UZASADNIENIE

(...)z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W., M. J. i U. J. kwoty 151 233,33 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że stanowiący wspólne przedsiębiorstwo zarobkowe pozwanych M. J. i U. J., (...) Spółka jawna z siedzibą w W., które następnie zostało przekształcone w pozwaną spółkę z o.o., zawarł z wierzycielem pierwotnym – (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę o kredyt w kwocie 59 900 zł. Pozwani zobowiązali się do spłaty kredytu do dnia 10 września 2009 r.

(...) Spółka jawna z siedzibą w W. uchybiła terminowi spłaty kredytu i z tego powodu wierzyciel pierwotny po wystosowaniu wezwań do zapłaty wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu następnie Sąd Rejonowy dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie nadał klauzulę wykonalności.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 1 czerwca 2012 r. ogłoszono upadłość pozwanego M. J., a wierzyciel pierwotny zgłosił w postępowaniu upadłościowym swoją wierzytelność.

Księgi rachunkowe wierzyciela pierwotnego wykazywały zadłużenie pozwanych na dzień 1 czerwca 2012 r. w kwocie 108 794,54 zł.

Powód wstąpił w prawa dotychczasowego wierzyciela pozwanych na podstawie zawartej w dniu 18 września 2013 r. i zmienionej aneksem z dnia 18 października 2013 r. umowy przelewu wierzytelności. O fakcie dokonania cesji wierzytelności pozwani zostali poinformowani przez wierzyciela pierwotnego.

Po cesji wierzytelności powód podejmował próby polubownego rozwiązania sporu, które nie przyniosły pożądanego rezultatu. Pomimo wezwań do zapłaty powód nie odnotował wpłat na poczet dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia.

Na dochodzoną należność składa się należność główna w wysokości 90 605,72 zł, stanowiąca pozostałą do spłaty udzielonego pozwanym kredytu oraz skapitalizowane odsetki w kwocie 60 627,61 zł, w tym kwota 43 392,66 zł odsetek umownych naliczonych przez wierzyciela pierwotnego i kwota 17 234,95 zł odsetek ustawowych naliczonych przez powoda od należności głównej od dnia 26 czerwca 2013 r.

Solidarna odpowiedzialność pozwanych M. J. i U. J. wynikać miała z art. 574 k.s.h.

Mimo posiadanej wiedzy o niewypłacalności (...) Spółki jawnej z siedzibą w W. jej wspólnicy przekształcili ją w spółkę z o.o., co spowodowało, iż nie ponosili już odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Z tej przyczyny ewentualnie podniesiony przez pozwanych zarzut przedawnienia roszczenia nie powinien zostać uwzględniony jako sprzeczny z art. 5 k.c.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym dnia 23 lipca 2015 r. Sąd zasądził od pozwan ych solidarnie na rzecz powoda kwotę 151 233,33 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi zgodnie z żądaniem pozwu oraz kosztami procesu w kwocie 5 508 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (...) i U. J. wnieśli o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na ich rzecz kosztów procesu.

Pozwani podnieśli zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia oraz podnieśli, iż nie mogą ponosić solidarnej odpowiedzialności z pozwanym (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W..

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwani wskazali, że pozwany (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wpisany został do KRS w dniu 25 lutego 2011 r. Od tego dnia winien być liczony trzyletni termin w trakcie biegu, którego pozwani M. J. i U. J. ponosili solidarną odpowiedzialność za zobowiązania spółki jawnej powstałe przed dniem jej przekształcenia. Termin ten upłynął w dniu 25 lutego 2014 r. Wskazany w art. 574 k.s.h. trzyletni termin ma charakter zawity i nie ma podstaw do stosowania do jego biegu przepisów o przedawnieniu roszczeń, w tym odnoszących się do przerwania biegu przedawnienia.

