Sygn. akt II K 1/17
Dnia 3 marca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz
Protokolant: Sekretarz sądowy Jolanta Frąckiewicz
przy udziale Prokuratora Anny Brudnickiej - Chochoł
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2017 r.
sprawy M. W. (1)
s. M. i M. zd. D.
ur. (...) w N.
oskarżonego o to, że:
1. w dniu (...)roku w N. po uprzednim użyciu przemocy wobec R. M. w postaci złapania jej za ubranie oraz przewrócenia na ziemię dokonał kradzieży należącej do niej torebki koloru (...) o wartości (...) złotych wraz z zawartością w postaci pieniędzy w kwocie (...)złotych, portmonetki skórzanej koloru (...) o wartości (...) złotych, (...) o wartości (...) złotych, parasolki o wartości (...) złotych oraz (...) o wartości (...) złotych, tzn. rzeczy o łącznej wartości (...) złotych,
to jest o czyn z art. 280 § 1 kk
2. w dniu(...) roku w N. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z K. C., z terenu stacji wymiany opon dokonał zaboru w celu przywłaszczenia czterech kół samochodowych o wartości (...) zł na szkodę D. Ś.,
to jest o czyn z art. 278 § 1 kk
3. w dniu (...) roku w N., po uprzednim uszkodzeniu i zdemontowaniu górnej kłódki o wartości (...) złotych zabezpieczającej obudowę stacjonarnego odkurzacza na myjni (...), odgiął prawy górny róg drzwi obudowy odkurzacza powodując w ten sposób straty w wysokości 1000 złotych i jednocześnie uszkodził wrzutnik, co spowodowało straty w wysokości (...)złotych, a następnie z wnętrza obudowy odkurzacza dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie(...)złotych, czym spowodował straty w wysokości łącznej wysokości (...)złotych na szkodę A. R., przy czym kradzież z włamaniem stanowiła wypadek mniejszej wagi określony w art. 283 kk,
to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
4. w dniu (...) roku w N. po uprzednim pokonaniu trzech kłódek zabezpieczających obudowę stacjonarnego odkurzacza na myjni (...) z wnętrza obudowy odkurzacza zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie (...) złotych działając na szkodę A. R., przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi,
to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk
5. w dniu(...)roku w N. po uprzednim pokonaniu plastikowych zacisków zabezpieczających odbudowę stacjonarnego odkurzacza na myjni (...) z wnętrza obudowy odkurzacza zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie (...) złotych działając na szkodę A. R., przy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi,
to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk
6. w dniu (...) w N. po uprzednim pokonaniu plastikowych zacisków zabezpieczających obudowę stacjonarnego odkurzacza na myjni (...) z wnętrza odkurzacza zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie (...) złotych działając na szkodę A. R., czy czym czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi,
to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk
7. w bliżej nieustalonym okresie od (...)roku w N., dokonał włamania do budynku mieszkalnego w stanie surowym zamkniętym, gdzie po uprzednim wypchnięciu drzwi balkonowych dostał się do wnętrza budynku, skąd zabrał w celu przywłaszczenia przechowywane tam (...) paczek (...)o wartości (...) zł na szkodę M. D.,
to jest o czyn z art. 279 § 1 kk
8. w dniu (...)roku w N. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia (...)należącej do T. Z., w której znajdował się między innymi należący do nie dowód osobisty oraz inne dokumenty w postaci dwóch kart M. oraz karty (...) S.A. służącej do identyfikacji elektronicznej w placówkach banku, przez co usunął wyżej wymienione dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać,
to jest o czyn z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
9. w dniu (...) w N. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia (...)należącej do H. L., w której znajdował się między innymi należący do niej (...)oraz inne dokumenty w postaci karty(...)i karty (...)wydawanej przez sklep (...), przez co usunął wyżej wymienione dokumenty, którymi nie miał prawa wyłącznie rozporządzać
to jest o czyn z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
o r z e k a
I. oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1, przyjmując że stanowi wypadek mniejszej wagi, za który na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk skazuje go, a na podstawie art. 283 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
II. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2, przyjmując że działał wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, za który na podstawie art. 278 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
III. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 3, za który na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
IV. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 4, 5 i 6, przyjmując przy czynie zarzucanym mu w punkcie 4, że dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 10 złotych, a ponadto, że wszystkie zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i stanowią ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk, za które na podstawie art. 283 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
V. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 7, za który na podstawie art. 279 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
VI. oskarżonego uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 8 i 9, przyjmując że zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i stanowią ciąg przestępstw z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, za które na podstawie art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
VII. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 62 kk orzekając terapeutyczny system jej wykonania w związku z uzależnieniem od substancji psychotropowych;
VIII. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę pokrzywdzonemu D. Ś. kwoty 500 (pięćset) złotych, a w całości poprzez zapłatę pokrzywdzonej R. M. kwoty 540 (pięćset czterdzieści) złotych, pokrzywdzonej A. R. kwoty 1.749,50 (tysiąc siedemset czterdzieści dziewięć 50/100) złotych i pokrzywdzonemu M. D. kwoty 2.610 (dwa tysiące sześćset dziesięć) złotych;
IX. na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić oskarżonemu dowód rzeczowy w postaci (...), opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/406/16/P pod poz. 1, a pokrzywdzonemu M. D. dowód rzeczowy w postaci (...), opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/406/16/P pod poz. 2;
X. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności czas zatrzymania od dnia 7 listopada 2016 r., godz. 7.28 do dnia 8 listopada 2016 r., godz. 9.40 i tymczasowego aresztowania od dnia 17 listopada 2016 r., godz. 20.55 do dnia 3 marca 2017 r.;
XI. na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług w kwocie 165,60 (sto sześćdziesiąt pięć 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za udzieloną oskarżonemu pomoc prawną z urzędu;
XII. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w całości, którymi obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt II K 1/17
Biorąc pod uwagę, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina i okoliczności czynów popełnionych przez oskarżonego M. W. (1) nie budziły żadnych wątpliwości i wydano wyrok w trybie art. 387 kpk, uzgadniając ze stronami kwalifikacje prawne, opisy czynów, kary i pozostaje rozstrzygnięcia, należało ograniczyć uzasadnienie, w szczególności do wyjaśnienia podstawy prawnej i dokonanych rozstrzygnięć, na co zezwala art. 424 § 3 kpk.
Czyn z art. 280 § 1 kk polega na dokonaniu kradzieży przy lub po zastosowaniu przemocy wobec osoby, groźby jej natychmiastowego użycia albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Użycie przemocy, z którą mieliśmy do czynienia w niniejszej sprawie, polega na fizycznym i bezpośrednim oddziałaniu na ciało człowieka, ukierunkowanym na przełamanie lub uniemożliwienie oporu. Jest nią nawet zastosowanie niewielkiej siły, odpowiadającej naruszeniu nietykalności cielesnej, o ile jest odpowiednio ukierunkowana i stanowi sposób objęcia przez sprawcę władztwa nad rzeczą, a ma większy od minimalnego stopień intensywności i dolegliwości wobec osoby. Wystarczy więc użycie nawet niewielkiej siły, jeśli jest to siła wystarczająca dla doprowadzenia ofiary do bezbronności i pozbawienia jej woli przeciwdziałania zaborowi mienia. Wartość skradzionej rzeczy nie ma znaczenia dla bytu tego przestępstwa, które może być popełnione jedynie umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Jego sprawca musi się liczyć z karą pozbawienia wolności, która wynosi od lat 2 do 12.
