UZASADNIENIE

Powód GODebt 1 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny z siedzibą w W., wniósł pozew o zapłatę kwoty 15 095,84 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu, przeciwko pozwanej W. K..

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że dochodzona kwota wynika z braku zapłaty przez pozwaną należności z tytułu zaciągniętego zobowiązania u wierzyciela pierwotnego tj. (...) Bank (...) S.A. (dawniej (...) Bank S.A.) Wierzytelność objęta pozwem została natomiast nabyta przez powoda na podstawie postanowień umowy o przelew wierzytelności z dnia 28 maja 2013 r. Na dochodzoną przez powoda kwotę składa się suma niespłaconej kwoty należności głównej w wysokości 7 586,51 zł, kosztów w wysokości 157,35 zł oraz skapitalizowane odsetki umowne w wysokości 7 351,98 zł.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości z uwagi na nie wykazanie istnienia roszczenia zarówno w zakresie należności głównej, jak i w zakresie należności ubocznych. Podniesiono również brak legitymacji procesowej czynnej strony powodowej, z uwagi na nieudowodnienie przejścia uprawnień do dochodzenia wierzytelności objętej sporem. Przede wszystkim podniesiono jednak zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia.

W piśmie procesowym pełnomocnik powoda podtrzymał stanowisko w sprawie oraz zaprzeczył wszelkim twierdzeniom pozwanej. Wskazał, że roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu, albowiem przed upływem terminu przedawnienia wierzyciel pierwotny, jako bank prowadził przeciwko pozwanej egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego.

Na rozprawie, pełnomocnik pozwanej podtrzymał stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje

Pozwana W. K. zawarła w dniu 20 maja 2008 r. z wierzycielem pierwotnym (...) Bank (...) S.A. (dawniej (...) Bank S.A.) umowę pożyczki gotówkowej.

Pozwana nie wywiązała się w znacznej części ze zobowiązania uregulowania zapłaty wobec wierzyciela pierwotnego zaciągniętego zobowiązania wobec czego wierzyciel ten wypowiedział umowę pożyczki pozwanej ze skutkiem na dzień 16 października 2010 roku. Od tego dnia całe roszczenie z tytułu pożyczki stało się wymagalne. Następnie bank wystawił dnia 2 grudnia 2010 r. w stosunku do pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, któremu dnia 12 kwietnia 2012 r. w tutejszym Sądzie nadano klauzulę wykonalności.

Na podstawie bankowego tytułu wykonawczego wszczęto postępowanie egzekucyjne, które prowadził Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Toruniu A. O., a które umorzono z uwagi na bezskuteczność 21 stycznia 2013 r, na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania cywilnego.

W dniu 28 maja 2013 r. na podstawie umowy cesji powód nabył wierzytelność wobec pozwanego. Natomiast dnia 24 listopada 2015 r. powód złożył pozew do tutejszego Sądu.

W okresie od wypowiedzenia umowy pożyczki pozwanej nie kontaktowała się ona z żadnym z wierzycieli. Nie podpisała z nimi żadnej ugody. Nie składała także oświadczenia o uznaniu długu. Nie toczyło się żadne postępowanie procesowe czy ugodowe bądź mediacyjne o zapłatę przedmiotowej należności.

/ Dowód:

-dokumenty:

umowa pożyczki – k. 8-11 akt, zawiadomienie o przelewie wierzytelności-k. 6 akt, wezwanie do zapłaty po przelewie wierzytelności – k. 7 akt

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego – k. 24 -25 akt, bankowy tytuł egzekucyjny - k.46 akt, wyliczenie odsetek-k. 47-48 akt postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu – k. 50,49 akt, postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego - k. 51 akt, umowa przelewu wierzytelności – k. 52 – 58 akt/

Sąd zważył, co następuje

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy dokumentów. Dokumentom tym Sąd w pełni dał wiarę, ponieważ układały się w logiczną całość, a ich prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony.

Bezspornym w sprawie jest to, że pozwana zawarła z powodem umowę pożyczki i zobowiązała się do spłaty zaciągniętego zobowiązania, związanego ze zwrotem kwoty pożyczki. Bezsporny jest również fakt, że wierzyciel pierwotny z uwagi na niewywiązanie się pozwanego za zobowiązania wystawił przeciwko niemu bankowy tytuł egzekucyjny, na podstawie którego, po nadaniu mu klauzuli wykonalności, prowadził postępowanie egzekucyjne, które w skutek bezskuteczności zostało umorzone . Nie ma również wątpliwości, że przeciwko pozwanej po raz pierwszy wniesiono powództwo w sprawie zapłaty długu w przedmiotowej sprawie.

Spornym w sprawie pozostaje fakt czy pozwana jest zobowiązana do zapłaty dochodzonej kwoty wobec podniesionego przez nią zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Strona powodowa zawarła umowę, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca pierwotnie bankowi, a zatem związana z działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego należy uwzględnić. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego i oświadczenia samego powoda, umowę pożyczki wierzyciel pierwotny wypowiedział pozwanej ze skutkiem na dzień 16 października 2010 roku, i zdaniem Sądu, od tego momentu należy liczyć trzyletni okres przedawnienia, bowiem wtedy roszczenie stało się w pełni wymagalne. Co za tym idzie, roszczenie przedawniło się z dniem 16 października 2013 roku, a więc ponad dwa lata przed datą wniesienia pozwu przez powoda, jako aktualnego wierzyciela. Powód nabył przedmiotową wierzytelność przed upływem terminu przedawnienia. Nie można jednak podzielić jego argumentacji, iż w sprawie doszło do przerwania biegu przedawnienia.

Jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego o sygnaturze III Czp 29/16 z dnia 29 czerwca 2016 r., nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia wywołanego prowadzeniem egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W uchwale tej wskazano, że procedura wystawienia i stosowania bankowych tytułów egzekucyjnych miała charakter szczególny i posługiwać się nią mogły tylko banki, wszczęcie zatem na tej podstawie egzekucji skutkowało tylko wobec banku, a nie wobec innych podmiotów. W ślad za tą tezą poszły rozważania tutejszego Sądu, w przedmiotowej sprawie, iż nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu i późniejsza egzekucja na podstawie tego tytułu, nie przerwały biegu przedawnienia w stosunku do dochodzonego roszczenia, którego zapłaty dochodzi inny podmiot, niż bank-wierzyciel pierwotny.

Powód nie podał innych faktów czy dowodów na okoliczność przerwania biegu przedawnienia roszczenia w przedmiotowej sprawie.

Wobec skutecznie podniesionego zarzutu przedawnienia, Sąd pominął badanie innych okoliczności, na które powoływała się pozwana wnosząc pozostałe zarzuty w procesie.

Biorąc pod uwagę fakt, że roszczenie, z którym wystąpił powód uległo przedawnieniu, Sąd orzekł o oddaleniu powództwa zgodnie z art. 117 § 1 w związku z art. 118 kodeksu cywilnego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1-3 kodeksu postępowania cywilnego, w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2 417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na koszty procesu składały się: kwota 2 400 zł tytułem zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa procesowego.

Przewodniczący:	SSR Stanisław Sadowski
Protokolant:	st. sekr. sądowy Paweł Sosnowski

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE