Sygn. akt II K 880/16
Dnia 24 stycznia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Otwocku II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Konrad Bronowski
Protokolant: Ewelina Mucha
przy udziale Marii Jaskuły – Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Otwocku
po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2017 roku na posiedzeniu
sprawy
P. K.
syna L. i J. z domu K., urodzonego w dniu (...) w O.
oskarżonego o to, że w okresie od 01 lutego 2013r. do 07 lutego 2013 r. w miejscowości P., gm. C., pow. (...), woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z terenu przyległego do posesji przy ul. (...) 8 (ośmiu) sztuk dwuteowników o długości 12 mb każdy o łącznej wartości 1150 zł na szkodę M. M.,
tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.
I. uznaje oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k. i na tej podstawie skazuje a na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. K. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;
III. na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu P. K. karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na 10 (dziesięć) złotych;
IV. na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego P. K. do naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego M. M. w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. M. kwoty 384 (trzystu osiemdziesięciu czterech ) złotych;
V. na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu P. K. na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniach od 14 do 15 marca 2013 roku, przyjmując, iż stanowi ono dwa dni pozbawienia wolności i odpowiada czterem stawkom dziennym grzywny;
VI. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. J. U. kwotę 432 (czterystu trzydziestu dwóch) złotych tytułem nieopłaconej przez oskarżonego S. K. pomocy prawnej udzielonej na jego rzecz z urzędu, którą poleca wypłacić po powiększeniu o podatek od towarów i usług;
VII. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. M. Ś. kwotę 360 (trzystu sześćdziesięciu) złotych, tytułem nieopłaconej przez oskarżyciela posiłkowego M. M. pomocy prawnej udzielonej na jego rzecz z urzędu, którą poleca wypłacić po powiększeniu o podatek od towarów i usług;
VIII. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego P. K. w całości od ponoszenia kosztów sądowych, obciążając wydatkami Skarb Państwa.
Sygn. akt II K 880/16
Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia wyroku do rozstrzygnięcia o karze, ze względu na wydanie wyroku po uwzględnieniu wniosku oskarżonego złożonego na podstawie art. 338a k.p.k., co do treści którego prokurator i pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego nie sprzeciwili się.
P. K. został oskarżony o to, że w okresie od 01 lutego 2013r. do 07 lutego 2013 r. w miejscowości P., gm. C. wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z terenu przyległego do posesji przy ul. (...) 8 sztuk dwuteowników o długości 12 mb każdy o łącznej wartości 1150 zł na szkodę M. M., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.
Sąd rozstrzygając sprawę, uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda stawka.
Sąd decydując o wymiarze kary kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. W tym zakresie baczył, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na względzie, że oskarżony nie był karany, od zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania upłynął znaczny okres czasu, który wynosi prawie 4 lata do wydania wyroku w niniejszej sprawie, Sąd wymierzając oskarżonemu karę miał również na względzie wartość skradzionych przedmiotów.
Sąd mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 k.k. uznał, iż okoliczności niniejszej sprawy, w szczególności właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego sposób życia wskazują, że kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do winy oskarżonego i okoliczności popełnionego przez niego czynu oraz spełni cele zapobiegawcze, wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania. Sąd uznał jednocześnie, iż orzeczona kara odniesie wobec oskarżonego pozytywny skutek i będzie on w przyszłości przestrzegał porządku prawnego, zaś przestępstwo popełnione w przedmiotowej sprawie miało jedynie charakter incydentalny w życiu oskarżonego.
Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd z dyspozycją art. 4 § 1 k.k. zastosował wobec oskarżonego przepisy ustawy kodeks karny obowiązujące w okresie popełnienia przez niego przestępstwa to jest 01– 07 lutego 2013 roku, albowiem były one względniejsze dla oskarżonego. Obecnie obowiązująca ustawa przewiduje, iż orzekając obowiązek naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k. zastosowanie mają przepisy prawa cywilnego przewidujące obowiązek zasądzenia odsetek, zaś przepisy ustawy kodeks karny obowiązujące w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu nie wskazywały na konieczność stosowania przepisów prawa cywilnego. W takiej sytuacji względniejsze dla oskarżonego były przepisy ustawy obowiązującej w czasie popełnienia przestępstwa
W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego istniały przesłanki do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, gdyż okoliczności czynu i zachowanie po jego popełnieniu przez oskarżonego wskazują, że mimo niewykonania kary pozbawienia wolności oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby wynoszący 2 lata. Sąd miał na uwadze, iż oskarżony aktualnie prowadzi ustabilizowany tryb życia, poza przestępstwem będącym przedmiotem rozpoznania w przedmiotowej sprawie nie popełnił więcej żadnego przestępstwa, zaś postawa oskarżonego wskazuje, że zrozumiał naganność swojego zachowania, jak również wyciągnął właściwe wnioski na przyszłość. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż w przypadku oskarżonego dwuletni okres zawieszenia wykonania kary będzie wystarczający dla weryfikacji zachowania oskarżonego wobec przyjętej pozytywnej prognozy kryminologicznej, w szczególności biorąc pod uwagę okres czasu jaki upłynął już od zdarzenia.
Wobec tego, iż oskarżony dopuścił się popełnienia czynu skierowanego przeciwko dobru jakim jest mienie i miał na celu osiągnięcie korzyści majątkowej Sąd na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda stawka. Sąd miał na względzie wychowawczy charakter orzeczonej wobec oskarżonego grzywny. Określając wysokość kary grzywny jak również wysokość stawki dziennej Sąd miał na uwadze, iż oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych, jednak jest osobą młodą, zdolną do podjęcia pracy zarobkowej i rozmiar orzeczonej grzywny nie przekracza możliwości zarobkowych oskarżonego.
Jednocześnie na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. M. kwoty 384 złotych. Orzeczony obowiązek naprawienia szkody pozwoli zrekompensować pokrzywdzonemu szkodę jaką poniósł on w związku z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem i odpowiada części wartości skradzionego mienia, jako że w pozostałej części do naprawienia szkody zostali zobowiązaniu pozostali skazani za czyn dokonany wspólnie z oskarżonym K. w odrębnych postępowaniach.
Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniach od 14 do 15 marca 2013 roku, przyjmując na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. iż stanowi ono dwa dni pozbawienia wolności i odpowiada czterem stawkom dziennym grzywny.
Jednocześnie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. J. U. kwotę 432 złotych powiększoną o wartość podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej przez oskarżonego pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz na rzecz r.pr. M. Ś. kwotę 360 złotych powiększoną o wartość podarku od towarów i usług tytułem nieopłaconej przez oskarżyciela posiłkowego pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Wysokość wynagrodzenia została obliczona zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1349).
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego w całości od kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. W ocenie Sądu bowiem wobec konieczności uiszczenia w pierwszej kolejności kary grzywny, jak również naprawienia szkody konieczność dodatkowego uiszczenia kosztów sądowych przy nie wysokich dochodach oskarżonego byłaby dla niego zbyt uciążliwa.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.