Sygn. akt IV U 43/17
Dnia 5 kwietnia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie :
Przewodniczący SSR Magdalena Piątkowska
Protokolant Katarzyna Zych
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2017 roku w Ś.
sprawy z odwołania M. T.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W.
z dnia 12 grudnia 2016 roku, znak: (...)
o zasiłek chorobowy
I zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 12 grudnia 2016 roku, znak: (...)w ten sposób, że przyznaje powódce M. T. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 21 października 2013r. do 7 lutego 2014r.
II zasądza od strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. na rzecz powódki M. T. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
Powódka M. T. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 12 grudnia 2016 roku odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 21 października 2013roku do 7 lutego 2014r. powódka wskazała okoliczności związane ze złożeniem przez nią wniosku o wypłatę zasiłku chorobowego, pouczeniem przesłanym jej przez stronę pozwaną, która pouczyła powódkę o konieczności złożenia przez lekarza leczącego wniosku do ZUS o wyrażenie zgody na wystawienie zwolnienia lekarskiego za okres wsteczny objęty niniejszym postepowaniem. W dalszej części powódka wskazała na okoliczności, które doprowadziły do złożenia takiego wniosku w sierpniu 2016r. Powódka podniosła, ze wzywając do złożenia wniosku jako niezbędnego do wydania decyzji organ rentowy nie zawiesił postepowania, nie określił też terminu, do którego wniosek taki miał być złożony. Powódka domagała się również zasądzenia na jej rzecz kosztów zastępstwa prawnego.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego w kwocie 180 zł. W uzasadnieniu wskazano, iż decyzje wydano w oparciu o art. 67 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( DZ.U. z 2016r., poz. 372), po rozpatrzeniu wniosku w dniu 24 listopada 2016r. Zdaniem strony pozwanej istotą sporu jest, czy powódka złożyła wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego w terminie, czy nastąpiło przedawnienie roszczenia. Zdaniem strony pozwanej doszło do przedawnienia.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w (...) z dnia 12 lutego 2014r. , (...)przedłużeniu uległa umowa o pracę zawarta pomiędzy powódką a (...) sp. z o.o. z/s w W.. Umowa ta została przedłużona do dnia porodu wnioskodawczyni tj. do dnia 8 lutego 2014r. Z ustaleń sądu w tamtejszej sprawie wynikało, iż powódka w okresie ciąży była niezdolna do pracy, lecz nie miała wystawianych druków (...). Wyrokiem z dnia 6 listopada 2015r. Sąd Rejonowy w (...) w sprawie o sygn. (...) oddalił powództwo wnioskodawczyni o odszkodowanie z tytułu nieotrzymania zasiłku chorobowego za okres od 10.09.2013r. do 8.02.2014r. uznając, iż wnioskodawczyni powinna w pierwszej kolejności zwrócić się do ZUS o wypłatę zasiłku chorobowego za ten okres.
/bezsporne/
W dniu 7 grudnia wpłynął do ZUS O/W. wniosek powódki o wypłatę zasiłku chorobowego za okres od 10.09.2013r. do 7.02.2014r. W odpowiedzi na tenże wniosek organ rentowy pouczył powódkę, iż niezbędnym do rozpoznania jej żądania jest wniosek lekarza leczącego o wyrażenie zgody na wystawienie zwolnienia lekarskiego za okres wsteczny i powódka winna zgłosić się do lekarza z prośbą o sporządzenie takiego wniosku.
Dnia 30 sierpnia 2016r. wpłynął wniosek lekarza leczącego o wystawienie zaświadczenia za sporny okres. Na skutek wniosku lekarza leczącego ZUS zwrócił się do lekarza orzecznika ZUS pismem z dnia 14.09.2016r. o wskazanie, czy istnieje medyczne uzasadnienie wystawienia powódce zaświadczenia lekarskiego za sporny okres. W odpowiedzi Lekarz orzecznik potwierdził takie uzasadnienie dnia 11.10.2016r.
Po uzyskaniu informacji z ZUS z dnia 14.10.2016r. i ponagleniu ZUS z dnia 7.11.2016r., lekarz leczący zaświadczenie wystawił. Przed złożeniem wniosku przychodnia wzywała powódkę w styczniu 2016r. do stawiennictwa, ale z przyczyn niezależnych od powódki informacja o tym do niej nie dotarła.
Dowód: akta ZUS ( w załączeniu)
Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd zważył:
Odwołanie podlegało uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 67 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa( DZ.U. z 2016r., poz. 372) roszczenie o wypłatę zasiłku chorobowego (…)przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. Jeżeli niezgłoszenie roszczenia o wypłatę zasiłku nastąpiło z przyczyn niezależnych od osoby uprawnionej, termin 6 miesięcy liczy się od dnia, w którym ustała przeszkoda uniemożliwiająca zgłoszenie roszczenia.( ust3)
Jak wynika z ustaleń poczynionych w niniejszej sprawie powódka nie uchybiła terminowi z powołanego art. 67 ust.3 Jako datę ustania przeszkody, o której mowa w powołanym przepisie, należy przyjąć datę 6 listopada 2015r., to jest datę wyroku sądowego dającego powódce przekonanie, iż organem obowiązanym do wypłaty tegoż zasiłku, jest ZUS. Skoro powódka złożyła wniosek na początku grudnia 2015r. przerwała bieg przedawnienia, a ZUS rozpoczął procedurę zmierzającą do wydania decyzji wzywając wprawdzie powódkę do złożenia niezbędnych dokumentów w postaci wniosku lekarza leczącego, nie określając jednak ani terminu do jego złożenia ani skutków nie usunięcia tego braku. Zaznaczono jedynie, iż dokument taki jest niezbędny celem podjęcia dalszych działań. Dokument taki został złożony w dniu 30.08.2016r. i organ rentowy, bez wyciągnięcia procesowych konsekwencji od powódki, czy też nie sygnalizując w żaden sposób, aby opóźnienie miało wywrzeć w jej prawach ujemne skutki prawne, nadał sprawie bieg wysuwając zapytanie do lekarza orzecznika, który znalazł uzasadnienie dla wystawienia zwolnienia lekarskiego za okres wsteczny; zwolnienie takie, potwierdzające niezdolność powódki do pracy zostało wystawione i dołączone do akt ZUS. Tym samym zgromadzono pełną dokumentacje potwierdzającą prawo powódki do zasiłku chorobowego za sporny okres.
Skoro zatem nie doszło do przedawnienia, a powódka wyczerpała dyspozycje art. 6 powołanej ustawy, co potwierdziło zaświadczenie lekarskie za sporny okres, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał powódce prawo do zasiłku chorobowego za okres od 21 października 2013 do 7 lutego 2014 roku.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w brzmieniu obowiązującym od 29.10.2016r.