WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Maria Żuchowska
Protokolant:	st. sekr. sądowy Elżbieta Jakubowska

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko R. M.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami procesu poniesionymi przez powoda obciąża powoda.

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł 23 maja 2016 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko R. M. o zapłatę kwoty 1.308,57 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu, powód jako następca prawny wskazał, że roszczenie wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności z tytułu umowy o przyznanie limitu kredytowego zawartej w dniu 5 sierpnia 2008 r. pomiędzy pozwanym a (...) Bank (...) S.A. we W..

W dniu 26 sierpnia 2016 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty zgodny z żądaniem pozwu, który utracił moc z uwagi na wniesienie przez pozwanego sprzeciwu. Postanowieniem z dnia 22 września 2016 r. sprawę przekazano do tutejszego Sądu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut przedawnienia, wskazując, że wydanie Bankowego Tytułu Wykonawczego przez bank i wszczęcie egzekucji na jego podstawie nie przerwało biegu przedawnienia w stosunku do nabywcy wierzytelności.

Po przekazaniu sprawy do tutejszego Sądu powód podtrzymał żądanie pozwu i przedłożył dokumenty na poparcie twierdzeń pozwu. Powód nie zakwestionował podniesionego zarzutu przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany R. M. zawarł w dniu 5 sierpnia 2008 r. z (...) Bank S.A. (działający następnie jako (...) Bank (...) S.A.) umowę o przyznanie limitu kredytowego o numerze (...).

Bezsporne i dowód:

- umowa o przyznanie limitu kredytowego – k. 48-49 akt

W dniu 2 marca 2011 r. wystawiony został przeciwko pozwanemu przez bank (...), któremu w dniu 23 maja 2011 r. nadano klauzulę wykonalności.

Bezsporne i dowód:

- (...) k. 50 akt

- postanowienie w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności – k. 51 akt

Na podstawie (...) prowadzone było postepowanie egzekucyjne, które zostało postanowieniem z dnia 03.07.2012r. umorzone z uwagi na jego bezskuteczność.

Bezsporne i dowód:

- postanowienie o umorzeniu egzekucji – k. 52-53 akt

W dniu 29 czerwca 2015 r. doszło do przelewu wierzytelności przysługującej bankowi w stosunku do R. M. na rzecz powoda.

Bezsporne i dowód:

- umowa przelewu wierzytelności – k. 23-35 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy dokumentów. Dokumentom tym Sąd w pełni dał wiarę, ponieważ układały się w logiczną całość, a ich prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony.

Bezspornym w sprawie jest to, że pozwany zawarł z powodem umowę o przyznanie limitu kredytowego w dniu 5 sierpnia 2008 r. Bezsporny jest również fakt, że wierzyciel pierwotny z uwagi na niewywiązanie się pozwanego ze zobowiązania spłaty zaciągniętej kwoty pieniężnej, wystawił przeciwko niemu bankowy tytuł egzekucyjny, na podstawie którego prowadził postępowanie egzekucyjne, które w skutek bezskuteczności zostało umorzone, a także, że wierzytelność w stosunku do pozwanego została zbyta na rzecz powoda.

Spornym w sprawie pozostaje fakt, czy pozwany jest zobowiązany do zapłaty, wobec podniesionego przez niego zarzutu przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Zgodnie z art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Strona powodowa zawarła umowę, której przedmiotem była wierzytelność przysługująca pierwotnie bankowi, a zatem związana z działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu, zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego należy uwzględnić. Jak wynika z uchwały Sądy Najwyższego o sygnaturze III CZP 29/16 z dnia 29 czerwca 2016 r. nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwanie biegu przedawnienia wywołanego prowadzeniem egzekucji na podstawie (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. W uchwale tej wskazano, że procedura wystawienia i stosowania (...) miała charakter szczególny i posługiwać się nią mogły tylko banki, wszczęcie zatem na tej podstawie egzekucji skutkowało tylko wobec banku, a nie wobec innych firm.

Z uwagi na to, że powód nie załączył do akt wypowiedzenia umowy z bankiem, mając na względzie treść wyżej wskazanej uchwały Sądu Najwyższego, Sąd uznał, że wierzytelność w stosunku do pozwanego stała się wymagalna maksymalnie w dniu wystawienia (...) czyli 2 marca 2011 r. Biorąc powyższe pod uwagę 3 letni termin biegu przedawnienia zakończył się maksymalnie 2 marca 2014 r. Powództwo w przedmiotowej sprawie wniesiono natomiast 23 maja 2016 r., a więc już z upływem biegu przedawnienia.

Na marginesie wskazać należy, iż nawet gdyby uznać, że czynności banku przerywają bieg przedawnienia także wobec nabywcy wierzytelności, to i tak w przedmiotowej sprawie postępowanie egzekucyjne prowadzone z inicjatywy banku zostało umorzone w dniu 03.07.2012r., a zatem od tego momentu również upłynął trzyletni termin przedawnienia.

Reasumując, roszczenie, z którym wystąpił powód uległo przedawnieniu, a Sąd orzekł o oddaleniu powództwa zgodnie z art. 118 k.c. W ocenie Sądu, podniesienie zarzutu przedawnienia nie może być uznane za nadużycie prawa czy naruszające zasady współżycia społecznego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 §2 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności strony za wynik procesu, obciążając nimi powoda.