UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.04.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej K. M. (M.) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu nie spełnienia wymogu art. 57 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdy częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia.

Ubezpieczona w odwołaniu od niniejszej decyzji wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanej renty oraz zasądzenie od organu rentowego na jej rzecz kosztów postępowania. Zakwestionowała ocenę stanu zdrowia dokonaną w toku postępowania przed organem rentowym.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak w zaskarżonej decyzji.

W wyniku przeprowadzonego postępowania Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona urodziła się w dniu (...)

W okresie od 8.06.2013r. do 7.12.2013r. ubezpieczona pobierała zasiłek dla bezrobotnych z PUP (ostatni okres ubezpieczenia).

W dniu 11.02.2016 r. ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia.

Orzeczeniem z dnia 22.03.2016r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 8.04.2016r. uznała, że ubezpieczona jest niezdolna do pracy od 26.01.2016r. do 30.04.2018r.

Decyzją z dnia 21.04.2016r., omówioną na wstępie, organ rentowy odmówił ubezpieczonej wnioskowanego świadczenia.

(dowód: akta rentowe)

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego jako okoliczności bezsporne pomiędzy stronami.

Ubezpieczona posiada wykształcenie zawodowe o profilu rolnik. W zawodzie nigdy nie pracowała. Ubezpieczona przez półtorej roku pracowała w szpitalu jako pomoc kuchenna, w latach 1991r - 2013r pracowała w KWK (...) w zakładzie przeróbki mechanicznej węgla w charakterze operatora przenośników taśmowych. Była to praca fizyczna. Ubezpieczona w ramach tej pracy musiała czyścić przenośniki taśmowe, którymi był transportowany węgiel lub kamień, przy użyciu łopaty. Była to praca wykonywana na stojąco. Ubezpieczona spod taśmy wygarniała węgiel i maź, która się tam tworzyła podczas transportu mokrego węgla.

W 2012r. rozpoznano u ubezpieczonej zwyrodnienie stawów kolanowych. Ubezpieczona pobierała zasiłek chorobowy do 20.04.2013r., (182 dni), wyczerpała okres pobierania zasiłku chorobowego, co spowodowało zwolnienie jej z pracy przez pracodawcę. Ubezpieczona nie uzyskała świadczenia rehabilitacyjnego, następnie prawa do wnioskowanej renty, więc zarejestrowała się jako osoba bezrobotna w PUP. Nie była w stanie szukać kolejnej pracy, bo czuła się coraz gorzej. Od dawna ma problemy ze swoją tuszą. Ze stawami było coraz gorzej, bóle się stale nasilały, do dziś jest na lekarstwach przeciwbólowych. Nie ma możliwości wymiany stawu kolanowego prawego na sztuczny. W tej chwili waży około 140 kg. Gdzieś od 3-4 lat waga jej utrzymuje się w tej wysokości.

(dowód: zeznania ubezpieczonej, elektroniczny protokół, k. 64 akt)

W toku postępowania przed tut. Sądem, w trakcie badania ubezpieczonej przez biegłych z zakresu ortopedii, chorób wewnętrznych i neurologii, rozpoznano u ubezpieczonej otyłość pokarmową patologiczną, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych z ograniczeniem ruchomości, zmiany zwyrodnieniowe przeciążeniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Badania obrazowe, zdjęcia stawów kolanowych, porównaniu z badaniami radiologicznymi, uwidaczniają duży stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych. W badaniu fizykalnym stwierdza się patologiczną otyłość, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi, ślady obrzęków wobec kostek, ograniczenie ruchomości stawów kolanowych.

Biegli na podstawie wywiadu, badania fizykalnego, przedstawionej dokumentacji lekarskiej stwierdzili, iż ubezpieczona na dzień 6.06.2015r. była częściowo niezdolna do pracy na okres 2 lat.

Biegli podtrzymali swoje stanowisko j.w. również w opinii uzupełniającej, w której podkreślili, iż charakter schorzenia ubezpieczonej – zmiany zwyrodnieniowe mają charakter postępujący i przewlekły, jeżeli w roku 2016r. stopień zmian zwyrodnieniowych był bardzo zaawansowany to równo rok wcześniej zmiany te występowały również, a ich stopień zaawansowania również był znaczny. Potwierdza to dodatkowo długoletni wywiad u ubezpieczonej. Biegli, ustosunkowując się do zarzutów organu rentowego, wyjaśnili, iż w opinii głównej omyłkowo zmienili datę badań radiologicznych z 2016 na 2015.

(dowód: opinia główna i uzupełniająca biegłych sądowych z zakresu ortopedii A. G., internisty J. W. i neurologa A. N., k. 30-32, 67 akt)

Sąd w pełni podzielił opinie biegłych lekarzy sądowych. Zawierają one wyczerpującą specjalistyczną ocenę schorzenia ubezpieczonej, są rzeczowe i przekonywujące, poparte wynikami badań, analizą dokumentacji lekarskiej z przebiegu leczenia ubezpieczonej. Opiniujący podają fachową, jednoznaczną i stanowczą ocenę schorzeń ubezpieczonej, ich nasilenia, a przy tym w sposób przejrzysty, czytelny i obszerny uzasadniają swoje stanowisko i wnioski.

Jednocześnie Sąd nie uwzględnił wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego ortopedy uznając, iż wszystkie istotne okoliczności zostały wyjaśnione w wydanych opiniach, gdy jednym z orzekających biegłych sadowych był ortopeda.

Zgodnie z pismem procesowym organu rentowego przyjmując, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała najpóźniej 6.06.2015r. posiada ona w ostatnim 10-leciu przed tą datą 7 lat, 10 miesięcy i 1 dzień okresów składkowych i nieskładkowych.

(dowód: informacja ZUS z dnia 3.10.2016r., k. 69 akt)

Zebrany materiał dowodowy Sąd uznał za kompletny i wystarczający do poczynienia ustaleń faktycznych.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust.1 pkt.1,2,3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2016r. , poz.887 ) koniecznymi przesłankami prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy są :

1. istnienie niezdolności do pracy ,

2. posiadanie wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych ( 5 lat jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat w okresie ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy – art.58 ust.1 pkt.5 i ust.2 ustawy jak wyżej ),

3. powstanie niezdolności w okresach składkowych i nieskładkowych wymienionych w art.57 ust.1 pkt.3 ww. ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Spór w nin. sprawie sprowadzał się do ustalenia czy ubezpieczona była niezdolna do pracy na dzień 6.06.2015r. w sytuacji, gdy ostatni okres jej ubezpieczenia upłynął w dniu 7.12.2013r. (zasiłek dla bezrobotnych z PUP).

Zdaniem Sądu, w świetle wyników przeprowadzonego postępowania w sprawie należy stwierdzić, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy na dzień 6.06.2015r. w rozumieniu powołanego przepisu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

Powołani w sprawie biegli sądowi posługując się posiadaną wiedzą medyczną i swoim doświadczeniem zawodowym, biorąc pod uwagę dokumentację medyczną zgromadzoną w sprawie, mieli możliwość ustalenia wcześniejszej daty powstania częściowej niezdolności do pracy u ubezpieczonej niż data przyjęta przez komisję lekarską ZUS. Stwierdzone u ubezpieczonej w styczniu 2016r. zmiany zwyrodnieniowe, zwłaszcza w zakresie zmian kolanowych, które są znaczne, mają charakter postępujący, przewlekły i pozwalają, zdaniem Sądu, z dużą dozą prawdopodobieństwa stwierdzić, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej istniała już w dacie 6.06.2015r., tym bardziej, iż istnieją także wyniki badań z 2013r.(także obrazowych), wskazujących na istnienie wskazanych zmian zwyrodnieniowych. Również występujące u ubezpieczonej schorzenie w postaci patologicznej otyłości miało niewątpliwie istotny wpływ na szybki postęp występujących u niej zmian zwyrodnieniowych.

Organ rentowy w zaskarżonej decyzji przyjął, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała w dniu 26.01.2016r., jednak z orzeczenia komisji lekarskiej wynika, iż niezdolność do pracy w tym dniu już istniała, a więc komisja lekarska również uznała zasadność wcześniejszej niezdolności do pracy ubezpieczonej, bez określenia czasu jej powstania.

Ubezpieczona w całym okresie zatrudniania była pracownikiem fizycznym, wykonywała ciężką pracę fizyczną. Ubezpieczona nawet przy niewielkiej dysfunkcji kolan, przy istniejącej u niej otyłości nie jest zdolna do wykonywania żadnej pracy fizycznej, gdy faktycznie występująca u niej dysfunkcja kolan jest znaczna.

Przyjmując, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od 06.06.2015r. stwierdzić należy, iż spełnia ona pozostałe warunki prawa do renty wynikające z cytowanego art. 57 ust. 2 i 3 ustawy emerytalnej (5-letni staż pracy, powstanie niezdolności w ciągu 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia, tj. od dnia 7.12.2013r.), co uzasadnia przyznanie renty od daty złożenia wniosku, tj. od 11.02.2016r.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd w wyroku na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc w pkt. 1 wyroku zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 11 lutego 2016r. do 30 kwietnia 2018r. (od daty złożenia wniosku, do końcowej daty niezdolności do pracy uznanej przez organ rentowy, wynikającej z orzeczenia komisji lekarskiej ZUS).

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie § 15 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805).

Sędzia

Przewodniczący:	SSO Mariola Łącka
Protokolant:	Joanna Metera

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE