POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

W pozwie , złożonym dnia 11 stycznia 2017 roku , J. R. domagał się obniżenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 27 stycznia 2016 roku w sprawie o sygn. akt V C 756/15 z kwot po 600 złotych miesięcznie do kwot po 200 złotych miesięcznie , w uzasadnieniu podnosząc , że zmniejszyły się jego dochody z powodu zaniechania pobierania ich za lokal użytkowy w kwotach po 900 złotych miesięcznie , co było spowodowane zachowaniem pozwanej , która nachodziła najemczynię i domagała się od niej połowy czynszu najmu . Podniósł także , że został wyrzucony z dotychczas zajmowanego wspólnie z żoną domu i zamieszkał w lokalu w S. o powierzchni około 20 metrów kwadratowych , ponadto nadal posiada do spłaty szereg zobowiązań kredytowych , których w obecnej sytuacji nie jest w stanie spłacać .

We wniosku , złożonym dnia 03 marca 2017 roku , domagał się udzielenia zabezpieczenia , poprzez obniżenie alimentów z kwot po 600 do kwot po 300 złotych miesięcznie , w uzasadnieniu przywołując te same argumenty co wskazane w pozwie a nadto podnosząc , że pozwana skierowała wyrok Sądu Okręgowego w Elblągu do postępowania egzekucyjnego , co spowodowało , że obecnie miesięcznie uzyskuje kwoty po 646,56 złotych , z których nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb .

W odpowiedzi na pozew , złożonej dnia 06 marca 2017 roku , pozwana domagała się jego oddalenia w całości , w uzasadnieniu podnosząc , że nie zaszły po stronie powoda zmiany uzasadniające jego żądanie , bowiem nadal pobiera emeryturę w kwotach po 2381 złotych miesięcznie , nadal dysponuje majątkiem , którego strony dorobiły się wspólnie : lokalem użytkowym przy ul. (...) w E. , który może wynająć , zaprzeczyła , aby to przez jej działania powód utracił wskazane źródło dochodu . Ponadto argumentowała , że pozwany przemilczał prowadzenie handlu obwoźnego galanterią skórzaną , z którego – w jej ocenie – osiąga dochody rzędu 2000 złotych miesięcznie . Wskazała także , że wzrosły jej usprawiedliwione potrzeby w związku z pogarszającym się stanem zdrowia : na leczenie i rehabilitację w skali miesiąca przeznacza kwoty po 260 złotych , nadto w 2016 roku koszt leków wyniósł kwotę 2273,89 złotych . Poza tym ponosi koszty eksploatacji domu , w którym zamieszkuje : zużytej wody , odprowadzania ścieków , zużytego gazu , energii elektrycznej , wywozu śmieci , podatku od nieruchomości i ubezpieczenia domu w połowie z synem stron , który jest współwłaścicielem do 1/2 domu , w którym zamieszkuje . Podniosła , iż spłaca także pożyczkę w ratach po 114 złotych miesięcznie . Ponadto spłaciła kwotę 2237,38 złotych , tytułem zaciągniętego przez strony kredytu . Opłaca również przeglądy kominiarskie i dokonuje zakupu węgla celem ogrzania domu , natomiast jej dochody wynoszą kwoty po 1650,73 złotych miesięcznie , w tym zasiłek pielęgnacyjny .

Sąd ustalił , co następuje :

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 27 stycznia 2016 roku związek małżeński M. i J. R. rozwiązano przez rozwód z winy J. R. , od którego jednocześnie zasądzono alimenty na rzecz M. R. w kwotach po 600 złotych miesięcznie , płatnych do dnia 15 każdego miesiąca do jej rąk , wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , oddalając jednocześnie żądanie M. R. co do alimentów w pozostałej części .

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 07 czerwca 2016 roku oddalono apelację J. R. od powyższego rozstrzygnięcia .

W tamtym czasie strony zamieszkiwały wspólnie do stycznia 2017 roku w domu stanowiącym w połowie ich majątek wspólny , zaś powód dysponował mieszkaniem w S. oraz lokalem użytkowym w E. . Dochody z wynajmowania mieszkania i lokalu były pobierane przez powoda , z tym , że dochody z tytułu wynajmowania lokalu w S. konsumowały wydatki czynione przez powoda na wskazany lokal z tytułu czynszu i energii elektrycznej w kwotach po 237 złotych miesięcznie . Z kolei za lokal w E. J. R. osiągał dochód w kwotach po około 900 złotych miesięcznie (1100 złotych brutto , z której to kwoty opłacał należny podatek) .

Powód pobierał emeryturę w kwotach po 2376,53 złotych miesięcznie , uzyskiwał dochody z tytułu handlu obwoźnego artykułami przemysłowymi w kwotach po około 300 złotych miesięcznie (od kwietnia 2016 roku zawiesił prowadzenie wskazanej działalności) . Spłacał raty kredytów w łącznej wysokości po 1540 złotych miesięcznie (w tym w kwotach po 540 złotych miesięcznie z tytułu kredytu zaciągniętego wspólnie z pozwaną) .

Z kolei pozwana M. R. utrzymywała się z emerytury w kwotach po 1650 złotych miesięcznie , wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym , otrzymywała także od jednego z synów kwoty po 500 złotych miesięcznie , zaś od drugiego - zakupy . Spłacała pożyczkę zaciągniętą w okresie wspólnego gospodarowania z mężem m.in. na zakup bojlera do domu , w kwotach po 115 złotych miesięcznie . Ponosiła koszty związane z utrzymaniem domu w połowie z lokatorem , któremu współwłaściciel nieruchomości – syn – wynajmował go : 420 złotych za gaz , 218 złotych za wodę , 315 złotych za energię elektryczną . Pozwana chorowała na liczne dolegliwości : gościec , osteoporozę , nadwrażliwość jelita , problemy z oczami , sercem , w związku z czym wymagała wielospecjalistycznej opieki lekarskiej . Z uwagi na kłopoty z chodzeniem korzystała często z taksówek , ponosiła wydatki na prywatne wizyty lekarskie . Na leki wydawała kwoty minimum 400 złotych miesięcznie , na prywatne wizyty 400 złotych miesięcznie , na wyżywienie – 600 złotych miesięcznie , na telefon komórkowy – 40 złotych miesięcznie . Łącznie jej wydatki zamykały się kwotą 2000 złotych miesięcznie .

Obecnie powód nadal zamieszkuje w lokalu w S. , za który ponosi opłaty w kwotach po 228,18 złotych miesięcznie z tytułu czynszu , opłaca także należności za telefon w kwotach po 49 złotych miesięcznie i energię elektryczną we wskazanym lokalu w kwotach po około 70 złotych miesięcznie , za gaz w kwotach po około 50 złotych miesięcznie , za telewizję – 30 złotych miesięcznie . Nadal spłaca raty z tytułu pozaciąganych uprzednio kredytów w kwotach łącznie po 764 ,49 złotych miesięcznie (pozwana dokonała spłaty 4 rat kredytu zaciągniętego wspólnie przez strony) . Odnośnie kredytu z ratą po 400 złotych miesięcznie w styczniu 2017 roku złożył wniosek o jego restrukturyzację i odroczenie płatności do kwietnia 2017 roku . Ponadto powód ponosi miesięczne wydatki związane z : wyżywieniem - 450 złotych , utrzymaniem samochodu – 150 – 300 złotych , lekami - 100 – 190 złotych miesięcznie (zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa , nadciśnienie tętnicze , przewlekła obturacyjna choroba płuc) . Od dnia 01 lutego 2017 roku powód zawiesił działalność gospodarczą , dla celów podatkowych przedstawił , że za 2016 rok dochód z tego tytułu wynosił kwotę 6451 złotych .

Z kolei pozwana nadal zamieszkuje we wspólnym domu stron , nadal utrzymuje się z emerytury w kwotach po 1497,73 złote i zasiłku pielęgnacyjnego w kwotach po 153 złotych miesięcznie . Jej wydatki także pozostają na porównywalnym do poprzednio przedstawionego poziomie . Ponadto dokonała spłaty pozostałej części kredytu zaciągniętego wspólnie z powodem w kwocie 2237,38 złotych . Dodatkowo wystąpiła do sądu z żądaniem zapłaty połowy czynszu za lokal użytkowy przeciwko powodowi i dotychczasowej najemczyni , sprawa jest w toku .

Między stronami toczy się sprawa o podział majątku dorobkowego .

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 730 ¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. W myśl § 2 cyt. wyżej artykułu interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia roszczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie .

W ocenie Sądu , powód uprawdopodobnił roszczenie , bowiem jego sytuacja finansowa zmieniła się od czasu poprzedniego rozstrzygania w zakresie jego obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej , uprawdopodobnił także interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia , gdyż jego brak co najmniej poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia z uwagi na istotę świadczeń alimentacyjnych , zużywanych na potrzeby uprawnionego . Zdaniem Sądu , wniosek J. R. o udzielenie zabezpieczenia poprzez zmniejszenie jego obowiązku alimentacyjnego względem pozwanej zasługiwał na uwzględnienie w całości . Zgodnie z uzasadnieniami sądów dotychczas rozpoznających sprawę stron dotyczącą kwestii objętej przedmiotem niniejszego postępowania , dochód powoda obejmował również przychody z tytułu wynajmowania lokali w E. (użytkowego) i S. . Sytuacja zmieniła się o tyle , że wskutek zachowania pozwanej , która domagała się połowy czynszu najmu za lokal użytkowy , najemczyni wypowiedziała stosunek najmu i od stycznia 2017 roku powód nie otrzymuje należności za wskazany lokal . Ponadto ma trudności z jego wynajęciem z uwagi na postawę pozwanej , która oczekuje połowy należności z tytułu jego wynajęcia . Powyższe stanowisko pozwanej jest co do zasady słuszne – bowiem jest ona w połowie właścicielem wskazanego lokalu . Jednakże nie umknęło uwadze Sądu , że sądy obu instancji wliczały do dochodów pozwanego czynsz najmu za wskazany lokal .

Należy przyznać rację powodowi , że skoro pozwana domagała się połowy czynszu za lokal użytkowy przy ul. (...) w E. , z drugiej strony nie może oczekiwać alimentów od niego (wyliczonych również na podstawie dochodu z tytułu pobierania całości czynszu najmu) , bowiem w takim przypadku powód nie otrzymywałby żadnych środków finansowych z tytułu wynajmu przedmiotowego lokalu , musiałby czynić opłaty za niego i jeszcze przekazywać świadczenia na rzecz byłej żony z tytułu alimentów . Należy podkreślić , że w czasie ustalania obowiązku alimentacyjnego powoda względem pozwanej , ten pierwszy w całości dysponował czynszem za lokal użytkowy , w związku z czym powyższe legło u podstaw autorytatywnie określonego obowiązku alimentacyjnego . Ponadto dochody z tytułu wynajmowania lokalu w S. były konsumowane przez wydatki na jego utrzymanie , zaś obecnie powód musi samodzielnie uiszczać należności za wskazany lokal , bowiem tam zamieszkuje , co zmniejsza jego dochody o te należności .

Należy podkreślić , że obie strony znajdują się w wieku poprodukcyjnym , są osobami chorymi , wymagającymi stałego przyjmowania medykamentów . Nie znalazło potwierdzenia w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie , że powód osiąga dochody rzędu 2000 złotych miesięcznie z tytułu handlu obwoźnego . Abstrahując od ilości czasu , jaki musiałby przeznaczać na wskazany cel , należy podnieść , że powód przedstawił spis posiadanego asortymentu , który nie potwierdzał znacznej ilości towaru , oraz deklarację składaną za poprzedni rok podatkowy , która nie potwierdziła znaczących dochodów z tego tytułu . Pozwana nie przedstawiła dowodów prowadzących do odmiennych ustaleń . Powód nie zaprzeczał , że przebywał na targowisku chcąc sprzedać posiadany jeszcze towar (o wartości 1026 złotych) . Należy zauważyć , że opłaty związane z korzystaniem z miejsca na targowiskach , opłacaniem danin publicznoprawnych również znacząco obniżają dochody pozwanego z tego tytułu . Powód od lutego 2017 roku zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej , zaś za 2016 rok wykazał przychów w kwocie 6451 złotych (średnio po 537,58 złotych miesięcznie) , po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu wskazanych wyżej , dochód z tego tytułu nie stanowi znaczącego w budżecie powoda (za 2015 rok przychód powoda z tej działalności wynosił kwotę 7159 złotych) .

Na obecnym etapie postępowania powód wskazywał , że jego dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej , są niewielkie (wyliczył je na kwoty po około 120 złotych miesięcznie) , ponadto argumentował , iż zamierza sprzedać cały posiadany asortyment , którego spis przedstawił do akt sprawy i zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej .

W ocenie Sądu , na obecnym etapie postępowania , nie ustalono innych środków finansowych uzyskiwanych przez powoda , pozwalających na ustalenie wyższych dochodów niż obecnie przez niego wykazywane . Te , z kolei , nie pozwalają na łożenie na rzecz pozwanej alimentów w dotychczasowej wysokości .

Z powyższych względów Sąd uznał, iż wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożony przez powoda jest zasadny i na podstawie art. 730 k.p.c. w zw. z art. 730 ¹ k.p.c. postanowił o udzieleniu zabezpieczenia poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej alimentów w zmniejszonej wysokości w kwotach po 300 złotych miesięcznie , poczynając od dnia złożenia wniosku o udzielenie zabezpieczenia , tj. od dnia 03 marca 2017 roku , płatnych na dotychczasowych warunkach płatności do rąk pozwanej , wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat , w miejsce dotychczasowych alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 27 stycznia 2016 roku w sprawie o sygn. akt V C 756/15 w kwotach po 600 złotych miesięcznie .

W ocenie Sądu , kwota ta , do czasu szczegółowego ustalenia sytuacji majątkowej stron, zabezpieczy w odpowiednim zakresie potrzeby pozwanej , nie przekraczając jednocześnie możliwości finansowych powoda .