WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Stanisław Sadowski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Paweł Sosnowski

po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W.

przeciwko A. W.

o zapłatę

orzeka

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W., wniósł pozew o zapłatę kwoty 1 659,72 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu, przeciwko pozwanemu A. W..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu zaciągniętego zobowiązania u wierzyciela pierwotnego tj. (...) Bank (...) SA (dawniej (...) Bank SA). Wierzytelność objęta pozwem została natomiast nabyta przez powoda na podstawie postanowień umowy o przelew wierzytelności.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Podniesiono zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia.

W piśmie procesowym pełnomocnik powoda podtrzymał stanowisko w sprawie oraz zaprzeczył wszelkim twierdzeniom pozwanej. Wskazał, że roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu, albowiem przed upływem terminu przedawnienia wierzyciel pierwotny, jako bank prowadzi przeciwko pozwanej egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego.

Sąd ustalił, co następuje

Pozwany A. W. zawarł w dniu 10 marca 2009 r. z wierzycielem pierwotnym (...) Bank SA kredytu bankowego.

Pozwany nie wywiązał się ze zobowiązania uregulowania zapłaty wobec wierzyciela pierwotnego zaciągniętego kredytu wobec czego wierzyciel ten wypowiedział umowę kredytu pozwanemu w dniu 30 listopada 2010 roku.

Następnie bank wystawił dnia 25 maja 2011 r. w stosunku do pozwanego bankowy tytuł egzekucyjny, któremu dnia 23 lipca 2012 r. w tutejszym Sądzie nadano klauzulę wykonalności.

Na podstawie bankowego tytułu wykonawczego wszczęto postępowanie egzekucyjne, które prowadził Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Toruniu D. Z.. Postępowanie egzekucyjne zostało przez komornika umorzone postanowieniem z dnia 17 stycznia 2013 roku, na podstawie art.824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego, wobec bezskuteczności egzekucji.

W dniu 28 maja 2013 r. na podstawie umowy cesji powód nabył wierzytelność wobec pozwanego. Natomiast dnia 1 lipca 2014 r. powód złożył pozew do tutejszego Sądu.

W okresie od wypowiedzenia umowy pożyczki pozwanemu nie kontaktował się on z żadnym z wierzycieli. Nie podpisał z nimi żadnej ugody. Nie składał także oświadczenia o uznaniu długu. Nie toczyło się żadne postępowanie procesowe czy ugodowe bądź mediacyjne o zapłatę przedmiotowej należności.

/ Dowód:

-dokumenty:

umowa kredytu – k. 7-9 akt, zawiadomienie o przelewie wierzytelności-k. 41 akt, wezwanie do zapłaty po przelewie wierzytelności – k. 6 akt, bankowy tytuł egzekucyjny - k.50-51 akt, postanowienie Sądu-k. 52 akt, wypowiedzenie umowy -k. 47 akt postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego – k. 53 akt umowa przelewu wierzytelności – k. 54 – 57 akt/

Sąd zważył, co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy dokumentów zawartych w aktach przedmiotowej sprawy oraz aktach egzekucyjnych. Dokumentom tym Sąd w pełni dał wiarę, ponieważ układały się w logiczną całość, a ich prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony.

Bezspornym w sprawie jest to, że pozwany zawarła z powodem umowę kredytu i zobowiązał się do spłaty zaciągniętego zobowiązania, związanego ze zwrotem pożyczonej kwoty. Bezsporny jest również fakt, że wierzyciel pierwotny z uwagi na niewywiązanie się pozwanego za zobowiązania wystawił przeciwko niemu bankowy tytuł egzekucyjny, na podstawie którego, po nadaniu mu klauzuli wykonalności, prowadzi postępowanie egzekucyjne, które przed przelewem wierzytelności zostało umorzone. Nie ma również wątpliwości, że przeciwko pozwanemu po raz pierwszy wniesiono powództwo w sprawie zapłaty długu w przedmiotowej sprawie.

Spornym w sprawie pozostaje fakt czy pozwany jest zobowiązany do zapłaty dochodzonej kwoty wobec podniesionego przez niego zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Strona powodowa zawarła umowę, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca pierwotnie bankowi, a zatem związana z działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego należy uwzględnić w odniesieniu do powoda. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego i oświadczenia samego powoda, umowę kredytu bankowego wierzyciel pierwotny wypowiedział pozwanej w dniu 30 listopada 2010r., i zdaniem Sądu, od tego momentu należy liczyć trzyletni okres przedawnienia, bowiem wtedy roszczenie stało się w pełni wymagalne. Co za tym idzie, roszczenie przedawniło się już z dniem 1 grudnia 2013 roku, a więc na ponad pół roku przed datą wniesienia pozwu przez powoda, jako aktualnego wierzyciela. Powód nabył przedmiotową wierzytelność przed upływem terminu przedawnienia. Nie można jednak podzielić jego argumentacji, iż w sprawie doszło do przerwania biegu przedawnienia.

Jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego o sygnaturze III Czp 29/16 z dnia 29 czerwca 2016 r., poprzedzoną wcześniejszym, podobnym orzecznictwem Sądu Najwyższego, nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia wywołanego prowadzeniem egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W uchwale tej wskazano, że procedura wystawienia i stosowania bankowych tytułów egzekucyjnych miała charakter szczególny i posługiwać się nią mogły tylko banki, wszczęcie zatem na tej podstawie egzekucji skutkowało tylko wobec banku, a nie wobec innych podmiotów. W ślad za tą tezą poszły rozważania tutejszego Sądu, w przedmiotowej sprawie, iż nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu i późniejsza egzekucja na podstawie tego tytułu, nie przerwały biegu przedawnienia w stosunku do dochodzonego roszczenia, którego zapłaty dochodzi inny podmiot, niż bank-wierzyciel pierwotny.

Powód nie podał innych faktów czy dowodów na okoliczność przerwania biegu przedawnienia roszczenia wobec niego w przedmiotowej sprawie.

Biorąc pod uwagę fakt, że roszczenie, z którym wystąpił powód uległo przedawnieniu wobec niego, Sąd orzekł o oddaleniu powództwa zgodnie z art. 117 § 1 w związku z art. 118 kodeksu cywilnego.