WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Mirosław Rogowski

Protokolant: Dorota Osojca

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2017r. w K.

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko M. C. i A. C.

o ustanowienie przez sąd rozdzielności majątkowej

I  ustanawia z dniem uprawomocnienia się wyroku rozdzielność majątkową pomiędzy pozwanymi - małżonkami M. C. i A. C.,

II  zasądza od pozwanych: M. C. i A. C. na rzecz strony powodowej solidarnie kwotę 920,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 720,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A domagał się ustalenia rozdzielności majątkowej małżeńskiej pomiędzy M. C. i A. C. oraz zasądzenia od pozwanych na swoją rzecz kosztów procesu, także kosztów zastępstwa procesowego. Żądanie pozwu uzasadnił tym, że jest wierzycielem M. C., który nie wywiązał się z zobowiązania pieniężnego dobrowolnie, a prowadzona przez komornika egzekucja okazała się nieskuteczna. Dłużnik jest natomiast współwłaścicielem na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej nieruchomości, która została zajęta przez komornika ale z której wierzyciel nie może zaspokoić swojej wierzytelności do czasu podziału majątku małżeńskiego, gdyż nie zachodzą warunki do nadania tytułowi wykonawczemu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi. Ocenił, że będzie mógł uzyskać zaspokojenie wierzytelności po dokonaniu podziału majątku, co musi zostać jednak poprzedzone ustanowieniem rozdzielności majątkowej.

W odpowiedziach na pozew (k. 41 – 42 i 51 – 52) pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postepowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Zarzucili, że strona powodowa nie uprawdopodobniła, że zaspokojenie wierzytelności wymaga dokonania podziału ich majątku wspólnego, a pozew ma znamiona szykany mającej na celu zmuszenia małżonka dłużnika do dokonywania spłaty długu. Zwrócili uwagę, że z inicjatywy powoda i na postawionych przez niego warunkach doszło do zawarcia ugody regulującej harmonogram spłat, z której dłużnik się wywiązuje.

Sąd ustalił:

Powód jest wierzycielem pozwanego M. C. na podstawie umowy cesji wierzytelności z 12. 07. 2012 r. wynikającej z umowy kredytu gotówkowego udzielonego pozwanemu przez (...)S.A w dnia 12. 09. 2008 r. W nakazie zapłaty z 25. 11. 2014 r. sąd zasądził od M. C. na rzecz strony powodowej kwotę 9.497,91 zł z odsetkami.

dowód: umowa kredytu – k. 7 – 10, załącznik do umowy sprzedaży

wierzytelności – k. 11, nakaz zapłaty – k. 12.

Z uwagi na niewywiązanie się przez dłużnika z zobowiązania wierzyciel zwrócił się do komornika o wyegzekwowanie w drodze postępowania egzekucyjnego przedmiotowej wierzytelności wskazując wszelkie dopuszczalne sposoby egzekucji między innymi z ruchomości, wierzytelności, z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę oraz z nieruchomości – lokalu mieszkalnego położonego w C. objętego księgą wieczystą KW (...). Egzekucja komornicza okazała się nieskuteczna z uwagi na to, że M. C. nie jest zgłoszony do ubezpieczenia w ZUS, nie pobiera zasiłków, ani świadczeń emerytalno – rentowych. Nie posiada też rachunków bankowych, wierzytelności ani ruchomości, z których można by skutecznie przeprowadzić egzekucję. Także egzekucja ze wskazanej nieruchomości nie może być skutecznie prowadzona, mimo jej zajęcia, z uwagi na to, że nie zachodzą warunki do nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności także przeciwko A. C..

dowód: akta egzekucji komorniczej Km 400/15.

Pozwani M. C. i A. C. pozostają w związku małżeńskim od 30. 09. 1995 r. Nie zawierali żadnych umów dotyczących małżeńskiej wspólności ustawowej. Prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, a pieniądze z zaciągniętej pożyczki zostały przeznaczone na potrzeby rodziny. Nie zamieszkują w mieszkaniu, które jest przedmiotem ich własności ale w większym, będącym przedmiotem najmu. Ich mieszkanie posiada powierzchnie 27 m ² i nie jest zamieszkiwane. Pozwani nie zamierzają się go pozbywać licząc, że swoje potrzeby mieszkaniowe będzie w przyszłości zaspokajał w nim syn. M. C. pracuje w zakładzie na terenie R. C.i zarabia w przeliczeniu około 2500 zł miesięcznie. A. C. nie pracuje.

dowód: wydruk z księgi wieczystej – k. 10 akt KM 400/15,

wyjaśnienia uczestników – k. 81 (00:03:24 – 00:11:22).

