UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu „zwykłym”

Dnia 29 stycznia 2016 roku powodowie F. S. i M. R. wnieśli przeciwko pozwanej C. (...)t z siedzibą w S. (R. C.) pozew o zapłatę solidarnie kwoty 1.600 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 13 lutego 2015r. do dnia zapłaty oraz złożyli wniosek o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu swego żądania powodowie wskazali, iż w wyniku kolizji drogowej uszkodzony został samochód marki H. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność B. C., zaś sprawca wypadku był ubezpieczony u pozwanej. Pozwana wypłaciła odszkodowanie, jednak nie w pełnej wysokości, a koszty naprawy uszkodzonego pojazdu pozwana wyceniła na kwotę 1.425,13zł. Poszkodowany zawarł z powodami umowę cesji wierzytelności. Nadto powodowie wskazali, iż kwota dochodzona pozwem nie wyczerpuje całości roszczenia związanego z przedmiotową szkodą.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 01 lipca 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwana wskazała, że wypłacone odszkodowanie w pełni wyczerpuje wysokość szkody. Nadto pozwana zarzuciła, że nie została przedłożona przez poszkodowanego faktura lub rachunek naprawy auta, a tym samym nie zostało udowodnione, że rozmiar poniesionej szkody jest wyższy, niż to wynika z ustaleń pozwanej.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 stycznia 2015 r. doszło do kolizji, w której samochód marki H. o nr rej. (...), stanowiący własność B. C., został uszkodzony przez sprawcę posiadającego polisę ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej w pozwanej spółce.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zgłoszenie szkody, k.12-15;

- dokumenty z akt szkody- płyta CD, k.81.

Na podstawie kosztorysu z dnia 03 stycznia 2015r. pozwana ustaliła koszt naprawy pojazdu na kwotę 1.425,13 zł.

Na zlecenie poszkodowanego został sporządzony w dniu 17 lutego 2015r. kosztorys, według którego koszt naprawy pojazdu wynosił 5.178,79 zł.

Poszkodowany pismem z dnia 02 marca 2015r. odwołał się od decyzji, według której koszt naprawy pojazdu stanowiła kwota 1.425,13 zł. Jednocześnie wezwał do zapłaty kwoty 4.184,16 zł, na którą to kwotę składała się kwota 3.753,66 zł tytułem pełnej rekompensaty kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, a także kwota 430,50 zł tytułem rekompensaty kosztów poniesionych przez poszkodowanego za sporządzenie oceny uszkodzeń i kalkulacji naprawy przez niezależnego rzeczoznawcę.

Z tytułu sporządzonej kalkulacji została wystawiona poszkodowanemu faktura nr (...) na kwotę 430,15 zł.

Dowód:

- kosztorys – (...)’S nr (...), k.16-17;

- odwołanie z dnia 02 marca 2015r. wraz z pełnomocnictwem, k.18-20v;

- kosztorys – (...)’S nr (...), k.21-25

- faktura nr (...), k.26;

- stawki za usługi w zakresie napraw powypadkowych samochodów, k.27-30.

W dniu 30 maja 2015r., wobec braku zapłaty pozostałej kwoty odszkodowania, poszkodowany B. C. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 4.184,16 zł tytułem pełnego odszkodowania za szkodę powstałą w następstwie zdarzenia z dnia 03 stycznia 2015r.

Pismem z dnia 29 lipca 2015r. pozwana poinformowała, iż nie znajduje podstaw do zmiany rozliczenia szkody, jak również do zrefundowania kosztów poniesionych na sporządzenie kalkulacji.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty wraz z dowodem odbioru, k.31-33;

- pismo z dnia 29 lipca 2015r., k.64-65.

W dniu 09 grudnia 2015r. poszkodowany zawarł z M. R. i F. S. umowę cesji wierzytelności przysługującej poszkodowanemu. Poszkodowany oświadczył, iż w dniu podpisania umowy przelewu wierzytelności jest właścicielem pojazdu marki H. o numerze rej. (...), pojazd nie został naprawiony po szkodzie, a wartość wierzytelności opiewa na kwotę 5.178,79 zł. Powodowie jako cesjonariusze przyjęli powyższą wierzytelność.

Strona powodowa zawiadomiła pozwaną o przelewie wierzytelności.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności, k.8-9;

- zawiadomienie, k.10-11

Wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 10.500 zł brutto.

Wartość pojazdu po szkodzie wynosiła 8.000 zł brutto.

Koszt naprawy pojazdu przy zastosowaniu części zamiennych sygnowanych znakiem producenta pojazdu oraz przy zastosowaniu stawek za roboczogodzinę, stosowanych przez odpowiednio wyposażone nieautoryzowane warsztaty naprawcze wynosił 3.715,74 zł brutto. Szkodę zakwalifikowano jako szkodę częściową.

Ze względu na mały zakres szkody oraz brak stwierdzenia wcześniejszych napraw pojazdu, celowe było zastosowanie części oryginalnych, które nie powodowało wzbogacenia poszkodowanego.

Wypłacone przez pozwaną odszkodowanie nie pozwalało na pokrycie wymaganych kosztów naprawy i nie przywróciłoby pojazdowi jego wartości użytkowej i estetycznej sprzed szkody.

Sporządzone przez rzeczoznawcę pozwanej pomiary lakieru nie wskazywały, aby pojazd miał wcześniejsze naprawy lakiernicze.

Dowód:

- opinia pisemna biegłego sądowego M. M., k. 95-108;

- uzupełniająca ustna opinia biegłego sądowego M. M., k. 131-131v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w przeważającej części.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do poszkodowanego ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Również bezsporne jest nabycie wierzytelności odszkodowawczej przez powodów.

Pozwana dotychczas zapłaciła kwotę 1425,13zł tytułem kosztów naprawy.

Powodowie w pozwie domagają się zapłaty dalszych kosztów z tego tytułu.

Uzasadnione koszty naprawy Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego. Zgodnie z opinią pisemną i ustnymi wyjaśnieniami biegłego koszty takiej naprawy to 3715,74zł. Biegły logicznie uzasadnił wyliczenie takich kosztów. W szczególności wyjaśnił dlaczego wystarczająca jest naprawa, a nie wymiana błotnika. W uzupełnieniu wskazać należy, że przyjęcie za celowe wymienienie uszkodzonego błotnika, nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia. Rozliczenie w kwocie brutto nie jest sporne między stronami, m.in. poszkodowana tak wyliczyła odszkodowanie.

Z powyższego wynika jednoznacznie, że niezależnie od przyjętej metodologii powództwo, co do kwoty 1600zł należy uznać za uzasadnione, gdyż dotychczasowa wypłata w kwocie 1425,13zł nie pokrywa zaistniałej w wyniku wypadku szkody. Sąd nie prowadzi analiz teoretycznych ale ustala zasadność powództwa, który to stan zachodzi w niniejszej sprawie.

Strona pozwana nie zgłosiła skutecznie zarzutów do opinii, mimo wyraźnego zakreślenia terminu do zajęcia stanowiska. Jej reprezentant nie stawił się również na rozprawie na której biegły wyjaśniał treść opinii. Przyjąć więc należy, że opinii nie kwestionowała.

Zarzuty powodów nie wpływały na zasadność powództwa. Dla porządku wskazać należy, że Sąd podziela ustalenia biegłego, w zakresie naprawy , a nie wymiany błotnika, co biegły szeroko uzasadnił.

W związku z czym przyjąć należy, że pozwana powinna dopłacić pozostałą część kosztów naprawy dochodzonych przez powodów w pozwie.

Odsetki od kwoty odszkodowania 1169,50zł przyznano na podstawie 817 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu gdyż nie narusza to obowiązujących regulacji, a pozwana nie zgłaszała zarzutów w tym zakresie.

W ocenie Sądu uzasadniony jest także dochodzony pozwem zwrot kosztów kalkulacji naprawy w kwocie 430,50zł. W celu ustalenia choćby szacunkowej wartości kosztów naprawy, która pozwoliłaby ocenić wysokość odszkodowania, a później ewentualnie zakres żądania w postępowaniu sądowym niezbędne było skorzystanie przez poszkodowanego z fachowej pomocy (por. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2004 r., sygn. III CZP 24/04). Podane koszty kalkulacji naprawy nie są zawyżone. Są one m.in. zdecydowanie niższe niż koszty biegłych sądowych. Roszczenie w tym zakresie jako odszkodowawcze staje się wymagalne na ogólnych zasadach tj. po wezwaniu do zapłaty. Wezwanie wysłano w dniu 6 marca 2015 (k.19) zakreślając termin 14 dni , do tego dochodzi 5 dni na dojście przesyłki. Odsetki przysługują więc od dnia 26 marca 2015r.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.)

W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłowo opinię pisemną uwzględniając zgromadzony w aktach materiał, na rozprawie odniósł się także do zarzutów powodów. Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji i wyjaśnień opartych na wiedzy i doświadczeniu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowił art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wobec powyższego zasądzono od pozwanej na rzecz powodów kwotę 2593,89zł, na którą składa się opłata od pozwu 80zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17zł, koszty wynagrodzenia biegłego 1218,24zł i 78,65zł (reszta zaliczki zostanie zwrócona po uprawomocnieniu się orzeczenia) i kwota 1200zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalonych na podstawie §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawych (Dz.U.2015.1804) w wersji obowiązującej na dzień wniesienia pozwu.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE