WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2013 r. w Kaliszu

odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 18 lutego 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 18 lutego 2013 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje J. B.emeryturę od 15 marca 2013 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18.02.2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił J. B.przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999 r., gdyż nie przedstawił właściwego świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu J. B. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach - powołując się na wykonywanie pracy na stanowisku przerabiacza wyrobów ceramicznych i formowacza tych wyrobów oraz mistrza. Organ rentowy wniósł o oddalenia odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

J. B.urodził się w dniu (...) r. Ma wykształcenie średnie – technik ceramik. Na dzień 01.01.1999 r. wykazał 30 lat, 3 miesiące i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Z akt osobowych odwołującego się wynika, że został zatrudniony (...)jako stażysta - absolwent zasadniczej szkoły zawodowej od 03.09.1970 r. na stanowisku robotnika transportowego. Poczynając od 01.07.1971 r. przeniesiono go na stanowisko formowacz maszynowy - obsługa prasy. Następnie od 01.02.1972 r. powierzono mu stanowisko maszynisty kołogniotu, a od 15.04.1972 r. stanowisko ustawiacza. Po powrocie z wojska od 12.05.1974 r. przyjęty został do pracy na stanowisko przerabiacz maszynowy surowców ceramiki budowlanej - do obsługi przecieraka. Co najmniej od stycznia 1980 r. obsługiwał prasę (...), co wynika z angażu ze stawką wynagrodzenia na tym stanowisku poczynając od 01.01.1980 r. Kolejne angaże płacowe dotyczą już pełnienia obowiązków stanowiska mistrza od 01.10.1980 r. Angaż od 01.08.1982 r. dotyczy p.o. mistrza zmianowego na oddziale (...), brygadzisty produkcyjnego (dowód: akta osobowe).

Odwołujący się przedstawił świadectwo pracy w szczególnych warunkach wydane przez Zakłady (...) w K., w którym podano, że na przestrzeni całego zatrudnienia w tym zakładzie wykonywał pracę w szczególnych warunkach w dwóch okresach: od 25.06.1970 r. do 30.09.1980 r. na stanowisku robotnika w przemyśle materiałów budowlanych i od 01.10.1980 r. do 31.07.2003 r. na stanowisku mistrza zmianowego (k 27 akt rentowych). W pierwszym okresie pracę zakwalifikowano jako ujętą w wykazie A dział V poz.11 pkt.7 przepisów resortowych tj. zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1.08.1983 r., a w drugim jako wymienioną w dziale A dział XIV poz. 24. (dowód świadectwo k 27 akt rentowych).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił zaliczenia jako pracy w szczególnych warunkach pracy wykonywanej w obu okresach zarzucając błędne wskazanie podstawy prawnej, a stanowiska ze świadectwa nie figurują wcale w wykazie resortowym.

W oparciu o zeznania świadków Z. J. i E. S. Sąd ustalił, że odwołujący się od czasu podjęcia zatrudnienia do czasu przeniesienia na wydział produkcji (...), z przerwą na odbycie służby wojskowej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę na wydziale ceramicznym na przerobie wstępnym, na stanowiskach związanych z obsługą urządzeń formujących na hali produkcji prefabrykatów. Obsługiwał m.in. urządzenia takie jak prasa (...). Praca na hali odbywała się w wielkim zapyleniu, hałasie, a zimą w zimnie, bo hala nie była ogrzewana.

Po przeniesieniu na wydział produkcji (...), czyli belek stropowych przeznaczonych na potrzeby budownictwa jednorodzinnego odwołujący się pracował jako mistrz zmianowy od 01.10.1980 r. do końca zatrudnienia w tym zakładzie. Ferty produkowano zalewając betonem przygotowywane specjalnie w tym celu metalowe konstrukcje kratowe. Materiał ceramiczny był następnie ubijany wibratorami i belki poddawane były obróbce termicznej. Wydział (...)mieścił się w odrębnej, niewielkiej hali, na której panowały trudne warunki pracy: bardzo duże zapylenie cementem i pyłami metalu przycinanego do tworzenia konstrukcji kratownic, a przede wszystkim uciążliwy był duży hałas urządzeń takich jak prościarki do drutu i wibratory.

Do obowiązków odwołującego się jako mistrza zmianowego należało zabezpieczenie cyklu produkcyjnego, dostarczenia na halę materiałów do produkcji, nadzorowanie pracy pracowników zajmujących się produkcją i czuwanie nad jakością wyrobu finalnego.

Odwołujący się poza organizowaniem i dozorowaniem pracy w miarę potrzeb również pracował z robotnikami produkcyjnymi. Przez cały dzień pracy przebywał na tym oddziale w narażeniu na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia jak pracownicy produkcyjni (dowód: zeznania świadków E. S. i Z. J. z rozprawy od 4 do 29 minuty nagrania).

Do prac administracyjnych związanych z pełnioną funkcją mistrza zmianowego należało jedynie wypełnianie dziennej karty pracy dla każdego z pracowników, co zajmowało około 15 minut każdego dnia. Był to rodzaj raportu z wykonania pracy przez poszczególnych pracowników dla celów rozliczenia z akordowej pracy (dowód: zeznania świadka E. S. od 29 do 34 minuty nagrania z rozprawy).

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999 r.) osiągnęli :

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE (oraz w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2012 r. rozwiązania stosunku pracy w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem).

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami). Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki, np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

W ocenie Sądu ustalenie co do charakteru pracy J. B. w zakładach ceramicznych tj. spójne zeznania świadków, szczegółowe dane w aktach osobowych co do przebiegu jego zatrudnienia pozwalają na uznanie pracy wykonywanej przez odwołującego się przez cały okres pracy w tym zakładzie za pracę w szczególnych warunkach. Odwołujący się wykonywał ją do czasu odbycia służby wojskowej na stanowisku robotnika przy produkcji wyrobów ceramicznych wymienionym w wykazie branżowym - zarządzeniu Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 1.08.1983 r. – wykaz A dział V poz. 11 pkt.7. oraz po powrocie z wojska, od 12.05.1974 r. na stanowisku operatora urządzeń formujących (prasa (...)) – dział V poz.11 okt.5. Od czasu objęcia stanowiska mistrza zmianowego na wydziale (...) tj. od 1.10.1980 r. była to praca na stanowisku wymienionym w dziale XIV poz. 24 - kontrola jakości produkcji oraz dozór inżynieryjno-techniczny na wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie.

Taką pracę w szczególnych warunkach odwołujący się wykonywał przez okres ponad 15 lat. Dysponuje też ogólnym stażem ubezpieczeniowym na dzień 1.01.1999 r. wynoszącym ponad 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Wiek 60 lat J. B.ukończył w dniu (...). Z dniem ukończenia obniżonego wieku emerytalnego pełnione zostały więc wszystkie warunki do emerytury z art.184 cyt. ustawy.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.