy (...) przed dokonaniem wyłudzenia towaru z tej firmy . Odnosząc się do wcześniejszych wyjaśnień oskarżony ten podtrzymał wyjaśnienia, w których opowiadał o R. D. (2), zaprzeczył aby był wspólnie z R. D. (1) na rekonesansie przed wyłudzeniem towaru ze spółki (...), twierdząc, że wyjaśnienia te złożył pod naciskiem policji, której zależało na tym aby obciążył R. D. (1). Odnośnie wyjaśnień, w których przyznał wcześniej, że nie było żadnego R. D. (2), zaś organizowaniem przestępstw opisanych w zarzutach zajmował się R. D. (1), odmówił ustosunkowania się do treści tychże wyjaśnień.

Oskarżony A. S. (1) w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do udziału w wyłudzeniu zestawów ciężarowych ze spółki (...), jak również S., twierdząc jednak, że jakkolwiek faktycznie podpisywał umowy dotyczące wynajęcia zestawów ciężarowych z tych firm, to nie wiedział nic o tym aby faktycznie zestawy te zostały odebrane. Potwierdził przy tym, że zarówno przy podpisywaniu umowy na dwa zestawy ciężarowe w P. w siedzibie spółki (...) jak i w J. podczas podpisywania umowy najmu dwóch ciągników siodłowych z firmy (...) towarzyszył mu mężczyzna przedstawiony mu przez R. D. (1) jako J. W. (1), który miał prowadzić wszelkie rozmowy na tematy stricte dotyczące transportu, a którego A. S. w trakcie okazania rozpoznał jako J. T. (1). A. S. twierdził również, że dokumenty wynajmu podpisywał w przekonaniu, że mężczyzna, który zaproponował mu interes w zakresie prowadzenia transportu towarów przy wykorzystaniu wynajętych zestawów ciężarowych tj. R. D. (1) faktycznie ma zamiar prowadzić taką działalność. Oskarżony ten przyznał, że podpisał całkowicie niezgodne z rzeczywistością a dostarczone przez R. D. (1) dokumenty finansowe dotyczące spółki (...) albowiem R. D. (1) przekonał go, że dzięki tak „podrasowanym” dokumentom dostaną zestawy w najem i będą mogli podjąć działalność. A. S. (1) przyznał również, że dostarczone mu sfabrykowane dokumenty finansowe dotyczące spółki (...) wykorzystał on do uzyskania na spółkę (...) dwóch kredytów w banku (...) Oddział w W., które przeznaczył na spłatę swoich wcześniejszych zobowiązań wobec innych osób.

Przed sądem oskarżony A. S. przyznał się częściowo do zarzutu dotyczącego wyłudzenia zestawów ciężarowych na szkodę spółki (...) twierdząc, że wiedział o najmie dwóch zestawów, na które faktycznie podpisywał umowę, jakkolwiek nikogo nie upoważniał do odbioru tych pojazdów i nie miał nawet wiedzy, że zostały one odebrane. Zaprzeczył aby wiedział cokolwiek o zawarciu umowy najmu kolejnych trzech zestawów ciężarowych z tej firmy albowiem nie podpisywał w tym zakresie ani umowy ani też żadnego dokumentów upoważniającego kogokolwiek do ich odbioru. Oskarżony ten zaprzeczył również aby wiedział cokolwiek o podpisaniu na spółkę (...) umów najmu zestawów ciężarowych ze spółką (...). Zaprzeczył również aby upoważniał kogokolwiek do odbioru ciągników, umowy najmu których podpisał z firmą (...). Co do wziętych na spółkę (...) kredytów twierdził, że poza dostarczonymi sfabrykowanymi dokumentami na potrzeby wynajęcie zestawów ciężarowych, które wykorzystał on również do wzięcia kredytów, R. D. (1) nie miał żadnego związku z wziętymi kredytami, nadto wyjaśnił, że kredyty te spłacał z prowadzonych działalności budowalnych.

T. K. (1) w toku postępowania przygotowawczego początkowo nie przyznał się do żadnego ze stawianych mu zarzutów, wyjaśniając, że do w sytuację związaną z odbiorem zestawów ciężarowych ze spółki (...) został wmanewrowany przez nieznane sobie osoby, które zaoferowały mu pracę. Kontakt z tymi osobami nawiązał za pośrednictwem przypadkowo spotkanych na jakimś parkingi innych kierowców ciężarówek. Twierdził, że wobec obietnicy zatrudnienia pojechał po odbiór ciągnika do P. , gdzie został całkowicie zaskoczony tym, że miał posłużyć się dowodem osobistym na nazwisko zupełnie innej osoby, w którym to dowodzie widniało jego zdjęcie, jednak mając nadzieję na zatrudnienie uczynił to a mimo to do zatrudnienia go nie doszło. W późniejszym etapie postępowania oskarżony ten przyznał, że w P. pod odbiór ciągnika był wspólnie z J. T. (1). Oskarżony zaprzeczył natomiast aby miał cokolwiek wspólnego z wyłudzeniem telewizorów ze spółki (...).

Przed sądem oskarżony ten przyznał się do udziału w odbiorze zestawów ciężarowych ze spółki (...), twierdząc, jednak, że dopiero w P., gdy wręczono mu podrobiony dowód osobisty powziął wątpliwości, co do rzetelności czynności w której uczestniczył. Zaprzeczył aby miał cokolwiek wspólnego z wyłudzeniem towarów na szkodę spółki (...), tłumacząc, że 12 września 2012 roku, jak każdego roku, jego żona ma urodziny i imieniny i każdego roku dokładnie tego dnia wyprawia uroczystość z tym związaną i po tej uroczystości, w związku ze spożytym alkoholem, nie jest on w stanie kierować, wobec czego niemożliwe jest aby brał on udział w przestępstwie popełnionym na szkodę (...) właśnie w dniach 13 i 14 września 2012 roku. Nadto T. K. (1) wyjaśnił, że wcześniej woził telewizory z firmy (...) w związku z czym był tam dobrze znany i nie mógłby okazać się dowodem osobistym na nazwisko innej osoby a dowodem trzeba było się okazać na biurze przepustek, ponadto trzeba było się podpisać na liście przewozowym oraz na dokumencie, że ładunek się sprawdziło i wszystko jest w porządku.

K. P. (2) w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do bytności i do podpisania umowy na wynajęcie dwóch ciągników siodłowych w firmie (...) sp. z o.o., zaprzeczył natomiast aby wiedział cokolwiek o wynajęciu naczep w firmie w okolicach P., jakkolwiek potwierdził, że podpisywał upoważnienie dla M. S. (1) do takiej czynności. K. P. twierdził, że osobą, która skontaktowała się z nim w sprawie wynajęcie samochodów, był P. M. (1), który skontaktowawszy się z nim zaproponował mu interes życia, polegający na transporcie mięsa przy wykorzystaniu wynajętych zestawów ciężarowych (ciągników z naczepami chłodniami), na co K. P. przystał mając kontakty na U., dzięki którym mógłby załatwić zbyt takiego mięsa. Następnie z inicjatywy właśnie P. M. pojechał do jakiejś miejscowości pod K., gdzie podpisał umowy najmu na dwa ciągniki siodłowe. Właśnie w trakcie bytności w tejże miejscowości poznał R. D. (1). Odnośnie płatności związanych z wynajęciem ciągników wyjaśniał, że to nie on zajmował się owymi płatnościami, a załatwiał je prawdopodobnie P. M. (1). Oskarżony przed prokuratorem przyznał również, że P. M. (1) przedłożył mu sfabrykowaną, nierzetelną dokumentację (...) spółki (...), którą on podpisał. Nadto K. P. (2) utrzymywał, że bez jego wiedzy P. M. (1) ustanowił prokurentem spółki (...) jak również pozatrudniał kilka osób jako pracowników spółki m. in. M. S. (1), A. S. i D. B. (1). K. P. tłumaczył, że w tamtym czasie w związku z trudną sytuacja osobistą spożywał dużo alkoholu i często bywał w ciągach alkoholowych.

Przed sądem oskarżony złożył wyjaśnienia w których częściowo przyznał się do zarzutu, umniejszając jednak swoją rolę, przedstawiając się jako osobę wykorzystaną w swej naiwności przez P. M. (1). Oskarżony podtrzymał jednocześnie wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd zważył co następuje:

Jako prawdziwe niemal w całości sąd ocenił dowody z zebranych w sprawie dokumentów, które sporządzone zostały przez uprawnione do tego osoby, w zakresie posiadanych przez nie kompetencji w prawem przepisanej formie. Sąd nie dał z oczywistych względów wiary dokumentom, które wykorzystane zostały do dokonania opisanych w zarzutach przestępstw w szczególności dokumentom (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. oraz podrobionym dokumentom dowodów osobistych, praw jazdy jak i dokumentów przedłożonych przez A. S. podczas ubiegania się o kredyty dla spółki (...). Z wyjaśnień oskarżonych A. S. (1), częściowo K. P. (1) oraz P. M. (1) (przesłuchanego w niniejszym postępowaniu w charakterze świadka) jednoznacznie wynika, że dokumenty finansowe w/w spółek w żadnym stopniu nie przedstawiały faktycznej kondycji tychże spółek lecz zostały sfabrykowane („podrasowane”) celem upozorowania ich dobrej sytuacji gospodarczej i finansowej wyłącznie na potrzeby zawarcia poszczególnych umów najmu i kredytowych opisanych w poszczególnych zarzutach. Sąd nie ocenił jednak dokumentów finansowych w postaci bilansów, rachunków zysków i strat, informacji analitycznych jako dokumentów podrobionych albowiem jakkolwiek zawarte w nich dane w żadnym stopniu nie były zgodne z rzeczywistością, to same dokumenty sygnowane były przez osoby uprawnione do ich podpisania w imieniu rzeczonych spółek, tym samym nie sposób zdaniem sądu oceniać ich w kontekście podrobionych czy przerobionych a jedynie w kontekście dokumentów nierzetelnych.

Co do podrobionych dokumentów osobistych wykorzystanych do popełnienie poszczególnych przestępstw jak również dokumentów praw jazdy, to z samego wyglądu tych dokumentów jak również z zeznań osób, na personalia których były one wystawione, jednoznacznie wynika, że powstały one w wyniku przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

Sąd jako prawdziwe w całości ocenił zeznania świadków D. K., T. K. (2), A. G. (1), M. W. (3), J. C., G. G. (1), E. D. (1), P. S., D. W., J. S. (1), W. M., M. Z. (2), A. P. (1), M. W. (1), M. C., E. D. (2), A. B. (1), M. S. (4). Świadkowie ci będący pracownikami pokrzywdzonych firm, zeznawali w sposób rzeczowy, logiczny, konsekwentny, spójny i zbieżny z zebranymi w sprawie dokumentami. Nadto charakter ich kontaktu ze sprawą wynikający wyłącznie z wykonywanej przez nich pracy zawodowej wyklucza jakąkolwiek stronniczość ich relacji i czyni ją w pełni bezstronną.

Jako prawdziwe jakkolwiek przydatne jedynie częściowo w sprawie sąd ocenił zeznania świadków Z. N., T. S., G. J., K. W., A. B. (2), J. S. (2), P. P. (3). Świadkowie ci związani z pokrzywdzoną firmą (...) oraz innymi firmami spedycyjnymi obsługującymi spółkę (...) zeznawali obszernie na temat procedur przekazywania zleceń transportowych przez firmę (...), pozyskiwania podwykonawców dla realizacji tych zleceń, zasad weryfikacji poszczególnych przewoźników, zasad kontroli przez spedytorów realizowanych zleceń. Zeznania te jednak dotyczyły głównie rozważanego w postępowaniu przygotowawczym wątku dotyczącego współudziału w wyłudzeniu towaru na szkodę spółki (...), co do którego postępowania zostało ostatecznie prawomocnie umorzone.

Sąd dał wiarę zeznaniom D. C. (1) co do okoliczności zlecenie przez niego w imieniu firmy (...) sp. z o.o. przewozów telewizorów z firmy (...) firmie podszywającej się pod firmę (...) a w rzeczywistości J. T., R. D. i innym dotychczas nieustalonym osobom. Świadek szczegółowo i zbieżnie z relacjami podanymi przez innych wiarygodnych świadków przedstawił okoliczności nawiązania z nim kontaktu przez osobę podająca się za R. D. (2), podjęty proces weryfikacji oraz ostatecznego przesłania zlecenie. Jakkolwiek rzetelność jego postępowania dotyczącego przedmiotowej weryfikacji może budzić wątpliwości (chociażby dokonanie ustaleń, czy M. R. faktycznie wykonywało zlecenie dla firmy (...). (...) dopiero po zaginięciu transportów), to jednak fakt że świadek przyznał to przekonuje, że mówił prawdę. Również podane przez niego okoliczności czasu do którego miał kontakt z wykonującymi owo zlecenie kierowcami, koresponduje z ustaleniami dokonanymi na podstawie analizy wykazu połączeń pomiędzy poszczególnymi numerami telefonów komórkowych.

Na wiarę zasługiwały zeznania świadka K. B. (2), właściciela parkingu samochodowego w miejscowości R. gm. K., na którym odnaleziono jeden z zestawów ciężarowych – należący do J. T. (1), który został wykorzystany do dokonania wyłudzenia towaru z firmy (...). Zeznania świadka były rzeczowe i zbieżne z dokumentami z protokołu oględzin, jakkolwiek nie wnosiły wiele istotnych informacji do sprawy, gdyż świadek nie znał okoliczności pozostawienia pojazdu na parkingi, nie wiedział również kto przyjechał tym zestawem.

Również relacja podana przez świadka J. W. (2), który zeznał na okoliczność wyjazdów z parkingu przy ul. (...) w P. ciągników siodłowych należących do J. T. (1) w dniach 12 i 13 września 2012 roku w pełni zasługuje na przymiot wiarygodności albowiem świadek ten w podawanych zeznaniach bazował na całkowicie obiektywnym dowodzie z nagrania monitoringu zainstalowanego na tymże parkingu, na podstawie którego to nagrania świadek relacjonował co działo się z pojazdami J. T. w tym czasie, kto przy nich był, kiedy oraz kto stamtąd w rzeczonym czasie wyjeżdżał.

Prawdziwe były zeznania świadków S. K. G. S. G M. Z. (1) A. M. S. D. B. (1) i wobec ich bezspornego charakteru zgodnie z wniosek prokuratora sąd poprzestał na ich odczytaniu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. S. w zakresie, w jakim miały one związek ze sprawą a mianowicie co do okoliczności wynajęcia A. S. (1) części pomieszczenia garażowego przy ul.(...) w J., który to adres A. S. (1) bez wiedzy i zgody świadka wskazał jako siedzibę spółki (...) sp. z o.o. Pozostałe obszerne zeznania świadka dotyczące kierowanych wobec świadka roszczeń przez wierzycieli spółki (...) w związku z wpisaniem tego świadka jako członka zarządu spółki (...) sp. z o.o. na utworzonej dla spółki stronie internetowej pozostawały bez związku z niniejsza sprawą.

Prawdziwe albowiem zbieżne z zeznaniami innych świadków, których relacje zasługiwały na wiarę, były zeznania świadka A. S. (4), która opisała znane sobie okoliczności powstania i funkcjonowania biura firmy (...) w S.. Z zeznań tego świadka jednoznacznie wynikało, że rzeczone biuro powstało jedynie dla pozoru i nigdy w rzeczywistości nie prowadziło rzeczywistej działalności zaś w jego organizację zaangażowany był zarówno P. M. (1), K. M. (3) jak i K. P. (2).

Prawdziwe były, zdaniem sądu, także zeznania świadka A. S. (5) przedstawiciela spółki (...)., który zeznał na okoliczność umowy, jaka łączyła spółkę (...) ze spółka (...) a która to umowa dotyczyła realizacji robót budowlanych przy realizacji drogi (...) w obrębie obwodnicy B. i R., która to umowa została wykorzystana po jej przerobieniu przez A. S. (1) podczas ubiegania się o kredyt w banku (...) SA. Zeznania świadka były rzeczowe, logiczne i zbieżne z przedstawionym przez niego dokumentem. Świadek ten nie znał źródła pozyskania przez A. S. (1) przedmiotowej umowy celem jej przerobienia, jednak wskazał, że biuro rachunkowe obsługujące spółkę (...) eu mieszczące się w Z., w którym znajdowały się wszelkie dokumenty finansowe spółki, okazało się nierzetelne i nieuczciwe, co stanowiło logiczne zasugerowanie źródła „wycieku” tego dokumentu.

Sąd niemal w całości dał wiarę zeznaniom świadka M. S. (1), który opisywał znane sobie okoliczności funkcjonowania biura spółki (...) w S., jak również swoich wyjazdów do M., R. i S., gdzie podpisywał on protokoły odbioru ciągników siodłowych, naczep ciężarowych w imieniu spółki (...) jak również podpisywał towarzyszące temu umowy np. dotyczącego montażu w ciągnikach siodłowych elektronicznych systemów poboru opłat (...). W zeznaniach tych świadek jednoznacznie wskazywał, że wszelkie polecenie dotyczące tych wyjazdów wydawał mu K. P. (2), zaś same dokumenty niezbędne dla np. odbioru pojazdów wręczył mu już na miejscu człowiek, który przedstawił się jako O. M. (1), którym był w rzeczywistości R. D. (1). Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniu tego świadka jakoby w spółce (...) w charakterze handlowca zatrudnił go K. P. (2) albowiem z wyjaśnienia P. M. (1) jednoznacznie wynikało, że zatrudnieniem wszystkich pracowników do biura spółki (...) w S., zajmował się właśnie on tj. P. M. (1), przy, jak utrzymywał, aprobacie K. P. (1). Uwzględniając, że P. M. (1) będąc współoskarżonym w niniejszej sprawie był niewątpliwie zainteresowany w umniejszaniu swojego udziału w całym zarzucanym mu przedsięwzięciu, nie sposób uznać za nieprawdziwe jego twierdzenie, że to jednak on zajmował się zatrudnianiem osób do biura (...), co jednoznacznie wskazywało na jego zaangażowanie w powstanie tego fikcyjnego biura, albowiem przy takiej ocenie, uznać należałoby, że P. M. (1) kłamał na swoją niekorzyść, czego nie sposób logicznie wyjaśnić.

Sąd jako prawdziwe ocenił również zeznanie świadka Ł. D. (1) dotyczące jego udziału, jako kierowcy, w wyjeździe M. S. (1) do M. po odbiór ciągników w firmie (...) sp. z o.o. Świadek ten jasno wskazał z kim jechał do M., kogo zabierał po drodze (m.in. już w samej miejscowości M. R. D. (1)). Świadek ten przyznał również, że tego samego dnia jechał jeszcze z M. S. (1) do S.. Jedyne o czym świadek ewidentnie zapomniał, to, że pomiędzy odjazdem z M. a jazdą do S., wiózł jeszcze M. S. (1) oraz R. D. (1) jak i trzeciego dotąd nie ustalonego mężczyznę do R., do firmy (...), co z kolei wynika z zarówno z zeznania M. S. (1) jak i pracowników spółki (...), wskazujących kto i czym przyjechał do firmy tej po odbiór ciągnika siodłowego wynajmowanego przez spółkę (...) w spółce (...). Pewną wątpliwość co do wiarygodności świadka Ł, D. budzi jedynie jego zeznania dotyczące osoby, na prośbę której uczestniczył w tych „podróżach” a mianowicie, że osobą tą był P. M. (1). Wątpliwość ta wynika z faktu, że to ewidentnie R. D. (1) finansował usługi (...), co jednoznacznie wynika, z kopii dowodu ekspresowego przelewu kwoty 1500 złotych, dokonanego w dniu 22 lutego 2013 roku wedle opisu na przelewie przez R. D. (5) (brata R. D. (1)), który to dowód przelewu znaleziono w trakcie przeszukania samochodu H. (...) użytkowanego przez R. D. (1) w dniu 13 marca 2013 roku.

Sąd jako prawdziwe ocenił zeznania G. K. (wcześniej oskarżonego w niniejszej sprawie, który skorzystał z instytucji dobrowolnego poddania się karze). Świadek ten rzeczowo i szczerze opisał swój udział w zarzucanych mu przestępstwach, opisując co robił, na czyją prośbę oraz z kim miał w sprawie kontakt. Zeznania te nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd jako prawdziwe ocenił zeznania świadków J. W. (3), S. W. (1), K. K. (2) i R. K. co do okoliczności, że każdego roku w dniu 12 września uczestniczą oni w obchodach uroczystości urodzin i imienin żony oskarżonego T. K. (1). Sąd z pewna ostrożnością ocenił natomiast zapewnienia tych świadków, iż pamiętają oni, przebieg uroczystości imieninowych w dniu 12 września 2012 roku albowiem dystans czasowy jaki upłynął od tego czasu do momentu składania przez świadków zeznań na tę okoliczności oraz brak jakichkolwiek nadzwyczajnych sytuacji, jakie wydarzyły się tego roku wedle reguł doświadczenia życiowego wątpliwym czyni zapamiętanie szczegółów takiego wydarzenia. Nie mniej jednak przyjmując za prawdziwe twierdzenia świadków, że tegoż 12 września 2012 roku uczestniczyli oni w obchodach imienin i urodzin żony T. K. i uczestniczył w nich również T. K., oraz, że z tej okazji spożywany był przez T. K. alkohol w znacznych ilościach, to w żaden sposób nie przesądzało to niemożności uczestnictwa oskarżonego w zarzucanym mu przestępstwie, które miało miejsce w dniach 13 i 14 września 2012 roku. Jakkolwiek bowiem chwalebna jest deklaracja świadków, że T. K. po tejże imprezie nie kwalifikował się nazajutrz do kierowania jakimkolwiek pojazdem mechanicznym, to wcale nie znaczy, że tego nie uczynił, zwłaszcza w kontekście wiarygodnych zeznań świadka J. W. (2) , z relacji którego wynika, że w nocy z 13 na 14 września 2012 (godz. 2.48) roku z parkingu przy ul. (...) w P., gdzie swoje ciągniki siodłowe oraz naczepę parkował J. T., wyjechał takim właśnie zestawem ciężarowym pracownik J. T., z opisu pasujący do wyglądu T. K. (1).

Jedynie częściowo sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. M. (3). Świadek ten powiedział prawdę co do okoliczności wynajęcia biura dla potrzeb stworzenia pozoru funkcjonowania biura spółki (...) w S., jak również tego jak biuro to funkcjonowało (praktycznie nie działało a jedynie zatrudnieni do biura pracownicy przebywali w nim nic nie robiąc). Świadek ten skłamał natomiast ewidentnie co do tego, że to K. P. (2) zlecił mu załatwienie tego biura, on przekazał mu pieniądze na opłacenie tego biura i również jego do pracy w charakterze prokurenta zaangażował K. P., jak również, że nie znał on osoby, która przywiozła mu pismo, które podpisawszy złożył w prokuraturze, albowiem zarówno z wyjaśnienia K. P., częściowo zeznań świadka A. S. jak i przede wszystkim wyjaśnienia P. M. (1) wynika, jednoznacznie, że praktycznie wszystkimi czynnościami organizacyjnymi przy tworzeniu biura spółki (...) w tym zatrudnianiem jej pracowników, czy tez zaangażowaniem świadka K. M., a nadto finansowaniem tego zajmował się P. M., który również przygotował i przekazał do podpisania K. M. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez R. D. (1) w związku z wynajęciem ciągników siodłowych z firmy (...) oraz naczep ciężarowych z firmy (...).

Oceniając zeznania P. M. (1) (przesłuchanego w związku z wyłączeniem jego sprawy do odrębnego rozpoznania w charakterze świadka) sąd ocenił je jako wiarygodne. Były one bowiem rzeczowe, logiczne, konsekwentne i spójne z zarówno z relacjami innych osób uznanych za wiarygodne jak i dowodami z dokumentów. P. M. (1) podał jasno w jakich okolicznościach poznał R. D. (1) i że ten pomógł mu wówczas a był to czas gdy P. M. był poszukiwany przez wymiar sprawiedliwości, co przekonuje, ze świadek ten nie miał żadnego interesu w fałszywym pomawianiu R. D.. Co więcej relacja podawana przez P. M. dotyczące decydującej roli R. D. (1) przy poszczególnych działaniach pozostaje w zbieżności zarówno z wiarygodnymi wyjaśnieniami A. S. (1), J. T. (1) jak i pracowników firmy (...), (...), którzy mieli styczność z R. D. (1) przedstawiającym się jako O. M. (1). Nadto relacje P. M. (1) o roli R. D. (1) znajdują także potwierdzenie w dowodach z podrobionych przez R. D. dokumentów, jak również faktu znalezienia przy R. D. wieli dokumentów, których nie mógł posiadać jeśli nie był zaangażowany w przestępczy proceder, w sposób opisany przez w/w osoby. Nadto o prawdziwości relacji podanej przez P. M. (1) przekonuje również jego zeznanie, że faktycznie poprzez przygotowanie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez R. D. (1) na szkodę spółki (...), które przekazał do podpisania K. M. (3) chciał niejako zdystansować się od udziału w tym przestępstwie i wybielić przed K. P. i zatrudnionymi w spółce (...) pracownikami, jednak fakt przyznania tej okoliczności, przy jednoczesnym opisaniu okoliczności jego udziału w przedsięwzięciu przekonuje o ostatecznej prawdziwości podanej przez niego relacji.

Zeznania świadków A. G. (2), A. P. (3), S. B., T. N., D. B. (2), A. B. (3), Z. Ć., K. S. , M. S. (6), Z. W., I. K., J. P., M. K. (1), P. R., W. K., M. B., A. N., B. (...), A. I., J. K., S. D., K. K. (3), M. K. (2), S. S. (1), H. H. (2) , L. S., T. T. (4), M. S. (7) , M. W. (5), S. C., S. W. (2) pozostawały bez związku z zrzutami rozpatrywanymi w sprawie i dla postępowania były nieprzydatne

Kończąc ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego na wyjaśnieniach oskarżonych, sąd dał im wiarę w zakresie zbieżnym z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi.

Na wiarę zasługiwały wyjaśnienia A. S. (1) w zakresie jakim potwierdził on, że zawarł dwie umowy najmu zestawów ciągnikowych w spółce (...) oraz, że załatwieniem wszelkich formalności przed podpisaniem przez niego tych umów zajmował się R. D. (1), który również załatwił nierzetelne dokumenty księgowe spółki (...), które on podpisał i przekazał R. D. celem ich wykorzystania przy załatwianiu najmu rzeczonych zestawów ciężarowych. O prawdziwości tej części wyjaśnień oskarżonego w pierwszej kolejności przekonują dowody z dokumentów umów, na których znajdują się oryginalne podpisy A. S., zeznania całkowicie bezstronnych świadków – pracowników spółki (...), z których D. K. rozpoznał A. S. (1) jako osobę, z która podpisywał umowę, zaś T. K. (2) nie rozpoznał w rozmowie z A. S. (1) aby to z nim prowadził liczne rozmowy telefoniczne przed podpisaniem pierwszych i kolejnych umów. W dalszej kolejności na prawdziwość tej części wyjaśnień wskazuje również wyjaśnienie J. T. (1), który potwierdził, że właśnie do towarzyszenia A. S. (1) został oddelegowany przez R. D. (1), aby odpowiadać na ewentualne pytania dotyczące szczegółów wykorzystania najmowanych zestawów ciągnikowych. W końcu na prawdziwość wyjaśnienia A. S. co do inicjatywy R. D. w zakresie przedmiotowego najmu wskazują ocenione jako prawdziwe, ze względów wcześniej przedstawionych zeznania P. M. (1). Częściowo o prawdziwości tych wyjaśnień przekonują również dowody późniejszego niemal identycznego udziału R. D. (1) w wyłudzeniach dokonywanych przy wykorzystaniu spółki (...). Nie bez znaczenia dla oceny prawdziwości wyjaśnienia A. S. co do kluczowego udziału w przedsięwzięciu R. D. (6) są także dowody z analizy połączeń telefonicznych pomiędzy A. S. (1) i R. D. (1) oraz pomiędzy R. D. (1) i J. T. (1) w czasie bezpośrednio poprzedzającym podpisanie umów ze spółką (...) w oraz w dniu podpisania tejże umowy.

Prawdziwe były również, zdaniem sądu wyjaśnienia, w których A. S. (1) zaprzeczył aby kiedykolwiek podpisywał upoważnienia do odbioru zestawów ciężarowych, na najem których podpisał umowy z (...), dla G. B. (1) i G. S., co potwierdził dowód z opinii grafologicznej, która wykluczyła aby podpisy na tychże upoważnieniach sporządzone zostały przez A. S. (1). W kontekście prawdziwości tego wyjaśnienia, sąd dał również wiarę wyjaśnieniu A. S., że nie wiedział on o zawartych na spółkę (...) umowach najmu kolejnych trzech zestawów ciężarowych w dniu 30 maja 2012 roku albowiem poza faktem, że w sprawie tychże kolejnych trzech umów z T. K. (2) kontaktował się ponownie ten sam mężczyzna, co wcześniej podający się za A. S. (1), którego głosu jednak T. K. (2) nie rozpoznał jako głosu A. S. (1), gdy osobiście spotkał się z nim przed złożeniem zawiadomienia na policji w J., brak jest jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających udział A. S. (1) w czynnościach, które doprowadziły do wyłudzenia tychże kolejnych trzech zestawów ciężarowych. Co więcej przeciw wersji o udziale A. S. w wyłudzeniu tych kolejnych trzech zestawów ciężarowych przeczą zasady logiki i doświadczenia życiowego w zestawieniu z dowodem z opinii biegłego grafologa, który jednoznacznie wskazał, że podpisy o treści A. S. (1) pod umowami z dnia 30 maja 2012 roku dotyczącymi wynajmu trzech zestawów ciężarowych ze spółki (...) zostały podrobione przez R. D. (1), również podpis A. S. (1), podrobiony został przez R. D. (1) na upoważnieniu z dnia 4 czerwca 2012 roku, dla S. K. do odbioru rzeczonych trzech zestawów. Wedle zasad logiki, gdyby A. S. (1) był faktycznie zaangażowany w wyłudzenie tych kolejnych trzech zestawów ciężarowych, to irracjonalne jest aby nie chciał podpisać umów ich najmu jak uczynił to wcześniej i to tym bardziej, że dla podpisani tych kolejnych trzech umów nie musiałby się nawet fatygować jak za pierwszym razem do siedziby wynajmującej spółki w P., lecz wystarczające byłoby podpisanie ich i przekazanie ich do spółki (...) czy to przez inną osobą, czy w końcu drogą pocztową. Okoliczność podrobienia podpisów A. S. (1) na wszystkich dokumentach niezbędnych do wzięcia ze spółki (...) kolejnych trzech zestawów ciężarowych przy braku dowodowo wykazanego jakiegokolwiek innego udziału A. S. przy najmie tychże zestawów przekonuje sąd o prawdziwości wyjaśnienia A. S., że nie wiedział on o tymże najmie i nie uczestniczył w nim.

Jako prawdziwe sąd ocenił również wyjaśnienie A. S., że nie posiadał on wiedzy o pojazdach wynajmowanych na dane jego spółki w firmie (...) sp. z o.o. W świetle zeznań złożonych przez pracowników tej pokrzywdzonej spółki, ówczesna procedura zawierania umów opierała się wyłącznie na kontaktach wirtualnych (telefonicznych, e- mailowych) poprzez które to przekazywane były wszelkie informacje potrzebne do ewentualnego zawarcia umowy. W kontekście zebranych dokumentów, przeanalizowanych również przez biegłego grafologa ani na umowie zawartej ze spółka (...) ani też na upoważnieniu do odbioru pojazdów, podpis o treści A. S., nie został sporządzony przez A. S. (1), zaś podpis na upoważnieniu dla S. K. podrobiony został przez R. D. (1). W tej sytuacji, analogicznie jak w przypadku trzech zestawów ciężarowych wziętych ze spółki (...) sp. z o.o., prawdopodobne w stopniu pewności jest, że do zawarcia umów ze spółką (...) sp. z o.o. doszło przy wykorzystaniu dokumentów spółki (...), którymi R. D. (1) dysponował na potrzeby wcześniejszego wyłudzenia ze spółki (...) i ponownie wykorzystał je w spółce (...) bez wiedzy i bez udziału w tym A. S. a wyłącznie przy współudziale J. T.. Dowodu dyskwalifikującego tę ocenę nie stanowi zeznania pracownika (...) sp. z o.o., który podał, że gdy po wydaniu pojazdów, skontaktował się z A S. pod numerem stacjonarnym ten potwierdził, że podpisał umowy, a po chwili stwierdził, że jednak żadnych pojazdów nie odbierał i nikogo do tego nie upoważniał. Dając bowiem nawet wiarę świadkowie ze strony F., że takie było oświadczenie A. S., to w kontekście tego, że A. S. faktycznie w tym czasie podpisał umowy najmu pojazdów ciężarowych zarówno z firmą (...) jak i (...), nie sposób wykluczyć, że pytany o kwestie związane z wynajętymi pojazdami ze spółki (...) najzwyczajniej źle skojarzył firmę te z inną w której umowę podpisał. Wniosek taki uzasadniony jest również ustaleniem opinii, że podpis o treści A. S. na umowie z firmą (...) nie został nakreślony przez A. S..

Sad dał również wiarę relacji A. S. dotyczącej podpisania przez niego umowy najmu dwóch ciągników siodłowych z firmą (...). Okoliczności podpisania tejże umowy, podane przez A. S. (1) potwierdził zarówno J. T. (1) jak i pracownik spółki (...). Podobnie jak w przypadku wcześniejszych umów najmu pojazdów ze spółki (...) oraz upoważnień do ich odbioru, opinia biegłego grafologa potwierdziła wersję A. S., że nie to nie on podpisał upoważnienie do odbioru ciągników siodłowych S. odebranych przez J. T. (1) jako S. K.. Podobnie jak wcześniej o prawdziwości wyjaśnienia A. S. (1), że inicjatorem tego najmu był R. D. (1), przekonuje zarówno identyczny model postępowania jak w przypadku pierwszych umów zawartych ze spółka (...), tj. czynienie uzgodnień telefonicznie przez osobę podającą się za A. S. (1), oddelegowanie następnie przez R. D., J. T. (1) do obecności przy podpisywania przez A. S. (1) umowy, na wypadek gdyby padały pytania branżowe dotyczące transportu jak również wykazy połączeń, wynikające z analizy kryminalnej przeprowadzonej dla numerów wykorzystywanych przez A. S., R. D. i J. T., z której wynika znów, że przed zawarciem tejże umowy miały miejsce intensywne kontakty telefoniczne A. S. z R. D. i R. D. z J. T., co więcej z analizy logowania się telefonów wykorzystywanych przez J. T. i R. D. wynika, że w dniu odbioru pojazdów z N. przez J. T., w tym czasie, R. D. znajdował się w pobliżu miejscowości N., co przekonującym czyni twierdzenia J. T., że po odebraniu tychże pojazdów spotkał się z R. D. (1).

Sąd z pewną ostrożnością ocenił wyjaśnienia A. S. (1), jakoby również pomysłem R. D. (1) było wzięcie kredytów w banku (...) SA przy wykorzystaniu dostarczonych przez R. D. sfabrykowanych dokumentów finansowych dot. spółki (...) podpisanych następnie przez A. S. jak i innych podrobionych dokumentów – opinii bankowych z (...) Banku (...) SA, polecenia przelewu z (...) Banku (...) na rzecz (...) Polska sp. z o.o tytułem zapłaty za koparko ładowarkę. Jakkolwiek niewątpliwie temat taki musiał być rozważany o czym świadczy dostarczenie A. S. dodatkowych podrobionych dokumentów aniżeli wyłącznie finansowych, które potrzebne były dla wynajęcia pojazdów ciężarowych, to jednak nie sposób wykluczyć, że ostatecznie decyzję o wzięciu takiego kredytu zarówno obrotowego jak i z pewnością inwestycyjnego podjął sam A. S.. Wątpliwości co do prawdziwości wyjaśnienia oskarżonego A. S. w tym zakresie wynikają przede wszystkim z faktu, że na żadnym etapie czynności dotyczących załatwienia tego kredytu nie pojawił się R. D. (1) (nieprawdziwe albowiem zaprzeczone zeznaniami pracowników 9 Oddziału (...) SA w W. było twierdzenie A. S., że R. D. (1) dostarczał część dokumentów w trakcie rozpatrywania wniosku złożonego przez A. S.). Co więcej, jak wynika z wyjaśnienia A. S., żadna część pieniędzy pozyskanych z tychże kredytów nie została przekazana R. D. lecz w całości spożytkowana przez A. S. na uregulowanie jego zadłużeń.

Zdaniem sądu gdyby faktycznie R. D. był tak zaangażowany w pomysł wzięcia tych kredytów, jak twierdził A. S. to dość wątpliwe jest aby zrezygnował ze swojego udziału w kwocie wypłaconej.

Przechodząc do oceny wyjaśnień J. T. (1), sąd stwierdza, że oskarżony ten jakkolwiek bardzo obszernie wyjaśniał, to jednak wyjaśnienia te w dużej części były kłamliwe i pokrętne. Początkowo ewidentne zmierzały do wprowadzenia w błąd organów ścigania. Oskarżony ten w sposób wyrachowany przyznawał się jedynie do udziału w tych zdarzeniach, w których jego udział i tak wynikał z innych zgromadzonych w sprawie dowodów. Tym samym wyjaśnień tego oskarżonego nie sposób ocenić jako szczere , które przyczyniły się do pełnego wyjaśnienia sprawy.

Prawdę podał J. T. co do tego, że uczestniczył on w wyłudzeniu zestawów ciężarowych ze spółek (...), F. i (...) Polska, we wszystkich tych firmach dokonując bądź samodzielnego odbioru pojazdów, posługując się przy tym fałszywymi dokumentami dowodu osobistego jak i prawa jazdy na nazwisko S. K., bądź nadzorując odebranie tychże pojazdów przez inne osoby, również posługujące się podrobionymi dokumentami (T. K. (1) jako G. B. (1) i nieustalonego mężczyznę jako G. S.).

Prawdę powiedział również J. T., że to on załatwiał podrobione tablice rejestracyjne dla celów wyłudzenia towarów z firmy (...), co jasno wynika z zeznania G. K..

Prawdziwe było także wyjaśnienie, że w przypadku „wynajmowania” wszystkich pojazdów ciężarowych, osobą organizującą, określającą jego zadania był R. D. (1). O prawdziwości tego wyjaśnienia przekonuje zbieżność wyjaśnienia J. T. z wyjaśnieniami A. S., zeznaniami P. M. jak również pośrednio treść zeznania T. K. (2), który jednoznacznie stwierdził, że to nie z A. S. (1) telefonicznie ustalał wszelkie szczegóły najmu pojazdów ze spółki (...). Również wspomniana już analiza natężenia kontaktów telefonicznych pomiędzy J. T. (1) oraz R. D. (1) w czasie poprzedzającym poszczególne odbiory pojazdów, lokalizacje w których przebywali oni w momencie odbierania pojazdów , jak również fakt fałszowania przez R. D. (1) podpisu A. S. (1) na dokumentach niezbędnych do odbioru pojazdów z poszczególnych firm wynajmujących, nie pozostawia wątpliwości o zaangażowaniu we wszystkie te zdarzenia R. D. (1). Co więcej wiarygodne zeznanie P. M. (1) potwierdza również, że to R. D. (1) był osobą finansującą te przedsięwzięcia, co pośrednio potwierdzają zabezpieczone podczas przeszukania samochodu R. D. (1) odręczne zapisy wskazujące na poniesione koszty i rozliczenia z tego tytułu.

Prawdziwe były także wyjaśnienia oskarżonego J. T. (1) dotyczące posiadanego prawa jazdy na nazwisko G. W.. Oskarżony ten w sposób logiczny wyjaśnił w jakim celu potrzebny był mu ten dokument, oraz w jakich okolicznościach go uzyskał do R. D. (1).

Prawdę, jednak w bardzo niewielkim zakresie, podał J. T. (1) co do swojego udziału w wyłudzeniu towaru z firmy (...), przyznając na pewnym etapie postępowania przygotowawczego, że brał udział w tym przestępstwie jakkolwiek nawet wówczas kłamał, jaki był faktyczny charakter jego udziału. J. T. (1) twierdził początkowo, że jedynie słyszał o planach wyłudzenia towaru z firmy (...) i że miał pożyczyć do tego celu swój zestaw ciężarowy, później twierdził, że brał w tym udział ale jedynie na zasadzie załatwienia tablic rejestracyjnych i użyczenia ciągnika z naczepą oraz przeprowadzenie przed planowanym przedsięwzięciem rekonesansu w okolicach zakładu (...) z udziałem R. D. (1). Ostatecznie oskarżony ten wycofał się z tego wyjaśnienia twierdząc, że na rekonesansie z R. D. (1) nie był i w wyłudzenia towaru z (...) udziału nie brał tymczasem prawda jest taka jak ustalił to sąd z odtworzonym stanie faktycznym a mianowicie, że to właśnie J. T. (1) podszywający się pod R. D. (2) działającego w imieniu spółki (...), nawiązał kontakt z D. C. (1) w dniu 7 września 2012 roku i prowadził z nim tego dnia i w dniach następnych rozmowy na temat możliwości uzyskania od niego zlecenie na transport towaru z (...). Świadczy o tym zarówno doskonałe rozeznanie rozmówcy D. C. (1) w temacie transportów wykonywanych z towarem z (...), jakie J. T. (1) posiadał, faktycznie świadcząc wcześniej usługi transportowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na zlecenie takich firm spedycyjnych jak (...) czy (...) (na co zresztą w rozmowach z D. C. oskarżony T. powoływał się) jak i przede wszystkim ustalenia dotyczące lokalizacji rozmówcy podającego się za R. D. (2) w chwili prowadzenia tychże rozmów z D. C. (1), który wedle analiz kryminalnej nawiązywał te połączenia z W. przy Al. (...), gdzie zamieszkuje J. T. (1). Jeśli dodać do tego, że telefon, z którego kontaktował się z D. C. (1) R. D. (2) tj. 511 562 725 w godzinach od 18.31 do 2.47 tj. czasie, w jakim na załadunku w firmie (...) w B. znajdował się M. P. (2), który w związku z załadunkiem podpisywał tam na miejscu listy przewozowe CMR, pouczenie dotyczące sposoby przewożenia towaru oraz podpisywał się na karcie wjazdu i wyjazdu z terenu zakładu nazwiskiem P., który to podpis, wedle opinii biegłego grafologa został sporządzony przez J. T. (1), to oczywistym jest, że rozmówcą D. C. (1) podającym się za R. D. (2) był w rzeczywistości J. T. (1), występujący przy załadunku towaru w firmie (...) jako M. P. (2). O trafności tego wniosku przekonuje również fakt, że numer podany przez J. T. (1) (jako M. P. (2)) do kontaktu z nim, w rzeczonym czasie załadunku logował się w stacjach (...) znajdujących się w pobliżu miejsca zamieszkania rodziców R. D. (1) – gm. M., zaś po wyjechaniu przez J. T. (1) z terenu zakładu i wyruszeniu w drogę w stronę P. numer M. P. (2) (R. D. (1)) również zaczął przemieszczać się w stronę P. T.. Przedmiotowe dowody nie pozostawiają, zdaniem sądu wątpliwości, że w zakresie wyłudzenia towaru z firmy (...) udział J. T. (1) był nader aktywny, czemu tymczasem oskarżony ten przed sądem ostatecznie całkowicie zaprzeczył.

Kłamliwą próbą zatajenia swojego faktycznego udziału w tym przestępstwie były również twierdzenia J. T., że podpisywał jakieś puste karty nazwiskiem P. na polecenie R. D. (1), albowiem użycie takich podpisanych kart nie było możliwe, albowiem wszelkie dokumenty w firmie (...) były przygotowywane przez pracowników tegoż zakładu na miejscu i przedkładane kierowcom jedynie do podpisu w trakcie załadunku, co w swoich wyjaśnieniach potwierdził także T. K. (1).

Sąd nie ma żadnych wątpliwości, że wszystkie niezgodne z prawdą wyjaśnienia oskarżonego T. – historia o R. D. (2), twierdzenia o braku udziału w wyłudzeniu towaru z (...) zmierzały w sposób oczywisty do zatajenia jego faktycznego zaangażowania w przestępstwa opisane w zarzutach i tym samym uniknięcie a przynajmniej ograniczenie stopnia swojej odpowiedzialności.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego T. K. (1) sąd stwierdza, że oskarżony ten w przeważającej części swoich wyjaśnień mijał się z prawdą. Prawdę powiedział jedynie w takim zakresie, w jakim potwierdził, że faktycznie odbierał pojazdy ciężarowe z firmy (...) posługując się przy tym sfałszowanym dokumentem dowodu osobistego na nazwisko G. B. (1) i podrabiając podpis G. B. (1) na protokołach odbioru pojazdów. Całkowicie niedorzeczne były tłumaczenie powodów dla których oskarżony ten przystał na posłużenie się tymi dokumentami albowiem w dowodzie tym widniało zdjęcie T. K. (1), co nie mogło budzić jakichkolwiek wątpliwości tego oskarżonego, że dokument ten jest sfałszowany, zaś posłużenie się nim do przestępstwo i odbieranie pojazdów na podstawie takiego sfałszowanego dokumentu nie może być legalne. Zresztą równie niedorzeczna była cała historia jaką T. K. (1) wymyślił na okoliczność tego jak znalazł się w firmie (...), na polecenie jakiejś nieznanej mu osoby, która rzekomo miała zaproponować mu pracę, co czego ostatecznie nie doszło. Fakt pominięci w tej historii dobrze sobie znanego J. T. (1), który był w rzeczywistości tą osobą, która zaproponowała mu udział w tym przedsięwzięciu, której to właśnie dawał swoje zdjęcie, następnie wykorzystane do sfałszowania dokumentów na nazwisko G. B. (1), przekonuje, że T. K. (1) od początku wiedział, że weźmie udział w przestępstwie wyłudzenia pojazdów i skuszony perspektywą zysku na to przystał. Zresztą nawet po przyznaniu w końcu, że to J. T. (1) zaproponował mu wyjazd do P. po odbiór pojazdów ciężarowych, T. K. (1) nadal kłamał, że w towarzystwie (...) był tam tylko raz podczas gdy z wyjaśnienia J. T. wynika jasno, że za każdym z dwóch razy, gdy T. K. (1) był w firmie (...), towarzyszył mu właśnie J. T. (1).

Zresztą powyższe kłamstwo nie było jedynym w wyjaśnieniach T. K.. Kolejnym było twierdzenie, że R. D. (1) zna jedynie jako sąsiada i nie miał z nim jakiegokolwiek kontaktu w związku z zarzucanymi mu przestępstwami, podczas gdy z analizy połączeń telefonicznych z dnia zatrzymania przez policję J. T. (1) jasno wynika, że obaj panowie od godzin rannych tego dnia intensywnie się kontaktowali a nawet spotkali poza W.. Należałoby zatem zastanowić się po co w kwestiach sąsiedzkich, tak intensywne kontakty i to akurat w chwili zatrzymania przez policję J. T. (1). Wniosek, że chodziło o ustalenie ewentualnej wersji dla potrzeb przesłuchania wydaje się bardzo logiczny.

Odnosząc się do wyjaśnienia T. K. (1) o tym, że nie miał on żadnego związku z wyłudzeniem towaru z firmy (...) stwierdzić należy, że w toku postępowania nie przedstawiono wystarczającego dowodu udział taki potwierdzający. Nie stanowiło wprawdzie alibi oskarżonego w tym zakresie potwierdzony przez świadków udział oskarżonego w suto zakrapianej uroczystości urodzionowo –imieninowej żony T. K. (1) w dniu 12 września 2012 roku albowiem z opisanych już zeznań świadka J. W. (2) wynika, że nazajutrz w godzinach nocnych oskarżony T. K. był z powrotem za kółkiem ciągnika siodłowego a zatem potencjalnie mógł być kierowcą zestawu, którym odebrano towar z dniu 14 września 2012 roku, jednak nie zostało to potwierdzone albowiem podpisy o treści (...) naniesione przez kierowcę owego drugiego zestawy ciężarowego, którym wywieziono drugą partię towaru wyłudzonego z (...) na dokumentach sporządzonych podczas załadunku, nie zostały sporządzone przez T. K. (1) co potwierdza opinia grafologiczna. Również z relacji J. T. (1) wynika, jakoby T. K. (1) miał odebrać od jednego z kierowców, którzy wywieźli sprzęt z firmy (...) załadowany towarem zestaw ciężarowy. Z tym, że akurat co do wiarygodności twierdzeń J. T. w tym zakresie należy mieć spory dystans gdyż w tym zakresie J. T. kłamał zatajając swój faktyczny udział w tym przestępstwie a po drugie nawet jeśliby taka sytuacja miała miejsce to przy braku innych dowodów, można by ją rozważać co najwyżej w kontekście pomocy do zbycia bądź ukrycia rzeczy pochodzących z przestępstwa zaś takiego zarzutu T. K. nie postawiono.

Reasumując sąd stwierdza, że wyjaśnienia oskarżonego T. K., w większości nieprawdziwe, stanowiły (...) przyjętą linię obrony na potrzeby niniejszego postępowania, która miała umożliwić mu uniknięcie lub umniejszenia swojej odpowiedzialności.

Przechodząc dalej do oceny wiarygodności twierdzeń K. P. (1), sąd ocenił jego wyjaśnienia jak prawdziwe jedynie w części. Prawdziwe były te twierdzenia z postępowania przygotowawczego i sądowego w których przyznał on, że był w siedzibie firmy (...) w M. i podpisywał tam umowę najmu dwóch ciągników siodłowych jak również, że wystawiał upoważnienie dla M. S. (1) do odbioru pojazdów z firmy w okolicach P., jakkolwiek zaprzeczał aby podpisywał jakąkolwiek umowę na najem jakiś przyczep, co jednak pozostaje w rażącej sprzeczności z wnioskami opinii biegłego grafologa z której wynika, że podpis o treści P. na umowach najmu naczep ciężarowych z firmy (...) sp. z o.o. z/s w S. są autentycznymi podpisami K. P. (1). O niewiarygodności twierdzeń K. P. odnośnie jego braku wiedzy na temat wynajęcia naczep z firmy (...) sp. z o.o., pośrednio świadczą również zeznania świadka M. W. (1), który zeznał, że podczas pobytu K. P. w M. i omawianiu oraz podpisywaniu warunków umowy, K. P. wspominał, że się spieszy albowiem musi jeszcze kupić naczepy S. a właśnie 2 naczepy marki (...) były przedmiotem najmu ze spółki (...) sp. z o.o. co przekonuje, że K. P. wiedział o tej umowie, która zresztą podpisał.

Sąd dał również wiarę wyjaśnieniuK. P. z postępowania przygotowawczego, w których podał on, że nierzetelne, nie oddające faktycznego stanu finansów spółki (...) podłożył mu do podpisu P. M. (1), nie prawdą było natomiast zaprzeczenie temu przed sądem i twierdzenie, że na dokumentach tych podpisy tego oskarżonego zostały podrobione, przy czym oskarżony ten w żaden logiczny sposób nie potrafił wyjaśnić zmiany tego wyjaśnienia, co przekonuje sąd, że zmiana tego wyjaśnienia nie opiera się na prawdzie i stanowi jedynie opartą na kłamstwie linię obrony. Sąd nie dał również wiary wyjaśnieniom oskarżonego K. P. jakoby był przekonany, że interes proponowany przez P. M. (1) jest legalny, zwłaszcza, że jak przyznał w postępowaniu przygotowawczym nie dopytywał o szczegóły lecz zgodził się od razu na propozycję. Także niewiarygodne są twierdzenie tego oskarżonego, że faktycznie miał zamiar prowadzić działalność w zakresie transportu mięsa, na co miał kontakty na U., albowiem w toku całego postępowania oskarżony ten nie próbował nawet wskazać jakie to kontakty i jakie czynności podjął aby z kontaktami tymi podjąć współpracę no chyba, że owe kontakty mają charakter tak legalny jak uczciwe były intencje oskarżonego gdy zgadzał się na propozycję zrobienia interesu życia w wynajmem zestawów ciężarowych. Sąd nie dał również wiary co do deklaracji oskarżonego na temat uczciwego charakteru prowadzonej przez oskarżonego spółki, o czym dobitnie świadczy fakt skazaniaK. P. na karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo prania „brudnych” pieniędzy właśnie poprzez spółkę (...).

Sąd nie dał w końcu również wiary twierdzeniom oskarżonego, że właściwie została wykorzystana jego łatwowierność przez P. M. (1), który bez jego wiedzy uczynił w spółce (...) prokurentem, i zatrudnił pracowników w biurze zorganizowanym w S.. Uwzględniając bowiem wiek oskarżonego a tym samym jego bogate doświadczenie życiowego w tym równie bogatą przeszłość przestępczą, nie sposób uwierzyć aby oskarżony był osobą naiwną czy też łatwowierną. W ocenie sądu K. P. (2) doskonale zdawał sobie sprawę w jakim przedsięwzięciu bierze udział (tak zresztą twierdził P. M.). Wiedział również doskonale oK. M. i tym jaką rolę ma pełnić (zeznanie K. M.) jak również o pracownikach, jacy mają być zatrudnieni w biurze spółki zorganizowanym w S. (zeznanie A. S. (4)). Obecne odmienne twierdzenie oskarżonego, stanowi ewidentną linię obrony oskarżonego, który świadom grożącej mu kary, stara się za wszelką cenę jej uniknąć.

Kończąc ocenę wyjaśnień oskarżonych na bardzo lakonicznych wyjaśnieniach R. D. (1), stwierdzić należy, że wyjaśnienia te ograniczające się do zaprzeczeniu zasadności zarzutów nijak mają się do zgromadzonego w sprawie wiarygodnego materiału dowodowego opisanego już wcześniej, który w sposób jednoznaczny dowodzi, że wyjaśnienia oskarżonego to wyłącznie oparta na upartej i bezsensownej negacji linia obrony z założenia mająca umożliwić mu uniknięcie odpowiedzialności karnej, która jednak nie zasługuje nawet w części na wiarę.

Reasumując poczynione w sprawie ustalenia faktyczne jak również dokonaną w sposób wyżej opisany ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego sąd zważył co następuje

Oskarżeni R. D. (1), J. T. (1), A. S. (1) i T. K. (1) stanęli przed sądem pod zarzutem popełnienia wspólnie i w porozumieniu również z innymi dotychczas nieustalonymi osobami, A. S. (1) w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk zaś R. D. (1) jako sprawca kierowniczy, w warunkach czynu ciągłego, przy użyciu podrobionych dokumentów wyłudzenia mienia znacznej wartości w postaci pięciu zestawów ciężarowych składających się z ciągnika siodłowego oraz naczepy typu chłodnia o łącznej wartości 1.922.149,18 zł na szkodę (...) sp. z o.o. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk co do A. S. (1) w zw. z art. 64 § 1 kk

Nadto R. D. (1), J. T. (1) i A. S. (1) oskarżenie zostali o popełnienie wspólnie i w porozumieniu również z innymi nieustalonymi dotąd osobami, A. S. (1) w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk, przy użyciu sfałszowanych dokumentów, w warunkach czynu ciągłego, wyłudzenia mienia znacznej wartości w postaci pojazdów ciężarowych wartości 1.000.000 zł na szkodę spółek (...) sp. z o.o. oraz wartości 650.000 złotych na szkodę (...) SA tj. dwóch przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk co do A. S. (1) w zw. z art. 64 § 1 kk

R. D. (1), J. T. (1) i T. K. (1) przedstawiony został nadto zarzut dokonania wspólnie i w porozumieniu również z innymi dotychczas nieustalonymi osobami w warunkach czynu ciągłego, przy użyciu sfałszowanych dokumentów wyłudzenia mienia znacznej wartości w postaci sprzętu elektronicznego wartości 1.400.0000 złotych na szkodę (...) oraz (...) sp. z o.o. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk.

R. D. (1) postawione zostały również zarzuty udzielenia pomocy A. S. (1) do dokonania przestępstwa oszustwa kredytowego z art. 297 § 1 kk poprzez dostarczenie mu szeregu podrobionych dokumentów dotyczących sytuacji ekonomicznej spółki (...) sp. z o.o. jak również innych podrobionych dokumentów służących oszustwu kredytu tj. przestępstwa z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk., jak również pomocnictwa J. T. (1) w posłużeniu się sfałszowanym prawem jazdy na nazwisko J. T. (1), które mu udzielił, pozyskawszy je uprzednio od nieustalonej osoby, tj. przestępstwa z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk , ukrywania dokumentu w postaci dowodu osobistego na nazwisko K. M. (1), którym nie miał prawa rozporządzać tj. występku z art. 276 kk oraz czynienia przygotowania do posłużenia się fałszywym dokumentem w postaci podrobionego dowodu rejestracyjnego serii(...) wydanego przez Prezydenta miasta C. dla samochodu marki (...) nr rej. (...) własności (...) Funduszu (...) tj. przestępstwa z art. 270 § 3 kk.

Z kolei J. T. (1) przedstawiony został nadto zarzut posłużenia się podrobionym dokumentem w postaci prawa jazdy na nazwisko G. W., w ten sposób, że uzyskał przedmiotowe prawo jazdy celem posłużenia się nim jako autentycznym tj. przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

A. S. (1) stanął przed sądem dodatkowo pod zarzutem popełnienia w warunkach czynu ciągłego oszustwa kredytowego polegającego na posłużenia się w trakcie ubiegania się o kredyty (obrotowy i inwestycyjnymi) podrobionymi dokumentami dotyczącymi sytuacji ekonomicznej spółki z o.o. (...) z/s w J. oraz innymi podrobionymi dokumentami mającymi istotne znaczenie dla uzyskania kredytu tj. przestępstwa z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 12kk

Z kolei K. P. (2) i R. D. (1) oskarżeni zostali o popełnienie wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi i nieustalonymi osobami, w warunkach czynu ciągłego, R. D. (1) jako sprawca kierowniczy, zaś K. P. (2) w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk, wyłudzenia przy użyciu sfałszowanych dokumentów mienia znacznej wartości w postaci pojazdów ciężarowych wartości 278.003,98 na szkodę W. sp. z o.o oraz wartości 420.000 złotych na szkodę (...) sp. z o.o. tj. dwóch przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art., 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk co do K. P. (1) nadto w zw. z art., 64 § 1 kk.

Zebrany w sprawie wiarygodny materiał dowodowy w całości potwierdził zasadność wszystkich zarzutów przedstawionych oskarżonym R. D. (1), J. T. (1) i K. P. (2) przy częściowej zmianie opisów części zarzutów z zakresie wysokości szkody, przyjęcia konstrukcji działania w warunkach czynu ciągłego czy też przyjęcia, że dokumenty, którymi sprawcy posłużyli się były nierzetelne zamiast podrobione oraz zmianie kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego J. T. (1) (w zakresie posiadania sfałszowanego dokumentu prawa jazdy na nazwisko G. W.).

Jedynie częściowo potwierdzenie w wiarygodnych dowodach znalazły zarzuty stawiane A. S. (1), przy jednoczesnej zmianie opisu jednego z czynów w zakresie określenia wartości szkody oraz zmianie kwalifikacji prawnej zarzutu dotyczącego wyłudzenia kredytów na szkodę banku (...) SA oraz zarzuty stawiane wobec T. K. (1).

Przechodząc do szczegółowego rozważenia zarzutów dotyczących wyłudzeń pojazdów ciężarowych na szkodę spółek (...) sp. z o.o. (...) sp. z o.o., (...) SA, (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., sąd nie ma jakichkolwiek wątpliwości, że we wszystkich tych przypadkach zachowanie oskarżonych w różnorodnych kombinacjach osobowych (określonych w części rozstrzygającej) wyczerpało wszelkie znamiona zarówno strony przedmiotowej jak i podmiotowej przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art., 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art., 11 § 2 kk i jedynie w przypadku przestępstwa na szkodę (...) sp. z o.o. w zw. z art. 12 kk, zaś z uwagi na szczególne okoliczności dotyczące wcześniejszej karalności i odbywania kar pozbawienia wolności za umyślne przestępstwa podobne w okresie 5 lat przed momentem popełnienia przedmiotowych czynów co do oskarżonych A. S. (1) i K. P. (1) nadto w związku z art. 64 § 1 kk.

Wyeliminowanie kwalifikacji art. 12 w stosunku do pozostałych w/w wyłudzeń wynika z faktu, że nie zachodzą w tych przypadkach warunki przyjęcia, że doszło do popełnienia tzw. przestępstwa na raty, co reguluje art. 12kk. Zarówno w przypadku spółek (...) sp. z o.o., (...) SA jak i (...) sp. z o.o. jak i (...) sp. z o.o. przestępstwa te były jedynie rozciągnięte w czasie albowiem poszczególne znamiona jednego przestępstwa realizowane były w pewnych odstępach czas i dopiero zrealizowanie ich wszystkich wyczerpało znamiona przestępstwa opisanego w zarzuce. Tymczasem art. 12 reguluje sytuacje gdy rozciągnięte są w czasie zachowania sprawcy, które samodzielnie wyczerpują wszelkie cechy samodzielnego przestępstwa, lecz z uwagi na spójność czasową oraz jednolitość zamiaru, przyjmuje się, że stanowiąc one jedno przestępstwo właśnie w warunkach czynu ciągłego. Taka sytuacja w niniejszej sprawie miała niewątpliwie miejsce w odniesieniu do pokrzywdzonej spółki (...), co do której najpierw w okresie od 8 maja 2012 roku do 23 maja 2012 roku zrealizowane zostało jedno przestępstw wyłudzenia dwóch zestawów ciągnikowych, a następnie w odstępie zaledwie tygodnia tj. od 30 maja 2012 roku do 5 czerwca 2012 roku kolejne wyłudzenia jeszcze trzech kolejnych zestawów ciężarowych, przez te same osoby, działające w ten sam sposób, co w pełni uzasadniało przyjęcie, że wszystkie pięć zestawów w dwóch terach wyłudzone zostało w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Ponieważ analogiczna sytuacja nie zachodziła w przypadku żadnej z pozostałych pokrzywdzonych firm wynajmujących pojazdy ciężarowe, albowiem w każdej z nich sprawcy tylko jednorazowo podpisywali umowy każdorazowo na dwa zestawy ciężarowe lub dwa pojazdy ciężarowe, po czym przedmioty umów odbierali i nigdy więcej z pokrzywdzonymi firmami się nie kontaktowali, nie ponawiali z nimi kolejnych transakcji, dlatego też z opisów tych pozostałych czynów sąd wyeliminował art. 12.

Przechodząc z kolei do sygnalizowanej już okoliczności posługiwania się dokumentami wytworzonymi wyłącznie na potrzeby wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych firm co do rzekomo dobrej sytuacji ekonomicznej spółek (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. to odnośnie dokumentów, finansowych tych spółek takich jak bilanse, rachunki zysków i strat sąd stanął na stanowisku, że z uwagi na uprawnienie władz spółki do sygnowania tego rodzaju dokumentów, nawet owe oczywiście nieprawdziwe w swej treści dokumenty z chwilą ich sygnowania przez statutowe organu spółek (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. tj. przez prezesów ich zarządów – A. S. (1) w przypadku (...) sp. z o.o. i K. P. (1) w odniesieniu do (...) sp. z o.o. stawały się dokumentami jedynie nierzetelnymi a nie fałszywymi albowiem podpisanymi przez osoby, których podpisy na nich widniały i które dokumenty takie miały prawo sygnować. Z tej przyczyny sąd dokonał zmiany części opisowej przypisanych oskarżonym przestępstw, co zresztą poza zarzutami dotyczącymi wyłudzeń pojazdów ciężarowych na szkodę spółek (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. nie wpływało na przyjętą kwalifikację prawną czynów w kumulacji z art. 270 § 1 kk, gdyż we wszystkich poza wymienionymi zdarzeniach, poza owymi nierzetelnymi dokumentami finansowymi spółek sprawcy posłużyli się również dokumentami ewidentnie sfałszowanymi w postaci podrobionych dokumentów osobistych jak również dokumentów praw jazdy.

Analizując natomiast poszczególne zarzuty dotyczące wyłudzeń pojazdów ciężarowych na szkodę w/w spółek, sąd nie miał żadnych wątpliwości, że we wszystkich tych przypadkach sprawcy działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i poprzez wprowadzenie w błąd pracowników pokrzywdzonych spółek co do zamiaru wynajęcie i zwrotu w umówionym terminie poszczególnych pojazdów ciężarowych, przy którym to wprowadzaniu w błąd posługiwali się dodatkowo nierzetelnymi dokumentami rachunkowymi jak również częściowo podrobionymi dokumentami dowodów osobistych i praw jazdy, doprowadzali pokrzywdzone spółki do ewidentnie niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem w formie pojazdów ciężarowych które wydane sprawcom następnie były przez nich zbywane w wyniku czego pokrzywdzone firmy trwale utraciły je, ponosząc straty znacznej wartości, przekraczające w każdym przypadku kwotę 200.000 złotych, co uzasadniało przyjęcie znamienia mienia znacznej wartości

W przypadku spółki z o.o. (...) wszyscy wskazani w zarzutach oskarżeni tj. zarówno R. D. (1), J. T. (1), A. S. (1) jak i T. K. (1) oraz inne nie ustalone dotąd osoby (jak chociażby mężczyzna, który posłużył się dowodem na nazwisko G. S.) realizowali przydzielone im przez R. D. (1) zadania w ramach całościowo realizowanego przestępstwa z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej w różnej wysokości (poczynając od T. K. (1), który zadowalał się korzyścią kilkuset złotych) do R. D. (1), którego zysk z tytułu tego przestępstwa wynosić musiał setki tysięcy złotych (zważywszy na wartość utraconego mienia przekraczającą 1,5 mln złotych). Wszyscy oni mieli pełną świadomość bezprawnego i oszukańczego charakteru przedsiębranych działań. A. S. (1) wiedział doskonale, że dostarczone mu przez R. D. (1) wytworzone niezgodnie z rzeczywistością dokumenty księgowe spółki (...) i sygnowane przez niego jako prezesa zarządu, nijak się mają do faktycznej sytuacji ekonomicznej kierowanej przez niego spółki i posługiwanie się tego rodzaju dokumentami w jakichkolwiek transakcjach handlowych jest oszukiwaniem kontrahenta i wprowadzaniem go w błąd. Wiedział o tym R. D. (1) po to starał się o „podrasowane” dokumenty księgowe wykorzystywanych spółek aby właśnie wprowadzać pokrzywdzone spółki w błąd i doprowadzić je do zawarcia umowy, z której nigdy nie miał zamiaru się wywiązać a jej celem było wyłącznie doprowadzenie do sytuacji wydania przez te firmy interesującego go mienia, które bezzwłocznie było bezprawnie zbywane i w ten sposób uzyskiwany był bezprawny zysk. Świadomość oszukańczego działania miał też J. T. (1), który z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością znał od początku plan R. D. (1) w zakresie tychże najmów, co więcej pośredniczył w przekazywaniu zdjęć na potrzeby tworzenia fałszywych dokumentów tożsamości (przekazywał R. D. zdjęcia swoje i T. K. (1)) następnie bez wahania posługiwał się fałszywymi dokumentami (fałszywym dowodem osobistym, fałszywym prawem jazdy, upoważnieniem do odbioru pojazdów na sfałszowane dane) przy wykonywanych pracowników spółki (...) ostatnich czynnościach uwierzytelniających najemcę, jakim było wykonywanie kserokopii dowodów osobistych i praw jazdy osób odbierających najmowane pojazdy, doprowadzając do fizycznego wydania mienia.

Również T. K. (1) w sposób w pełni świadomy, chcąc zarobić obiecaną mu kwotę, bez chwili refleksji posługiwał się nierzetelnymi i fałszywymi dokumentami wobec pracowników (...) sp. z o.o., doprowadzając finalnie do założonego przez inicjatora przestępstwa celu w postaci wydania pojazdów ciężarowych do dyspozycji sprawców.

Każda z wyżej wymienionych osób realizowała swoje ściśle określone przez R. D. (1) zadanie i powodzenia każdego z tych zadań warunkowało powodzenie całego przedsięwzięcia i w tym kontekście poza jakąkolwiek dyskusją pozostaje kwestia współsprawstwa tych oskarżonych, co starał się podważać obrońca oskarżonego T. K. (1), sugerując, że zachowanie jego mandanta rozważać należałoby bardziej w kategoriach pomocnika. Z tym stanowiskiem w świetle powyższych ustaleń nie sposób się zgodzić.

Poza jakąkolwiek racjonalną wątpliwością pozostaje okoliczność, że swoim zachowaniem wszyscy oskarżenia działający na szkodę spółki (...) wprowadzali jej pracowników w błąd. R. D. (1) tworząc pozory, że chodzi o najem a nie zwyczajne wyłudzenie mienia, A. S. (1) przez stworzenie pozoru, że chodzi o uczciwy najem rzeczy przez dobrze prosperującą, rzetelną firmę, której dokumenty udostępnił R. D., współuczestnicząc w wytworzeniu dokumentów nierzetelnych, J. T. (1) i T. K. (1) oraz innej nie ustalone osoby poprzez stworzenie pozoru, że pojazdy odbierają osoby, których dokumenty zostają skopiowana przez pracowników pokrzywdzonej spółki.

W kontekście wszystkich tych działań, nie sposób mieć wątpliwości, że dokonane przez zmanipulowanych w taki sposób pracowników pokrzywdzonej spółki rozporządzenie mieniem spółki w postaci 10 pojazdów ciężarowych (5 ciągników siodłowych oraz 5 naczep typu chłodnia) było rozporządzeniem niekorzystnym. Gdyby bowiem pracownicy ci posiadali chociażby część wiedzy na temat rzeczywistych okoliczności tego przedsięwzięcia czy to o braku prowadzenie jakiejkolwiek działalności przez spółkę (...), braku jakichkolwiek obrotów po stronie tej spółki, czy chociażby podrobionych dokumentach osób odbierających pojazdy, to ponad wszelką wątpliwość spółka nigdy nie zawarłaby umowy najmu tych pojazdów i ich sprawcom nie wydała.

Sygnalizując, że sąd nie w pełni podzielił zasadność zarzutów dotyczących A. S. (1), sąd miał na uwadze okoliczności wskazane już przy ocenie wiarygodności wyjaśnień tego oskarżonego. Oceniając bowiem jako wiarygodne, z przyczyn opisanych już wcześniej, że A. S. (1) nie wiedział o wynajęciu na spółkę (...) trzech zestawów ciężarowych na podstawie umowy z dnia 30 maja 2012 roku, na której jego podpis został podrobiony przez R. D. (1), nie sposób było uznać, że w tym zakresie A. S. (1) brał udział w wyłudzeniu tychże pojazdów. Dla uznania jego sprawstwa ewidentnie nie wystarczające jest, że podpisał on sfabrykowane dokumenty (...) spółki (...), w ten sposób uwiarygadniając je oraz że udostępnił je R. D.. To bowiem dokonane zostało w ramach wcześniejszego uzgodnienia dotyczącego wyłudzenia dwóch zestawów na najem których A. S. podpisał umowę z (...) sp. z o.o. Okoliczność fałszowania jego podpisów zarówno na umowach dotyczących najmu kolejnych trzech zestawów jak i dokumencie upoważnienia S. K. do odbioru tych pojazdów, zdaniem sądu jednoznacznie przesądza o braku zaangażowania w nie A. S. (1) i z tego względu sąd zmienił opis przypisanego A. S. przestępstwa popełnionego na szkodę (...) sp. z o.o. ograniczając wyłudzenie to do dwóch zestawów ciężarowych o wartości 797.174,98 zł

Analogicznie jak w przypadku spółki (...) wyglądało działanie R. D. (1), J. T. (1) oraz A. S. w odniesieniu do pokrzywdzonej spółki (...) SA. Ponownie R. D. (1) w porozumieniu z A. S. (1), przy wykorzystaniu wytworzonej na zlecenie R. D., całkowicie nieadekwatnej do rzeczywistości ale uwiarygodnionej przez podpis A. S. dokumentacji (...) sp. z o.o., wprowadzili pracownika spółki (...) w błąd co do istnienia zamiaru uczciwego najmu ciągników siodłowych przez rzetelną i dobrze prosperująca spółkę, doprowadzając do wyrażenia zgody na zawarcie umowy i aranżując następnie spotkanie w celu jej podpisania, do czego został oddelegowany A. S. (1) i J. T. (1), przedstawiony pod fałszywym nazwiskiem W., którzy spełnili swoje zadanie – A. S. podpisując umowę, J. T. sprawiając na pracowniku (...) wrażenie osoby dobrze zorientowanej w transporcie, co dodatkowo uwiarygadnia zawarcie umowy. N. J. T. (1), znów wprowadzając innych pracowników pokrzywdzonej spółki w błąd poprzez posłużenie się fałszywym dowodem osobistym i prawem jazdy na nazwisko S. K. oraz upoważnieniem do odbioru przedmiotu umowy opiewającym również na inną osobę aniżeli faktyczny odbiorca doprowadza do ostatecznego wydania dwóch ciągników siodłowych marki (...), co jest rozporządzenia ze strony spółki oczywiście niekorzystnym w kontekście tego, że ciągniki te następnie przepadają bez śladu, spieniężone przez sprawców i nigdy przez spółkę odzyskane nie zostają

Nieco inaczej w kontekście wiarygodnych dowodów wyglądała sytuacja w przypadku pokrzywdzonej spółki (...) sp. z o. o.o . a mianowicie oszukańcze czynności dokonują tutaj wyłącznie oskarżenia R. D. (1) i J. T. (1). Pierwszy z nich jak zwykle inicjując kontakt z przedstawicielem handlowym pokrzywdzonego, dokonując zapytania o warunki najmu a następnie prowadząc uzgodnienia i dostarczając niezbędne dla podpisania umowy dokumenty, w tym przypadku jak zwykle w większości nierzetelne (dokumenty (...) spółki (...)) zaś po podjęciu przez (...) sp. z o.o. decyzji o zawarciu z (...) sp. z o.o. umów najmu, jednak ponieważ nie czyni tego w uzgodnieniu z A. S. nie może liczyć, że A, S. jako uprawniona do reprezentowania spółki (...) osoba podpisze tę umowę, wobec czego z inicjatywy R. D. nieustalona dotąd osoba fałszuje podpisy A. S. (1) na przesłanych mu droga elektroniczną projektach umów i poprzez J. T. (1) jako S. K. dostarcza umowy te pracownikowi pokrzywdzonej, przy czym J. T. (1) podobnie jak wcześniej dodatkowo wprowadza pracownika tego pokrzywdzonego w błąd co do osoby, która faktycznie dokonuje odbioru umówionych pojazdów posługując się upoważnieniem do odbioru na nazwisko S. K., na którym podpis A. S. również zostaje podrobiony (przez R. D. (1)) i posługując się podrobionymi dokumentami na nazwisko S. K., doprowadza do wydania mu trzech pojazdów ciężarowych w postaci dwóch ciągników siodłowych marki M. oraz naczepy marki C. łącznej wartości 307.932,69 zł, które podobnie jak inne przepadają bez wieści i nigdy przez pokrzywdzona spółkę odzyskane nie zostają.

Wobec tak ustalonego stanu faktycznego i braku dowodu potwierdzającego udział A. S. (1) w tym wyłudzeniu, Sąd od zarzutu tego go na zasadzie art. 5 § 1 kpk, go uniewinnił.

Wszystkie znamiona przypisanego oskarżonym R. D. i J. T. przestępstwa wyłudzenia mienia znacznej wartości wyczerpało również zdarzenie z okresu 13 i 14 września 2012 roku na szkodę (...) sp. z o.o. oraz spółki z zo.o. (...), w którym ponad wszelka wątpliwość udział wzięli R. D. (1) i J. T. (1) a za pomoc do którego prawomocnie skazany został G. K.. Stosownie do poczynionego ustalenia faktycznego na podstawie wiarygodnych dowodów, w tym negatywnie zweryfikowanego wyjaśnienia J. T. w tym zakresie w oparciu o przedstawione przy tej ocenie dowody, to J. T. (1) tym razem zainicjował kontakt z D. C. (1), celem uzyskania zlecenie transportowego na towar z magazynu (...) w B.. To, że tym razem to J. T. (1) nawiązał pierwszy kontakt z pokrzywdzonym (w przeciwieństwie do wcześniejszych czynów, przy których to R. D. (1) zajmował się pierwszymi kontaktami), zdaniem sądu nie wynikało z tego, że to J. T. (1) był pomysłodawcą, a jedynie podytkowane było względami praktycznymi i wynikało ewidentnie z wiedzy i doświadczenie J. T. w zakresie działalności transportowo –spedycyjnej. W negocjacjach z zawodowym spedytorem, nie wystarczyły bowiem szczątkowe informacje o zamiarze prowadzenia działalności transportowej, jakie wystarczające były dla pracowników firm wynajmujących pojazdy ciężarowe i z tego powodu będące same zainteresowane zawarciem umowy, lecz konieczne była wszechstronna i szczegółowa znajomość tematu, firm, spedytorów na współpracę z którymi można by się powołać, aby przekonać spedytora, że jest się wiarygodna i sprawdzoną firmą, której można powierzyć cenny ładunek, jaki był normą w przypadku (...). Tym razem też to J. T. (1) jako pierwszy wprowadził pracownika pokrzywdzonej spółki z o.o. (...) w błąd, podając się za R. D. (2) reprezentującego firmę (...). Z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością przyjąć można, że dalszymi czynnościami związanymi z przesłanej droga elektroniczna wymaganych do zlecenie dokumentów zajął się jak zwykle R. D. (1), wykorzystując adresy e – mail, założone dla niego przez P. M. a zatem również on uczestniczył w budowaniu w wyobrażeniu pracownika pokrzywdzonej spółki fałszywego obrazu rzeczywistości, czyli wprowadzaniu go w błąd, który skutkował udzieleniem fałszywej spółce (...), tj. oskarżonym J. T. i R. D. dwóch zleceń transportowych na ładunki ze spółki (...), do realizacji których przystąpił następnie J. T. (1) jako M. P. (2) oraz nieustalony dotąd mężczyzna jako M. Z. (1). Z kolei R. D. (1) nadzorował przebieg wyłudzenia, jak również zorganizował sprzedaż wyłudzonego towaru, co z kolei wynika z zeznaniaP. M..

Nie sposób dywagować, czy konsekwencją wprowadzenie pracownika pokrzywdzonej spółki w błąd co do faktycznego zleceniobiorcy doprowadziło do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, w sytuacji gdy po podjęciu przez J. T. (1) jako M. P. (2) i nie ustalonego mężczyznę jako M. Z. (1) towaru za ponad 1,2 mln złotych towar ten zamiast dojechać do adresata we Francji przepadł bez wieści.