Przechodząc na grunt niniejszej sprawy należało uznać, że zachowanie oskarżonego M. W. (1) stanowiło wypadek mniejszej wagi (czyn opisany w punkcie 1). Przemawiał za tym w szczególności fakt, że wcześniej nie planował zastosowania przemocy wobec pokrzywdzonej R. M., czyniąc tak dopiero wtedy, kiedy nie udało mu się wyrwać jej torebki. Ponadto przemoc fizyczna, jaką wobec niej zastosował polegała na jednokrotnym popchnięciu, a więc pozostawała w znacznej dysproporcji wobec najczęściej spotykanych sposobów oddziaływania sprawców na ofiary tego typu przestępstwa, a polegających na biciu, kopaniu czy szarpaniu, częstokroć wielokrotnym. Także intensywność przemocy zastosowanej przez oskarżonego M. W. (1) była niewielka, albowiem nie sposób przyjąć, żeby użył wobec pokrzywdzonej R. M. znacznej siły fizycznej. Wprawdzie ta przewróciła się na ziemię, jednak nie doznała jakichkolwiek obrażeń ciała. Mało tego, samodzielnie wstała i udała się za nim, czyniąc to chwilę później. Dodatkowo wskazać trzeba na małą wartość skradzionych rzeczy, odpowiadającą łącznej kwocie 540 złotych. Mając te wszystkie okoliczności na uwadze, a także biorąc pod uwagę postawę oskarżonego M. W. (1), który przyznał się do popełnienia tego czynu, wyraził skruchę i przeprosił pokrzywdzoną R. M. podczas rozprawy, zdaniem Sądu należało uznać, że popełnione przez niego przestępstwo stanowiło wypadek mniejszej wagi. Sąd oczywiście dostrzegł, że pokrzywdzona R. M. jest osobą w podeszłym wieku, jednak gdyby opierać jedynie na tym kwalifikowanie określonych zdarzeń, to należałoby przyjąć, że wypadek mniejszej wagi byłby instytucją jedynie formalnie istniejącą w kodeksie karnym, z czym nie sposób się zgodzić. Tym bardziej, że brak jakichkolwiek podstaw, że oskarżony M. W. (1) celowo wybrał osobę posiadającą takie właściwości.
Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 października 1996 r. w sprawie o sygn. akt V KKN 79/96, „przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw. Wypadek mniejszej wagi jest to bowiem uprzywilejowana postać czynu o znamionach przestępstwa typu podstawowego, charakteryzująca się przewagą łagodzących elementów przedmiotowo-podmiotowych”. Jak z kolei wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 kwietnia 1997 r. w sprawie o sygn. akt V KKN 6/97, „o tym czy rzeczywiście zachodzi wypadek mniejszej wagi rozboju określony w art. 210 § 1 1 k.k. decyduje ocena wszystkich znamion przedmiotowych i podmiotowych danego czynu, a ściślej ostateczny bilans wynikający z oceny owych znamion. Spośród znamion przedmiotowych istotne znaczenie mają zwłaszcza: sposób działania sprawcy, użyte przezeń środki, rodzaj dobra, w które godzi, charakter i rozmiar szkody wyrządzonej lub grożącej pokrzywdzonemu, czas, miejsce i inne okoliczności popełnienia rozboju itp. Znamiona podmiotowe to przede wszystkim stopień zawinienia oraz motywacja i cel działania sprawcy. Jeżeli rozpoznanie znamion czynu ujawni występowanie istotnych elementów łagodzących, zarówno przedmiotowych jak i podmiotowych, to wówczas dany czyn zakwalifikować należy jako wypadek mniejszej wagi przestępstwa rozboju, a nie jako podstawowy typ tego przestępstwa”. Powszechnie przyjmuje się, że kluczowa dla przyjęcia wypadku mniejszej wagi przy przestępstwie rozboju jest przede wszystkim wartość skradzionej rzeczy, rodzaj i natężenie użytych środków oraz stopień pokrzywdzenia ofiary.
Dlatego Sąd, biorąc pod uwagę okoliczności tego zdarzenia, uznał że przyjęcie, iż oskarżony M. W. (2) dopuścił się czynu z art. 280 § 1 kk byłoby rażąco nieprawidłowe, a wymierzenie mu będącej tego konsekwencją kary co najmniej 2 lat pozbawienia wolności byłoby rażąco niesprawiedliwe i nie mogłoby zostać zaakceptowane. Zwłaszcza w kontekście kary 6 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za dwie pozostałe kradzieże, które de facto różniły się od tej jedynie zastosowaniem opisanej wyżej przemocy, jak również kary łącznej 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzenie kary co najmniej 2 lat pozbawienia wolności w sytuacji, gdy suma kar jednostkowych wynosiła 3 lata i 4 miesiące budziłoby wątpliwości. Ponadto dysproporcja kar za poszczególne czyny, których społeczna szkodliwość jest porównywalna lub nieznacznie mniejsza, byłaby bardzo duża i nie dająca się racjonalnie uzasadnić. Z tych względów Sąd przyjął, że oskarżony M. W. (1) wyczerpał znamiona czynu z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 283 kk. Jednocześnie podkreślić trzeba, że sprawca rozboju będącego wypadkiem mniejszej wagi mu się liczyć z karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wymierzona oskarżonemu M. W. (1) na podstawie art. 283 kk kara 1 roku pozbawienia wolności zdaniem Sądu jest odpowiednią reakcją na zachowanie, którego się dopuścił, co należy podkreślić znacząco odbiegając od dolnej granicy zagrożenia, która wynosi 3 miesiące pozbawienia wolności. Wobec tego nie sposób przyjąć, żeby była zbyt łagodna.
Sąd w pełni podziela pogląd wyrażony w doktrynie, że istotna wypadku mniejszej wagi sprowadza się do szczególnej charakterystyki zachowania realizującego wszystkie znamiona przestępstwa określone w typie podstawowym, która sprawia, że taki czyn sprawcy stanowi przestępstwo zasługujące na łagodniejsze potraktowanie (łagodniejszą karę). Wypadek mniejszej wagi zachodzi wówczas, gdy okoliczności popełnienia czynu zabronionego wskazują, że z jednej strony sam czyn charakteryzuje się mniejszym stopniem społecznej szkodliwości, z drugiej zaś, jego sprawca nie jest na tyle niebezpieczny dla społeczeństwa, aby stosować wobec niego zwykłą karę przewidzianą za zrealizowane przez niego przestępstwo (Małgorzata Dąbrowska-Kardas, Piotr Kardas. Komentarz do art. 283 Kodeksu karnego). Mając powyższe na uwadze, należy rozważyć nie tylko to, czy zaistniałe zdarzenie powinno być uznane za typ podstawowy, czy uprzywilejowany, ale również, jaka kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Zdaniem Sądu taką karą jest kara 1 roku pozbawienia wolności.
Przestępstwo z art. 278 § 1 kk polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Grozi zza nie kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy od lat 5. Z kolei czyn z art. 279 § 1 kk odróżnia od niego to, że sprawca wchodzi w posiadanie rzeczy poprzez włamanie, to jest pokonanie materialnej przeszkody zabezpieczającej dostęp do mienia osobom nieuprawnionym. Wówczas musi się liczyć z karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Przy czym wypadek mniejszej wagi z art. 283 kk pozwala wymierzyć karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast przestępstwo z art. 288 § 1 kk sprowadza się do niszczenia, uszkadzania lub czynienia niezdatnej do użytku cudzej rzeczy. Zagrożenie w tym przypadku jest identyczne jak przy przestępstwie kradzieży. Zważywszy na to, że oskarżony M. W. (2), działając wspólnie i w porozumieniu z K. C., wziął z terenu stacji wymiany opon cztery koła samochodowe o łącznej wartości 1.000 złotych (czyn opisany w punkcie 2), nie ulega wątpliwości, że wiedział, że ma do czynienia z cudzym mieniem i działał z zamiarem postąpienia z nim jak właściciel. Mając na uwadze wszelkie okoliczności tego zdarzenia, w tym w szczególności sposób działania i wartość skradzionego mienia, Sąd uznał, że oskarżonemu M. W. (1), skazanemu na podstawie art. 278 § 1 kk, należy wymierzyć na podstawie tego przepisu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Z kolei skoro widział kłódki, metalową obudowę i plastikowe zaciski odkurzacza samochodowego, a mimo to podjął działania celem pokonania tych zabezpieczeń i zabierał z wnętrza pieniądze kolejno w kwocie 15 złotych (czyn opisany w punkcie 3), 10 złotych (czyn opisany w punkcie 4), 12 złotych (czyn opisany w punkcie 5) i 6 złotych (czyn opisany w punkcie 6), wiedział że środki finansowe stanowią czyjąś własność, wchodził w ich posiadanie dzięki włamaniu i postępował tak w celu ich przywłaszczenia. Przy czym przy czynie opisanym w punkcie 3 należało przyjąć, że oskarżony M. W. (1) wyczerpał również znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk. Straty w mieniu, które spowodował pokonując zabezpieczenie wyniosły bowiem aż 1.721.50 złotych, znacznie przekraczając wartość skradzionych pieniędzy. Uzasadniało to zatem kumulatywną kwalifikację tych przestępstw. Za odpowiednią reakcję na przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zb. z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk uznano wymierzoną na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 11 § 3 kk karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie Sąd uznał, że czyny opisane w punkcie 4, 5 i 6 zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i stanowią ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk, za które na podstawie art. 283 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzono mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Przy czym w odniesieniu do czynu opisanego w punkcie 4 należało przyjąć, że oskarżony M. W. (1) dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 10 złotych, a nie 30 złotych jak błędnie wskazano. Powyższe jednoznacznie wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego. Również w tym przypadku wymierzona kara nie może być uznania ani za zbyt łagodną, ani za zbyt surową.
To samo tyczy się czynu opisanego w punkcie 7, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 kk, za który Sąd wymierzył oskarżonemu M. W. (1) na tej podstawie karę 1 roku pozbawienia wolności. W przeciwieństwie do pozostałych kradzieży z włamaniem nie uznano go za wypadek mniejszej wagi, albowiem wartość skradzionego mienia wynosiła 2.700 złotych. Ponadto należy zwrócić uwagę na szczególną zuchwałość, przejawiającą się w dostaniu się do budynku mieszkalnego, jak również rodzaj zabranych rzeczy, to jest materiał budowlany.
Przestępstwo z art. 275 § 1 kk polega na posługiwaniu się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe, jak również kradzieży lub przywłaszczeniu takiego dokumentu. Z kolei czyn z art. 276 kk sprowadza się do niszczenia, uszkadzania, czynienia bezużytecznym, ukrywania lub usuwania dokumentu, którym nie ma się prawa wyłącznie rozporządzać. W obu przypadkach sprawca musi się liczyć z karą grzywny, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Z uwagi na to, że wartość rzeczy była niewielka, kradzieże pozostałych przedmiotów zakwalifikowano jako wykroczenia, przypisując oskarżonemu M. W. (1) jedynie zachowania polegające na kradzieżach dowodów osobistych i innych dokumentów. Jednocześnie Sąd uznał, że czyny opisane w punkcie 8 i 9 zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności i stanowią ciąg przestępstw z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, za które na podstawie art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął tu pod uwagę ilość przestępstw, jak również ich okoliczności.
Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk, połączył orzeczone wobec oskarżonego M. W. (1) kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu będzie ona stanowiła dla niego wystarczającą dolegliwość. Wprawdzie jest człowiekiem bardzo młodym, jednak ilość i rodzaj czynów, których się dopuścił musi się spotkać z odpowiednią reakcją. Tym bardziej, że jest uzależnionym (...) i przeznaczał na nie środki finansowe uzyskiwane z popełnianych przestępstw. Czyny będące przedmiotem niniejszej sprawy nie były jedynymi, których się dopuścił. Mimo że oskarżony M. W. (1) ma rodzinę, znajomych i dziewczynę, która stara się zmienić jego życie na lepsze, nie zapobiegło to wielokrotnemu wejściu przez niego w konflikt z prawem. Chcąc, żeby pobyt w zakładzie karnym spowodował całkowitą zmianę jego osoby, w tym w szczególności pomógł mu zwalczyć nałóg, Sąd na podstawie art. 62 kk orzekł terapeutyczny system wykonania kary pozbawienia wolności w związku z uzależnieniem od substancji psychotropowych. Jednocześnie, na podstawie art. 63 § 1 kk, zaliczono oskarżonemu M. W. (1) na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności czas zatrzymania od dnia (...)., godz. 7.28 do (...) r., godz. 9.40 i tymczasowego aresztowania od (...)., godz. 20.55 do dnia (...) r.
Dodatkowo Sąd, na podstawie art. 46 § 1 kk, orzekł wobec oskarżonego M. W. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę pokrzywdzonemu D. Ś. kwoty(...)złotych, a w całości poprzez zapłatę pokrzywdzonej R. M. kwoty (...) złotych, pokrzywdzonej A. R. kwoty (...) złotych i pokrzywdzonemu M. D. kwoty (...) złotych. Biorąc pod uwagę, że swoim zachowaniem oskarżony M. W. (1) spowodował straty w mieniu wskazanych osób, powinny być one zrekompensowane. Przy czym przy czynie popełnionym na szkodę D. Ś., który spowodował straty w kwocie (...) złotych, oskarżony M. W. (1) powinien naprawić ją w połowie. Pozostałą powinien zrekompensować K. C., który działał z nim wspólnie i w porozumieniu. Jego sprawa została wyłączona do odrębnego rozpoznania. Z kolei jeśli chodzi o czyn popełniony na szkodę M. D., to od kwoty (...)złotych należało odjąć kwotę (...) złotych, odpowiadającą wartości jednej paczki styropianu, która została odzyskana i powinna być mu zwrócona.
Ponadto, na podstawie art. 230 § 2 kpk, nakazano zwrócić oskarżonemu M. W. (1) dowód rzeczowy w postaci spodni dresowych, opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/406/16/P pod poz. 1, a pokrzywdzonemu M. D. dowód rzeczowy w postaci opakowania styropianu, opisany w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/406/16/P pod poz. 2. Zważywszy na to, że nie pochodziły one z przestępstw i nie służyły do ich popełnienia, należało je zwrócić właścicielom.
Na koniec, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk, zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę (...)złotych powiększoną o podatek od towarów i usług w kwocie (...) złotych tytułem udzielonej oskarżonemu M. W. (1) pomocy prawnej z urzędu. Obrońca reprezentował go zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym. Dlatego do wynagrodzenia za śledztwo w wysokości (...) złotych należało doliczyć wynagrodzenie za postępowanie zwyczajne w wysokości (...)złotych. Tak uzyskaną należność należało podwyższyć o podatek VAT.
Ponadto, na podstawie art. 624 § 1 kpk, Sąd zwolnił oskarżonego M. W. (1) od kosztów sądowych w całości, którymi obciążył Skarb Państwa. Biorąc pod uwagę, że był tymczasowo aresztowany od dnia(...) i nie pracował, będzie musiał odbyć karę pozbawienia wolności i także nie będzie uzyskiwał dochodów, obciążanie go tymi należnościami było zbędne. Tym bardziej, że musi naprawić szkody, które spowodował. Z pewnością wysokość tych środków finansowych będzie dla niego odczuwalna.