Powód nie wskazał jakie zasady współżycia społecznego naruszyli pozwani, czy też jakiego prawa podmiotowego nadużyli. Wierzyciel pierwotny miał możliwość dochodzenia roszczeń od wspólników spółki przekształconej od dnia jej przekształcenia. Powód miał zaś możliwość dochodzenia swych roszczeń od dnia dokonania przelewu wierzytelności (18 września 2013 r.). Mimo to pozew złożony został dopiero dnia 20 kwietnia 2015 r. i to nie wobec wszystkich wspólników (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W..

Pozwana U. G. nie była wspólnikiem (...) Spółka jawna z siedzibą w W. od dnia 16 grudnia 2009 r. i nie powinna ponosić odpowiedzialności za zobowiązania zaciągnięte przez spółkę na podstawie aneksów nr (...) do umowy o kredyt.

Kredyt był udzielony na okres od dnia 11 września 2010 r. do dnia 10 września 2011 r. Okres wykorzystania i spłaty kredytu upływał z dniem końca okresu kredytowania. Udzielenie kredytu nastąpiło w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, więc trzyletni termin przedawnienia roszczeń upłynął w dniu 10 września 2014 r.

W piśmie procesowym z dnia 25 marca 2016 r. powód cofnął pozew wobec pozwanej U. J. oraz podniósł, iż nadużycie prawa podmiotowego przez pozwanego M. J. pozwala na nieuwzględnienie upływu terminu wskazanego w art. 574 k.s.h.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zawartą dnia 2 listopada 2004 r. umową R. G. oraz pozwani M. J. i U. J. zawiązali spółkę jawną z siedzibą w W. działającą pod firmą (...)Spółka jawna.

( dowód: umowa Spółki (...) Spółka jawna z dnia 2.11.2004 r., k. 55 – 58);

W dniu 10 września 2008 r. (...) Spółka Jawna z siedzibą w W. zawarła z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu nr (...) w walucie polskiej w rachunku bieżącym biznes partner udzielanego w ramach „Szybkiego limitu kredytowego”. Bank udzielił kredytobiorcy na okres od dnia 10 września 2008 r. do dnia 10 września 2009 r. (§ 2 ust. 1 umowy) kredytu odnawialnego w kwocie 59 900 zł (§ 1 ust. 1 umowy). Okres wykorzystania i okres spłaty kredytu upływał z dniem zakończenia kredytowania, tj. z dniem 10 września 2009 r. (§ 2 ust. 3 umowy) bądź na dzień następny po dniu złożenia przez kredytobiorcę pisemnego oświadczenia o rezygnacji z dalszego wykorzystywania kredytu (§ 2 ust. 4 umowy). Niespłacenie kredytu w okresie wykorzystania kredytu powodowało, że niespłacona kwota stawała się zadłużeniem wymagalnym i przeterminowanym (§ 10 ust. 1 umowy). Od zadłużenia przeterminowanego Bank pobierać miał odsetki według zmiennej stopy procentowej przewidzianej dla kredytów przeterminowanych i kredytów postawionych, po upływie terminu wypowiedzenia, w stan natychmiastowej wykonalności na cele gospodarcze i mieszkaniowe, określonej w uchwale Zarządu Banku (§ 11 ust. 1 umowy) i w dniu zawarcia umowy wynosiła ona 30 % w stosunku rocznym (§ 11 ust. 2 umowy). W dacie zawarcia umowy wspólnikami kredytobiorcy byli R. G. oraz pozwani M. J. i U. J..

W dniu 10 września 2009 r. strony umowy kredytu nr (...) zawarły aneks nr (...) do tej umowy. Kredytu udzielono na okres od dnia 11 września 2009 r. do dnia 10 września 2010 r. (§ 2 ust. 1 aneksu) i jego okres wykorzystania upływał z dniem 10 września 2010 r. (§ 2 ust. 2 aneksu). W dacie zawarcia aneksu nr (...) stopa procentowa od zadłużenia przeterminowanego wynosiła 20 % w stosunku rocznym (§ 11 ust. 2 aneksu).

Dnia 31 marca 2010 zawarto aneks nr (...) do umowy kredytu nr (...). Kredytu udzielono na okres od dnia 1 kwietnia 2010 r. do dnia 10 września 2010 r. (§ 2 ust. 1 aneksu). Kwotę kredytu zwiększono do 112 000 zł (§ 1 ust. 1 aneksu), a okres wykorzystania kredytu upływał z dniem 10 września 2010 r. (§ 2 ust. 3 aneksu).

W dniu 10 września 2010 r. zawarty został aneks nr (...) do umowy kredytu nr (...). Kwota udzielanego na okres od dnia 11 września 2010 r. do dnia 10 września 2011 r. (§ 2 aneksu) kredytu wynosiła 89 400 zł (§ 1 aneksu). Okres wykorzystania i okres spłaty kredytu upływał z dniem 10 września 2011 r. (§ 3 aneksu).

( dowód: umowa kredytu z dnia 10.09.2008 r. wraz z załącznikami, k. 18 – 26, odpis z rejestru przedsiębiorców Spółki (...) Spółka jawna na dzień 15.07.2008 r., k. 59 – 64, aneks nr (...) do umowy kredytu, k. 27 – 33, aneks nr (...) do umowy kredytu, k. 35 – 40, aneks nr (...) do umowy kredytu, k. 47, 48);

Na mocy uchwały zebrania wspólników z dnia 5 stycznia 2011 r. przekształcono (...) Spółkę jawną z siedzibą w W. w pozwaną (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w W.. Przekształconą spółkę zarejestrowano w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 25 lutego 2011 r.

( dowód: odpis z rejestru przedsiębiorców Spółki (...) z. o.o. na dzień na dzień 23.04.2015 r., k. 65 – 68);

Pismem z dnia 14 października 2011 r., doręczonym dnia 28 października 2011 r., (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wezwała (...) Spółkę jawną z siedzibą w W. do zapłaty w terminie 7 dni należności, na którą składał się niespłacony kapitał w kwocie 90 167,11 zł, zaległe odsetki naliczone do dnia 13 października 2011 r. w kwocie 4 546,71 zł, koszty w kwocie 42,68 zł oraz dalsze należne odsetki naliczane na bieżąco wg zmiennej stopy procentowej wynoszącej na dzień 14 października 2011 r. 24 % w stosunku rocznym. Przesłane do wiadomości pozwanego M. J. i R. G. odpisy wezwania do zapłaty nie zostały przez osoby te podjęte.

( dowód: wezwania do zapłaty z dnia 14.10.2011 r. wraz z potwierdzeniem odbioru i kserokopiami kopert niepodjętej korespondencji, k. 69 – 76);

W dniu 20 lutego 2012 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Z dokumentu tego wynikało, iż na dzień jego sporządzenia w księgach Banku figurowało wymagalne zadłużenie dłużników solidarnych R. G. oraz pozwanych (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w W. i M. J., na które składała się należność główna w kwocie 92 299,14 zł, odsetki naliczone za okres do dnia 3 października 2011 r. w kwocie 3 842,15 zł, odsetki w wysokości 24 % w stosunku rocznym za okres od dnia 4 października 2011 r. do dnia 19 lutego 2012 r. w kwocie 8 253,09 zł oraz koszty w kwocie 289,41 zł.

Pismem z dnia 20 lutego 2012 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) klauzuli wykonalności.

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II Co 619/12) Sąd Rejonowy dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie oddalił wniosek.

( dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 20.02.2012 r., k. 77, wniosek o nadanie klauzuli wykonalności z dnia 20 lutego 2012 r., k. 78, 79, postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy – Żoliborza w Warszawie z dnia 27.04.2012 r. wydane w sprawie II Co 619/12, k. 80, 81);

W dniu 21 marca 2012 r. pozwany (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniósł o ogłoszenie jego upadłości obejmującej likwidację majątku.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2012 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości pozwanego (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., albowiem majątek dłużnika był niewystarczający na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.

( dowód: wniosek o ogłoszenie upadłości z dnia 21.03.2012 r., k. 146 – 148, postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 5.04.2013 r. wydane w sprawie X Gu 135/12);

Pismem z dnia 13 lipca 2012 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. zgłosiła w prowadzonym pod sygnaturą akt X GUp 73/12 przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. postępowaniu upadłościowym pozwanego M. J. wierzytelność w kwocie 109 083,31 zł, na którą składała się należność główna w kwocie 90 299,14 zł, odsetki naliczone do dnia 31 maja 2012 r. w kwocie 18 205,90 zł, koszty postępowania windykacyjnego w kwocie 289,41 zł oraz koszty dokonania zgłoszenia wierzytelności w kwocie 288,86 zł. Wskazano, iż wierzytelność powstała w związku z poręczeniem przez pozwanego M. J. weksla stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z umowy kredytu nr (...).

( dowód: wniosek złożenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym z dnia 13.07.2015 r., k. 82, 83);

W dniu 31 lipca 2012 r. (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wystawiła wyciąg z ksiąg banku nr (...). Z dokumentu tego wynikało, iż na dzień 1 czerwca 2012 r. w księgach Banku figurowało wymagalne zadłużenie pozwanego M. J. z tytułu poręczenia weksla stanowiącego zabezpieczenie kredytu udzielonego na podstawie umowy nr (...), na które składała się należność główna w kwocie 92 299,14 zł, odsetki naliczone za okres do dnia 3 października 2011 r. w kwocie 3 842,15 zł, odsetki w wysokości 24 % w stosunku rocznym za okres od dnia 4 października 2011 r. do dnia 9 maja 2012 r. w kwocie 13 003,08 zł, odsetki w wysokości 25 % w stosunku rocznym za okres od dnia 10 maja 2012 r. do dnia 31 maja 2012 r. w kwocie 1 360,67 zł oraz koszty w kwocie 289,41 zł.

( dowód: wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 31 lipca 2012 r., k. 84);

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 18 września 2013 r., doprecyzowanej aneksem nr (...) z dnia 18 października 2013 r. powód nabył od (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wierzytelności wraz z wszelkimi zabezpieczeniami i wszelkie inne prawa z wierzytelnościami i zabezpieczeniami związane (w szczególności roszczenia o zaległe odsetki, koszty i kary), w tym wierzytelność przysługującą Bankowi względem pozwanego (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. z tytułu umowy kredytowej nr (...).

O przelewie wierzytelności (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. poinformowała pozwanego (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w W. pismem z dnia 3 października 2013 r.

( dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 15.09.2013 r. wraz z załącznikami, k. 86 – 122, aneks nr (...) do umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 15.09.2013 r. wraz z wyciągiem z załącznika nr 1, k. 123 – 126, 133 – 135, zawiadomienie z dnia 3 października 2013 r., k. 136);

Działająca w imieniu powoda (...) S.A. z siedzibą we W. pismem z dnia 23 marca 2015 r. zwróciła się do pozwanego (...) Spółki z o.o. z siedzibą w W. z prośbą o kontakt, uzależniając odstąpienie od działań zmierzających do wyegzekwowania długu z wykorzystaniem przymusu państwowego od spłaty całości zadłużenia w kwocie 151 038,47 zł lub podpisania porozumienia ratalnego w terminie do dnia 27 marca 2015 r.

( dowód: pismo (...) S.A. z siedzibą we W. z dnia 23.03.2015 r., k. 137, 138).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie mogło zostać uwzględnione.

W toku procesu powód cofnął pozew w stosunku do pozwanej U. J.. Zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, o czym stanowi art. 355 § 1 k.p.c. Stosownie do treści art. 203 § 4 k.p.c., Sąd uznał cofnięcie pozwu za dopuszczalne, stwierdzając, że brak jest okoliczności wskazujących, aby ta czynność procesowa była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa.

Dlatego też niniejsze postępowanie w stosunku do pozwanej U. J. należało umorzyć, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Solidarną odpowiedzialność pozwanych M. J. i U. J. z pozwanym (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W. za zobowiązania zawarte w okresie jego funkcjonowania jako spółki jawnej, pomimo przekształcenia w spółkę z o.o., wywodził powód z brzmienia art. 574 k.s.h. Przepis ten stanowi, że wspólnicy przekształcanej spółki osobowej odpowiadają na dotychczasowych zasadach solidarnie ze spółką przekształconą za zobowiązania spółki powstałe przed dniem przekształcenia przez okres trzech lat, licząc od tego dnia. Solidarnej odpowiedzialności za zobowiązania spółek kapitałowych nie ponoszą natomiast ich wspólnicy. Bez wątpienia zatem ideą art. 574 k.s.h. jest zapobieżenie możliwości pokrzywdzenia wierzycieli spółki osobowej poprzez wydłużenie okresu, w którym mogliby oni zaspokoić się również z majątków wspólników tego rodzaju spółek. Przepis ten uniemożliwiać ma zatem unikanie odpowiedzialności wspólników spółek osobowych za zaciągane zobowiązania poprzez dokonywanie przekształceń spółek w spółki kapitałowe. Gdyby bowiem regulacja ta nie została wprowadzona do porządku prawnego za długi przekształconej spółki osobowej odpowiadałaby jedynie spółka przekształcona jako następca prawny przekształconej spółki. Przepis ten ma zatem wyjątkowy charakter i stanowi odstępstwo od ogólnie obowiązujących regulacji prawa handlowego. Właśnie owa wyjątkowość powoduje konieczność wywarzenia interesów wierzycieli oraz wspólników przekształcanej spółki. W tym właśnie celu rozszerzenie odpowiedzialności wspólników ma charakter czasowy, który wynosi trzy lata od daty przekształcenia spółki. Termin ten jest tożsamy z wyrażonym w treści art. 118 k.c. terminem przedawnienia roszczeń wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej. Można zatem zaobserwować konsekwencję ustawodawcy, który w obu przypadkach założył, iż termin trzyletni będzie wystarczający do należytego zabezpieczenia interesów uczestników obrotu gospodarczego. Z takowego stanowiska wywieść można wniosek, iż ustawodawca wymaga od uczestników obrotu gospodarczego większej troski o własne interesy, co znalazło odzwierciedlenie właśnie zakreśleniem trzyletnich terminów, o których była mowa. Ze względu zatem na wyjątkowy charakter regulacji art. 574 k.s.h. kluczowe znaczenie ma zachowanie trzyletniego terminu, o którym w przepisie tym mowa. Termin ten jest terminem zawitym, z którego upływem wygasa odpowiedzialność wspólników, a skutek ten winien sąd uwzględnić z urzędu (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lutego 2009 r., sygn. akt I CSK 333/08, LEX nr 1168176, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2009 r., sygn. akt I CSK 154/09, LEX nr 564999, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2010 r., sygn. akt III CSK 170/09, LEX nr 577850). Nie ulega wobec tego nawet najmniejszej wątpliwości, iż po upływie lat trzech od daty przekształcenia spółki osobowej w spółkę kapitałową, dochodzenie wierzytelności od wspólników tej spółki jest niedopuszczalne.

Poza sporem pozostawał w niniejszym postępowaniu fakt, iż za zobowiązania kredytowe z tytułu umowy nr (...) co do zasady solidarną odpowiedzialność z pozwaną Spółką ponosił pozwany M. J. jako jej wspólnik przed przekształceniem w spółkę z o.o. Rolą Sądu pozostawało w niniejszej sprawie w pierwszej kolejności ustalenie daty, w której solidarna odpowiedzialność pozwanego M. J. z pozwanym (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wygasała. Na mocy art. 552 k.s.h. spółka przekształcana staje się spółką przekształconą z chwilą wpisu spółki przekształconej do rejestru (dzień przekształcenia). Pozwany (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wpisany został do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dnia 25 lutego 2011 r. Tym samym okres solidarnej odpowiedzialności wspólników przekształcanej spółki jawnej, w tym pozwanego M. J., za zaciągnięte przez nią zobowiązania upłynął, wobec biernej postawy powoda i wierzyciela pierwotnego, w dniu 25 lutego 2014 r.

