WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach w IV Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSO Sewer Skumiał
Protokolant: I. J.
w obecności Prokuratora Łukasza Mamcarczyka
po rozpoznaniu sprawy w dniach: 6.10.2014, 12.11.2014, 3.12.2014, 23.01.2015, 25.02.2015, 20.03.2015, 24.04.2015, 25.05.2015, 13.07.2015, 2.09.2015, 28.09.2015, 21.10.2015, 13.11.2015, 7.12.2015, 18.01.2016, 7.03.2016, 6.04.2016, 25.05.2016, 6.07.2016, 19.08.2016, 30.09.2016., 14.10.2016 i 28.10.2016r.

sprawy:

S. S. (1) (S.)
ur. (...) w R.
syna E. i B. zd. S.

oskarżonego o to, że:

1. w okresie od kwietnia 2008 roku do grudnia 2008 w R., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czynem ciągłym w realizacji z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu, poprzez sporządzenie fikcyjnych dokumentów dotyczących firm PHU (...) i PHU (...), pomógł A. K. i innym ustalonym osobom w doprowadzeniu, na podstawie fałszywej dokumentacji dotyczącej osiąganych z działalności przychodów, skali zatrudnienia pracowników, deklaracji podatkowych książki przychodów
i rozchodów, dokumentacji poświadczającej wykonywanie zleceń i współpracę z innymi firmami, do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez:

⚫

(...) S.A. we W., w postaci zestawu mebli „(...)” o wartości brutto 30 175 zł, zestawu komputerowego w postaci komputera przenośnego H., monitora, drukarki H. C. (...), zestaw głośników C. (...) – T. (...) z osprzętem o wartości brutto 4 294,00 zł na 2 sztuk komputerów przenośnych „T. (...)” o łącznej wartości brutto 9 198,00zł, zestawu komputerowego V. w postaci monitora P. (...), kompletu głośników C. I. o wartości brutto 13 797,00 zł., projektora multimedialnego „T.” (...) o wartości brutto 3 928,00zł.,
3 kompletów zestawów komputerowych V. w postaci monitora (...) P., drukarki L. (...) o wartości brutto 11 097,00 zł., zestawu komputerowego w postaci Notebooka S. (...), monitora o wartości brutto 4 499,00zł., urządzenia wielofunkcyjnego H. C. (...) o wartości 2 699,00 zł, wózka widłowego (...)-16 rok produkcji 2007 z firmy (...) S.C. o wartości brutto 85 400,00zł, samochodu osobowego „C. (...): r. prod. 2006 o wartości 81 000,00zł, 2 sztuk wózków widłowych K. (...) o łącznej wartości brutto 182 878,00zł,

⚫

(...) Sp. z o.o. w W. w postaci 2 sztuk wózków widłowych „K.” model (...), rok produkcji 2007 oraz model (...), rok produkcji 2007 o łącznej wartości brutto 204 960,00zł, zwyżki nożycowej U. (...) rok produkcji 2007 o wartości brutto 87 840,00zł, podnośnika nożycowego U. (...) rok produkcji 2007 o wartości brutto 87 840zł,

⚫

„(...)” Sp. z o.o. z siedzibą w W. i P.P.U.H. w postaci zestawu maszyn wulkanizacyjnych w postaci: montażownicy T. (...), wyważarki S. (...), montażownicy F. (...), klucza elektrycznego E. (...) podnośnika pn-hydr, agregatu sprężarkowego G. (...), podnośnika M. (...), T., (...), rozpieraka do opony economy, wyważarki (...) (...), myjki do kół W. (...) o łącznej wartości brutto 148 047,00zł, ładowarki Z. (...) o nr (...) o łącznej wartości netto 339 160,00zł,

⚫

„(...)” Sp. z o.o. w L., w postaci 54 400 metrów kwadratowych siatki szklanej 145 białej/32 (...), o łącznej wartości brutto 49 776,00 zł,

⚫

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. w postaci 90 000,00 metrów kwadratowych siatki podtynkowej „S.” (...)o wartości brutto 81 252,00zł,

