Sygn. akt IV K 30/17
Dnia 11 kwietnia 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie IV Wydział Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Katarzyna Religa
Protokolant: Katarzyna Łuczak
Po rozpoznaniu w dniu 11.04.2017r. sprawy:
A. Ł. syna J. i H. urodz. (...) w W.;
oskarżonego o to, że:
w dniu 08 listopada 2016r. w W. jadąc T. (...) kierował samochodem marki F. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości przy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I – 1,41 mg/l, II – 1,45 mg/l, III – 1,28 mg/l, IV – 1,30 mg/l, V – 1,27 mg/l przy czym czynu tego dokonał będąc prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy w Legionowie sygn. akt II K 454/16 tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 kk;
orzeka:
1. oskarżonego A. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podst. art. 178a § 1 i 4 kk skazuje oskarżonego a na podst. art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;
2. na podst. art. 63 § 1 i 5 kk zalicza na poczet orzeczonej kary okres zatrzymania oskarżonego od dnia 08.11.2016r. godz. 20.00 do dnia 09.11.2016r. godz. 15.30;
3. na podst. art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;
4. na podst. art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;
5. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych opłaty oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.
Sygn. akt IV K 30/17
Na podstawie materiału dowodowego ujawnionego w trakcie rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 08 listopada 2016r. około godziny 16.00 A. S. poruszał się swoim samochodem marki A. T. (...) w W. w kierunku M.. Około godziny 16.25 na wysokości wiaduktu przy ul. (...), zauważył pojazd marki F. (...), którego kierowca poruszał się slalomem, raz jezdnią, raz chodnikiem, w pewnym momencie o mało nie zderzył się z wiatą przystankową. Samochodem kierował oskarżony A. Ł., który znajdował się w stanie nietrzeźwości. A. S. postanowił zatrzymać ww. pojazd i skręcając w stronę ronda zajechał drogę kierującemu. Po zatrzymaniu się pojazdu A. S. podbiegł do kierującego F. i poczuł od niego silną woń alkoholu. A. S. zadzwonił po Policję. Funkcjonariusze Policji, którzy przyjechali na miejsce zdarzenia przebadali oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badania wykazały: I badanie – 1,41 mg/l, II badanie – 1,45 mg/l. Kolejne badania zostały przeprowadzone na KP T. gdzie wyniki były następujące: I badanie – 1,28 mg/l, II badanie – 1,30 mg/l, III badanie – 1,27 mg/l.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie II Wydział Karny z dnia 29.07.2016r. (sygn. akt II K 454/16) A. Ł. został skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk na karę ograniczenia wolności. Orzeczono też wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat próby. Wyrok uprawomocnił się w dniu 06.08.2016r.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego (k. 22; 61); zeznań świadków: A. S. (k. 62-63; 9); J. C. (k. 15); protokołu użycia alkometru (k. 3-4); protokołu zatrzymania (k. 5); świadectwa wzorcowania (k. 8); odpisu wyroku (k. 41-42).
Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 08 listopada 2016r. o godz. 14.00 spożywał alkohol w postaci wódki. Wypił niecałą butelkę. Następnie około godz. 16.00 wsiadł do samochodu i udał się w kierunku ul. (...) na spotkanie biznesowe. W czasie dojazdu został zatrzymany przez innego kierowcę. Ten kierowca wezwał Policję. Policjanci przeprowadzili badanie na trzeźwość, które wykazało, że jest pijany. W kwietniu był zatrzymany za to samo, miał zatrzymane prawo jazdy. Żałuje tego co się stało (k. 22). Przed Sądem oskarżony również przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił, że stało się jak się stało. Wydarzyła się sytuacja, która jest karygodna i musi ponieść konsekwencje. Od momentu kiedy ta sytuacja się wydarzyła jego życie całkowicie się odwróciło. Dzieci odeszły, odsunęły się. Powiedziały, że nie chcą mieć kontaktu z takim człowiekiem. W dniu urodzin dokonał zaszycia. Od tamtej pory nie miał alkoholu w ustach. Na pewno będzie się starał żeby taka sytuacja nie powtórzyła się. Złożył takie zobowiązanie rodzinie (k. 61).
Sąd zważył co następuje:
Wina oskarżonego i okoliczności popełnienia zarzuconego mu czynu nie budzą wątpliwości. Świadczą o tym zgromadzone w sprawie dowody, które wzajemnie się uzupełniają. Oskarżony nie kwestionował ani stanu nietrzeźwości ani też faktu kierowania pojazdem. Jak wynika z treści wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, wypił dużą ilość wódki po czym wsiadł do samochodu. Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom albowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków, którzy są osobami obcymi wobec oskarżonego i nie mieli powodów aby zeznawać nieprawdę. Wprawdzie świadek S. początkowo opisał zdarzenie inaczej, jednak po chwili okazało się, że opowiada o innym zdarzeniu, którego również był świadkiem. Wprawdzie początkowo świadek nie zeznał o agresji oskarżonego, jednak wytłumaczył to zdenerwowaniem i koniecznością szukania opiekunki do dziecka na czas całej interwencji. Zresztą ta okoliczność w jaki sposób oskarżony zachowywał się po zatrzymaniu go nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadka C., jest on funkcjonariuszem Policji i zeznawał na okoliczność podjętej interwencji w ramach obowiązków służbowych. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Zostały one odczytane w trybie art. 392 kpk.
Sąd zaliczył w poczet materiału dowodowego pozostałe dokumenty w tym protokół użycia alkometru, świadectwo wzorcowania oraz protokół zatrzymania, odpis wyroku i dane o karalności. Nie ma podstaw do kwestionowania wiarygodności i rzetelności sporządzenia ww. dokumentów.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 i 4 kk. Oskarżony był uprzednio karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Następnie w dniu 08 listopada 2016r. poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości. Tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona ww. przestępstwa. Wina oskarżonego nie może budzić wątpliwości. Oskarżony w krótkim czasie po spożyciu znacznej ilości alkoholu wsiadł do samochodu z zamiarem kierowania nim stąd miał świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze okoliczności obciążające i łagodzące. Do tych pierwszych zaliczyć należy krótki czas jaki upłynął między wyrokiem skazującym w sprawie SR w Legionowie a popełnieniem kolejnego takiego samego przestępstwa. Zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu była bardzo wysoka. Jak wynika z treści zeznań świadka S., oskarżony stwarzał ogromne zagrożenie na drodze, gdyż w pewnym momencie nawet mógł zderzyć się z wiatą przystankową. Tym samym oskarżony zagrażał nie tylko innym kierującym czy też pasażerom pojazdów ale również pieszym znajdującym się na przystanku. Oskarżony poruszał się pojazdem jedną z głównych ulic (...) w porze dnia, kiedy na tej właśnie ulicy odbywa się wzmożony ruch pojazdów. Oskarżony był wielokrotnie karany za wykroczenia drogowe.
Okolicznością łagodzącą jest przyznanie się do winy i złożenie wyjaśnień.
Mając na uwadze szereg okoliczności obciążających, omówionych powyżej, w ocenie Sądu jedynie kara bezwzględna pozbawienia wolności będzie adekwatna do winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Tylko taka kara spełni cele zarówno jeśli chodzi o prewencję indywidualną jak i ogólną. Mając na uwadze, że oskarżony przyznał się oraz nie był karany za inne przestępstwa poza art. 178a § 1 kk, Sąd wymierzył mu karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.
Orzeczono też w przedmiocie zaliczenia okresu zatrzymania na poczet kary a także orzeczono dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów zgodnie z treścią art. 42 § 3 kk. W przedmiotowej sprawie nie ujawniły się okoliczności uzasadniające, że zachodzi wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami o jakim mowa w ww. artykule.
Orzeczono też obligatoryjne świadczenie pieniężne o jakim mowa w treści przepisu art. 43a § 2 kk.
O kosztach orzeczono na podst. art. 627 kpk, art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r.