Powód podnosił jednak, powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt III CZP 15/10, iż możliwym jest w oparciu o treść art. 5 k.c. nieuwzględnienie upływu zawitego terminu przewidującego solidarną odpowiedzialność wspólnika spółki osobowej po jej przekształceniu w spółkę kapitałową. Tym niemniej pamiętać należy, iż możliwość taka dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji wyjątkowych, których zaistnienie oceniane jest przez sąd orzekający na podstawie okoliczności faktycznych danej sprawy. W ocenie zaś Sądu w niniejszym przypadku rzeczone wyjątkowe sytuacje pozwalające na nieuwzględnienie upływu terminu zawitego nie zaistniały. Mając na względzie zarówno specyfikę działalności powoda, jak i wierzyciela pierwotnego, Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności uniemożliwiających zachowanie terminu zakreślonego przez dyspozycję art. 574 k.s.h. Przedmiotem działalności gospodarczej powoda jest nabywanie wierzytelności i późniejsze ich egzekwowanie od dłużników, przedmiotowa wierzytelność nabyta została natomiast od banku, który w swojej strukturze organizacyjnej posiada jednostkę zajmującą się dochodzeniem niespłaconych przez kontrahentów wierzytelności. Nie ulega zatem wątpliwości, iż zarówno powód, jak i wierzyciel pierwotny posiadają wykwalifikowanych w zakresie działalności windykacyjnych pracowników, którzy winni dysponować odpowiednią wiedzą prawniczą oraz korzystają ze stałej obsługi prawnej. Nic nie stało zatem na przeszkodzie, aby wystąpić z powództwem przewidzianym w treści art. 574 k.s.h. jeszcze przed upływem zakreślonego w przepisie tym terminu dopuszczającego jego stosowanie. Niedochowanie trzyletniego terminu pozwalającego na wytoczenie powództwa wspólnikom przekształconego w spółkę z o.o. kredytobiorcy – (...) Spółka jawna z siedzibą w W. stanowi tylko i wyłącznie efekt zaniechań powoda i wierzyciela pierwotnego. Nabywając wierzytelność przeciwko (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W. w dniu 18 września 2013 r. powód miał wystarczająco dużo czasu na zapoznanie się z jej stanem i wytoczeniem niniejszego powództwa przed upływem terminu z art. 574 k.s.h. Wskazywane zaś przez powoda prowadzenie uprzednich czynności windykacyjnych na etapie przedsądowym pozostaje w niniejszym przypadku bez znaczenia. Ewentualne ograniczenie czynności polubownego dochodzenia wierzytelności w kontekście upływu terminu pozwalającego na zaspokojenie się z majątku wspólników przekształconego dłużnika oraz troski o interes wierzyciela byłoby jak najbardziej uzasadnione, a wręcz wskazane. Tymczasem powód prowadził działania windykacyjne w sposób całkowicie beztroski, ignorując upływ terminu z art. 574 k.s.h. Skoro bowiem powód wierzytelność nabył w dniu 18 września 2013 r., okres ponad 5 miesięcy był w ocenie Sądu wystarczający nie tylko na podjęcie prób uzyskania polubownej spłaty zadłużenia, ale również na wytoczenie stosownego powództwa o zapłatę, a powód nie wskazał żadnych szczególnych okoliczności uniemożliwiających powodowi w tym terminie wniesienie pozwu.

Przy czym wniosek powoda w przedmiocie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka M. M. na okoliczność przebiegu przedsądowego postępowania windykacyjnego podlegał oddaleniu. Dowód ten nie miał, w kontekście upływu terminu z art. 574 k.s.h., jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy i skutkowałby jedynie niezasadnym przedłużeniem postępowania.

Wobec powyższego, ponieważ Sąd nie dopatrzył się zaistnienia w niniejszym przypadku jakichkolwiek wyjątkowych okoliczności pozwalających na nieuwzględnienie upływu określonego w treści art. 574 k.s.h. terminu zawitego, oddalono powództwo co do pozwanego M. J. w punkcie II sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu w punkcie III sentencji wyroku Sąd wydał, co do pozwanego M. J. na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu), a co do pozwanej U. J. na podstawie art. 203§2 zd. 2 k.p.c., zgodnie z którym w przypadku cofnięcia powództwa, na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty (…).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE