UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 30 września 2016 roku skierowanym przeciwko Gminie Ł. powód P. W. wniósł o ustalenie, że wstąpił w stosunek najmu lokalu numer (...) położonego w Ł. przy ulicy (...), którego najemcą była zmarła w dniu 30 sierpnia 2015 roku babka powoda oraz wniósł o zasądzenie od pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że powód stale zamieszkiwał z babką. Nadto dziadkowie byli rodziną zastępczą powoda. Pozwana odmówiła powodowi uznania, że wstąpił w stosunek najmu z uwagi na przekroczenie półrocznego terminu na złożenie wniosku do Urzędu Miasta Ł.. (pozew- k. 2-3)

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 10 listopada 2016 roku pozwana reprezentowana przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podniosła, że powód nie spełnił przesłanek do zawarcia umowy najmu lokalu w trybie § 12 ust. 1 uchwały nr (...) Rady Miejskiej w Ł. z dnia 29 czerwca 2012 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Miasta Ł., tj. nie złożył wniosku o zawarcie przedmiotowej umowy w terminie określonym w § 12 ust. 3 uchwały czyli w ciągu 6 miesięcy od śmierci dotychczasowego najemcy. Nadto powód nie należy do kręgu osób, co do których ustawodawca przewidział wejście w stosunek najmu w miejsce zmarłego najemcy.

(odpowiedź na pozew- k. 21-22; pełnomocnictwo- k. 23, zarządzenie k. 24)

Do zamknięcia rozprawy strony pozostały przy dotychczasowych stanowiskach.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

T. K. była najemcą lokalu nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...) na podstawie umowy najmu zawartej z Gminą Ł. – A.N. Ł. (...). Aktualnie lokal znajduje się w zasobie pozwanej Gminy.

(kserokopie: stwierdzenie przedmiotu i warunków najmu k. 6-7v, pismo k. 12, aneks k. 13, bezsporne)

Powód od urodzenia zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu wraz z babką T. K., a wcześniej także z dziadkiem – A. K., który zmarł w 2012 roku. W dacie śmierci babci, powód był uczniem liceum ogólnokształcącego, pozostawał wówczas na utrzymaniu babci. Ojciec powoda nie żyje, zaś matce powoda ograniczono prawa rodzicielskie wobec syna. T. K., a przed nią A. K., byli opiekunami prawnymi powoda. T. K. była też rodziną zastępczą powoda. Z przedmiotowego lokalu powód nigdy się nie wyprowadzał.

(zeznania powoda k. 34, kserokopie: zaświadczenia k. 8, odpisów postanowień k. 9-10, decyzji k. 11, aneksu k. 13)

T. K. zmarła 30 sierpnia 2015 roku.

(kserokopia odpisu skróconego aktu zgonu k. 14)

Powód po śmierci babki zwracał się do pozwanej Gminy Ł. – Zarządu Lokali Miejskich o zawarcie z nim umowy najmu. Pozwana odmówiła wskazując, że powód nie spełnił wymogu prawa miejscowego zawartego w § 12 ust. 3 pkt 1 uchwały (...)Rady Miejskiej w Ł. z dnia 29 czerwca 2012 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Miasta Ł., tj. nie złożył wniosku o zawarcie przedmiotowej umowy w terminie określonym w § 12 ust. 3 uchwały czyli w ciągu 6 miesięcy od śmierci dotychczasowego najemcy

(kserokopia pisma k. 15)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów w postaci dokumentów oraz przesłuchania powoda. Sąd pominął dowód z zeznań zgłoszonych przez powoda w piśmie z dnia 13 kwietnia 2017 roku świadków, gdyż ten wniosek dowodowy był spóźniony.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne. Stosunek najmu ma charakter cywilnoprawny. Przede wszystkim nawiązywany jest na podstawie umowy najmu uregulowanej w kodeksie cywilnym (art. 659 i nast.). Zatem z punktu widzenia skutków na gruncie prawa cywilnego stosunek najmu jest regulowany przez przepisy prawa cywilnego. Także te przepisy regulują inny reżim nawiązania stosunku najmu, tj. poprzez wstąpienie w stosunek najmu w razie śmierci najemcy (art. 691§1- 5 kc). Zgodnie z art. 691§1 kc, w razie śmierci najemcy lokalu mieszkalnego w stosunek najmu lokalu wstępują: małżonek niebędący współnajemcą lokalu, dzieci najemcy i jego współmałżonka, inne osoby, wobec których najemca był obowiązany do świadczeń alimentacyjnych, oraz osoba, która pozostawała faktycznie we wspólnym pożyciu z najemcą. Warunkiem jest stałe zamieszkiwanie z najemcą w tym lokalu do chwili jego śmierci (art. 691 § 2 kc).

Z ustalonego stanu faktycznego wynika przede wszystkim (była to okoliczność niesporna), że T. K. była najemcą lokalu znajdującego się w zasobach gminy.

Przepis art. 691§1 stanowi samodzielną podstawę uprawnienia określonej grupy osób do wstąpienia w stosunek najmu.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest utrwalony pogląd, zgodnie z którym stałe zamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym oznacza, że lokal ten stanowi centrum życiowe określonej osoby. Chodzi tu o zamieszkiwanie w takim lokalu, w którym koncentruje się całe życie osoby, tak jak życie dzieci obok rodziców, osoby nieporadnej przy osobie, która się nią opiekuje itp. (wyr. SN z 8.1.1976 r., I CR 926/75, OSPiKA 1977, Nr 11-12, poz. 193; z 13.2.1976 r., I CR 930/75, OSNCPiUS 1977, Nr 1, poz. 5; z 6.5.1980 r.)

Fakt zamieszkiwania powoda w przedmiotowym lokalu nie był kwestionowany przez pozwaną. Nadto okoliczność ta znalazła potwierdzenie w zeznaniach powoda i złożonych przez niego dokumentach.

Powód należy do kręgu osób wymienionych w art. 691 § 1 kc, gdyż w dacie śmierci babki pozostawał na jej utrzymaniu.

Osobą, wobec której najemca był zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych" jest osoba, względem której zmarły najemca realizował obowiązek alimentacyjny dobrowolnie (na podstawie ugody, a nawet bez żadnych sformalizowanych porozumień) lub na podstawie orzeczenia sądu; zob. też wyr. TK z 1.7.2003 r. (P 31/02, OTK-A 2003, Nr 6, poz. 58). Należy zatem przyjąć, że chodzi tutaj o konkretny, a nie tylko potencjalny stosunek alimentacyjny wynikający z samego faktu zaliczenia danej osoby do kręgu uprawnionych /tak: red. Osajda 2017, wyd. 16/J. G./G. Matusik, komentarz do art. 691 kc, opubl. Legalis/.

W dacie śmierci babki powód był uczniem liceum ogólnokształcącego, pozostawał na jej utrzymaniu. T. K., będąc wcześniej rodziną zastępczą i opiekunem prawnym swojego wnuka, była zobowiązana do świadczeń alimentacyjnych (obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania) na jego rzecz.

Z tych względów Sąd uwzględnił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, mając na uwadze, iż pozwana w całości uległa w procesie. Na koszty poniesione przez powoda złożyła się opłata od pozwu w kwocie 200 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE