Sygn. akt VIII Ka 315/13
Dnia 10 czerwca 2013 roku
Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SO Marzanna Chojnowska- spr
Protokolant: Agnieszka Malewska
Przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Białymstoku Małgorzaty Zińczuk
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2013 roku
sprawy I. L.
Oskarżonego o czyn z art. 157§1 kk w zw z art. 57a§1kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku
z dnia 11 lutego 2013 roku, sygnatura akt XV K 1832/12
I. Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że przyjmuje że orzeczona na rzecz pokrzywdzonego na podstawie art. 46§1 kk kwota 1500 złotych stanowi zadośćuczynienie za doznana krzywdę.
II. W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.
III. Zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
Oskarżony I. L. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 9.11.2012r. w B. przy ul. (...) w klubie (...) spowodował umyślne obrażenia ciała A. Z., w ten sposób, że działając publicznie, bez powodu lub z oczywiście błahego powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego pięścią uderzył pokrzywdzonego w
twarz w wyniku czego A. Z. doznał stłuczenia tkanek miękkich oraz złamania kości nosa z przemieszczeniem odłamów, które naruszyły czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni, tj. o czyn z art. 157 § 1 kk w
zw. z art. 57 a § 1 kk
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt XV K 1832/ 12 Sąd Rejonowy w Białymstoku oskarżonego I. L. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 157 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazał go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.
Na mocy art. 69 § 1, 2, 4 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata.
Na mocy art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę rzecz pokrzywdzonego A. Z. kwoty 1.500 (jednego tysiąca pięciuset) zł.
Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty oraz obciążył go pozostałymi kosztami postępowania w kwocie 350,17 zł.
Apelację od powyższego wyroku na zasadzie art. 444kpk i art. 425 § 1 i 2 kpk wniósł prokurator zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego.
Na podstawie art. 427§ 1 i 2 kpk , art. 438 pkt 1 kpk zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 46§ 1 kk polegająca na orzeczeniu częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę pokrzywdzonemu kwoty 1500 złotych, pomimo braku szkody o charakterze materialnym. Z uwagi na powyższe zarzuty działając w oparciu o treść art. 437§1 i 2 kpk prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Bezpośrednio na rozprawie apelacyjnej prokurator zmodyfikował wniosek końcowy stwierdzając, że istnieją podstawy do zmiany wyroku, bez konieczności uchylania orzeczenia w sytuacji gdy pokrzywdzony, obecny na sali wyrazi zgodę na zasądzenie kwoty 1500 złotych nie jako częściowego naprawienia szkody, ale tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Pokrzywdzony działający w charakterze oskarżyciela posiłkowego wyraził zgodę na zaproponowane warunki i wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia zgodnie z wnioskiem prokuratora.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja prokuratora co do zasady zasługiwała na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu Odwoławczego w zaistniałej sytuacji procesowej istniały prawne podstawy do zmiany wyroku zgodnie ze złożonym przez apelującego wnioskiem na rozprawie odwoławczej.
Na wstępie należy podnieść ,że ustalenia faktyczne przyjęte przez Sąd Rejonowy odnośnie przebiegu przestępstwa popełnionego przez I. L. nie budzą zastrzeżeń i znajdują pełne potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Sąd Okręgowy w pełni popiera stanowisko Sądu I instancji odnośnie rozstrzygnięcia o sprawstwie oskarżonego oraz o wymierzonej karze. Analiza wywiedzionego środka odwoławczego wskazuje również, że skarżący podziela zapatrywania Sądu I instancji w tym zakresie. Zastrzeżenia skarżącego budzi jedynie prawidłowość orzeczenia na
podstawie art. 46§ 1 kk częściowego obowiązku naprawienia szkody w wysokości 1500 złotych na rzecz pokrzywdzonego. Zastrzeżenia te należy w pełni podzielić. Analiza akt sprawy , a w szczególności protokołu rozprawy z dnia 11 lutego 2013 roku wskazuje, że oskarżony złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze bez przeprowadzania w całości postępowania dowodowego. Oskarżyciel posiłkowy wyraził na to zgodę pod warunkiem ,że zostanie na jego rzecz zasądzona kwota zadośćuczynienia , przy czym zaproponowaną przez oskarżonego kwotę 1500 złotych uznał za niewystarczającą. Po stosownych pouczeniach sądu A. M. Z. (2) wyraził zgodę na zapłatę przez oskarżonego kwoty 1500 złotych tytułem częściowego naprawienia szkody. Konsekwencją było wydanie wyroku przez Sąd Rejonowy w trybie art. 387 kpk.
W ocenie Sądu Okręgowego rozstrzygnięcie Sądu I instancji odnośnie zasądzenia obowiązku naprawienia szkody me było prawidłowe, to pokrzywdzony słusznie wnosił o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i tak to powinno zostać określone w wyroku. Zgodnie z art. 46§ 1 kk w razie skazania oskarżonego, sąd na wniosek pokrzywdzonego lub Innej osoby uprawnionej orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Pojęcie szkody i krzywdy ustawodawca definiuje zgodnie z ich cywilistycznym rozumieniem tj. szkodę jako uszczerbek majątkowy (materialny), zaś krzywdę jako uszczerbek niemajątkowy (niematerialny). Naprawienie szkody, o którym mowa wart. 46§ 1 kk, to w szczególności wyrównanie straty, którą poszkodowany poniósł. Przy czym szkoda o charakterze materialnym musi istnieć i zostać wykazana w chwili orzekania przez sąd. Analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje, że pokrzywdzony na skutek przestępnego zachowania oskarżonego doznał określonych w opisie czynu obrażeń ciała. Niewątpliwie spowodowały one wiele cierpień fizycznych i psychicznych u A. Z.. Brak jest natomiast jakichkolwiek informacji, że na skutek wyrządzonego przestępstwa pokrzywdzony poniósł szkodę o charakterze materialnym.
Bezpośrednio przed Sądem II instancji oskarżyciel posiłkowy złożył oświadczenie, że zrozumiał treść apelacji prokuratora i wniósł o zmianę wyroku poprzez przyjęcie, że zasądzona kwota 1500 złotych stanowi kwotę zadośćuczynienia za doznaną krzywdę fizyczną. Uznając taką modyfikację za słuszną i znajdującą oparcie w przepisach prawa, jak również stwierdzając ,że nie zmienia to w żaden sposób ustaleń pomiędzy wszystkimi stronami w zakresie kary, Sąd Okręgowy przychylił się do apelacji prokuratora i wniosku sformułowanego bezpośrednio na rozprawie. Z powyższych względów zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjął iż orzeczona na rzecz pokrzywdzonego kwota 1500 złotych stanowi zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
W pozostałym zakresie wyrok Sądu I instancji jako słuszny i prawidłowy został utrzymany w mocy.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§ l kpk w zw z art. 634 kpk zwalniając oskarżonego od ich ponoszenia na zasadzie słuszności.