⚫

(...) mieniem w postaci (...) (...) nr fabryczny (...) o wartości 268 097,12 zł, zagęszczarki D. (...) nr fabryczny (...) o wartości 35 474,29 zł, zagęszczarki D. (...)Ne fabryczny (...) o wartości 18 910,68 zł, oraz zagęszczarki (...) (...), nr fabryczny (...) o wartości 35 474,29 zł, koparko –ładowarki m-ki J. (...)o wartości brutto 292 727,53 zł, koparko-ładowarki m-ki J. (...) o wartości brutto 293 701,51zł,

⚫

(...) sp. z o.o. z siedzibą w W., w postaci koparki (...) M. (...). (...) nr fabryczny (...) o wartości 80 309,71 zł, przyczepa W. nr fabryczny (...) o wartości 5095,80 zł, zagęszczarki D. (...) nr fabryczny (...) o wartości 30 498,92 zł, zagęszczarki D. (...) nr fabryczny (...) o wartości 30 498,92 zł, powodując szkodę w mieniu m/w firm, tj. :

(...) w łącznej kwocie 428 965 zł,
(...) sp. z o.o. w W. w łącznej kwocie 380 640 zł,
„(...)” sp. z o.o. z siedzibą w W. w łącznej kwocie 487 207 zł,
„(...)” sp. z o.o. w L. w łącznej kwocie 49 776zł,
(...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w łącznej kwocie 81 252 zł,
(...) w łącznej kwocie 944 385,42 zł
(...) sp. z o.o. z siedzibą w W. w łącznej kwocie 146 403,45 zł

łącznej wartości 2 361 923,40 zł,
tj. o czyn z art. 270 § 1 kk i z art. 18 § 3 kk z zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk przy zast. Art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

stosując via art. 4 § 1 kk przepisy z daty czynu, orzeka :

1. uznaje oskarżonego S. S. (1) za winnego tego, że w okresie sierpnia, września i października 2008r. w R., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi – ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia przez nie korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, poprzez sporządzenie fikcyjnych dokumentów lub takowych wpisów (deklaracji podatkowej, dokumentacji zleceń, książki przychodów i rozchodów oraz potwierdzeń współpracy z innymi firmami) – istotnych z punktu widzenia starania się o zawarcie umów leasingowych - dla firmy (...) R. B., pomógł im w doprowadzeniu firm leasingowych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości – łącznie 236.262,71 zł, a to: (...) S.A. w postaci trzech zagęszczarek o nr. fabrycznych (...), (...) i (...) o łącznej wartości 89.859,26 zł oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w postaci mini koparki nr fabryczny (...), przyczepy W. nr fabryczny (...) oraz dwóch zagęszczarek o nr. fabrycznych (...) i (...) o łącznej wartości 146.403,45 zł, to jest występku z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu art. 294 § 1 kk, art. 11 § 2 kk i art. 12 kk i za to na mocy art. 19 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk oraz art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazuje go na karę 1 (jeden) roku i 3 (trzy) miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 (sto) stawek dziennych grzywny przy stawce równoważnej kwocie 100 (sto) złotych;

2. na mocy art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt. 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wyżej kary pozbawienia wolności na okres próby 3 (trzy) lat;

3. na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny zatrzymanie w dniu 29 czerwca 2012r., uznając tym samym za uiszczone dwie stawki dzienne grzywny;

4. na mocy art. 2 i 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych i art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, a to: opłatę w wysokości 2300 (dwa tysiące trzysta) oraz wydatki poniesione dotychczas w sprawie w wysokości 170 (sto siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IV K 130/14

UZASADNIENIE

S. S. (1) w 2008r. pracował w R. w firmie zajmującej się profesjonalną obsługą rachunkową podmiotów gospodarczych. W trakcie świadczenia usług, do portfela jego klientów trafiła firma (...) R. B.(najprawdopodobniej założona w celach przestępczych – toczą się i toczyły przed SO w K. na tę okoliczność odrębne postępowania; odpisy wyroków k – 1908 do 1929). Współpraca miała charakter niestały i skromnie płatny, niemniej na życzenie A. K. oskarżony wystawił w okresie od sierpnia do października 2008r. zawierające nieprawdę dokumenty w postaci deklaracji podatkowej, dokumentacji zleceń, książki przychodów i rozchodów oraz potwierdzeń współpracy z innymi firmami, ze świadomością, iż mają one posłużyć do uwiarygodniania tego podmiotu podczas zawierania umów leasingowych. Tak wytworzone dokumenty były okazywane przez przedstawicieli firmy (...) i składane do dokumentacji leasingowej w formie uwierzytelnionych odpisów i, kreując standing leasingobiorcy, umożliwiły zawarcie przez inne niż oskarżony osoby transakcji, a to: z (...) S.A. na dzierżawę sprzętu budowlanego w postaci trzech zagęszczarek o nr. fabrycznych (...), (...) i (...) o łącznej wartości 89.859,26 zł oraz z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na sprzęt budowlany w postaci mini koparki nr fabryczny (...), przyczepy W. nr fabryczny (...) oraz dwóch zagęszczarek o nr. fabrycznych (...) i (...) o łącznej wartości 146.403,45 zł. W sumie, wartość leasingowanego sprzętu wyniosła 236.262,71 zł. Z kontraktu wywiązywały się li tylko firmy leasingowe, natomiast firma (...) już nie, przy czym nie tylko poprzez niespłacanie rat ale i ukrycie lub wyzbycie się przedmiotów leasingu ( na marginesie zaznaczyć należy, iż około 95 % materiału dowodowego zawnioskowanego aktem oskarżenie i tyleż części uzasadnienia aktu oskarżenia poświęcone jest przestępstwom wyłudzenia wyspecyfikowanych rzeczy w ramach zawieranych umów leasingowych, przez inne niż oskarżony osoby, którym postawiono w wyłączonych postępowaniach odrębne zarzuty, natomiast tut. Sąd koncentruje się na zjawiskowej ich formie – pomocnictwa zarzucanego S. S. (1), które miało poprzedzać i ułatwić cudze czyny).

Powyższe ustalono w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego ( k – 1869 do 1870, 1638 do 1642, 1651, 1658 do 1660) , zeznania świadków: R. B. ( k - 1419-1428), T. M. (k – 1886, 1887, 1415 do 1418 ), I. B. (k - 1452-1474), T. K. ( k -1429-1440), H. B. ( odezwa VII Ko 1415/15 oraz k – 1475 do 1485 ), J. W. ( k – 2233v, 1339 do 1341 ) oraz dokumentację leasingową (...) S.A. nr (...) (k - 1131-1133) oraz (...) Sp. z o.o. nr (...), (...) i (...) (k – 1317 do 1324), jak też pozostałe dokumenty dotyczące firmy (...), w tym jej transakcji leasingowych.

Oskarżony w swych wyjaśnieniach częściowo przyznał się do zarzucanego mu czynu, potwierdzając swój udział w intelektualnym fałszowaniu dokumentacji na potrzeby umów leasingowych zawieranych przez firmę (...), podnosząc iż robił to na prośbę A. K., za niewielkie wynagrodzenie (łącznie około 2.000 zł) – mieszczące się w sumie należności za obsługę księgowo-rachunkową, a po zorientowaniu się w rozmiarach procederu wyłudzeń leasingowych – wycofał się ze współpracy. Zaprzeczył natomiast fingowaniu dokumentów na potrzeby firmy PPHU (...).

Wyjaśnienia oskarżonego pokrywają się z ustaleniami Sądu, zarówno co jego udziału – pomocnictwa wyłudzeń przedmiotów leasingu dokonywanych przez osoby trzecie za „pomocą” firmy (...) – jak i zakresu tej specyficznej pomocy. Oczywistym jest, że oskarżony starał się jak najbardziej zminimalizować swoją rolę i zakres świadomości, natomiast obiektywny przebieg tej współpracy nakreśliły osoby – bezpośredni beneficjenci przestępstw wyłudzeń dzierżawionych maszyn. W pełni podzielono tę część wyjaśnień oskarżonego, w której wyparł się podobnej „działalności” dla firmy PHU „(...)”. Podkreślić już w tym miejscu należy, iż Oskarżyciel Publiczny był na etapie stawiania zarzutów i kierowania aktu oskarżenia władny do skomponowania obszerniejszego opisu czynu (uzupełniając go o wątek firmy „(...)”) opierając swą tezę o koincydencję czasową, liczną tożsamość osób działających zarówno pod szyldem (...) jak i (...) oraz twierdzenia o możliwej „pomocy” oskarżonego przy szeregu innych wyłudzeń; te ostatnie zostały zdyskredytowane przez depozycje o tym, że część dokumentów wytworzonych przez oskarżonego, bez jego wiedzy a zatem świadomości, została wykorzystana do innych elementów czynu przestępczego, przy innych leasingach, co było możliwe dzięki temu, że leasingodawcy zadowalali się uwierzytelnionymi kopiami.

Świadek M. zeznał, iż brał udział w wyłudzeniach przedmiotów leasingowych w ramach umów zawieranych przez (...), czyniąc to w porozumieniu z K. i B. i B.. Za sprawy fałszywych dokumentów księgowych „odpowiadał” K.. On sam dobrowolnie poddał się karze. Oskarżonego nigdy nie poznał.

Jego relacja potwierdza, że doszło do przestępstw doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez firmy leasingowe przy wykorzystaniu firmy (...) i „załatwionych” w tym celu fałszywych dokumentów. Wiarygodności świadkowi dodaje fakt, że swoimi twierdzeniami składał samooskarżenie.

A. K. skorzystał z prawa odmowy zeznań ( k – 1992v, odczytano 1445-46); jego lakoniczne wyjaśnienia, gdzie nie pada nawet nazwisko S. S. (1) ani nie jest poruszany modus operandi czynów, w których miał pomagać oskarżony, sprawiają iż relacja zawarta w wyjaśnieniach oskarżonego w niniejszej sprawie nie ma w tym zakresie kontrdowodu.

R. B. ( k. 1419-1428), „właściciel” firmy (...); nie wiedział kto przygotowywał dokumenty; szczegółowo opisał natomiast poszczególne przypadki wyłudzeń przedmiotów leasingów, a tym samym, z uwagi na elementy samooskarżenia i zgodność depozycji z materiałem dokumentarnym, okazał się wiarygodnym.

T. K. (k. 1429-1440), odnośnie zarzutów postawionych oskarżonemu wypowiada się na karcie 1434, gdzie w kontekście wyłudzeń na firmę (...) mówi, że raz był w R. gdzie spotkali się (on i I. B.) z zatrudnionym w biurze doradztwa podatkowego mężczyzną, który dostarczył dokumenty potwierdzające rzekomą współpracę (...) z innymi firmami. Na karcie 1437 wspomina, że I. miał te sfałszowane dokumenty ale w firmach lesaingowych składało się uwierzytelnione kopie, zaś na karcie 1440 rozpoznał oskarżonego jako osobę sporządzającą fałszywe dokumenty, ale przyznaje, że A. i B. na podstawie tych dokumentów tworzyli nowe. Jego relacja to szczegółowy opis działania całego szeregu osób, dzięki którym dochodziło do wyłudzeń leasingowych; pokrótce lecz kategorycznie opisuje rolę S. S. (1), jak też rozpoznaje jego wizerunek; istotne i cenne z punktu widzenia wiarygodności oraz korekty opisu czynu jest jego stwierdzenie o kopiowaniu tych „lewych” dokumentów i wykorzystywaniu ich przy innych leasingach, co potwierdza słowa oskarżonego o ograniczonej częściowo świadomości w zakresie możliwości wykorzystania wytworzonych przezeń nieprawdziwych dokumentów.

Podobnie relacjonuje swoją wiedzę I. B. (k. 1452-1474). I tak na karcie 1454 mówi, że sam dzwonił do firm leasingowych i wypytywał o dokumenty potrzebne do transakcji; po przekazaniu tej „listy” K., pojechalirazem do R. do mężczyzny o imieniu S., który w rozmowie wysłuchał, jakie dokumenty i o jakiej treści są niezbędne i przygotował je w dwadzieścia minut, wiedząc, że są tam fałszywe dane i czemu mają służyć. Na karcie 1458 rozwinął wątek leasingu (...) i uzupełniania dokumentów, w co oskarżony miał się zaangażować do tego stopnia, iż nawet dzwonił do leasingodawcy z pytaniem, jakich dokumentów jeszcze brakuje; na k. 1467 potwierdził, że wśród osób powiązanych z wyłudzeniami przez R. był S. z R., który przygotowywał fałszywe dokumenty; S. miał dobrze wiedział, że R. zajmuje się wyłudzaniem leasingów; wątek fałszowania dokumentów przez S. rozwinął też na karcie 1469. Relacja tego świadka zawiera sporo weryfikowalnych przez inne dowody (choćby dokumenty i zeznania K.) szczegółów, świadczących o dobrej znajomości całego przestępczego procederu, w szczególności udziale i roli poszczególnych, zaangażowanych w to osób. Podkreślić należy, iż B. nie pomija ani nie marginalizuje swojej roli, co w oczywisty sposób czyni jego relację wiarygodną. Waga tej relacji jest niezmiernie istotna dla oceny strony podmiotowej czynu przypisanego oskarżonemu, czyli jego świadomości w zakresie wykorzystania nieprawdziwych dokumentów do przestępstwa wyłudzenia i swoistego zaangażowania po stronie sprawców, którym udzielał pomocy nawet przekraczającej samo fałszerstwo (kwestia dzwonienia do firm leasingowych aby ustalić dokładnie jakie dokumenty są potrzebne; w domyśle, jakie należy sfałszować aby osiągnąć zamierzony efekt).

J. W. - pracownik z P. – kojarzył zdarzenia ale bez udziału oskarżonego; opisał model postępowania podczas negocjacji i zawierania umów leasingowych; istotność jego zeznań, poza potwierdzeniem pokrzywdzenia (...), zawiera się we wskazaniu jakie dokumenty są w tym gospodarczym procesie istotne, a były wśród nich te sfałszowane przez oskarżonego.

P. D. ( k – 1212, 1447 do 1451 ) – „właściciel” firmy PPHU „(...)” nic nie wie o oskarżonym i jego roli; dokumenty, które posłużyły do wyłudzenia przedmiotów leasingu przywozili inni; przyznał się do swoich zarzutów. A rebour, nieznajomość oskarżonego przez tak istotną osobę reprezentującą i uosabiającą firmę „(...)”, wpisuje się w pominięcie tych wyłudzeń w opisie czynu przypisanego ostatecznie S. S. (1).

Świadek M. A. ( k – 1966 i 1486 do 1492 ) „działał” tylko w ramach firmy „(...)”; podobnie jak D. , nie wie od kogo były dokumenty bo załatwiał je K..

H. B. (k. 1475-1485) „działał” tylko w ramach PPHU (...), nic nie wspominał o oskarżonym

D. R. (k. 1441-1444) Wyłudzał tylko w ramach PPHU (...) a nie dla R.; nic nie wspominał o oskarżonym

Pozostali świadkowie:

S., D., C., J., P., B., D., S., O., T., S., W. – opisali „historie” zawierania i próby egzekwowania umów leasingowych zawieranych przez stosowne podmioty z firmą PPHU „(...)”. Nie mieli oni kontaktu z oskarżonym; żadne z nich nie zetknęło się z jego nazwiskiem czy choćby dokumentem przez niego sygnowanym; ich zeznania słią rzeczy odnoszą się do „głównego” wątku sprawy, czyli zaistniałych zdarzeń, w wyniku których ich firmy poniosły straty, natomiast nie wnoszą niczego istotnego w zakresie odpowiedzialności oskarżonego.

Podobnie zeznania K. – pracownika (...) (wątek R.), opisują przebieg nieudanych z perspektywy skutków zobowiązań leasingowych, natomiast nie poruszają „tematu” oskarżonego.

Przeprowadzone rekwizycje i uzyskane odezwy: IV Ko 3421/15, IV Ko 3464/15, V Ko 3190/15, III Ko 3480/15, II Ko 363/15, IV Ko 3421/15, VII Ko 1415/15, II Ko 2175/15, VII Ko 2318/15, VI Ko 2317/15, II Ko 2407/15, w ramach których przesłuchano świadków: M., W., M., K., K., N., P., S., , M., Ś. i N., pozwoliły na uzyskanie opisu „historii” zawierania i próby egzekwowania umów leasingowych zawieranych przez stosowne podmioty z firmą PPHU „(...)” oraz (...), z zaznaczeniem iż świadkowie ci nie mieli kontaktu z oskarżonym; żadne z nich nie zetknęło się z jego nazwiskiem czy choćby dokumentem przez niego sygnowanym; ich zeznania siłą rzeczy odnoszą się do „głównego” wątku sprawy, czyli zaistniałych zdarzeń, w wyniku których ich firmy poniosły straty, natomiast nie wnoszą niczego istotnego w zakresie odpowiedzialności oskarżonego.

Pozostały, dokumentarny materiał dowodowy, ujawniony na jednej z ostatnich rozpraw bez odczytywania, nie budził kontrowersji żadnej ze stron, choć z wyjątkiem materiałów obrazujących przypisane finalnie oskarżonemu pomocnictwo do wyłudzenia przedmiotów leasingu przy wykorzystania firmy (...), pozostałe obrazowały przestępczy, szerszy proceder sprawców odpowiadających w innych procesach (jak wspomniano wyżej akta niniejszej sprawy są siłą rzeczy w dużej mierze kopią tamtych postępowań).

Reasumując, zgromadzony i przeanalizowany w kontekście odpowiedzialności oskarżonego materiał dowodowy pozwolił na przypisanie oskarżonemu czynu polegającego na tym, że w okresie sierpnia, września i października 2008r. w R., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi – ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia przez nie korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, poprzez sporządzenie fikcyjnych dokumentów lub takowych wpisów (deklaracji podatkowej, dokumentacji zleceń, książki przychodów i rozchodów oraz potwierdzeń współpracy z innymi firmami) – istotnych z punktu widzenia starania się o zawarcie umów leasingowych - dla firmy (...) R. B., pomógł im w doprowadzeniu firm leasingowych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości – łącznie 236.262,71 zł, a to: (...) S.A. w postaci trzech zagęszczarek o nr. fabrycznych (...), (...) i (...) o łącznej wartości 89.859,26 zł oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w postaci mini koparki nr fabryczny (...), przyczepy W. nr fabryczny (...) oraz dwóch zagęszczarek o nr. fabrycznych (...) i (...) o łącznej wartości 146.403,45 zł.

Analizując to zachowanie pod kątem wyczerpania ustawowych znamion czynu zabronionego, zakwalifikowano to przestępstwo jako występek z art. 18 § 3 kk ( zjawiskowa forma pomocnictwa polegająca w konkretnym przypadku na przygotowaniu zawierających nieprawdę dokumentów co umożliwiło dalszy pochód przestępstwa) w zw. z art. 297 § 1 kk ( sfałszowane dokumenty, przedłożone w firmach leasingowych stanowiły warunek sine qua non do zawarcia umów i uzyskania przedmiotów leasingu) i art. 286 § 1 kk ( już w założeniu sprawcy nie mieli zamiaru wywiązania się z umów i przywłaszczyli przedmioty, doprowadzając pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem) przy zastosowaniu art. 294 § 1 kk ( znacznej wartości – która w dacie czynu zaczynała się od dwustukrotności najniższego wynagrodzenia, ergo 1126 zł razy 200 = 225.200 zł a w przedmiotowej sprawie szkoda wyniosła 236.262,71 zł) , art. 11 § 2 kk ( jeden czyn wyczerpujący znamiona dwóch lub więcej przepisów) i art. 12 kk ( czyn ciągły).

Podmiotowo działanie oskarżonego cechuje umyślność, przy czym wprawdzie przestępstwa określone w art. 286 § 1 k.k. i w art. 297 § 1 k.k., jako charakteryzujące się celem działania, należą do tzw. przestępstw kierunkowych, co oznacza, że mogą być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, to jednak w wypadkach ich form zjawiskowych określonych w art. 18 § 3 k.k. wystarczające jest wykazanie po stronie współdziałającego pomocnika zamiaru ewentualnego (tak SN w wyroku z dnia 13.10.2013, sygn.. akt III KK 184/13, publ. OSNKW 2014/2/15), a przynajmniej taki stopień świadomości (zatem zawinienia) można wysnuć zarówno z wyjaśnień oskarżonego, jak i obciążających go depozycji sprawców „głównych”.

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny. Świadczy o tym naruszenie różnorodzajowych dóbr, a to: pewności dokumentów, zaufania w obrocie, wreszcie mienia. Podnosi jego poziom działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, przez kilka miesięcy oraz na szkodę dwóch podmiotów. Bardzo istotne jest to, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu naruszając etos profesjonalnego doradcy podatkowego ( jakkolwiek z uwagi na upływ czasu nie rozważano wymierzenia środka karnego – zakazu wykonywania tego zawodu, to wzięto tę okoliczność pod uwagę zarówno przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości jak i wymiarze kary – nie tylko samoistnej grzywny ale i kary pozbawienia wolności, choć w formie probacyjnej).

Kierując się dyrektywami wymiaru kar zawartymi w art. 53 kk, na mocy art. 19 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 3 kk oraz art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazano S. S. (1) na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz 100 stawek dziennych grzywny przy stawce równoważnej kwocie 100 złotych. W świetle kwantyfikatorów dotyczących tego elementu ferowania wyroków, kara pozbawienia wolności orzeczona została niemalże w dolnej ustawowej granicy. Wpłynęła na to: zjawiskowa forma przestępstwa – pomocnictwo; niższy stopień zawinienia, niewielka osiągnięta korzyść majątkowa i przyznanie się oskarżonego, co zawsze jest oznaką skruchy i refleksji. „Dodatkowe” trzy miesiące ponad dolną granicę to efekt konieczności napiętnowania wspomnianej już okoliczności – wykonywania profesjonalnego doradztwa podatkowego, co podwyższa także kryteria wymogów wobec takiej osoby.

Uprzednia i następcza niekaralność ( vide dane o karalności k – 1682) z jednej strony wskazują na incydentalność zdarzenia w życiu oskarżonego a z drugiej rysują pozytywną prognozę społeczno-kryminologiczną co zaowocowało warunkowym zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby trzech lat, który będzie dodatkowym czasem utrwalania pozytywnego funkcjonowania oskarżonego i pozwoli zarazem na ograniczona ale skuteczną kontrolę tego procesu przez Sąd.

Probacyjny charakter kary pozbawienia wolności skłonił Sąd do urealnienia sankcji poprzez wymierzenie kary grzywny (obok kary pozbawienia wolności – działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – nieważne, że głównymi beneficjentami były inne osoby. Miarkując jej wysokość – realnie 10.000 zł – Sąd kierował się wypadkową: wysokości szkody, osiągniętej korzyści oraz finansowymi możliwościami oskarżonego (wszak czynnego zawodowo), jak też wziął pod uwagę by stanowiła ona odczuwalną dolegliwość, mającą na celu wzmocnienie przeświadczenia u oskarżonego o nieopłacalności (nomen omen) przestępczego procederu.

Na mocy art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny zatrzymanie w dniu 29 czerwca 2012r., uznając tym samym za uiszczone dwie stawki dzienne grzywny.

Konsekwencją skazania było obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi, a to: opłatą w wysokości 2300 zł oraz wydatków poniesionych dotychczas w sprawie przez Skarb Państwa w wysokości 170 złotych. Jednocześnie Sąd wstępnie sygnalizuje, odnosząc się do wniosku złożonego podczas mów końcowych, iż nie dopatrzył się w istniejącym stanie prawnym możliwości zasądzenia na rzecz oskarżonego zwrotu nawet części kosztów zastępstwa adwokackiego, jako że jedynie zmodyfikowano opis czynu zarzucanego, co i tak oznacza li tylko skazanie, natomiast nie został on formalnie uniewinniony w całości lub części – a jedynie takie orzeczenie dawałoby podstawę do stosownej „rekompensaty” (wydane zostanie zresztą w tej materii odrębne postanowienie z uwagi na złożenie dodatkowego wniosku w tej materii).