Strona powodowa zaproponowała w styczniu 2016 M. C. porozumienie dotyczące spłaty zadłużenia polegające na tym, że oboje z zoną zobowiążą się do spłacania go w regularnych ratach miesięcznych po 100 zł do 5 dnia każdego miesiąca, niezależnie od potrąceń komorniczych z zastrzeżeniem, że uchybienie terminowi zapłaty którejkolwiek z rat skutkowało będzie możliwością żądania natychmiastowej spłaty całości zadłużenia. Do zawarcia takiego porozumienia nie doszło z przyczyn leżących po stronie dłużnika. Mimo to spłaca on od tego czasu zadłużenie kwotami po 100 zł miesięcznie za wyjątkiem lipca 2016 r. kiedy nie zapłacił, wpłacając je w różnych dniach miesiąca.

dowód: zestawienie wpłat – k. 68, dowody wpłat – k. 55 – 60 i k. 80,

wyjaśnienia M. C. – k. 81 (00:03:24 – 00:09:48.

Sąd zważył:

Zgodnie z art. 52 § 1a k.r.o. wierzyciel jednego z małżonków jest uprawniony do wystąpienia z żądaniem ustanowienia pomiędzy nimi rozdzielności majątkowej jeżeli uprawdopodobni, że zaspokojenie jego wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków. W świetle poczynionych ustaleń nie ulega wątpliwości, że (...) S.A. jest wierzycielem pozwanego M. C., który pozostaje w związku małżeńskim z A. C. i łączy ich małżeńska wspólność ustawowa. Wierzytelność ta stwierdzona została tytułem wykonawczym – zaopatrzonym w klauzulę wykonalności nakazem zapłaty z 25. 11. 2014 r. (k. 12). Prowadzona przez Komornika W. J. egzekucja okazała się bezskuteczna z tego powodu, że dłużnik nie posiada majątku odrębnego i składników majątku wspólnego o jakich mowa w art. 41 § 2 k.r.o. oraz nie zachodzą przesłanki do nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności przeciwko A. C. (art. 787 k.p.c. w zw. z art. 41 § 1 k.r.o.). Zasadnie w tej sytuacji wierzyciel upatruje możliwości zaspokojenia swojej wierzytelności ze składników majątkowych, które przypadną dłużnikowi w wyniku podziału majątku dorobkowego małżonków skoro w jego skład wchodzi między innymi lokal mieszkalny położny w C. ul (...), który stanowi dla pozwanych lokatę kapitału, gdyż potrzeby mieszkaniowe rodziny zaspokajają w innym. Warunkiem dokonania podziału majątki dorobkowego jest ustanowienie rozdzielności majątkowej. Spełnione zostały zatem przesłanki z art. 52 § 1a k.r.o.

Sąd nie podzielił zarzutów podniesionych w odpowiedzi na pozew przez pozwanych, że powództwo nosi znamiona szykany wobec nich. Wbrew ich twierdzeniom strony nie zawarły żadnej ugody dotyczącej sposobu spłaty przedmiotowej wierzytelności. Wprawdzie, z inicjatywy strony powodowej doszło do próby zawarcia takiej ugody na warunkach określonych w piśmie z 27. 01 2016 r. (k. 44) ale, co jest niesporne, do jej sfinalizowania nie doszło, z przyczyn leżących po stronie dłużnika. Gdyby nawet przyjąć, że doszło do zawarcia proponowanego porozumienia, to i tak M. C. nie wywiązuje się z postawionych warunków tak co do regularności wpłat kwot po 100 zł miesięcznie (brak wpłaty za lipiec 2016 r. ), jak i terminów wpłat, co miało skutkować uprawnieniem wierzyciela do żądania natychmiastowej zapłaty całości wierzytelności.

Nie można mówić o stosowaniu przez wierzyciela szykany w celu dochodzenia wykonania zobowiązania w sytuacji gdy zwłoka dłużnika jest ewidentna, nieuzasadniona i trwa bardzo długo, a sporadyczne wpłaty pieniędzy na poczet zadłużenia nie zmniejszają w długim okresie czasu sumy zadłużenia i nie rokują wywiązania się z niego.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w art. 98 k.p.c. w myśl którego strona przegrywająca proces cywilny zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne dla celowego dochodzenia praw. Na zasądzona kwotę 920 oprócz kosztów zastępstwa procesowego składa się kwota 200 zł uiszczona tytułem opłaty.