W powyższym kontekście zbędne jest w ocenie sądu także wywodzenie, że sprawcy podobnie jak wcześniej działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Sąd w zakresie tego przestępstwa doprecyzował również wartość szkody wyliczając, że wartość szkody wynikająca z wystawionych przez spółke (...) faktur sprzedaży tego mienia wyrażona ww dolarach amerykańskich przemnożona przez średni kurs dolara amerykańskiego publikowany przez NBP na dzień 14 września 2012 roku, wyniosła łącznie kwotę 1.267.734,41 złotych

Sąd natomiast uniewinnił od zarzutu uczestnictwa w wyłudzeniu dokonanym na szkodę (...) oraz (...) sp. z o.o. T. K. (1) albowiem co do niego nie przedstawiono wystarczającego materiału dowodowego potwierdzającego jego sprawstwo. Sąd nie może oprzeć się wrażeniu, że postawienie zarzutu T. K. opierało się jedynie na powiązaniu go z przestępczą działalnością R. D. i J. T. oraz wynikało z faktu, że skoro przy tym przestępstwie potrzebni byli kierowcy ciężarówek, to jednym z nich był T. K., co jednak nie może się ostać. Co było już wskazane przy ocenie wyjaśnień T. K., w sprawie brak jest dowodów wskazujących na udział T. K. w zaplanowaniu i przeprowadzeniu tego przestępstwa. Dość niejasny opis zarzutu dotyczący rozpoznania systemu monitorowania i rejestracji na terenie magazynów (...) w ogóle nie odnosi się do przebiegu zdarzenia i nijak nie wskazuje na udział T. K.. T. K. faktycznie jeździł wcześniej jako kierowca wożąc towar również z magazynów (...) ale nie posiadał żadnej wiedzy dotyczącej owego monitorowania i rejestracji terenu magazynów. W sprawie nie ma dowodów, że był mężczyzną podającym się za M. Z. (1) – dowód z opinii grafologicznej to wyklucza. Nawet jeśli prawdziwe jest pomówienie J. T., co do czego sąd ma jednak poważne wątpliwości z uwagi na wyjątkową nieszczerość wyjaśnień J. T. w odniesieniu do tego przestępstwa, to i tak zachowanie T. K. nie można by rozważać w kontekście zarzutu udziału w wyłudzeniu, lecz całkowicie innego przestępstwa, jakiego mu nie zarzucono i dlatego od zarzutu tego T. K. należało uniewinnić.

Uwzględniając okoliczność, że wyłudzenia pojazdów na szkodę spółek (...), (...) , (...) oraz (...) popełnionego zostały w krótkich odstępach czasu (od kilku dni do maksymalnie trzech miesięcy) i wszystkie te przestępstwa mają identyczną kwalifikację prawną z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, sąd do poszczególnych w/w oskarżonych przyjął konstrukcję ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Analogiczny przebieg miały także kolejne wyłudzenia następnych zestawów ciężarowych zaplanowane i zrealizowane przez R. D. (1) przy wykorzystaniu kolejnej pozyskanej do tego celu spółki tj. spółki z o.o. (...) wraz jej prezesem – K. P. (1), przygotowanej dodatkowo przez P. M. (1). Jednak w przypadku tych wyłudzeń wobec wcześniejszego zatrzymania we wrześniu 2012 roku J. T. (1), będącego zaufanym człowiekiem R. D. (1) zajmującym się każdorazowo odbiorem „najmowanych” pojazdów, tym razem R. D. (1) zmuszony był do wyjścia z „cienia” i samodzielnego nadzorowania odbioru wyłudzanego mienia.

Sam jednak sposób działania nie zmienił się i co do obydwu pokrzywdzonych spółek - (...) sp. z o.o. oraz (...) sp. z o.o. wyczerpywało wszelkie znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz odnośnie K. P. (1) w związku z art. 64 § 1 kk.

Jedyna różnica w kwalifikacji prawnej tych przestępstw polegała na przyjęciu przez sąd, że sfabrykowane na potrzeby wprowadzenie w błąd pokrzywdzonych firm dokumenty (...) spółki (...) po ich sygnowaniu przez K. P. (1), były już dokumentami nierzetelnymi a nie podrobionymi, w konsekwencji czego z kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonym R. D. i K. P. przestępstwa usunięty został art. 270 § 1 kk.

Analizując jednak samo zachowanie oskarżonych R. D. (1), K. P. (1) i P. M. (1), nie sposób mieć wątpliwości, że wszyscy oni działali w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wszyscy oni wprowadzali pracowników pokrzywdzonych spółek w błąd co do rzetelności zawieranych umów najmu pojazdów ciężarowych – R. D. (1) załatwiając nierzetelne dokumenty finansowe dla spółki (...) a następnie prowadząc rozmowy na temat najmu pojazdów, przedstawiając się fałszywymi danymi O. M. (1) jako reprezentanta spółki (...), P. M. (1) podkładając dostarczone przez R. D. dokumenty K. P. do podpisu i zwracając R. D. do dalszego wykorzystaniaoraz organizując biuro spółki, na wypadek jakiegoś sprawdzenia dokonanego przez firmy wynajmujące czy firma faktycznie działa, K. P. (2) podpisując całkowicie nierzetelne dokumenty (...) spółki (...) a następnie podpisując osobiście w M. umowy najmu ciągników siodłowych ze spółką (...) jak również podpisując przesłane drogą elektroniczną do O. M. (1) umowy najmu naczep chłodni z firmą (...) sp z. o.o. i wystawiając upoważnienie dla M. S. (1) do odbioru zarówno ciągników siodłowych jak i naczep i to wszystko w sytuacji braku jakiejkolwiek wiedzy dotyczącej konkretów działalności transportowej która miała rzekomo być prowadzona i nie podejmując żadnych działań ze swej strony dla rozpoczęcia takiej działalności. Wszystkie te podstępne intencjonalne działania tych osób doprowadziły ostatecznie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez spółki (...) polegającego na wydaniu pojazdów ciężarowych o wartości każdorazowo przekraczającej kwotę 200.000 złotych i tak 244.057,36 złotych w przypadku spółki z o.o. (...) oraz 413.900 złotych w przypadku spółki z o.o. (...).

I podobnie jak w odniesieniu do poprzednio omówionych sytuacji, nie sposób mieć wątpliwości, że rozporządzenie mieniem miało charakter niekorzystny. W sytuacji bowiem gdyby pokrzywdzone spółki miały chociażby częściową wiedzę, że negocjuje z nimi na temat wynajmu zupełnie inna osoba, niż ta której dane podał R. D. (1) (O. M. (1)) lub posiadała faktyczna wiedzę o sytuacji ekonomicznej spółki (...) albo też w końcu wiedziały, że (...) sp. z o.o. nie zamierza podejmować żadnej działalności transportowej i przede wszystkim najemcy nie mają w ogóle zamiary najętych pojazdów zwrócić nigdy by nie podpisały umów i nie wydały pojazdów.

Poza jakąkolwiek dyskusją pozostaje kwestia umyślnej i kierunkowej winy wszystkich oskarżonych uczestniczących w wyłudzaniu pojazdów ciężarowych z pokrzywdzonych firm. Wszyscy ci oskarżeni są osobami dorosłymi, posiadającymi zasób wiedzy i doświadczenia życiowego w stopniu wystarczającym aby wiedzieć, że oszukiwanie innych osób, wyłudzanie cudzego mienia jest zachowaniem nagannym wedle norm etycznych, społecznych i prawnych i zakazanym przez te normy. Nie znajdowali się oni w jakichkolwiek nietypowych sytuacjach decyzyjnych, które uniemożliwiałyby im zastosowanie się do tychże norm. Oskarżeni nie chcieli zastosować się do przedmiotowych norm, dążąc do uzyskania bezprawnej korzyści kosztem cudzej szkody. Ich działanie było zatem umyślne i motywowane chęcią korzyści majątkowej co w pełni potwierdza ich winę.

Również w przypadku wyłudzeń pojazdów dokonanych na szkodę spółek (...) sp. z o.o. i (...) sp. z o.o. z uwagi na identyczną kwalifikacje prawną tych czynów oraz fakt popełnienia ich w bardzo niewielkim odstępie czasu w niemal identyczny sposób sąd przyjął w tym zakresie co do oskarżonych R. D. i K. P. konstrukcję ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk

W pełni potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dowodach znalazł zarzut postawiony A. S. (1) odnośnie jego działań podjętych w relacji z bankiem (...) Oddział w W. jakkolwiek sąd uznając sprawstwo i winę oskarżonego dokonał jednocześnie zmiany opisu i kwalifikacji prawnej tego przestępstwa. Zapatrywanie wyrażone przez oskarżyciela publicznego co do kwalifikacji prawnej tego zarzutu jakkolwiek słuszne było jednak oczywiście nie pełne. A. S. (1) nie tylko bowiem posłużył się nierzetelnymi i podrobionymi dokumentami w trakcie ubiegania się o udzielnie spółce z o.o. (...) kredytów (obrotowego i konsumpcyjnego) co już wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 297 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, ale doprowadził również w wyniku wprowadzenia pracowników banku w błąd przy wykorzystaniu tychże dokumentów, co do istotnych okoliczności mających wpływ na udzielenie kredytu, a mianowicie co do zdolności spółki obsługo wnioskowanych kredytów (spółka takich możliwości nie miała) w konsekwencji doprowadził tenże bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w formie udzielonych (...) sp. z o.o. kredytów w kwocie łącznej przekraczającej 600.000 złotych co jednoznacznie wyczerpuje znamiona występku z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk (wobec znacznej wartości mienia w rozumieniu art. 115 § 5 kk) w zw. z art. 64 § 1 kk (z uwagi na działanie przed upływem zaledwie 10 miesięcy od zakończenie wykonywania kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy za umyślne przestępstwo podobne) i w zw. z art., 12 kk (gdyż odrębnych wyłudzeń kredytu obrotowego w kwocie 450.000 złotych oraz następnego kredytu inwestycyjnego w kwocie 158.00 złotych oskarżony dopuścił się w odstępie niepełnych dwóch miesięcy zaś sposób działania wskazuje na istnienie z góry powziętego zamiaru wyłudzenia możliwe jak największej sumy pod pozorem coraz to kolejnych kredytów zaciąganych przez spółkę (...).

Nie sposób mieć wątpliwości, że rzeczony bank posiadając chociażby informację, że spółka (...), nie miała żadnych obrotów w latach 2010 i 2011, nie zakupiła żadnej koparko ładowarki (...) za kwotę ponad 350 tys. złotych, nigdy by nie udzielił spółce (...) kredytu obrotowego ani też kredytu inwestycyjnego (na zrefinansowanie zakupu, którego nie było) i w tym kontekście rozporządzenie mieniem banku było niekorzystne. Niekorzystność tego rozporządzenie wynika również dodatkowo z faktu, że A. S. (1) nie miał ani zamiaru ani możliwości zwrotu tychże kredytów, zaś regulowanie przez krótki czas umówionych odsetek i rat kredytowych, stanowiło jedynie narzędzie utrzymania banku w błędnym przekonaniu o rzetelności tych operacji i odsunięcia w czasie momentu ujawnienia popełnienia przez niego kolejnego przestępstwa.

Wobec posłużenia się przez A. S. (1) w trakcie wyłudzania kredytów z banku (...) SA nierzetelnymi i podrobionymi dokumentami udzielonymi A. S. przez R. D. oraz w kontekście wiedzy posiadanej przez R. D. o zamiarze ubiegania się przez A. S. o kredyt bankowy, przy wykorzystaniu dokumentów dostarczonych przez niego zasadny okazał się zarzut postawiony R. D. o pomocnictwie udzielonym A. S. w popełnieniu przestępstwa przy użyciu tychże dostarczonych dokumentów. Sąd jednak nie podzielił stanowiska oskarżyciela publicznego, że R. D. pomagał A. S. w przestępstwie przedłożenia podrobionych dokumentów w trakcie ubiegania się o kredyty albowiem oczywistym jest dla każdego a zwłaszcza R. D. w kontekście jego działań, że celem wykorzystania podrobionych i nierzetelnych dokumentów nie jest ich przedłożenie w trakcie ubiegania się o kredyt lecz uzyskanie na podstawie takich dokumentów kredytu czyli jego wyłudzenie. Dlatego sąd przyjął, że R. D. pomógł A. S. w wyłudzeniu kredytu poprzez posłużenie się podrobionymi dokumentami co stanowi przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

W całości sąd podzielił również zasadność zarzutów postawionych oskarżonemu R. D. co do przestępstw z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk , art., 276 kk oraz art. 270 § 3 kk jak również J. T. (1) co do przestępstwa związanego z posiadaniem podrobionego prawa jazdy na nazwisko G. W. co jednak w kontekście wyjaśnienia oskarżonego J. T. stanowiło przestępstwo z art. 270 § 1 kk a nie art. 270 § 1 kk i w tym zakresie sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej tego czynu.

Uwzględniając wynikający z materiału dowodowego fakt znalezieniu podczas przeszukania samochodu użytkowanego przez R. D. (1) w dniu 13 marca 2013 roku między innymi oryginalnego dowodu osobistego na nazwisko K. M. (1), który to dokument K. M. (1) został skradziony w dniu 8 kwietnia 2003 roku, stwierdzić należy, że posiadanie tego dokumentu, którym R. D. nie miał żadnego prawa rozporządzań i przechowywanie go w miejscu wyłącznie sobie znanym, zamiast jego zwrotu bądź to prawowitemu właścicielowi (K. M. (1)) bądź też wystawcy, stanowiło zawinione ukrycie dokumentu przewidziane w art. 276 kk.

Z kolei poprzez pryzmat działań R. D. (1) odtworzonych w przypisanych mu przestępstwach, w popełnianiu których oskarżony nagminnie posługiwał się dokumentami podrobionymi bądź przerobionymi, sąd nie ma wątpliwości, że fakt, ujawnionego podczas tego samego przeszukania samochodu R. D. (1) w dniu 13 marca 2013 roku, posiadania przez niego podrobionego dokumentu dowodu rejestracyjnego serii (...) wydanego przez Prezydenta Miasta C. dla samochodu marki (...) nr rej. (...) własności (...) Funduszu (...), nie stanowiło niczego innego jak przygotowania do posłużenia się tymże podrobionym dokumentem tj. przestępstwa z art. 270 § 3 kk. Brak jest bowiem jakiegokolwiek innego racjonalnego wytłumaczenia w jakim celu R. D. posiadał podrobiony dokument, skoro wcześniej sam podrabiał dokumenty oraz załatwiał dokumenty podrobione tylko po to aby się nimi posłużyć do popełniania przestępstw.

Stosownie do wiarygodnej relacji J. T. (1) o załatwieniu mu na jego prośbę przez R. D. (1) podrobionego dokumentu prawa jazdy na nazwisko G. W., które potrzebne było J. T. celem ewentualnego okazania się nim w związku z korzystaniem z rachunku bankowego założonego przez G. W. oraz wystawionych do rachunku tego kart płatniczych, zasadny jest wniosek, że dostarczenie przez R. D. (1) J. T. (1) takiego podrobionego prawa jazdy na wskazane przez J. T. nazwisko stanowiło pomoc w posłużeniu się podrobionym dokumentem przez J. T. a zatem przestępstwo stypizowane w art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk

Również odnośnie faktu posiadania przez J. T. podrobionego dokumentu prawa jazdy na nazwisko G. W., przy uwzględnieniu wyjaśnienia J. T. co do celu dla jakiego dokument ten posiadał, sąd uznał, że zachowanie oskarżonego w okresie od momentu pozyskania tego dokumentu od R. D. (1) w nieustalonym okresie pomiędzy styczniem a lutym 2012 roku do momentu zatrzymania go przez policjantów w trakcie przeszukania mieszkania J. T., stanowiło co przygotowanie do posłużenia się takim podrobionym dokumentem tj. przestępstwo z art. 270 § 3 kk

Wymierzając oskarżonym kary jednostkowe za przypisane im przestępstwa jak również orzekając kary łączne oraz wymierzając środki karne sąd kierował się wytycznymi sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 kk.

Jako bardzo wysoki, sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości czynów wszystkich oskarżonych, głównie poprzez pryzmat bardzo zorganizowanego charakteru ich przygotowania i zrealizowania z precyzyjnym podziałem ról, co dowodzi głębokiej demoralizacji oskarżonych, rażącego nieposzanowania przez nich elementarnych reguł życia społecznego, do kanonu których należy reguła poszanowania cudzego mienia.

Na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonych A. S. i K. P. wpływa również fakt cynicznego wykorzystania przez nich do popełnienia przestępstwa zarządzanych przez nich spółek.

Niska była pobudka działania oskarżonych, jaką była chęć łatwego uzyskania korzyści majątkowej kosztem cudzej szkody.

Istotną okolicznością obciążającą jest również owa wysokość szkód wyrządzonych przestępstwami popełnionymi przez oskarżonych, które w każdym przypadku wyczerpują znamię znacznej wartości zaś w sumie przekraczają wartość 4 mln złotych.

Bardzo wysoki był stopień winy oskarżonych, działaniom których towarzyszył w większości zamiar bezpośredni o charakterze kierunkowym.

Również przeszłość oskarżonych R. D., J. T., A. S. i K. P. świadczy na ich niekorzyść. Wszyscy oni byli w przeszłości karani za przestępstwa przeciwko mieniu bądź motywowane chęcią osiągnięcia korzyści majątkowej, co więcej oskarżeni A. S. i K. P. dodatkowo przypisanych im czynów dopuścili się krótko po opuszczeniu zakładów karnych po odbyciu kar pozbawienia wolności w wymiarze powyżej 6 miesięcy za podobne do aktualnie osądzanych przestępstw umyślnych tj. w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 1 kk, co dowodzi, że są oni zatwardziałymi przestępcami, wobec których proces dotychczasowej resocjalizacji nie odniósł żadnego efektu.

Jedynie w przypadku T. K. (1) jego dotychczasowa nie karalność sądowa została oceniona jako okoliczność łagodząca.

Sąd jako bardzo umiarkowaną okoliczność łagodzącą ocenił fakt przyznania się oskarżonych J. T., A. S. i K. P. albowiem towarzyszące temu przyznaniu wyjaśnienia w większości były nieszczere, wystudiowane i zorientowane na umniejszanie swojej odpowiedzialności bardziej aniżeli przyczynienie się do wyjaśnienia sprawy. Ocena ta dotyczy również wyjaśnień oskarżonego J. T. (1), który wyjaśniał obszernie aczkolwiek w dużej mierze niezgodnie z prawdą.

Wyważając powyższe okoliczności jak również role poszczególnych oskarżonych w ich popełnieniu sąd uznał za uzasadnione i zasłużone:

- dla oskarżonego R. D. (1):

- za ciąg przestępstw opisanych w punktach od 1 do 4 wyroku przy przyjęciu konstrukcji z art. 91 § 1 kk, przy uwzględnieniu jego ewidentnie kierowniczej roli co do nich karę 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec motywu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nadto 400 stawek dziennych grzywny po 50 złotych za stawkę

- za ciąg przestępstw opisanych w punktach 6 i 7 wyroku kary 2 lat pozbawienia wolności oraz z uwagi na motyw działania grzywny 150 stawek dziennych po 50 złotych za stawkę

- za przestępstwo z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 270 § 1 kk opisane w punkcie 9 wyroku karę 6 miesięcy pozbawienia wolności ]

- za pomocnictwo A. S. do wyłudzenia kredytu - czyn opisany w punkcie 10 wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności

- za występek z art. 276 kk karę 4 miesięcy pozbawiania wolności

- za występek z art. 270 § 3 kk karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Różnicując wymiar kary za w/w przestępstwa sąd miał na uwadze, stopień społecznej ich szkodliwości oraz stopień ich negatywnych następstw, wedle których to kryteriów niewątpliwie najpoważniejsze były wyłudzenia mienia wartości kilki milionów złotych, następnie pomocnictwo do wyłudzenia kredytów zaś niewątpliwie mniej poważne były występki z art. 276 kk, 270 § 3 kk czy też pomocnictwo do występku z art. 270 § 1 kk.

Łącząc kary jednostkowe w karę łączną sąd miał na uwadze z jednej strony podobieństwo przestępstw popełnionych przez R. D. w warunkach ciągów a z drugiej strony dystans czasowy dzielący te ciągi wynoszący ponad pół roku. Okolicznością, którą sąd miał na uwadze przy orzekaniu kary łącznej, był również fakt, że R. D. (1) kontynuował swój przestępczy proceder nawet po ujawnieniu przestępstw popełnionych w roku 2012 i po zatrzymaniu J. T., co dowodzi jego wyjątkowej przestępczej determinacji. Okolicznością którą sąd uwzględnił przy orzekani kary łącznej była również różnorodność przestępstw popełnionych przez tego oskarżonego, skierowanych nie tylko przeciwko mieniu ale również wiarygodności dokumentów. Wyważając wszelkie te okoliczności sąd uznał, że zasłużoną będzie kary łączna w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności oraz łączna kara grzywny 500 stawek dziennych po 50 złotych za stawkę.

- dla oskarżonego J. T. (1):

- za ciąg przestępstw opisanych w punktach od 15 do 18 przy przyjęciu konstrukcji z art. 91 § 1 kk, przy uwzględnieniu jego decydującej roli wykonawczej oraz roli współorganizatora wyłudzenia mienia na szkodę (...), karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec motywu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 200 stawek dziennych grzywny po 50 złotych za stawkę

- za występek z art. 270 § 3 kk kary 4 miesięcy pozbawienia wolności

Różnicując wymiar kar za w/w przestępstwa sąd miał na uwadze niewątpliwie różny stopień społecznej szkodliwości oraz negatywnych następstw ciągu wyłudzeń mienia o wartości kilku milionów złotych od czynienie przygotowań do użycia podrobionego prawa jazdy.

Orzekając karę łączną sąd miał na uwadze przede wszystkim różnorodność popełnionych przestępstw wymierzonych w całkowicie różne dobra prawne a z drugiej zbieżność czasową ich popełnienia i dlatego też orzekł karę łączną w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia

- dla oskarżonego A. S. (1):

- za ciąg przestępstw opisanych w punktach 24 i 26 przy uwzględnieniu z jednej strony jego dość przedmiotowej roli , przy uwzględnieniu wszak działania w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec motywu działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 100 stawek dziennych po 30 złotych każda

- za przestępstwo opisane w punkcie 29 wyroku przy uwzględnieniu stopnia premedytacji, wysokości szkody jak również działania w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny 100 stawek po 30 złotych za stawkę

Orzekając karę łączną sąd miał na uwadze przede wszystkim podobieństwo wszystkich popełnionych czynów za z drugiej strony odstęp czasowy dzielący wyłudzenia pojazdów od wyłudzenia kredytów wynoszący prawie rok i dlatego orzekł karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 150 stawek dziennych po 30 złotych za stawkę.

- dla T. K. (1) za udział w wyłudzeniu pojazdów na szkodę (...) sp. z o.o. (przestępstwo opisane w punkcie 31 wyroku) przy uwzględnieniu pomniejszej roli karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 280 stawek dziennych grzywny po 30 złotych za stawkę.

- dla K. P. (1) za ciąg przestępstw opisanych w punktach 35 i 36 przy uwzględnieniu z jednej strony jego dość przedmiotowej roli, z drugiej zaś wielokrotnej wcześniejszej karalności sądowej i działania w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, karę 1 roku pozbawienia wolności i wobec działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 100 stawek dziennych grzywny po 20 złotych za stawkę.

W ocenie Sądu kary tego rodzaju i w tym wymiarze stanowić będą dla wszystkich oskarżonych zarówno sprawiedliwą odpłatę za pogwałcenie przez nich, dla większości po raz kolejny, zasad porządku prawnego w formie popełnienia przestępstw o wysokim stopniu społecznej szkodliwości i jednocześnie sugestywną przestrogą na przyszłość co do konsekwencji jakie spotkają ich w przypadku ponownego wejścia w konflikt z prawem. Kary te w założeniu swoim mają uświadomić skarżonym, że popełnienie przestępstwa nie tylko nie popłaca ale każdorazowo prowadzi do odizolowania i marginalizacji sprawców od życia w społeczeństwie, którego zasad nie chcą przestrzegać.

Uwzględniając wymiar orzeczonych kar jak również okoliczności dotyczące samych oskarżonych, sąd jedynie co do oskarżonego T. K. (1) uznał, że mimo nie wykonania kary, istnieje podstawa dla założenia, że oskarżony ten pomny doświadczeń niniejszego postępowania jak również mając na uwadze orzeczoną karę, będzie w przyszłości przestrzegał zasad porządku prawnego i nie wejdzie ponownie w konflikt z prawem. ‘

W przypadku oskarżonego K. P. mimo orzeczonego wymiary kary, uwzględniając warunki recydywy w jakiej działał oraz jego przestępczą przeszłość brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej zaś warunkowe zawieszenie wykonania jego kary oceniono mogłoby zostać jako pobłażanie przestępcom niepoprawnym.

Wobec osiągnięcia przez oskarżonych J. T. (1) oraz T. K. (1) korzyści majątkowej z popełnienia przestępstw, stosownie do regulacji art. 45 § 1 kk sąd w punktach 22 i 33 orzekł ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa

Z uwagi na szkody wyrządzone w mieniu pokrzywdzonych, uwzględniając wniosek zgłoszony w tym zakresie przez oskarżyciela publicznego, sąd na zasadzie art., 46 § 1 kk orzekł wobec poszczególnych oskarżonych, uczestniczących w powstaniu tychże szkód obowiązek ich naprawienia w zawnioskowanych przez prokuratora częściach.

Ponieważ z toku niniejszego postępowania oskarżeni J. T. (1), T. K. (1), K. P. (2) i A. S. (1) korzystali z pomocy ustanowionych im z urzędu obrońców, którzy wynagrodzeń, wedle oświadczenie złożonego przez tychże obrońców nie uregulowali nawet w części, sąd stosownie do przepisów wskazanych w punkcie 40 wyroku wynagrodzenia te zasądził na rzecz obrońców od Skarbu Państwa uwzględniając ilość rozpraw na których sprawa została rozpoznana, jak również w przypadku adw. W. Z., że pomoc prawna świadczył on dwóm oskarżonym.

O kosztach procesu, w tym opłatach, Sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w punkcie 41 wyroku obciążając nimi oskarżonych proporcjonalnie do ilości potwierdzonych zarzutów. Zwalniając oskarżonego K. P. (1) z obowiązku uiszczenie części kosztów oraz nie wymierzając mu opłaty sąd miał na uwadze, że oskarżony ten w swojej sytuacji bytowej nie byłby w stanie kosztów tych uiścić.

SSO Piotr Kurczewski